Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Oei, daar had je het. Lea dacht een poosje na over hoe ze dit moest vertellen. "Weet je.. er is een reden dat we een geheim leven hebben.." ze kon zich zo voorstellen dat er vroeger nieuwsgierige jongetjes waren die alles doorvertelden en er zo heel wat jachten waren begonnen. "Ik mag je hier niets over vertellen en ik verbreek nu al alle regels... maar er zijn.. andere rassen." en dat was alles wat ze erover wilde vertellen. Ze moest ook maar eens een brief naar huis sturen, want als ze dacht aan alle mogelijke consequenties dan raakte ze behoorlijk in paniek. Straks stuurden ze een vampier om zijn geheugen te wissen!
Lea lachte om zijn opmerking en gaf hem een por. "Je bent niet saai!" waarop ze natuurlijk weer licht bloosde. Lea en complimentjes, zou dat ooit goed gaan?
"Het is wel eens lastig. Sommige avonden kan ik niet en dan moet ik een goed excuus hebben, het huis uit sluipen is ook niet altijd makkelijk. Verklaren waarom je geen blauwe plekken hebt of waarom je zoveel eet..." Lea nam vaak genoeg maar een normale hoeveelheid tijdens de lunch, maar had altijd een zak met boterhammen mee zodat ze geen honger zou hebben. "Het geheim houden is wel wat werk, ja.." Waarna ze opstond en gebaarde om nog een stukje te lopen. Ondertussen was ze zich zeer bewust van de blikken van haar grootouders en van zijn ouders en bleef even staan. Lea veegde haar lokken achter haar oor en concentreerde zich. Vaagjes kon ze nog net iets verstaan als 'ze zijn een perfect koppel' en 'mocht Mattias echt interesse hebben, dan zal ik mijn dochter een brief schrijven'. Lea kreeg grote ogen en een behoorlijke blos van die woorden.

[varden]

Mattias hoorde dat natuurlijk allemaal niet, bovendien was hij groot gebracht met het idee dat zijn verloofde voor hem uitgekozen zou worden en dat hij van geluk mocht spreken als hij het meisje in kwestie uberhaupt kende en er een klik was met haar. Dus als zijn ouders Lea voor hem zouden uitkiezen, zou hij werkelijk in zijn handjes mogen knijpen van het geluk dat hij had. Maar dat zou hij natuurlijk nooit tegen Lea zeggen, hij wist hoe ze erover dacht dat het zo werkte in zijn wereld.
Maar hij knikte wel, hij snapte dat het geheim houden essentieel was voor hun voortbestaan en dat het best lastig zou zijn in een drukke stad als Wenen. Toch vond hij het jammer dat ze hem niet meer mocht, kon, of misschien wel wilde vertellen want hij was nieuwsgierig. Rustig slenterden ze weer verder, af en toe blikte hij naar het bos. Maar al te graag zou hij nu met Lea tussen de bomen verdwijnen, weg van die waakzame blikken van hun ouders. Maar Maria zou hen binnen seconden achterna komen dan. Verbaasd keek hij naar haar plotselinge blos, die hij volledig verkeerd interpreteerde gezien het winter begon te worden en hij dacht dat het kwam omdat ze het misschien koud had (zoals je wangen kleuren door winterwind). Glimlachend legde hij zijn jas over haar schouders en zag haar kijken naar de veranda van zijn huis. "Hoe zie je dat eigenlijk voor je? Zou je hier in Wenen willen blijven? Of wil je uiteindelijk weer naar huis, naar je... familie?" Natuurlijk had hij bijna 'roedel' willen zeggen, maar bovenal was dat natuurlijk gewoon haar familie, en haar thuis. Waar dat ook precies mocht zijn.

[Ravief]

Eigenlijk moest ze grinniken om zijn verbaasde gezicht en om zijn handeling. Het voordeel van wolf zijn, was dat ze een stuk warmer was dan een doorsnee mens. Maar ze ging niet tegen hem in en was ook wel blij om weer in beweging te gaan. Zou ze echt gekoppeld worden aan Mattias? Wat zouden haar ouders daarvan vinden? Of Mattias? Of zijzelf? Ze had een goede vriend in hem gevonden, maar een partner voor het leven was wel andere koek. Ook al waren er heel wat Shanea en mensen die anders beweerden en een goed huwelijk prima kon beginnen als goede vrienden.
"Hm?" ze moest echt even uit haar gedachten gehaald worden. "Ik weet het niet. Ik zou Bèta zijn als ik terug ging, maar ik blijf hier sowieso om de universiteit af te maken. Wellicht zit Wenen dan zo in mijn hart dat ik niet meer weg ga." Ze glimlachte kort naar hem maar daarna werd haar blik zorgelijk. "Bovendien gaat het niet zo goed met opa als hij voordoet. Ik denk dat het goed voor hem is dat ik hier ben." Lea wilde de dag echter niet zwaar maken en dus had ze al snel weer een vrolijke uitdrukking. "Voorlopig ben je nog niet van me af," plaagde ze, al gaf ze na een poosje hem zijn jas weer terug omdat ze het simpelweg te warm had!
"En voor jou? Hoe ziet de toekomst eruit?"

[varden]

Mattias haalde zijn schouders op. "Een beetje zoals jouw leven nu is denk ik. Ik maak de universiteit af en zal dan in mijn vaders bedrijf worden ingewijd zodat ik dat kan gaan runnen als hij het niet meer kan. Daarnaast hoop ik te kunnen blijven schrijven, desnoods onder een pseudoniem. En als de tijd komt zal ik trouwen, met hopelijk een meisje van mijn eigen keuze of tenminste iemand waarmee ik het goed kan vinden. Maar daar kan ik alleen maar op hopen." Zo ging het vaak niet, daar hadden ze al genoeg discussies over gehad. "Ik wil in ieder geval wel proberen altijd iets voor mezelf en van mezelf te kunnen blijven doen, dat ik niet een soort robot wordt die alleen maar bezig is met de familienaam en het bedrijf. Daarom ga ik naar die schrijversavonden." Hij wilde niet worden zoals Hans of Friedrich, die alles deden om hun naam hoog te houden en alles opzij schoven voor het bedrijf dat ze zouden gaan runnen, en hij wilde ook niet worden als Martijn, die juist alles alleen maar deed voor zijn eigen gewin en plezier. Hij wilde een gulden middenweg vinden in plichten, zijn eigen toekomstige gezin en familie, en wie hij was en wilde zijn. Maar hij gaf haar grijnzend een por. "Als je ons nu al zou verlaten zou ik je achterna komen om je terug te halen hoor. En geen roedel die me tegen zou houden!" Dat laatste was natuurlijk een beetje grootspraak. Als hij al schrok van Lea, zou hij het waarschijnlijk in zijn broek doen als hij Mano zag, en al helemaal bij Seff en Emil (hoewel Lea Seff's nieuwe gestalte ook nog niet had gezien natuurlijk).

[Ravief]

"Het leven is een stuk makkelijker als je man bent," bromde Lea bedachtzaam terwijl ze naar zijn plannen luisterde. Maar ze glimlachte naar hem en bemoedigde hem over zijn plannen van het schrijven. Mattias was best wel goed en ze had het idee dat hij best schrijver kon worden, als hij iets meer tijd nam voor sommige plots.
Maar bij zijn grootspraak, barstte Lea in lachen uit en gaf hem een zet. "Echt niet, bangerik!" daagde ze hem uit en even fonkelden haar ogen oranje, maar toen rende ze lachend voor hem weg, gezien hij haar echt wel achterna kwam.

Lea wist het niet, maar al deze acties maakten juist dat de ouderen op de veranda er steeds zekerder van werden dat de twee een goede match waren. Een sterk huwelijk en ook hun zaken zouden behoorlijk goed gaan. Mocht Lusio het zien zitten om dat over te dragen.

[varden]

Natuurlijk deed Mattias dat, en even jaagde hij haar nog op, voor hij haar inhaalde en haar met zijn armen om haar middel naar beneden haalde wat natuurlijk nog veel meer gelach uitlokte van hen beiden. Eigenlijk wilde hij haar wolf wel eens echt 'ontmoeten', maar hij had ook het idee dat hij dat nog niet moest vragen, dat dat nog een stap te ver zou zijn. Natuurlijk stond Maria niet veel later bij hen in de buurt, gezien ze steeds meer richting het bos liepen/renden en steeds meer uit het zicht van het ouderlijk gezag.

Nozomi zou een match tussen de twee wel zien zitten, zeker als Lea van plan was echt in Wenen te blijven, maar zij ging er niet over. Dus begon ze die avond nog aan een brief naar Avyanna, waarin ze de situatie uitlegde en ook schreef hoe zij en de familie Du Tomás erover dacht. Het zou echter aan Mano en haar zijn om er een beslissing over te nemen, en daarvoor mogelijk naar Wenen te komen. En juist Mano was de factor waar Nozomi zich toch een beetje zorgen over maakte. De man was niet van 'hun stand' en had zich vaak genoeg tegen dergelijke praktijken als uithuwelijken uitgesproken. In zijn roedel en zijn familie trouwde je uit liefde, niet om een verbond aan te gaan.

[Ravief]

Zo kwamen er twee brieven tegelijk aan bij huize Torrez. De ene was van Lea en was eerst heel onbezorgd, om vervolgens op te biechten dat Mattias haar had gezien en dat ze geen idee had wat ze nu moest! Maar dat ze Eldon en de overige Shanea geheim hield en alleen had verteld dat ze echt een weerwolf was toen hij haar ermee confronteerde.
De ander was van Nozomi en was iets wat Avyanna en Mano echt samen moesten bespreken. Er waren jongemannen naar Lea's hand aan het dwingen en deze Mattias Du Tomás was een goede match?
"Lieverd... Je moet even het laatste nieuws van Lea lezen, en daarna de brief van mijn moeder." Avyanna had vaag een vermoeden dat dit nog wel een staartje zou krijgen.

Lea ging die avond weer rennen, dit keer om haar hoofd leeg te krijgen. Haar wolf was behoorlijk geschrokken dat een mens van haar bestaan wist, maar was tegelijk wel in voor een speelmaatje en iemand om mee te rennen en te dollen. Misschien zou die stijve gast dan eindelijk eens ontdooien?

[varden]

Mano las Lea's brief met een bezorgde frons en streek even door zijn haar voordat hij iets zei. Er zaten inmiddels heel wat meer grijze haren in zijn wilde, zwarte haardos. "Ken jij zijn ouders?" Was Mattias' moeder een bekende van Avyanna geweest? Soms hield hij niet meer bij wie ze allemaal als vriendinnen had gehad en wie niet, hoewel hij altijd zijn best deed als ze op bezoek waren. Maar mensen die van hen wisten, het ging maar zelden goed. Hoewel één van de keren dat het goed was, Lea's eigen moeder was.
En toen was er die tweede brief... Mano staarde er verbijsterd naar, en toen naar Avyanna. Met ietwat openhangende mond. "Lieverd, ik weet dat we soms echt uit twee werelden komen maar wil je dit even aan me uitleggen voor ik totaal buiten proportioneel ga reageren?" Om haar hand dingen? Een geschikte partner voor een verbond? Waren ze gek geworden?! Zijn dochters zouden trouwen uit liefde, dat was de enige goede reden!

Mattias zou best wel eens mee willen, maar hij zou nooit met haar kunnen rennen als de andere wolven. Hij was en bleef mens, daar zouden ze niets aan kunnen veranderen. Maria liet zich die avond niet zien. De oude wolf liet zich eigenlijk alleen tijdens volle maan zien, soms nog eens een avondje extra als ze Lea die middag had gezien en het idee had dat die ging rennen.

[Ravief]

"Hmhm.. Het zijn goede mensen. Ze doen hun best om huwelijken voor elkaar te krijgen waar de kinderen blij mee zijn. Ik denk dat Mattias een goede jongeman is, maar dat is niet echt te beoordelen zo." Avyanna vertelde kort over de ouders van Mattias en Frida en dat ze hen wel kende, maar ze niet veel contact hadden gehad. Ze waren geen dikke vriendinnen geweest, maar ze had hen wel gezien op het gala voor Lea.
Ze glimlachte zacht naar hem. "Lieverd, dit is dan wel gewoonte waar ik vandaan kom, als Lea het er niet mee eens is gaan we niets voor haar regelen." Maar daarna legde ze hem nog eens uit hoe de hogere klasse werkte en hoe huwelijken (en ook dingen naar iemands hand én hoe er gekeken werd naar iemand van bijna 19 zonder relatie). "Ik denk dat we ons er niet mee moeten bemoeien maar het ook niet toejuichen. Lea is hier met kerst en dan kunnen we dan uitgebreid met haar praten over het feit dat er partijen zijn die serieus een toekomst met haar zien. Ik wil niet dat ze zich gedwongen voelt om iets te doen." Waarna ze eigenlijk de hele avond samen spraken over Lea en wat hoe voor haar zou zijn en wat ze allemaal tegen zou komen in Wenen. Avyanna trok een gezicht terwijl ze van haar derde wijntje nipte van die avond. "Ik weet dat het niet gaat zoals je wil.. maar.. een verloving zou haar ook beschermen." Waarna ze natuurlijk nog eens moest uitleggen hoe er tegen vrijgezelle dames werd aangekeken en welke fluisteringen er over haar waren rondgegaan voordat ze was weggelopen.
Het gesprek gewoon met Lea aangaan was uiteraard de beste oplossing en ze schreef haar moeder dan ook dat ze het er met Lea over zou hebben als ze bij hen kwam met kerst. Evenals dat zij en Lusio haar niet moesten pushen of dwingen en haar met rust moesten laten als het ging om jongens. De tweede brief was echter -voor haar- een stuk lastiger. Wat moesten ze doen met het feit dat Mattias het wist?

[varden]

Dat was dan weer iets waar Mano het een en ander vanaf wist, want van de huwelijkse dingen snapte hij geen barst. Hij was heel anders opgevoed, in een ander wereld, in een stand waar men kon trouwen uit liefde zonder dat iemand je aankeek op leeftijd. Maar tegelijk snapte hij Avyanna's standpunt erin ook. Het idee dat iemand zijn dochter zo beoordelend aankeek zinde hem niet, maar zijn eeuwige opvliegendheid daarover zou hen (en Lea) niet verder helpen. Dus zuchtte hij maar en bromde in een akkoord dat ze het er met Lea over zouden hebben als ze hier was voor Kerst. Hij hoopte maar dat Nozomi en Lusio naar Avy zouden luisteren. Het volgende was ingewikkelder maar daar kon hij iets mee. "Dat iemand het weet is gevaarlijk," begon hij, daarmee redelijk stating the obvious. "Als hij zich verspreekt dan zit ze serieus in de problemen. Eerst zal men denken dat hij gek is, maar uiteindelijk is dit iets wat enorm kan gaan groeien tot we het niet meer kunnen controleren. Eigenlijk zegt alles in mij Kaspar een vampier te laten regelen en zijn geheugen te laten wissen." Mano kende geen vampiers, maar wist dat Kaspar en Von contacten hadden. Maar hij schudde glimlachend zijn hoofd nadat hij dat gezegd had. "Maar ik lees ook wel dat ze als de dood is dat dat gebeurd. Ze is duidelijk bevriend met deze jongen en vampieren kunnen nogal te ver gaan in wat ze wissen of aanpassen en ik wil haar niet haar beste vriend daar kwijt laten raken. Ik denk dat we het nog even moeten aanzien. Mocht het echt uit de hand lopen, dan kent Von volgens mij een vampier die in staat is om de herinneringen van een grotere menigte te wissen. Ze zal in Wenen kunnen blijven, maar ze moet echt oppassen dat niemand haar meer ziet." Hoewel Mano niet wist wat voor enorme gunst hij van Cyra zou vragen om in zo'n stad in te moeten grijpen... Dus hij hoopte onbewust maar dat het niet nodig zou gaan zijn. Hij wilde enkel Lea's geluk niet in de weg staan door haar nu uit angst terug naar huis te laten komen.