Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise drukte zich tegen hem aan en zweeg even. Uiteindelijk gingen ze over op handen vasthouden en ze kneep even stevig in de zijne.
"Ik ben een beetje bang," fluisterde ze. Natuurlijk hadden ze een paar plannen, maar wie weet hoe het zou gaan? Ze merkte dat ze daarmee de aandacht trok en bleef staan. Wat onzeker nam ze hem op. "Dat je straks Lea weer ziet en mij vergeet," verklaarde Cerise haar gevoel en haar woorden, hoewel het niet eerlijk was om dat te denken kon ze het niet helpen.
"Kun je me nog een keer zeggen dat ik me aanstel?" Hoewel het wel de eerste keer was dat ze haar zorgen echt duidelijk tegen hem uitsprak.

Von hield even halt en keek achterom. Ze had gehoord wat Cerise had gezegd en was wel benieuwd naar hoe Seff het zou aanpakken.
-----------
Uiteindelijk hielp Avyanna hem en drukte een kus op zijn wang. "Zullen we de das maar bewaren tot het echt kerst is, dan?" Hij zag er zo ook wel goed genoeg uit. Nog even liep ze het huis door. De tafel was gedekt en alles zag er fantastisch uit, er was meer dan genoeg te eten en het rook vreselijk lekker in huis.
Haar kinderen zagen er ook goed uit... Nou.. ze waren er klaar voor.

[varden]

Seff keek haar verbaasd aan, maar toen ze haar gevoel uitlegde kreeg hij een warme glimlach om zijn lippen. Zacht streek hij een lok haar achter haar oor en kuste haar toen zacht. "Ik heb je verteld wat ik voor Lea voelde, en ergens denk ik dat dat gevoel nooit helemaal weg zal gaan," zei hij eerlijk.
"Maar dat was een jaar geleden. Zij is veranderd, ik ben veranderd. En ik weet dat de ik die ik nu ben, bij jou past Cerise." Zijn blik hield de hare vast, en het was te zien dat hij serieus was en goed over zijn woorden nadacht. En dat was heel wat voor Seff, wiens hoofd nog wel eens op hol kon slaan en die zichzelf moeiteloos in de problemen kon brengen met zijn ondoordachte acties en woorden. "Ik zal niet zeggen dat je je aanstelt, maar ik kan wel zeggen dat was ik voor jou voel echt is en dat ik heel blij ben dat ik je mijn vriendin mag noemen. Dus ik zal jou nooit vergeten." Hij hield van Cerise, en dat zou zo blijven. Maar ja, hij ging ook blij zijn Lea weer te zien. Hoewel iedereen meteen zou aanvoelen dat wat tussen die twee hing een intense vriendschap was, maar dat ze beiden iemand anders hadden die op dit moment hun hart sneller liet slaan op een andere manier.

____

Nadiya stal, toen Avyanna zich net even omgedraaid had, een kus van Rosa's lippen. Waarop Jair kort een joelend geluid maakte, tot hij streng werd aangekeken door Mano. Hoewel Avyanna haar dochter's relatie leek te accepteren, hoefde ze er niet heel erg mee geconfronteerd te worden had hij al door. Nadiya stak haar tong uit naar Jair en keek toen met een warme blik waar naar Rosa.

Maar toen klonk er geklop op de deur en ging Mano open doen. Hij grijnsde toen hij de Izanagi's zag. "Emil, je wordt grijs!" Waarop de grote wolf bromde en een gezicht trok. Moest Mano zo nodig zeggen! Die was eigenlijk het meest grijs van hen allemaal!

[Ravief]

Ze kuste hem lang en warm terug en sloot haar armen om hem heen. "Dank je. Ik ben gek op je, maar ik had dit even nodig." Ze zou haar best doen om niet te jaloers te worden, hoewel dat nog wel heel moeilijk zou worden -wat ze gelukkig nu nog niet wist.

Het was warm en licht in het huis van de Torrez'. Cerise had met verbazing naar het kasteel gekeken en was blij dat het gezin een huis op het terrein had. De haard knapperde en toen Avyanna en Mano Emil en Von hadden begroet, was het tijd om naar binnen te stappen. Wat nieuwsgierig keek ze rond, maar het was duidelijk dat hier een ander soort gezin leefde. Al hadden beide huizen een warme uitstraling en een goede sfeer gehad. Voor ze haar jas uit kon trekken werd ze begroet door een stuiterbal.
"Hallo!" Jair keek haar aan met grote donkere ogen en was duidelijk heel nieuwsgierig. "Wie ben jij?"
Ze lachte zacht. "Ik ben Cerise en jij?"
"Jair. Ben je Seff's vriendin?"
"Zeker."
Maar daarna werd ze begroet door Avyanna. Ze was onder de indruk van de dame en glimlachte wat verlegen naar haar. "Welkom in de roedel," glimlachte ze en ook Cerise werd geknuffeld. "Geef mij je jas maar." Waarna ze naar de jurk staarde en direct met Von in gesprek was over de mode en dat ze maar eens met Lea moesten spreken over wat nu in was in Wenen.

Wat beduusd keek ze haar na, maar maakte toen kennis met Mano en Rosa en Nadiya. De twee meiden stelden haar direct op haar gemak en Rosa was duidelijk een wildebras, die niet altijd de regels heel nauw nam en begon al hele verhalen tegen haar.

Lea was nog even een warmer jasje aan het opzoeken en toen ze het lawaai hoorde, ging haar hoofd en haar hart even op hol. Ze nam een minuutje om zichzelf tot rust te krijgen, maar trok het vestje aan en stapte toen haar kamer uit. Direct zag ze Seff. Geen wonder ook, gezien hij flink gegroeid was. Haar blauwe ogen begonnen te glimmen en even daarna had ze zich niet meer in de hand en viel hem om de hals. "Seff!" Ze had hem vreselijk gemist.

Cerise keek even om en stond verbaasd te staren. Lea was het evenbeeld van haar moeder, hoewel ietsjes langer en ietsjes meer gevormd. Maar even blond, even gracieus en... behoorlijk intiem aan het knuffelen met haar Seff, drong nu door. Dus dit was de befaamde Lea?

[varden]

Daar had Rosa Nadiya voor, die ook zeker niet altijd even makkelijk was maar die wel haar vriendin af en toe in toom hield of tot de orde riep wat betreft Rosa's manieren. Wat ze dan ook met een grijns vertelde terwijl ze plagend naar Rosa knipoogde.

Meteen sloot Seff zijn armen om haar heen en tilde Lea moeiteloos van de grond. "Wolfmaatje!" klonk er vrolijk en hij zwierde haar kort even rond voor hij haar weer neerzette. Grijnzend keek hij naar haar. "Wauw, je ziet er goed uit." Ze was volwassener geworden in uitstraling. Rustiger, gracieuzer, ze leek ook nog iets gegroeid te zijn in het afgelopen jaar. Wenen had Lea goed gedaan, dat zag Seff meteen wel. Het speet hem ergens dat te moeten concluderen, maar nu zag hij dat ze haar brieven had gemeend. Ze had daar haar plek gevonden, een plek zonder hem. Hij sprak die woorden niet uit, maar dacht ze natuurlijk wel even. Want hij had niet gelogen tegen Cerise, er zou altijd een heel speciaal plekje in zijn hart zijn dat alleen Lea zou toebehoren. En of dat was als vriendin, of als geliefde, daar was hij nog niet altijd even duidelijk uit.
Maar zoals hij ook had gezegd, hij zou Cerise niet vergeten. Dus keerde hij zich naar haar en glimlachte naar haar. "Lea, mag ik je voorstellen aan mijn vriendin Cerise?" Waar hij natuurlijk heel erg veel over geschreven had, net zoveel als dat Cerise over Lea had gehoord.

[Ravief]

Lea had zowaar tranen in haar ogen toen ze weer op de grond stond. Ze had haar handen in de zijne en kneep erin terwijl ze naar hem lachte. "Dank je! Jij anders ook! Oh, het is zo fijn om je weer te zien." Ja, ze had hem gruwelijk gemist en ze zou willen dat Cerise later was gekomen zodat ze deze avonden samen hadden en lang konden opblijven en schaken en kletsen. Maar ze begreep ook dat dat te ver zou gaan nu Cerise en Seff samen waren.

Ze kwam op het stel af toen Seff aan haar dacht en haar voorstelde. Wat terughoudend glimlachte Cerise. Goed ze was een paar jaar ouder dan hem en Lea, maar iedereen kon zien dat Lea beeldschoon was. "Hai."

"Hé, wat goed om een gezicht bij de naam te zien. Seff heeft me veel over je geschreven." Lea glimlachte breed naar haar en bedacht met een minimale afgunst dat dit dan het derde meisje was met wie hij naar bed zou gaan/al was geweest en dat zij dat met een ander zou gaan uitvogelen. Ze drukte haar jaloezie direct aan de kant en vroeg Cerise naar dingen uit hun reis en al snel waren de meisjes uitgebreid aan de klets.

Von kwam naast haar zoon staan en sloeg even een arm om hem heen. Ze kon zich voorstellen dat het gek was om de twee vrouwen die duidelijk allebei in zijn hart zaten, zo samen te zien. "Hé lieverd. Hoe is het om weer terug te zijn?"

[varden]

Seff zou graag de hele avond met haar opblijven om te kletsen, schaken, chocomelk te drinken, maar ja hij moest er wel aan denken dat dat vreemd zou zijn jegens Cerise. Misschien moest hij Lea uitnodigen bij Von? Zoals ze vroeger ook vaak had gedaan om te helpen in de winkel rond deze tijd? Dan zou Cerise zien dat er niets achter zat?
Want hij voelde heus wel dat de vrouwen op ietwat gespannen voet met elkaar leken te staan. Dat Lea net niet helemaal ontspannen was, en dat Cerise argwanend leek te zijn. En Seff kon het niet helemaal helpen dat zijn hart ook van Lea iets sneller ging kloppen. Hij had haar gemist, had hun avonden samen gemist, had hun vriendschap zo gruwelijk gemist dat het haast pijn deed. Maar dit was vreselijk ingewikkeld.

Dus toen de twee met elkaar zaten te kletsen en Von naast hem kwam staan keek Seff een beetje verloren naar zijn moeder. Lea had hem geschreven over Mattias, wat als zij verliefd zou worden op een ander? Een ander die beter thuis hoorde in de wereld waar ze zich zo prettig voelde? En wat als Cerise en hij uit elkaar zouden gaan door wie wist wat? Dan wist Seff niet meer zo goed wat hij zou moeten doen. "Een beetje vreemd," gaf hij dan ook eerlijk toe. "Ik ben heel blij weer thuis te zijn. En ik vind het een eng idee om weer weg te gaan om een leermeester te gaan zoeken." Hoewel dat nog wel even zou gaan duren. "En ik ben bang één van hen of hen beiden te kwetsen," zei hij heel zacht, zodat alleen Von het hoorde, als laatste. Want hij wilde zowel Lea als Cerise in zijn leven houden, en hij wist niet of dat kon en of dat wel mocht.

[Ravief]

Cerise voelde goed aan dat het niet alleen een gesprek was. Dit was elkaar uitproberen en zien hoe het ging. Maar uiteindelijk, toen Lea met haar naar de tafel liep, glimlachte ze.
"Ik ben blij dat Seff jou heeft," vertrouwde ze Cerise toe. Wat haar op een verbaasde blik kwam te staan. "Ik meen het. Ik ga na de vakantie terug naar Wenen. Ik hoor daar nu meer thuis dan hier en Seff past niet in de grote stad. Bovendien voel ik aan dat ik hem meer als beste vriend zie en niet als vriendje. Dus ik ben blij dat jij er voor hem bent."
"Dus je was me wel aan het uithoren?" Cerise trok een wenkbrauw op terwijl ze eventjes dit nieuws moest verwerken.
"Schuldig... maar ik wil dat hij het goed heeft en volgens mij pas je goed bij hem." Ze glimlachte maar haalde toen verontschuldigend een schouder op. "Ik zal hem niet van je stelen, maar ik wil wel heel graag met hem bijpraten. Als je dat goed vindt, soms ook één op één."
Ja, Lea was goed in dingen voorzichtig maar doortastend aanpakken. Ze voelde aan dat Cerise zich onbewust zorgen maakte en zich hier nog niet op haar gemak voelde. Maar in de paar dagen die ze nu samen hadden, wilde Lea ook een keertje met Seff optrekken zonder anderen erbij en ze hoopte dat Cerise dat kon begrijpen.
Het duurde een poosje voordat ze knikte. "Oké. Maar verwacht niet van me dat ik dat makkelijk vind."
En daarmee hadden de meiden een soort van overeenkomst gesloten.
______________

Ze streek zacht door zijn rode haar, wat hij van haar had meegekregen. Von drukte zich even tegen hem aan maar liet hem toen los en keek naar de beide vrouwen die bij de gedekte tafel stonden te praten.
"Zolang je eerlijk blijft naar hen allebei zal het wel goed gaan, lieverd. Probeer nu eventjes te genieten en bewaar het denken voor na het eten." Ze glimlachte naar haar zoon. Ja, hij was een heel eind gekomen, maar zou ook nog een hele reis moeten afleggen. Ze vond het niet leuk om te horen van zijn plannen om een leermeester te zoeken, maar tegelijk was ze vreselijk trots.

[varden]

Seff glimlachte betrapt naar zijn moeder. In overdenken was hij goed, en dan sloeg zijn hoofd altijd op hol en dat eindigde nooit echt goed. Hij wilde deze avond niet verpesten. Dus toen Mano aangaf dat het bijpraten verder zou gaan aan tafel, ging hij naast Cerise zitten, met Lea tegenover hem en Jair daar weer naast. Hij glimlachte naar Cerise, en kneep even zacht in haar hand. Toen werd zijn blik plagerig. "Was Lea wel lief voor je? Want anders moet ik Rosa op haar afsturen." Hij grijnsde, Rosa (die aan Lea's andere kant zat) trok een heel onschuldig gezicht, alsof ze nooit streken uit zou durven halen.

Emil keek even glimlachend naar zijn vrouw en drukte een kus op haar wang. Maar toen hij Avyanna in de keuken zag met de schalen eten, schoot hij daarheen om haar even te helpen. Bovendien was er iets wat hij haar wilde vragen, maar hij sprak nooit veel met haar en wist niet hoe hij dit idee moest bespreken. Toch dacht hij dat Avy er de geschikte persoon voor was, om de wereld waar ze in was opgegroeid. Al deze gedachtes hield hij veilig verstopt van de band.

[Ravief]

Waarop Lea lekker ondamesachtig haar tong naar hem uitstak. "Pas op hoor, ik denk dat ik je er nog steeds uitrace als wolf." Het was duidelijk dat Lea een beetje gevangen zat in twee werelden waar ze allebei in hoorde. Het was lastig om te schipperen en hoewel ze op dit moment Wenen totaal niet miste, zou ze met een paar weken ook wel weer blij zijn als ze haar opa en oma weer zag. Bovendien moest ze haar moeder maar eens op de hoogte stellen dat het helemaal niet zo goed ging met opa.

Avyanna keek hem dankbaar en opgelucht aan en gaf hem een grote braadpan in handen waar het heerlijkste stoofvlees ooit in zat. Toen hij even later weer terug kwam om te helpen met de rest, ving ze zijn blik. "Alles goed? Fijn om Seff weer thuis te hebben?" Als ouders zaten ze tenslotte ongeveer in hetzelfde schuitje. Ze was niet zo goed in de omgang met Emil omdat ze hem amper kende, maar ze dacht toch dat ze iets had gezien bij hem wat anders was dan anders.

[varden]

"Wedden van niet?" Seff's wolf was echt gegroeid, ook in spierkracht. Nu zou hij haar er wel uitrennen, toch? En zo voelde het voor Seff weer als normaal. Rosa die zat te mokken dat zij geen wolf had, lachen met Lea, en hij vergat Cerise ook zeker niet en betrok haar in de gesprekken hoewel Nadiya en Rosa en Jair ook gewoon zelf gesprekken met haar hielden. Cerise paste erbij, vond Seff in ieder geval. "Ga je mee met de roedel?" vroeg hij haar. Hoewel ze dat altijd hadden afgesproken, dat ze hier kon komen bij hen, wilde hij het toch even met haar checken.

Emil glimlachte vriendelijk naar haar en bracht de grote pan naar tafel. Maar met de volgende bleef hij een beetje dralen. Hij knikte op haar vraag, het was fijn om hun zoon weer thuis te hebben, veilig en wel. Het ontspande Von duidelijk en dat vond Emil erg fijn. En ook hij had zich veel zorgen gemaakt om Seff in Han's roedel.
"Avy, heb een... vraagje?" Hij wist niet hoe hij dit moest brengen, want hoewel ze inderdaad doorhad dat er iets anders was dan normaal, gingen ze niet veel met elkaar om. "Von en ik... niet getrouwd want niet normaal voor wolven. Maar ik voel... wil iets doen?" Goed, dat was dus totaal niet duidelijk. Waar het op neer kwam was dat Emil al sinds voor Seff's vertrek liep met het idee of Von en hij niet ook een mate-ritueel zouden moeten doen, of dat hij haar misschien ten huwelijk moest vragen. Maar hij wist niet of dat iets voor hen was, en of Von dat wel zou willen. Nu wist hij dat Avy en Von nog wel eens met elkaar om gingen, vanwege de kinderen, de winkel, of school. Bovendien was Avy een echte dame, iemand die in Emil's ogen wel verstand had van dit soort dingen. En hij had duidelijk hulp nodig.