Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Het was duidelijk dat Von er helemaal niets van begreep. Met grote ogen staarde ze naar haar vent en werd nog stiller en verbaasder toen hij al hakkelend zijn verhaal deed. Zachtjes legde ze haar handen op zijn been en wilde hem bijna onderbreken. Ze deed het toch maar niet omdat hij dan mogelijk niet meer verder zou gaan. Maar toch... wie dacht wel dat hij/zij ooit zijn mate zou vinden? Bijna niemand ging daar van uit.

Op het moment dat Emil begon over 'ritueel' kreeg Von het warm en versnelde haar hartslag. Nee, een ritueel paste helemaal niet bij hen omdat ze niks meer hadden met hun families. Toch zou ze zich aan hem verbinden op die manier als hij dat graag wilde. Eigenlijk hadden ze daar nooit bij stilgestaan. Ze hoorden samen, zo duidelijk was het voor haar. Daar had ze verder niets voor nodig, maar toen Emil uiteindelijk de hamvraag stelde, was ze totaal van haar stuk. Trouwen?
Het duurde oprecht een poosje voordat ze kon reageren. Von glimlachte zacht en klom bij hem op schoot. "Ja, dat wil ik," zei ze zachtjes, voor ze hem kuste. "Al ben ik altijd al jouw vrouw geweest," fluisterde ze in zijn oor, terwijl haar vingers door zijn haren kamden.
Ze voelde zich helemaal warm van binnen. Hoe lang liep hij hier al mee rond? Von knuffelde hem even en stak toen haar hand naar Emil uit, zodat hij de ring erom kon doen.

[varden]

Wat bibberig glimlachte Emil naar Von, duidelijk nogal op van de zenuwen. Zacht kuste hij haar terug. "En ik van jou," bromde hij terug. Daarmee natuurlijk bedoelende dat hij altijd al van haar was geweest, haar man en partner. Haar mate. Maar voor nu waren er al veel te veel zinnen en moeilijke gedachten uit hem gekomen. Voorzichtig schoof hij de ring om haar vinger, nu pas weer al zijn gedachten vrij latend zodat hij niets meer voor haar achterhield. Emil haatte het om dat te moeten doen, gezien hij heus wel wist dat zij het wist wanneer hij dat deed. Maar hij had het een verrassing willen laten zijn, en hoopte maar dat dat gelukt was.

Maar nu hij alles weer open stelde kon ze ook zien dat hij hier al een tijdje mee bezig was. Het idee kwam ruim een jaar geleden in zijn hoofd op, en sinds Seff's terugkomst was hij met Avyanna aan het praten en plannen om dit voor elkaar te krijgen. Het was voor Emil's doen een heel plan geweest om te bedenken en uit te voeren dus hij was dolgelukkig dat ze 'ja' had gezegd. Nadat hij de vinger om haar ring had geschoven kuste hij haar opnieuw zacht. "Hou van je," bromde hij op Emil-achtige toon tegen haar lippen aan. "Maakt me zo gelukkig." Seff zou niet weten wat hij hoorde als hij hoorde dat zijn ouders gingen trouwen!

[Ravief]

Von en Emil hadden een heerlijke avond en maakten de dag erna het nieuws bekend aan Seff. Tegelijk zei Von erbij dat het nog wel even zou duren en dat hij dus gewoon zijn plannen moest doorzetten.
De roedel was behoorlijk in rep en roer dat hun Alfa's het voor de buitenwereld ook bekend gingen maken dat ze als stel zouden leven, maar de kalmte kwam wel weer terug toen bleek dat het zeker nog wel een half jaar ging duren. Von had geen haast en ze wist dat de plannen van haar zoon ook belangrijk waren en ze wilde dat niet in de weg zitten.

Lea was de eerste die weer vertrok. Ze vond het vreselijk, omdat ze geen roedel had in Wenen, maar tegelijk verlangde ze er ook wel weer naar om bij haar opa en oma te zijn. Aan Mattias wilde ze nog niet te hard denken, simpelweg omdat ze niet wist wat ze ervan moest vinden. Had hij geweten dat zijn ouders iets wilden regelen? Daarnaast: een huwelijk? Echt niet! Dat zou ze helemaal zelf aangaan als het ooit ging gebeuren.
Met veel moeite en pijn in het hart nam ze afscheid van iedereen en knuffelde Seff extra lang. "Heel veel succes met een meester vinden. Laat het me weten wanneer je een adresje hebt waar je langer blijft, dan zal ik daar mijn brieven naar toe sturen." Ja, ze waren duidelijk uit elkaar gegroeid en nu ook echt uit elkaar, maar dat wilde niet zeggen dat ze ook uit elkaars leven moesten gaan. Sterker nog, Lea zag hem nog altijd als haar beste vriend.

De reis naar haar andere huis was lang en hobbelig en meer dan eens dommelde ze in of wenste ze dat ze zichzelf in tweeën kon delen. Maar toen ze haar grootouders op de trappen zag staan, werd ze helemaal warm van binnen en met een brede glimlach omhelsde ze hen beiden.
_______

Cerise was niet meer jaloers toen ze het afscheid tussen beiden zag. Ze wist wel dat het voor Seff mogelijk nog even lastig zou zijn, maar ze wist in elk geval dat er van Lea's kant alleen nog maar vriendschappelijke gevoelens waren en dat maakte alles een stuk makkelijker. Ze wenste het meisje het beste en beloofde plagerig om goed op Seff te passen.
In de avond waren ook zij bezig met hun tassen te pakken, al was dat anders dan anders. Tenslotte zouden ze wel een hele poos in München blijven en zouden ze niet zo licht mogelijk reizen.

[varden]

Seff wist even niet wat hij moest zeggen, of moest doen toen zijn ouders vertelden dat ze zouden gaan trouwen. Eigenlijk vond hij dat een raar idee, omdat hij het niets voor hen vond, maar tegelijk was hij dolgelukkig voor hen.

Het was vreemd om zijn spullen weer te pakken, dit keer duidelijk voor langer dan normaal. Seff was echt op zoek naar de dingen die hij mee wilde nemen, kleren die hij nodig ging hebben voor alle seizoenen. Zijn schaakspel, boeken die hij zou willen lezen in zijn (nee, hun!) nieuwe huis. Zou het makkelijk zijn om iets te vinden? Ze hadden wel een beetje geld als basis, maar niet veel, ze zouden snel werk moeten vinden. Emil had zijn zoon nog wat willen toestoppen maar Seff had het geld geweigerd. Hij wist heus wel dat zijn ouders het ook niet zo ontzettend breed hadden en dat als één van hen iets zou overkomen waardoor die niet kon werken het al snel krapper zou worden. Dus hij wilde het niet hebben, ze zouden het zelf wel kunnen.
Emil vond dat nogal dubbel. Hij wilde zijn zoon graag helpen, maar voelde zich ook trots dat de jongen zo'n doordachte keuze had gemaakt en het geld had geweigerd. Hij hoopte maar dat ze snel iets zouden vinden en ze hen konden opzoeken.

_______

Seff had, toen hij hielp om Lea's koffers op het rijtuig te krijgen, nog snel een klein cadeautje voor haar in haar tas gestopt zodat ze nog iets van thuis had als ze in Wenen aankwam. Het schaakspel dat hij lang geleden voor haar had gesneden, was grof geweest maar had daardoor ook wel iets. Toch had Seff Lea graag willen laten zien wat hij nu allemaal kon. En dus had hij voor die schaakset een paar nieuwe stukken gemaakt. Een nieuw bord, gemaakt van zacht geschuurd hout en versierd met de meest prachtige motieven en sierlijke krullen. En een nieuwe zwarte koning en witte koningin, die Lea heus wel zou herkennen als zijn en haar wolf. Goed, ze waren nu echt uit elkaar, maar net zoals deze schaakstukken zouden ze altijd verbonden met elkaar zijn.

Nozomi sloot haar kleindochter meteen weer in haar armen, Lusio glimlachte warm naar Lea. De man, die in Lea's afwezigheid al het werk weer zelf had gedaan, was oud aan het worden en het begon steeds meer te tonen. "Welkom terug meisje," zei Nozomi terwijl ze Lea mee naar binnen nam voor thee, wat te eten, en natuurlijk heel veel verhalen. De universiteit begon over twee dagen pas, direct na de volle maan.

[Ravief]

Cerise had iets minder zorgen. Ze was gewend aan het leven als reiziger en dat als je inzet toonde er altijd wel een plekje was om geld te verdienen. Ze hadden het gezellig bij de roedel voor een paar dagen, maar vertrokken toen ook. Als Seff een goed plekje wilde bemachtigen moesten ze op tijd in München aankomen. De meeste stagiaires werden in april aangenomen en gezien het net februari was, hadden ze mooi een voorsprong.

Weer reizen was zelfs voor haar een beetje dubbel. Ze vond het heerlijk, maar tegelijk merkte ze dat ze het fijn had gehad bij Seff's ouders en daar al wel een 'thuis' en een plekje had gevonden. Dat zou wel weer komen, hield ze zichzelf voor.
___________

De eerste paar dagen kwam Lea amper het huis uit. Ze gaf hun de cadeautjes van thuis, de brieven van haar moeder en spendeerde veel tijd met haar grootvader. Ze las zich in, om weer correspondentie over te kunnen nemen en pakte haar rustmomentjes in de kas. Het werk dat Rosa was begonnen, had zij overgenomen en ze kweekte rozen en tulpen en de mooiste bloemen.
De donderdag voordat de lessen weer zouden beginnen, zocht Lea een mooie jurk uit, deed haar blonde lokken kunstig en liet de koets komen. Ze was al tijden niet meer naar de schrijfclub geweest en ze zou graag weer eens gaan. Vooral ook omdat ze haar vrienden nog niet had gezien en ze was zowel heel nerveus als opgetogen bij het idee om Mattias tegen het lijf te lopen.

[varden]

Seff en Cerise hadden in de dagen voor het afscheid lang en veel gepraat over Seff en Lea. Hij had zo goed mogelijk proberen uit te leggen dat hij altijd iets voor Lea zou blijven voelen, een band die hij makkelijk zou kunnen verwarren met dat hij verliefd op haar was. Maar dat dat toch echt een gepasseerd station was, en dat hij nu graag voor de relatie met Cerise wilde gaan. Maar ook dat hij soms gewoon niet zo goed wist hoe hij zich moest voelen of hoe hij moest reageren op dingen omdat hij nog nooit een hele serieuze relatie had gehad.

De reis naar München voelde daarentegen heel serieus, alsof hij naar de andere kant van de wereld aan het reizen was. Door de bossen banjeren met z'n tweeën voelde vreemd, zo zonder roedel, maar tegelijk ook heerlijk. Zijn wolf keek niet uit naar de drukte van de stad, naar het moeten verstoppen, en het moeten rondsluipen met volle maan.
___________

Mattias was er die avond ook, gekleed in een duidelijk gloednieuw pak dat zijn ouders hem hadden gegeven voor de kerstdagen. Hij stond bij de ingang van de club, met aan zijn linkerhand Frida en aan de rechterhand een andere jonge vrouw die net iets te veel aan en tegen hem aan hing. Toen er een rijtuig stopte keek Mattias nieuwsgierig om om te zien wie eruit zou komen. Alsof hij lang nodig had om Lea te herkennen! Meteen kreeg hij een grote, brede grijns op zijn gezicht en liet hij zijn gezelschap staan om galant de deur voor haar te openen en zijn hand uit te steken om haar te helpen uitstappen. "Mademoiselle Zeresh, welkom terug."

[Ravief]

München was ook een wereld van verschil met Afrika. De mensen hier waren serieuzer en namen niet zomaar iemand aan. Het duurde dan ook best een tijdje voordat ze een klein appartementje hadden gevonden en ook alleen maar omdat Seff een plekje had gekregen bij een meester. Cerise vond het maar vreemd allemaal, maar richtte alles zo goed mogelijk in. Zodra er een beetje geld binnen zou komen, zou ze er wel meer een thuis van maken. Planten kopen en dat soort dingen.

Ze verveelde zich stierlijk de eerste dagen in München. Zelf werk vinden was een stuk lastiger dan gedacht.
_________

"Monsieur Du Tomás." Lea lachte hem toe en maakte een kleine knix toen ze eenmaal veilig op de grond stond. Haar blik gleed even naar het meisje die haar vuil aankeek, maar had daarna aandacht voor Frida. "Frida!" Ze gaf haar vriendin twee luchtzoenen. "Wat fijn om je weer te zien," hierbij keek ze eventjes naar Mattias ook. "Kom, vertel me alles over kerst en oudjaar. Mattias, ik leen je zusje, goed? Ik spreek je straks?" Het was totaal niet hoe je met elkaar hoorde om te gaan en dat Lea kwam opdagen zonder gouvernante was ook ongehoord.
De beide meisjes liepen al snel kletsend weg en nog even wat Lea's lach te horen.
Pas toen het schrijven echt zou beginnen, maakte Lea zich los van de damestafel en ging op zoek naar haar vriend. Ze vleide zich op een stoel naast hem, maar keek op toen de dame die eerder ook al bij Mattias was geweest eraan kwam en beleefd kuchte. Verbaasd keek ze van Mattias naar de dame en kreeg zowaar een lichte blos en stond op. "Mijn excuses. Was deze plek bezet?"

[varden]

De aanbevelingsbrieven van zijn eerdere leermeesters hadden enorm geholpen in Seff's zoektocht, ook al zou het niet gaan betalen wat hij had gehoopt, bovendien had Seff enige moeite met zich aanpassen aan het leven en het werken in München. De stad was strenger, rechtlijniger en stukken harder dan Marokko. Leerlingen waren ook goedkope arbeidskrachten en Seff stond als nieuweling onderaan de ladder. Dat vond hij niet erg, wat hij wel erg vond was de arrogante houding van de oudere leerlingen. Hij vond het vervelend als anderen deden alsof hij niets kon.

Bovendien leek het enige werk voor vrouwen in München werk als schoonmaakster of dienstmeisje te zijn. Er waren wel een paar ateliers die leerlingen aannamen, maar daarvoor waren lange wachtrijen en dus lange procedures in de hoop dat je een plekje kon bemachtigen.
_________

Ja, dat Lea bovendien ook nog actief was in de zakenwereld van haar opa zorgde voor meer dan genoeg praatjes over haar in de hogere kringen. Mattias dacht er echter niet zoveel over na, die vond Lea juist leuk omdat ze zo anders was dan de rest. Geen meisje dat hij verder kende zou haar eigen kassen onderhouden en niet alleen de bloemen plukken maar ook zelf laten groeien.
Mattias keek met een brede glimlach op toen Lea naast hem ging zitten, ze schreven immers al een tijdje samen. "Hé partner," grapte hij dan ook, maar keek toen ietwat geschrokken op. "Ooh, Lea, mag ik je voorstellen aan Inés de l 'Alley? Ze is de dochter van één van mijn vaders partners en overweegt hier te komen studeren." Wat Mattias er niet bij vermeldde, ook omdat hij het er niet mee eens was, was dat Inés familie maar al te duidelijk had laten weten geïnteresseerd te zijn in een verloving tussen de oudste zoon van Du Tomás, en de oudste dochter van De l'Alley. Maar Mattias liet zijn schrijfpartner niet zomaar wegjagen en schoof dus de stoel aan de andere kant van Lea iets opzij zodat Inés kon plaatsnemen, zich niet bewust dat het meisje misschien juist naast hem wilde zitten.

[Ravief]

Uiteindelijk nam Cerise toch maar een baantje. Simpelweg omdat ze het geld nodig hadden en zij anders gek werd. Ze koos ervoor om juist in de winkels te vragen naar werk. Iets van schoonmaakwerk of boodschappen voor hen doen, vond ze niet erg. Alles wat ze mee kon pikken aan informatie was mooi. Ze werd op de proef aangenomen, maar al snel bleek dat ze hard werkte en snel was met boodschappen doen en betrouwbaar. Ze stal niet en las geen brieven die ze ergens moest afleveren. En ze leerde genoeg als ze in kledingwinkels moest wachten.
____________

Lea mocht dan niet opgegroeid zijn in deze klasse, ze had de wereld heel snel doorgedacht. Juist ja. Een dochter van een zakenpartner? Dit was niet zomaar iets. Mattias mocht dan wel iets zeggen over studeren, maar zij geloofde er geen zak van.
Ondertussen nam Inés haar op alsof ze haar tegenstander wilde inschatten. "Zeresh, nietwaar? Ik heb al veel over je gehoord," zei ze, bekakt en haar blik maakte duidelijk dat ze het zeker wel minachtend bedoelde.
Ze kreeg een koel glimlachje van Lea en zij was al snel bezig met de schrijfopdracht, al was ze heel vaak met Mattias aan het overleggen. Samen maakten ze de beste stukken. Hij was goed met het plot en karakters, maar zij wist de toon juist te krijgen en meer een omgeving en details erin te krijgen waardoor het een geheel werd. Ze hadden heel wat grapjes samen en het feit dat Inés niet deelde in de pret, vond de jongedame duidelijk niet fijn en vertrok halverwege naar de vrouwentafel.
"Hebben je ouders je met haar opgescheept?" Lea was direct met haar woorden, maar ze wilde zien hoe Mattias echt over die Inés dacht. Wat haar betrof kon de dame stikken in een suikerklontje. Ze begreep het niet zo goed. Ergens voelde ze zich duidelijk jaloers omdat ze ineens zijn aandacht moest delen en omdat zijn ouders een huwelijk met haar wilden voor hun zoon. Tegelijk was er iets waardoor ze haar voeten in het zand zette en gewoon niet mee wilde doen aan dit vertoon. Iedereen moest zelf kunnen kiezen, maar het was haar niet duidelijk hoe Mattias zich voelde. "Wat vind je van d'r?"

[varden]

En zo hadden ze beiden werk, een klein maar eigen appartementje, en dus iets van een leven. Toch was het hier lastiger dan in het warme en ontspannen Marokko. Seff kwam elke dag uitgeput thuis, met zaagsel in zijn haar en vaak ook splinters in zijn vingers. Het eerste dat hij echter maakte, en waar hij eindelijk eens een goedkeurend knikje voor kreeg, nam hij mee naar huis. Het was een schaal voor in huis, absoluut niet het speelgoed dat hij graag zou willen gaan maken, maar dat mocht hij nog niet proberen. Eerst de basis leek zijn huidige meester te denken.

Maar toen ze eens een avondje rustig, vrij, en samen hadden, kwam Cerise dan ook thuis en zou ze meteen eten ruiken. Seff, weer eens schoon en zaagselloos, stond te koken en keek grijzend naar haar. "Hé lieverd, ga je douchen? Het eten is zo klaar." Dat was iets dat zij normaal tegen hem zei.
____________

Mattias voelde de sfeer ook wel aan, maar deed ineens alsof hij heel erg nodig een stuk tekst moest lezen. Twee vrouwen tegenover elkaar vond hij een beetje eng, waarschijnlijk om goede redenen ook omdat hij meer van Lea wist dan wie dan ook in deze kamer.
Mattias keek Inés nog even na maar deed er verder niets tegen. Bij Lea's woorden keek hij even gegeneerd weg maar knikte toen. "Mijn.. mijn ouders zijn op zoek naar huwelijkskandidaten," zei hij uiteindelijk. "Ze vertelden het me twee weken geleden, toen jij net weg was, dat ze vinden dat het tijd wordt dat ik een geschikte verloofde heb." Hij wist niet dat Lea's grootouders ook met zijn ouders hadden gepraat.
Bij Lea's volgende vraag keek hij even naar Inés, of naar haar rug dan. Hij haalde zijn schouders op. "Eigenlijk vind ik haar een beetje tegenvallen, ze kwam heel aardig over maar nu ik een paar dagen met haar het opgetrokken denk ik dat dat vooral schijn is. En ze doet alsof ze heel slim is omdat ze veel dichtbundels leest, maar ook dat valt behoorlijk tegen." En dat was voor Mattias een enorme afknapper.