Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Avyanna kende hem goed genoeg om dat te weten en plaagde hem zachtjes met het feit dat ze uit keek naar hem in pakken stoppen. Ze hield hem en haar moeder de ochtend bezig zodat Lea en Mattias de tijd hadden die haar dochter blijkbaar zo graag wilde.
Ze maakte zich zorgen om haar dochter, die duidelijk veel te veel hooi op haar vork had genomen maar ook te koppig kon zijn om om hulp te vragen. Bovendien.. misschien moesten ze de jongen maar eens leren kennen en hem misschien maar eens vragen hoe hij over Lea dacht.

Ze wilde het graag alleen doen, maar het was al wel duidelijk dat haar dat niet zou lukken en ze knikte dan ook lichtjes. "Ja, dat zou ik fijn vinden." Hoewel het voor Mattias onwennig was, was het voor Lea juist iets wat ze zo ontzettend miste. Aanrakingen en knuffels en überhaupt gewoon maar genegenheid tonen had zij juist heel hard nodig.
"Hm? Ja.. maar hij is echt mega pluizig als wolf. Wel aardig groot, dat wel." Lea keek hem vragend aan. Wilde hij ergens heen met dit punt? Maar ze werden even later naar binnen geroepen en Avyanna nodigde Mattias uit om te blijven avondeten.

[varden]

"Dan zal ik het hem vragen," zei Mattias met een glimlach. Hij hield nog altijd haar hand vast en moest zichzelf tegenhouden niet zacht haar gezicht te strelen. Even keek hij naar hun handen. "Ik eh... Ik dacht dat je wolf en ik misschien een keer konden gaan wandelen, maar ik snap dat dat fijner is met een andere wolf." En ergens was hij oprecht een beetje bang dat Mano hem als wolf aan stukken zou scheuren. Zo had de man immers wel even gekeken zonet.

Mattias ging dankbaar op het aanbod in en zo zat iedereen dan ook aan tafel. Mano maakte het de jongen niet te lastig, maar meer omdat Avy naast hem zat en hij uit ervaring wist dat ze hard kon schoppen. Hij stelde de jongen wel beleefde vragen, en hoorde hem een beetje uit over zijn studie en wat hij zelf zou willen. Mano was oprecht een beetje verrast om te horen dat Mattias naast zakenman en handelaar, ook schrijver zou willen worden. Nee maar, er zat toch nog iets van een passie in deze stijve Weense types!

[Ravief]

Ze kneep zacht in zijn hand en hield deze stevig vast. "Als je het aandurft om mee te gaan, kan dat in elk geval deze week een keer. Hij weet dat je het weet van mij. En van hem." Ze glimlachte. "Het is fijn als je er bent." wat eindelijk eens een bevestiging van Lea's kant was, dat ze hem in elk geval graag zag en op hem gesteld was.

Pas toen ze in het zicht kwamen van anderen liet ze zijn hand los en ze grijnsde naar haar vader die niet heel subtiel Mattias aan het uithoren was. Ze kreeg zelf ook weer een beetje praatjes en vertelde wat over de lessen.
Na het toetje ging zij echter met haar vader en oma alvast naar de serre. Avyanna hield Mattias nog even tegen. Normaal was het meer iets van man naar man om over te hebben, maar zij was meer thuis in deze wereld. Hoewel het voor haar ook wel weer even geleden was, dus ook met haar manieren leek ze meer op Lea dan iedereen zou verwachten.
"Het is fijn om je eindelijk eens te ontmoeten," glimlachte ze naar de jongeman. "Lea schrijft veel over je, maar dat is toch altijd anders dan iemand echt spreken." Maar Avy werd al snel wat serieuzer. "Lea is.. kwetsbaar als het gaat om vriendschappen en gevoelens, Mattias, ook al kan ze nog zo sterk lijken. Ik weet dat je ouders graag een verbinding zouden zien tussen jou en haar. Ik wil graag dat je me eerlijk zegt of je daar weet van hebt en hoe je daar tegenaan kijkt."

[varden]

Mattias moest zowaar een beetje blozen door de uitnodiging, en zei stamelend dat hij mee zou gaan en dat het hem een hele interessante ervaring zou lijken (die hij maar hoopte te gaan overleven).

Avyanna was veel beter thuis in deze wereld, in dit soort gesprekken, in hoe je dit soort situaties moest afhandelen. Dus vond Mano het helemaal prima dat zij Mattias apart nam en aan een verdere ondervraging onderwierp. Mattias werd duidelijk een beetje nerveus dat Avyanna hem nog even apart hield. "Het is ook fijn uw man en u eindelijk te ontmoeten mevrouw," zei Mattias dan ook beleefd terug. "Lea praat altijd met veel liefde over u." Mattias wist dan ook veel meer over het gezin dan wie dan ook in Wenen ooit zou weten, ook Nozomi. Maar daarna werd Mattias stil. De directe aanpak zat kennelijk niet alleen in de dochter, maar ook in de moeder. Mattias keek even naar zijn handen terwijl hij nadacht over zijn woorden. "Ik weet het mevrouw," zei hij zacht. "Ze houdt zich ook groot over dat ze het allemaal alleen kan, dus ik was verrast en blij dat ze de hulp van mijn vader en mij wil accepteren." Lea en hij hadden nog niet eens verteld dat ze dat in de kassen hadden besproken. Maar daarna keek hij Avyanna weer aan, met een oprechte, en openhartige blik. "Ik weet het zelf pas kort mevrouw, maar... maar ik vind het niet vervelend," zei hij eerlijk, hoewel hij er duidelijk heel erg verlegen van werd. "Ik vind uw dochter heel erg speciaal, en heel erg leuk. Ik.. ik weet dat het voor haar niet normaal is om je meteen te verloven, dat ze gewend is aan een wereld waar je kunt afspreken en wat meer tijd hebt om elkaar te leren kennen. Maar als ze mij zou accepteren, dan zou ze me heel gelukkig maken." Mattias had nog nooit zo open gepraat over hoe hij over Lea dacht en wat hij zelf zou willen.

[Ravief]

"Ze is speciaal op die manier. Als je haar een richting op wilt sturen, gaat ze met haar hakken in het zand, tot ze zelf achter een keuze kan staan en die weg in slaat. Lea is heel gevoelig, ik wil dat je dat onthoudt." Maar Avyanna glimlachte om zijn woorden. Kijk aan. Die blikken had ze dus goed opgevangen. En Lea mocht dan misschien niets toe willen geven, Avy wist dat deze behandeling van vandaag niet zomaar werd uitgedeeld en al helemaal niet aan jongemannen. Dat ze hem thuis uitnodigde, zich comfortabel genoeg voelde voor grapjes en alleen zijn met hem, zei heel veel.
"Volgens mij ben je een hele goede jongeman, Mattias. Maar wij staan achter Lea dat ze haar eigen keuzes maakt, helemaal op het gebied van de liefde." Ze schonk hem een knipoogje en stond op. "Maar dat betekent natuurlijk niet dat je die keuze niet een beetje op weg kunt helpen door flink je best te doen voor haar. Kom.. we laten ze al veel te lang wachten en ik heb mijn man beloofd dat Lea en ik samen een stuk zouden spelen."

[varden]

"Ja mevrouw," klonk er nog braaf, als de goed opgevoede jongen die Mattias toch was.
In de serre kreeg Mattias iets te zien dat hij nooit had verwacht, een Mano met een hele andere uitstraling, bijna die van een pup en terwijl de man haast smekend naar zijn vrouw keek. Mano kon het niet helpen, zijn wolf vond het geweldig als zijn vrouw op de piano speelde en het zou Mano al moeite genoeg kosten om niet ter plekke te transformeren. Mano zou het wel een beetje vreemd vinden als hij Avyanna hem ooit 'haar man' hoorde noemen. Op Eldon waren ze gewoon Mano en Avy voor elkaar, hoewel Mano in Wenen altijd vaker Avyanna's volledige naam gebruikte omdat dat hier meer gewaardeerd leek te worden.
Mattias glimlachte naar Lea. "Wat gaan jullie spelen?" vroeg hij nieuwsgierig, alsof hij ook maar enig verstand had van muziek.

[Ravief]

Lea keek enthousiast naar haar moeder. "Mam, ik ben bezig met een stuk onder de knie te krijgen. Daar moet je me mee helpen!" Het was het stuk wat Mattias zo zorgvuldig had overgeschreven, al zou hij het misschien niet direct herkennen.
Ze haalde de vellen op en liet haar moeder zien waar ze moeite mee had, maar wist al een heel stuk te spelen zonder haperingen. Het was een tijd lang haar enige uitlaatklep geweest en dat toonde zich nu. De avond werd gevuld met een paar duetten, soms alleen zang, soms piano en zang en soms speelden ze samen piano.

Mattias werd naar huis gebracht door hun koetsier en ze wuifde hem glimlachend na. Het was eigenlijk allang bedtijd voor haar en ze keek met puppy-ogen naar haar vader op. "Kom je me instoppen?"

[varden]

Zowel Mano, als Mattias, als Nozomi genoten in stilte van de muziek die de twee vrouwen wisten voort te brengen. Het duurde even, maar uiteindelijk had Mattias de muziek die hij haar had gegeven herkent en zijn ogen hadden geglommen elke keer dat ze het speelde. Hij kon het niet helpen, maar ergens begon er een glimp van hoop op te spelen. Lea had aangegeven hem gemist te hebben, ze had aangegeven dat ze graag had dat hij mee ging als haar wolf naar buiten ging, en nu bleek ook dat ze het muziekstuk dat hij had gegeven geoefend werd? Dat was een goed teken, toch? Hij moest zijn best doen bij die gedachtes niet vragend naar Avyanna te kijken. De vrouw had haar dochter duidelijk in veel meer door dan Lea misschien dacht. Maar hij hield zich in en gedroeg zich netjes, hoewel duidelijk al veel losser dan normaal nu er niet zo'n strakke controle was.

Hij zwaaide dan ook veel vrolijker dan anders toen hij wegreed en kwam met een grote, brede glimlach thuis aan. Hij had de familie Torrez uitgenodigd voor een diner over een paar dagen, het zou een kleine gelegenheid zijn met enkel de twee families. Nog niet iets druks voor Nozomi en Lea.

Mano keek zowaar een beetje verbaasd en glimlachte toen zacht naar zijn dochter. "Dat heb je me al heel lang niet meer gevraagd," zei hij terwijl hij opstond om met Lea mee te lopen. "Wil je dan ook voorgelezen worden?" plaagde hij voorzichtig. Of was er iets anders wat ze wilde bespreken? Ook Mano was niet blind, die zag heus wel hoe verliefd Mattias op Lea was. Zijn wolf vond dat niet zo fijn, die was beschermend over Lea en Mattias was geen wolf, maar als mens vond Mano het niet heel erg vervelend. Mattias leek een rustige, doordachte jongen, die bovendien nu al een stabiele toekomst in het vooruitzicht had.

[Ravief]

Ze drukte zich licht tegen zijn zijde en sloeg een arm om zijn middel. "Misschien wel." Ze had gewoon wat tijd nodig met haar papa en het was altijd fijn om hem nog even bij zich te hebben zonder anderen erbij. Ze kleedde zich in de badkamer om in een nachtjapon en zittend op bed keek ze haar vader eens aan. "Ik heb hem gevraagd om een keertje te komen als we samen gaan rennen. Denk je dat je wolf zich een beetje kan gedragen?" De enige keer dat haar vaders wolf een beetje normaal had gedaan was toen met Seff.
En eigenlijk was het hele gedoe met Seff ook de reden waarom ze nu zo voorzichtig was en eigenlijk haar gevoelens niet wilde erkennen. Tenslotte was ze al een keer van goede vrienden naar geliefden gegaan en weer terug naar vrienden. In deze wereld kon dat niet. Er was geen verkering, geen afspraakjes om eens te zien hoe dat klikt, nee het was verloven en trouwen.

[varden]

Aah, er was dus een andere reden dat ze nog even met hem wilde praten zonder haar moeder erbij. Mano grinnikte. "Absoluut niet, die gaat hem willen testen en zien of hij wel goed genoeg is voor mijn dochter." Mano zei het met een knipoog en ging toen naast Lea op bed zitten. "Maar ik zal zorgen dat hij zich een beetje gedraagt lieverd. Maar mag ik je iets vragen over Mattias?" Mano was wat minder tactvol dan zijn vrouw, maar soms werkte dat beter bij Lea leek het. Zeker in deze wereld, waar iedereen alleen maar eindeloos om alles heen draaide. En Seff was inderdaad een beetje anders daarin. Ook toen de twee verkering hadden gehad waren ze altijd elkaars beste vrienden geweest waardoor Seff ook veel wist over Mattias dit keer. Seff was mogelijk nog beschermender over Lea dan Mano was.