MA - toekomst

[Maanwezen]

Melenwyn had moeten lachen toen hij haar door de kamer zwierde, en haar lach uiteindelijk gesmoord zodat ze de kinderen niet weer zou wekken. Ook dit had ze gemist. Hem tekenen wou ze sowieso nog eens doen, of de kinderen naar school waren of lagen te slapen of uit logeren waren, het was iets waar ze al een tijdje over nagedacht had en dat er nu ineens uitgefloept was. Duidelijk.
Melenwyn streek met haar vinger over de rug van zijn hand. "Ja, ik heb nog vragen, maar.." ze ging met hem op de bank zitten. "ik wou je eerst nog iets anders zeggen, vooraleer er teveel tijd over gegaan is.. of iemand anders het je vertelt." Niet dat veel mensen het wisten, eigenlijk maar één iemand buiten zij om, maar de symptomen waren er geweest.

[Ravief]

Amiel zou er geen problemen mee hebben, al zou hij misschien wel moeite hebben om haar niet teveel af te leiden en in bed proberen te krijgen.. Maar dat zouden ze later wel eens ondervinden.
Hij genoot van haar kleine liefkozingen en had zijn 'vrije' hand op haar been gelegd. Zijn vingers bewogen af en toe een klein beetje, maar dat was onbewust, hij was totaal op haar gericht. Haar woorden waren echter een raadsel voor hem. Waar Amiel anders zo scherp kon zijn, had hij zich in geen drie weken bezig gehouden met hun perikelen en Mel's wens. Onbegrip was dan ook al vrij snel van hem af te lezen. "Mel, wat is er?" Was ze ziek? Was er iets gebeurd in de tijd dat hij weg was? Ging het niet goed met Kaspar ofzo?

[Maanwezen]

Er was een reden dat ze wijdvallende kledij droeg en zich niet voor hem had omgekleed. Ze wist niet of het haar verbeelding was geweest of haar buik al lichtjes begon te bollen. Kon dat na zo'n korte tijd? Het was haar tot nu toe gelukt om haar misselijkheid van hem verborgen te houden, al was dat vooral omdat ze het hem op haar manier wou vertellen. Niet dat ze wist wat haar manier was.. maar hoe zei ze hem dit? Enerzijds straalde ze van geluk en wou ze het van de daken schreeuwen, maar heel de 'situatie' met Lisse en het feit dat Amiel er zijn twijfels bij had gehad, maakten dat ze zich wat temperde. "Ik ehmn.. wel.." Waarom kon ze het niet gewoon in één deftige zin zeggen? Was het zo moeilijk om één keer, één kéér, gewoon duidelijk te spreken en niet om de pot te draaien wanneer ze hem iets belangrijks wou zeggen. Maar ze glimlachte en gaf een kneepje in zijn hand. "Je wordt nog eens papa."

[Ravief]

Haar getwijfel was meestal iets wat op niet veel goeds duidde, maar haar glimlach en simpele bewoording maakten dat hij even compleet uit het veld geslagen was. Daarna brak er een grote glimlach door en trok hij haar op schoot. Warm zoende hij zijn mooie vrouw tot hij buiten adem was. "Dat is nog eens nieuws!" Goed, hij had zijn twijfels gehad, maar nu.. nee, nog eens vader worden was geen slecht nieuws. Niet als hij naar zijn twee bengels keek en zoveel liefde voor hen voelde en nu wist dat er nog een bengeltje zou komen. "Hoe ver ben je? Ben je al bij Kaspar geweest? Ben je zeker?" ja, ze was arts, maar nou ja.. checken kon geen kwaad?

[Maanwezen]

De spanning van zo-even viel volledig weg bij zijn enthousiaste reactie. Melenwyn lachte nu ook voluit en haar ogen sprankelden blij en hoopvol. Ze verstrengelde haar vingers in zijn nek en liefkoosde zijn krullen zodoende. Al die tijd was ze niet zeker geweest hoe hij zou reageren, of hij matig blij zou zijn of vooral bezorgd of hij ergens.. teleurgesteld zou geweest zijn dat het alsnog gelukt was. Maar nu ze zijn gezicht zo zag opklaren, smolten haar zorgen ook weg als sneeuw voor de zon en kuste ze hem nogmaals vooraleer ze begon te antwoorden. "Ik weet niet zeker hoever ik ben," begon ze, een beetje lacherig omdat hij de vragen zo op haar afvuurde. Was dat niet haar rol? "Niet lang nadat.. je vertrokken was, werd ik misselijk 's ochtends.. Ik had het bij Lisse en Aran niet zo hard, dus ik was niet zeker of het daardoor was." Ergens had ze gedacht dat ze gewoon ziek was geweest van bezorgdheid. "Maar het bleef aanhouden.. en toen heb ik Kaspar kort te pakken gekregen en hij zei dat hij inderdaad wat hoorde, al was het nog te vroeg om veel te kunnen zeggen." Zelfs als arts had ze niet zo'n geweldig gehoor als een wolf natuurlijk.

[Ravief]

Hij grijnsde schalks nu. "En ik maar denken dat je je had omgekleed om mij te verleiden, maar je wilde gewoon niet dat ik je al zou zien, hm?" Maar hij kuste haar nog eens, dit keer zacht, lief en intiem. Zijn vingers streelden over haar lokken en Amiel hield haar dicht tegen zich aan. Waar had hij zich in de vrede druk over gemaakt? Nog een kindje was alleen maar goed nieuws, al vond hij het na deze ook wel mooi geweest.
"Dat lijken inderdaad duidelijke signalen," stemde Amiel in. "Rustig aan doen maar en dan gaan we binnenkort wel nog eens naar Kaspar." De wolf, die toch ook al tegen de 170 moest lopen in mensenjaren, had inderdaad een fantastisch gehoor en dat was in dit soort gevallen een hele geruststelling.

[Maanwezen]

Oh, dus hij had alsnog andere dingen in gedachten gehad? Melenwyn streek met haar duimen over zijn kaken, een lachje speelde om haar lippen. "Ik wou het inderdaad zelf vertellen.. maar ik moet zeggen dat ik je wel op meerdere manieren gemist heb." Ze werd helemaal warm en blij nu, kon zo wel de kamer rondhuppelen. Haar vleugels waren dan ook moeilijk in bedwang te houden, maar haar ogen bleven schitteren. Hij was blij vader weer te worden!

[Ravief]

Hij grinnikte. "Alles kan geregeld worden, mevrouw duVeresova," mompelde hij tegen haar lippen en kuste haar weer. De afwas was vergeten toen hij haar in zijn armen nam en rustig opstond en richting de slaapkamer liep. Terwijl hij dat deed gingen langzaam de lichten uit, terwijl een vuurvogeltje voor hen uit fladderde. Goed zijn met magie had een heleboel voordelen!
De haard in de kamer werd dan ook ontstoken zonder dat ze er moeite voor hoefden te doen en hij legde haar met een klein lachje op het bed neer. Tijd om weer eens flink aandacht voor elkaar te hebben!

[Maanwezen]

Melenwyn was helemaal verrukt door het vogeltje en zijn vertoon. Het leek erop dat hij nog maar eens een extra inspanning zou gaan leveren, maar ze zou er ook niet zomaar bij gaan neerliggen, al voelde ze zich licht als een veertje in zijn armen. "Wat is het volgende dat je gaat doen ontbranden?" vroeg ze plagerig toen ze het vuur in de haard hoorde knapperen. De warme gloed spreidde zich met de warmte onmiddellijk door de kamer heen en deden haar lokken nog roder lijken dan anders. Melenwyn greep zijn handen beet en trok hem bij haar op het bed om hem te kunnen kussen.

[Ravief]

"Je hart," lachte hij en begon haar te kussen en strelen en te ontdekken. Ja, eventjes was hij weer verleider in hart en nieren, klaar om ervoor te werken om haar te laten smelten.
Hij deed hard zijn best die hele avond lang in elk geval en ze lagen uiteindelijk uitgeput in elkaars armen. Hij had beschermend zijn hand op haar buik, al had Amiel nog niet echt het idee dat ze was gegroeid. Zacht drukte hij nog een kus op haar naakte schouder. "Ik ben zo blij weer bij je thuis te zijn," bromde hij tevreden.