Taloc&Gaëlla

[varden]

Er zaten inderdaad behoorlijk wat nieuwe littekens, maar zijn spieren waren maar nauwelijks verminderd en hij had inmiddels ook zijn verloren gewicht zo goed als weer terug. Haar handen op zijn huid lieten hem zuchten en niet veel later wist hij ook haar uit haar shirt te krijgen en hij drukte haar zacht op bed terwijl zijn lippen haar hals en sleutelbeen verkenden. Net als eerder, was dit alleen al genoeg om zijn opwinding danig te laten toenemen, wat in zijn broek heus wel te zien was. Maar zou hij er echt naar durven handelen? Of zou Gaëlla inderdaad de touwtjes in handen moeten nemen?

[Ravief]

Ze liet hem niet echt een keuze, want zodra ze vond dat hij genoeg had verkend, draaide ze hem op zijn rug. Met rustige bewegingen hielp ze hem uit de rest van zijn kleren en liet ze haar ondergoed op de grond naar het bed vallen. Warm drukte ze zich tegen hem aan en na een poos knuffelen en zoenen en strelen en wennen, keek ze hem aan. Hij wilde wel toch? Wat het ook was wat ze van hem aflas, zorgde er in elk geval voor dat ze doorzette en over hem heen zakte. Een zachte kreun ontglipte haar.

[varden]

Ook aan Taloc's lippen ontsnapte een kreun toen ze hem omsloot. Zijn ogen werden even groot en hij moest duidelijk even wennen aan dat gevoel. Maar toen gleden zijn handen zacht, en strelend weer over haar rug en streelde hij zacht haar borsten. Ja, het was weer wennen, maar tegelijk zo vertrouwd en zo fijn. Zacht trok hij haar naar voren om haar zacht te kussen. Het voelde fantastisch om weer seks met haar te hebben!

[Ravief]

Met een glimlach keek ze hem aan voordat ze haar ogen weer sloot en genoot van zijn handen op haar lichaam en zijn lippen tegen de hare. Ze deden rustig aan die avond, maar de dag erna was Gaëlla toch wel een beetje stram. Dat was je spieren toch wel echt op een andere manier gebruiken! Ze grinnikte toen ze Taloc zag kijken en gaf hem nog een kusje. "Vandaag lijkt het rustig te worden, zal ik terugkomen om samen te lunchen?"

[varden]

Hmm... Het was een heerlijke avond geweest, en hij hoopte dat er nog velen mochten komen die zo intiem en tegelijk ontspannen waren. Glimlachend trok hij haar tegen zich aan en kuste haar zacht. "Ik zal iets lekkers voor je maken lieverd", fluisterde hij zacht tegen haar lippen aan. Nu zijn vingers genezen waren, durfde Isild het aan om hem af en toe alleen te laten koken. En Taloc had er plezier in! Het gaf hem rust, omdat hij aan hele andere dingen moest denken, en nadenken over recepten die hij wilde proberen of zelf had bedacht zorgde ervoor dat de opgekropte woede wegbleef.

[Ravief]

Ze lachte en wenste hem een fijne dag. Toch was ze de rest van de dag een beetje afgeleid. Eigenlijk moest ze hem nog wel een beetje voorbereiden en ze hadden nog iets minder dan vier weken. Dus begon Gaëlla toch wel met voorbereiden. Ze zei hem dat hij haar geen antwoord hoefde te geven, maar dat hij erover na moest denken. De vragen die ze stelde, waren heel wat anders geformuleerd dan hoe zijzelf het zou doen. Maar ze wist hoe de raad werkte en 'gevoelig en begrijpend' hoorde daar niet echt bij. De vragen waren pijnlijk maar noodzakelijk. "Ik wil ze ook niet stellen, maar het is een rijtje waarvan ik vermoed dat ze naar voren zullen komen. Denk er gewoon over na oké?" dan had hij in elk geval in zijn hoofd al een keer antwoord gegeven.

Uiteindelijk brak de gevreesde dag aan. Gaëlla was al vroeg wakker en stond nu haar uniform te poetsen. Ze had gedaan wat ze kon doen toch?

[varden]

In zijn hoofd had hij de Raadszaal al drie keer afgefikt! Als ze dit gingen vragen, dan stond Taloc niet voor zichzelf in, dat wist hij ook wel. Dus ontwikkelde hij samen met Isild ook methodes om zichzelf af te leiden, om zijn woede in toom te houden. De vlammen en de vormpjes die ze hem liet oefenen bleken daar wel goed voor te zijn, net als de nieuwe liefde die hij had voor koken.
Toch was ook hij nerveus die ochtend. Hij stond voor de kast, in enkel een boxer, wat verdwaasd naar zijn kleren te staren. De losvallende outfits die hij thuis droeg zouden niet goed vallen bij de raad. Moest hij gaan voor zijn uniform? Of voor iets netters en officieelers?

[Ravief]

Uiteindelijk hielp Gaëlla hem met kiezen. Ze gingen voor iets officieels maar geen uniform. Op die manier lieten ze eigenlijk zien dat hij een soldaat was die klaar was om weer in dienst te treden. Bovendien was het ook wel kleding waar andere belangrijke piefen in liepen als ze niet in functie waren.
Ze gespte haar zwaard om en sloeg ontbijt, niet voor de eerste keer die week, over. Ze was misselijk en alleen al de gedachte aan eten deed haar kokhalzen. Stilletjes liepen ze naast elkaar op weg naar het centrum. Gaëlla had haar vingers verstrengeld met die van Taloc en was niet van plan om hem snel te laten gaan.

[varden]

Hij glimlachte geruststellend naar haar en streek even met zijn vrije hand over haar slangen. "Het komt wel goed lieverd, echt." Dat hoopte hij in ieder geval. Want als het dat niet deed... Nou, dan zou dit de laatste keer zijn dat hij hun huis zag. Zouden ze hem als verrader veroordelen, of als maniak verbannen? Hij vreesde beide uitkomsten, hoewel de eerste nog het meeste. Aan de andere kant... Als het laatste gebeurde, kon hij Gaëlla dan wel vragen met hem mee te gaan? Kon hij haar een leven als verschoppeling aandoen?
De Raad was al aanwezig en toen Taloc binnen kwam spanden zijn spieren meteen aan bij het zien van zoveel gezichten, het horen van zoveel stemmen. Echt elk Raadslid was er vandaag! Met vooraan Cenek en Baraz. Waar was zijn oom? En.. en wat verwachtten ze van hem? Taloc's ademhaling werd langzaam geforceerd terwijl hij grip op de realiteit probeerde te houden.

[Ravief]

Ze bleef staan toen ze naar binnen liepen. Ze deed de kraag van zijn overhemd goed en keek hem aan. "Richt je op mij, oké? Wat er ook gebeurt, ik houd van je." Waarna Gaëlla knipoogde en hem met veel tegenzin liet gaan. Ze nam plaats op haar gebruikelijke plek, één stoel tussen haar en Cenek in.
De evaluatie begon rustig met de vraag of Taloc wilde vertellen wat zijn laatste missie was geweest.