Taloc&Gaëlla

[varden]

Taloc moest glimlachen toen hij Jefta zag. Wat was hij gegroeid in anderhalf (nu bijna twee) jaar! Hij streek zijn neefje over zijn slangen. "Als je beloofd dat als je me vreemd ziet gedragen, je meteen tante Gaëlla gaat halen. Kom, laat maar eens zien wat je geleerd hebt." Het oefenterrein voor magie was klein, er waren maar weinig soldaten die er echt bedreven in waren. Het gaf hem rust om weer wat minder mensen om zich heen te hebben, want hij werd net zo nagestaard als Gaëlla. Alleen dan met open hangende mond. Het litteken over zijn gezicht, zijn losse slangen, aan de ene kant was dit niet de Taloc die ze kenden op de Academie. Hij was altijd strak en piekfijn in orde geweest. Nu had hij iets... iets ruigs en wilds. Maar tegelijk was hij precies zoals hij was geweest voor zijn verdwijning. Sterke spieren, een rechte rug, een krachtige uitstraling. Dat was wat ze hier zagen. Ze wisten niet hoe hij elke keer weer instortte, ze wisten niet hoe hij Gaëlla nodig had om te blijven opkrabbelen.

[Ravief]

Jefta beloofde het lachend en trok een gek gezicht naar zijn oom. Hij keek waarschijnlijk net zo op tegen Taloc, als Taloc tegen Torec had gedaan. Trots liet hij het uur erna van alles zien. Zijn aardemagie was maar matig, maar water en lucht waren zo sterk dat ze dat verlies wel compenseerden. Zijn vuur magie was oké, maar had nog wel wat werk nodig. "laat eens wat zien!" riep hij, half uitgeput toen hij allemaal kunstjes had getoond.

Ze voelde de blikken wel, maar ging er niet op in. Als er iets was dan hadden ze vanzelf de moed om iets te vragen. In plaats van in haar kantoor te zitten werken -zoals normaal- ging ze elke klas bij langs en maakte mentale notities en stond gewoon zwijgend te kijken. Normaal zou ze wel mee doen aan een les, of het een keertje overnemen, dus haar gedrag was iets wat fronsen opleverde en niet ongemerkt voorbij ging.

[varden]

Waarop Taloc een kleine aardbeving veroorzaakte met zijn aardemagie. Dat was gecontroleerd, dat had precisie nodig. Het was vuur waar hij zich zorgen over maakte. Rotsen tevoorschijn laten komen waardoor Jefta ineens een stuk hoger stond, dat was haast leuk! Het was een fysieke inspanning die Taloc lang had moeten missen, en waar hij van genoot! Hij stond haast te lachen als een kind omdat hij dit weer kon! Zijn vingers waren geen hinder meer, ze konden weer het werk doen dat ze gewend waren!

Het was één van de vrouwelijke soldaten die Gaëlla eerder naar haar kantoor hadden gebracht, toen Taloc nog niet terug was en ze had gedacht hem te zien, die op haar afstapte. "Mevrouw? Doet u niet mee?" Ze vroeg zeer bewust nog niet naar het gerucht dat door de gangen ging en dat steeds sterker werd, dat Taloc terug was.

[Ravief]

En Jefta was net een snel aapje en klom van de ene rots naar de anderen en genoot ontzettend! Na een kwartiertje stond hij ineens voor Taloc en omhelsde hem blij. "Ik heb je gemist." Zijn bruine ogen keken hem even ernstig aan maar daarna lachte hij alweer. "Maar echt niet dat je tegen me op kan," beweerde hij en spetterde zijn oom nat.

Ze keek even weg van de training die bezig was en glimlachte naar de vrouw. Ze mocht Estelle graag en was haar als een vriendin gaan zien, al liet ze dat niet in de weg staan bij haar functie. Maar de vraag maakte dat ze haar hoofd schudde en de glimlach verdween. "Nee.. ik.." Gaëlla slikte. Niemand wist natuurlijk wat er aan de hand was. "Ik doe rustig aan op doktersadvies." Onbewust waren haar handen tot vuisten gebald en bijna had ze even haar hand op haar buik gelegd. "Nog iets gebeurd afgelopen week?" vroeg ze, om nog heel even verdere vragen te ontwijken, al zou ze wel vertellen wat er gaande was als de vrouw door zou vragen.

[varden]

Estelle fronste echter haar wenkbrauwen. Doktersadvies? Gaëlla? Die luisterde nauwelijks naar haar eigen zusje! "Je gaat me zeker vertellen wat er aan de hand is met je, maar niet hier." Niet zo publiekelijk, in een half vol klaslokaal. "Veel ontslagen, maar het niveau gaat omhoog. Ik hoorde dat Taloc terug is?" Was dat eenmalig, of kwam hij echt terug in zijn functie?

Taloc glimlachte naar Jefta en sloeg zijn armen om zijn neefje. "Ik jou ook Jefta, ik jou ook. Maar laten we beiden hopen dat ik nooit echt tegen je hoef te vechten." Hij knipoogde naar de jongen, maar meende het wel. Die woede, die krijgslust, werd bewaard voor één persoon. Razul Raèll... Zoon van de leider van de stam, en degene die hem blind had gemaakt aan één oog. Pas tegen hem zou Taloc tonen hoeveel macht er in zijn magie zat.

[Ravief]

Jefta trok een gezicht. "We blijven altijd beste maatjes toch?" Ze zouden nooit tegen elkaar vechten. Eerder samen vechten. Zelfs dat was maar de vraag, want tante Gaëlla had verdraaid goed door dat hij dat maar helemaal niks vond en gewoon met magie bezig wilde zijn en helpen op de markt.

Ze glimlachte lichtjes en maakte een hoofdgebaar om te gaan. Samen liepen ze door de gangen tot ze uiteindelijk in haar, stoffige en veel te volle, kantoortje kwamen. Gaëlla ging zuchtend zitten en schonk voor hen beiden drinken in. "Ik kan het zien, discipline is belangrijk en daarom deed ik het. De rest van de groep staat met twee weken toch wel weer op de stoep om weer aangenomen te worden." Het moest wel. In het leger zitten was de beste manier van een baan en dus geld op tafel.
Ze nipte van haar drankje. "Ja, hij is terug. Ik weet niet hoe het gaat, ik heb hem bij Jefta achtergelaten, maar voorlopig gaat hij rustig aan doen. Ik weet eerlijk niet hoe verstandig het is om hem al aan het trainen te zitten, maar ik denk dat ik hem er niet heel lang meer bij weg kan houden." Het nieuws van Baraz moest nog komen (dat zou vanavond gebeuren, al wist ze dat niet) maar Gaëlla dacht dat het nog wel een poosje zou duren voordat Taloc weer in functie was.

[varden]

Taloc zou nooit meer generaal worden. Eigenlijk was hij daar nooit echt geschikt voor geweest. Hij was een strateeg, en zeker een krijgsman. Maar liever zocht hij naar diplomatieke oplossingen, of oplossingen in het algemeen die geen nodeloos bloedvergieten inhielden. Maar nu trainde hij met zijn neefje. "Natuurlijk Jefta. En weet je wat? Ik hoorde dat Lyov misschien wel iemand zoekt die, als hij wat ouder is, een wekelijks stalletje met hapjes en drankjes voor hem wil runnen op de markt..." Hij wist heus wel dat Jefta een mensen-mens (of Gorgonen-Gorgoon) was. Lyov had dit plan helemaal niet verteld, maar Taloc had hem tot wel meer overgehaald, en de Dwerg baalde altijd dat hij tijdens de wekelijkse grote markt zijn zaak gesloten moest houden omdat er stallen voor stonden. Wie weet wat dat voor opties gaf voor de jonge Gorgoon. Met zijn neefje optrekken voelde goed, en het feit dat hij zich op de jongen kon concentreren maakte hem bijna immuun voor de anderen om hen heen.

Estelle nam een slok en knikte. "Hij was altijd al graag bezig ja. Het is een wonder dat je hem zolang thuis hebt kunnen houden!" Estelle had in het verleden, heel lang geleden, wel eens geprobeerd Taloc zelf te verleiden. En toen Gaëlla en hij verloofd waren, was ze jaloers geweest (net als behoorlijk wat andere vrouwen). Maar ze zag dat die twee voor elkaar gemaakt waren. Zo'n relatie, dat zou zij nooit met Taloc gehad kunnen hebben. En dus was ze blij voor het stel.

[Ravief]

Jefta was maar al te blij met alle aandacht en vertelde honderduit en stond te springen bij het idee om de Dwerg te helpen. Ja, hij had het prima naar zijn zin zo.

Afwezig wreef ze over haar buik en haalde haar schouders op. "Het was niet echt een keuze voor hem eigenlijk. Het ging gewoon niet om bij anderen te zijn." En ja, Taloc was graag bezig. Jagen, duiken, vissen, houtvoorraad aanleggen, trainen, koken... Een heel deel ervan moest hij opnieuw leren en ze hoopte maar dat het goed zou gaan met zijn tegenstanders als hij weer begon met trainen.

[varden]

Daarom spendeerde hij de rest van de dag bij Jefta, die hij zijn vuurmagie liet oefenen met hem (want van aarde bakte de jongen bar weinig). Samen oefenden ze om vuur vormpjes te laten vliegen, of zelfs een vorm aan te laten nemen terwijl de vlammen nog uitsloegen. Of probeerden ze vuurballen te mikken (Taloc moest aardig oefenen daarin...). Het gevolg was dat Taloc aan het einde van de dag bezweet, stijf en doodmoe was. Maar hij voelde zich wel heel erg goed. Uitgeput klopte hij bij Gaëlla's kantoor aan.

[Ravief]

Met wat moeite had ze Estelle toevertrouwd dat ze een miskraam had gehad en dat ze niet eens had geweten dat ze zwanger was. Hoe het was opgewekt vertelde ze er echter niet bij. De rest van de middag namen ze wat dingen door, tot de vrouw weer moest gaan. Gaëlla deed haar best om íéts van de achterstand bij te werken, maar was maar al te snel afgeleid en herinnerde zichzelf eraan dat ze rustig aan zou beginnen.
Ze was dan ook blij toen Taloc op de deur klopte en viel hem om de hals. Warm drukte ze haar lippen tegen zijn wang en lachte wat toen ze opmerkte dat hij wel heel plakkerig en zweterig was en hem toch maar losliet.