Taloc&Gaëlla

[varden]

Baraz liet een gemangeld glimlachje zien. "Ik verwacht niet hem te zien de komende maanden, behalve om wat naar mijn hoofd te gooien. Maar Sigrid en Jefta leken er blij mee?" Jefta vooral omdat hij dan zijn eigen toekomst kon gaan bepalen, en die zou heel anders zijn dan het pad dat eerst voor hem uitgelegd was ook al keek hij nog zo tegen Taloc op. Rustig nam hij het stel op. "Als dit besluit niet was genomen, had ik graag gezien dat Taloc weer terugkwam in zijn oude functie. Maar ik denk dat dit beter is voor de stam, om een verstandig leider en een sterke generaal als team te hebben. Een stel dat geen overhaaste beslissingen neemt. Ik hoop dat jullie er over willen nadenken." Goed, als ze 'nee' zeiden had hij een erg groot probleem. Maar ergens verwachtte hij dat de taak van leider Taloc beter zou passen, en makkelijker voor hem zou zijn na wat er gebeurd was.

[Ravief]

Gaëlla lachte stilletjes en wilde er bijna een grapje bij maken, maar hield zich toch in. Ze luisterde enkel en knikte. "Ja.. natuurlijk gaan we er over denken. U hoort het zo spoedig mogelijk." Al wist ze nog niet direct waar het probleem zou liggen. Mogelijk bij haar? Taloc was gemaakt om leiding te geven, dat wist ze gewoon. Dat had ze geweten toen ze hier voor het eerst kwam en dat gevoel was daarna alleen maar sterker geworden. Plus, tijd met zijn vader doorbrengen zou een goed iets zijn vermoedde ze. Gaëlla liet hen uiteindelijk uit toen ze hun zegje hadden gedaan en keek nog een poosje naar de deur. Ze was generaal, natuurlijk. Maar dat had altijd gevoeld als 'bij gebrek aan beter' en 'stand-in', niet als.. écht.

[varden]

Taloc zat nog een tikje verbijsterd op de stoel, en verhuisde toen naar de bank. Hij voelde nog niet heel erg veel voor om hierover te praten, hoewel ze dat snel zouden moeten gaan doen. Eerst wilde hij dit allemaal rustig verwerken. Ineens stond hij weer op en ging het eten afmaken, zonder een woord te zeggen. Dit was een nieuwe staat voor hem. Hij zag zichzelf helemaal niet als leider van de stam! Wie luisterde er nou naar iemand die amper controle had over zichzelf?!

[Ravief]

Dus de rest van de avond verliep wat stroef en zwijgend. Gaëlla miste ineens dat moment van net, waar ze nog grapjes hadden gemaakt en flauw hadden gedaan. Zelf wist ze ook niet of het wel wat ging worden en of het wel ging lukken en of ze hier überhaupt aan moest beginnen. Ze wist echter ook dat ze heel veel training miste en gek werd over alle kleine dingen waar ze niet uit kwam en die schijnbaar wel belangrijk waren. De training die Torec haar kon geven, had ze heel hard nodig.

[varden]

Maar in hun slaapkamer nam hij haar weer in zijn armen en kuste haar lang en intiem. "Denk je dat ik het zou kunnen?" Het was aardedonker, op een streep maanlicht na. Zacht streek hij over haar slangen en keek haar vragend aan. Dacht zij dat hij leider zou kunnen zijn? En haar de steun kon geven die ze nodig had af en toe? Kon hij dat, tegelijk? Want als zij het niet wilde, dan ging hij niet akkoord.

[Ravief]

Gaëlla trok een wenkbrauw op. "Serieus? Taloc, je bent zowat geboren voor die positie. Denk aan alles wat je door zou kunnen voeren, waar we het al over hebben gehad. Jou als leider is denk ik het beste wat je vader ooit bedacht heeft." Ze lag heerlijk tegen zijn borst aan. "Bovendien is hij heus niet zo gek dat je dat binnen nu en een jaar moet kunnen. Je hebt hier de tijd voor en de band met je vader opbouwen lijkt me ook niet zo'n gek idee." Ze wist dat het veel verantwoordelijkheid was, maar dat was de baan van generaal ook. Toen hij die had gehad was hun relatie ook prima geweest.

[varden]

Taloc glimlachte naar haar in het donker en begon zacht haar hals te kussen en haar zijden te strelen. "Hmm... Wat we kunnen doorvoeren liefje. Wij samen." Als team van generaal en leider zou immers alleen de Raad hen kunnen tegenhouden, en de kans dat dat gebeurde was klein.

[Ravief]

Zag hij haar als generaal dan? Gaëlla vroeg het zich af en humde vaag wat. Haar gedachten bleven nog wel een hele tijd buitelen over dit alles. Wat het mogelijk dat al die dingen die altijd zo ver weg en onmogelijk hadden geleken, alsnog waar konden worden? Dat ze veranderingen konden doorvoeren waar de stam beter van werd? Het was wel wat veel ineens en ze sloot vermoeid haar ogen.

[varden]

Zacht streelde Taloc over haar rug. "Ga lekker slapen liefje. Het komt allemaal wel goed." Ja, hij dacht dat ze de taak van generaal aankon, wist dat eigenlijk wel zeker. Ze zou veel moeten leren van Torec, maar hij moest hetzelfde van Baraz. Hij hield haar dicht tegen zich aan en waakte over haar tot ze in ieder geval sliep. Het kwam wel goed met hen. Als hij eindelijk maar weer eens mocht gaan trainen!

[Ravief]

De dag erna deed ze wat meer mee met trainingen en lessen en kwam Jefta opzoeken in de magieles. Daarna kwam een heel opgeluchte Sigrid op haar af, al wist de vrouw heus wel dat haar kinderen mogelijk alsnog niet aan de rollen zouden kunnen ontkomen. Gaëlla hoorde haar met een halfslachtige glimlach aan, maar maakte zich toen met een excuus er vanaf. Ja, Taloc in plaats van Cenek was een goed idee.. maar de rest? Daar was ze niet heel zeker van.
Veel tijd om erover na te denken kreeg ze echter niet, want er kwamen die middag twee verkenners naar haar toe met nieuws dat niet goed leek. Patrouilles bij de grens. Gróte patrouilles. Ze knikte en maakte zich klaar om eropuit te gaan. Ze koos zelf haar strijders uit, een selecte groep van twintig geharde soldaten en zei hen dat ze op missie gingen en ze verwachtte iedereen over een uur weer hier. Dat gaf hen tijd om afscheid te nemen en zich voor te bereiden. Zijzelf vertrok naar huis om haar generaalsuniform aan te trekken en nog een keer haar zwaard te slijpen. Als eerste nam ze afscheid van haar moeder, Mattias, Myra en Bryssa en daarna ging haar blik naar Taloc. "Ik houd van je.. geen stomme dingen doen, oké? Ik ben denk ik met een week terug."