Taloc&Gaëlla

[varden]

Azel Raèll verscheen uiteindelijk aan de poort, met 20 man die tot op de tanden bewapend waren. Her was in ieder geval niet het hele leger ook al voldeed het ook niet aan Gaëlla's eis. Woest keek hij op naar de wacjter boven de poort. "Doe open! Doe open en toon me de hoer die mijn zoon gevangen heeft genomen!"

Taloc liep, omdat het rustig was, eens in z'n eentje door het dorp toen hij de herrie bij de poort hoorde. Hij klom baar de wachter toe en kwam zo oog in oog te staan met zijn gevangennemer. Meteen ontstonden er vlammen rond zijn handen en het kostte heel veel moeite om de man niet ter plekke te vermoorden, hij deed het puur en alleen niet vanwege Gaëlla's plan. Azel was minder diplomatiek. "Quetzalcoatl, je leeft! Die hoer hoort zeker bij jou!" Het volgende moment moesten de Raèll-soldaten voor veiligheid duiken voor rondvliegend gesteente, neimand beledigde Gaëlla waar Taloc bij was!

[Ravief]

De 'hoer' kreeg er snel genoeg lucht van en stond even later naast hem op de muur. Zachtjes raakte ze zijn rug aan en deed haar best om hem te kalmeren. Ze wilde Taloc eigenlijk niet bij de onderhandelingen/het gesprek hebben, voornamelijk omdat ze dan niet kon rekenen op zijn reacties. "Rustig. Het zijn maar woorden. Dit is precies hoe hij wil dat je reageert."
Daarna trad ze met een hele compagnie Azel tegemoet en keek hem -niet echt onder de indruk- aan. "U bent laat." Haar blik gleed naar de twintig krijgers. "En blijkbaar slecht in orders aanhoren. U mag met tien man naar binnen, meer niet. Nog meer beledigingen aan mijn adres en ik zorg dat er helemaal niemand mee naar binnen gaat." Ze sprak als een generaal, gedroeg zich als een generaal en zag er ook zo uit. Haar hand rustte losjes op haar zwaard en er zat gezag in haar stem. Als Azel moeilijk ging doen dan zou ze heel snel een einde maken hieraan. "Als u uw zoon terug wilt, moet u beginnen met luisteren." Waaruit ook maar weer bleek dat ze over weinig geduld beschikte, maar Gaëlla hield zich tot nu toe keurig aan de omgangsregels.

[varden]

Tandenknarsend van woede stond Azel nog even te vloeken en tieren, maar uiteindelijk koos hij 10 man waarmee hij na uitvoerige controle werd doorgelaten in het dorp.
Taloc wisselde kort een blik met Gaëlla maar liet zich kalmeren en staakte zijn aanval op de mannen. Hij zuchtte, en glimlachte toen half naar haar. "Ik kan hier maar beter niet bij zijn, maar dat had je waarschijnlijk al bedacht. Ik zal op je wachten op de Academie." Waarop hij een kus op haar wang drukte en de muur weer afklom. De toekomstig leider was er niet bij? Lekker beeld zou dat geven. Maar het was beter, hij was nog altijd niet volledig hersteld.

[Ravief]

Ze knipoogde naar hem en gaf hem een kusje, maar hield toen haar hoofd erbij. Alsof ze onbevreesd was, kwam ze naast ze beste man lopen, met haar rug naar de tien mannen toe. Ze leidde Azel rustig door het dorp naar het gebouw waar de Raad altijd was, al zou het nu enkel Baraz, zij, wat bewakers en Azel en zijn gezelschap zijn. Hoe dan ook zou zijzelf het woord voeren.
Binnen was het rustig. Er stond drinken en zelfs eten klaar. Er was wijn voor Azel en de rest, maar voor zijn wachters was er water. Gaëlla ging zitten en keek de man aan. Zou hij nu weer beginnen met eisen?
Voor het gesprek was Razul in een gevangenis vlakbij gezet, mocht zijn vader eisen om zijn zoon te zien.

[varden]

Baraz zat al aan tafel, zijn slangen duidelijk alert. Hij vertrouwde Azel Raèll niet, hij had al teveel aanvaringen gehad met de man. En Azel vertrouwde Baraz niet, gezien de man de meest strijdvaardige stam van heel Nieuw-Zeeland leidde. Daarom richtte hij zich op Gaëlla. "Mijn zoon is onrechtmatig gevangengenomen! Onze stammen hebben een staakt het vuren, hoe haal je het in je domme hoofd om hem hier op te sluiten?!"

[Ravief]

"Het was de enige manier om u hier te krijgen," reageerde ze koeltjes. Daarna rolde ze een map uit op tafel en plaatste verschillende vlaggetjes op de kaart. "Hier, hier, hier en daar hebben de Raèlls onze grenzen aangevallen. Ik heb Razul hier," ze wees een vlaggetje aan, "bevochten en overwonnen en gevangen genomen." Haar zilveren ogen keken Azel rustig aan. Waar de man nogal uit emotie reageerde, bleef Gaëlla kalm. Ze had dit gesprek al vele malen geoefend in haar hoofd en had dat met heel wat verschillende reacties gedaan. Ze was voorbereid.
"Voor een staakt het vuren, is het wel wat vreemd om telkens langs de grenzen grote patrouilles te zien en te moeten terug dwingen."

[varden]

"En voor een staakt het vuren is het wel heel vreemd dat u mijn zoon wel gevangen heeft genomen, en gemarteld", voegde Baraz er haast koeltjes aan toe. Maar de ogen van de man waren broeiend, alsof hij zat te wachten om aan te vallen. Azel knarste opnieuw woedend zijn tanden. "Wij sturen patrouilles omdat de Quetzalcoatl's niet bekend staan om lange vredesonderhandelingen. We voelden ons genoodzaakt ons te verdedigen." Het vreemdste daaraan was vooral dat de grenzen van de Raèlls en Quetzalcoatls op veel plekken kilometers bij elkaar vandaan lagen.

[Ravief]

Gaëlla blikte even opzij naar Baraz. Haar blik was waarschuwend. Hij moest het niet gaan verpesten nu. Ze had de man eindelijk hier. "Het verleden is het verleden. Uw grenzen liggen niet overal tegen de onze en daarom heeft u niets in dat gebied te zoeken. Ik heb u hier met een andere reden geroepen." Ze pakte een mapje en schoof dat naar hem toe. Er zat een behoorlijk document in, nogal officieel, om vrede te sluiten voor in elk geval een jaar. Bepalingen voor beide stammen zaten erbij. "Ik stel voor dat u uw tijd neemt om het te lezen." Ze leunde rustig achterover, schonk zichzelf nog wat te drinken in en at wat. Haar blik gleed even over de manschappen. De rechterhand van Razul -degene die ze al had gesproken en die de boodschap naar Azel had gebracht- was en ook bij en ze gaf hem een knikje.

[varden]

De man deed alsof Gaëlla niet bestond, zo gefocust was hij op Azel. De soldaten namen de man liever niet kwaad mee terug. En Azel kookte terwijl hij het verdrag las, dat bijzonder redelijk was voor beide partijen. "Dit is belachelijk! Ik weiger dit te tekenen! Sterker nog, ik zal nooit mijn handtekening zetten onder iets dat opgesteld is door een Quetzalcoatl, of nog erger, door een hoer van een Laureth!" Azel had zijn research over de stam en de leiding erbinnen gedaan kennelijk...

[Ravief]

Ze zuchtte. "Uw gebrek aan woordkeuze begint mij te vervelen. U kunt dit tekenen, of u kunt vertrekken met de wetenschap dat uw zoon sterft door mijn toedoen en daarna zijn we in oorlog." Gaëlla keek hem aan. "Ik ben meer dan schappelijk geweest bij het gevecht door uw mannen niet af te slachten en ook nu ga ik al buiten mijn boekje door toe te staan dat u krijgers meeneemt. Bovendien gaat het Razul redelijk goed. Hij krijgt eten en drinken en verder wordt hij niet lastig gevallen." Ze zweeg een lange tijd en liet de man rustig in zijn sop gaarkoken, maar richtte haar blik toen weer op de tweede in commando, gezien Azel niet echt aanspreekbaar was. "Jij.. wat is je naam?"