Taloc&Gaëlla

[varden]

Caron moest lachen. "De keuken is eigenlijk dicht...", begon hij al verontschuldigend. Maar Myra's smekende blik was moordend! "Maar... ik kan wel kijken wat we nog voor je hebben." Waarop hij de keuken in verdween en een kwartiertje later kwam met dampende pasta bolognese. Hij zei er maar niet bij dat hij het zelf had klaargemaakt voor haar, omdat hij haar toch geen honger kon laten lijden? "Alsjeblieft!"

Taloc was een tikje chagrijnig. Zand happen was niet iets dat hij gewoon was. En op een lager niveau beginnen voelde haast gênant. Maar veel keuze had hij niet! "Je hebt geen tijd om me alles zelf te leren Gaëlla", zei hij, slechts half glimlachend naar haar. Ze had werk te doen! En hij zou uren en uren training gaan vergen om terug te komen op zijn niveau. Misschien kon Sigrid hem trainen? Of.. of kon hij zijn trots inslikken en zich bij een les voor lagerejaars aansluiten? Hoewel dat les met andere studenten zou betekenen, en zijn trots was bovendien een groot iets om in te slikken...

[Ravief]

Ze kreunde bij die heerlijke geur van eten en grijnsde hem toe. "Je bent mijn held!" Waarop ze aanviel op het eten. Er was inderdaad verder geen kip in het restaurant en blijkbaar had ze geluk gehad dat hij überhaupt open was. Het eten ging er goed in en het bord was leeg voor ze er erg in had. Tevreden zuchtend leunde ze achterover.

Daar had hij een punt. Maar Gaëlla kende Taloc en wist ook wel dat hij het niet echt ging redden om zijn trots in te slikken en weer lessen te volgen. Ze keek bedenkelijk maar trainde alsnog een uur met hem, waarna ze allebei even gingen zitten. "Oké.. wat als je met Jefta gaat oefenen? Hij heeft het tot klas vier geschopt, toen heb ik hem eruit gehaald. Zijn niveau is goed genoeg om jou te helpen en zijn vorderingen zijn hoog genoeg dat hij lessen kan missen."

[varden]

Toch keek Taloc twijfelend. Hij ging niet graag af tegenover zijn neefje, die zo tegen hem op keek. "Met magie oefenen met hem is prima maar... ik weet het niet... Ik.. ik hoopte toch tegenover iemand mijn imago te behouden." Zijn grijns was schuldbewust, hij wist prima dat hij zich kinderachtig gedroeg nu. Maar kon hij zijn neefje laten zien hoe diep hij was gezonken in zijn trainingen? Dat hij weer zo laag op de ladder stond?

Caron glimlachte bij die woorden, ze waren stiekem best fijn om te horen. Dus liet hij haar rustig eten terwijl hij verder ging met alles schoonmaken en voorbereiden voor de avonddienst, waar Lyov zelf de boel zou runnen. Die stond nu in de winkel. "Zware werkdag gehad?" Normaal kwam ze niet zo laat.

[Ravief]

Ze haalde haar schouders op. Jefta zou het alleen maar leuk vinden om te oefenen met zijn oom. "Aan wie zit je zelf te denken?" want als hij het anders wilde, moest hij het zelf maar zien te regelen. Ze kon niet maar oplossingen blijven bedenken voor hem.

"ungh," deed Myra en trok een gezicht. "Meegeholpen met een operatie en volgens mij is het iets van klunzendag vandaag.. Ik heb echt de meest gekke dingen voorbij zien komen." Ze zuchtte en nam wat fris en keek naar hem terwijl ze ervan nipte. "En ik mag straks nog eens drie uur doen!" Maar ze lachte al snel weer. Ze vond haar werk leuk.

[varden]

"Klunzendag? Ik hoop het niet, ik krijg straks de hele Academie hier, met drank op!" Hij grijnsde naar haar. De meeste studenten kwamen hier altijd wat drinken voor ze naar huis gingen. "Je kunt het wel. Je bent te belangrijk hier om te verliezen." Hij knipoogde naar haar.

Taloc haalde zijn schouders op. "Ik verzin wel wat, maak je om mij maar geen zorgen." Hij glimlachte naar haar en besloot toen even te gaan douchen voor hij naar de magieles zou gaan. Dat deed hij in ieder geval graag met Jefta, en het was het enige wat hem toegestaan werd met anderen erbij. Het was een goede uitlaat voor hem, zeker na een frustrerende training als deze.

[Ravief]

Verbaasd keek ze hem aan. Ze was te belangrijk om te verliezen? Huh? Wie had het over winnen of verliezen? Maar daarna keek ze plagerig. "Ooh ja? Dat kan anders ook van jou gezegd worden." Tenslotte was eten een primaire behoefte en hij voorzag daarin. Myra glimlachte en besefte dat ze het prima naar haar zin had met hem.

Gaëlla keek hem hoofdschuddend na, maar moest toen aan de slag. Ze had zelf nog training te gaan, nog klassen te bezoeken en ze zou vanmiddag haar eerste officiële lessen van Torec krijgen. Genoeg te doen dus, inderdaad.

[varden]

Taloc onderging de magieles, het was maar goed dat hij niet wist wat voor sul Colin was geweest jegens Myra, en slenterde daarna een beetje rond. Natuurlijk kon hij trainen met Jefta! Zijn neefje zou het leuk vinden, en hij ook. Maar hij was bang de jongen pijn te doen, bang om af te gaan tegenover zijn neefje, en daarnaast was Jefta geen getraind docent. En feit was dat Taloc training nodig had van iemand die hem alles weer kon leren... Dus klopte hij uiteindelijk schoorvoetend, en nog net niet met het schaamrood op zijn kaken, aan bij Sigrid. Dit was een behoorlijke knieval voor hem en hij hoopte maar dat zijn schoonzus inmiddels minder graag plaagde dan voor zijn verdwijning... Hij had haar al heel erg lang niet gezien.

Nu moest Caron lachen. "Ja vast. Ik ben geen soldaat, ik ben geen dokter, ik ben geen strateeg. De stam kan mij missen als kiespijn. Het enige wat ik goed doe, is bier tappen." En kennelijk koken, want Myra had het bord met smaak leeggegeten.

[Ravief]

Ooh dat plagen zou heus nog wel weer komen. Maar voor nu keek ze vooral verbaasd naar hem en had Syede op de arm. "Taloc?"

"Hé." Myra keek hem ernstig aan en legde haar hand op zijn arm zodat hij even stopte met boenen en haar aan bleef kijken. "Als iedereen strateeg was, was er niemand die kookte en zorgde voor ontspanning." Ze glimlachte naar hem en kneep zachtjes. "Je bent zeker wel nodig, al was het maar om mij te redden op lange werkdagen." Haar blik werd weer plagerig daarbij, maar ze meende het wel. Hij moest zichzelf niet onderschatten.

[varden]

Caron kreeg een behoorlijk rood hoofd door haar woorden en omdat ze haar hand op zijn arm had liggen. Get a grip man!, gromde hij zichzelf boos toe. Wat was het toch met leuke meisjes dat hij zich geen houding wist te geven soms? Hij haalde wat verlegen zijn schouders op. "Ik kon onze beste arts toch moeilijk laten verhongeren?", probeerde hij zichzelf nog te redden.

Taloc pakte met een vertederde glimlach de kleine Syeda over, die nu ruim drie moest zijn. "Hé kleintje!" De laatste keer dat hij het meisje had gezien, was op haar eerste verjaardag! Niet lang daarna was hij immers van de aardbodem verdwenen.

[Ravief]

Ze lachte en liet hem langzaam los. "Ik zie je vanavond hier voor een drankje samen, goed? Lyov kan je wel missen, of je moet mij maar leren bier tappen." Ze knipoogde naar hem. "Tot later, Caron." Waarna ze van de kruk hupte, nog even naar hem glimlachte en toen weer naar de ziekenboeg ging.

Syeda moest nog altijd wat wennen aan deze man en viel prompt stil en keek even om naar Sigrid. "Mama?" Sigrid lachte zachtjes en aaide haar over haar bol. "Het is al goed lieverd, mama is er wel." Maar daarna keek ze naar Taloc. "Zo.. dat is lang geleden." En hij kwam vast niet zomaar langs...