Taloc&Gaëlla

[varden]

Daar was ze serieus over geweest? Caron keek haar even verbaasd aan maar begon toen weer breed te glimlachen. "Alsj e een keer een middag vrij hebt, goed? Dan is het niet zo druk." Nu moeten tappen, met die mensenmassa binnen die allemaal bediend wilden worden, dat zou wel heel erg een vuurdoop zijn om in één keer te moeten meemaken. "En als je een broek aanhebt." Hij grijnsde iets brutaler naar haar. Het jurkje stond haar erg goed, maar dat kon hij niet zeggen zonder te gaan blozen.

Ieks! Een preek krijgen van Sigrid was iets dat hij liever vermeed, dus knikte hij brommend. Vooral omdat ze werkelijk in staat was hem ervan langs te geven. Dus het kostte hem even, maar hij verliet in ieder geval met rechte rug de trainingsruimte. Hij schaamde zich echter wel, alleen dan diep van binnen.

[Ravief]

Myra grijnsde en bleef nog een poosje naar hem kijken, terwijl hij werkte en probeerde wat mee te komen met de gesprekken van haar vriendinnen, maar was eigenlijk bekaf. Dus ging ze naar huis voordat de hele kroeg leegliep. Ze glimlachte nog even bij de gedachte aan biertappen met Caron.

Het was duidelijk dat Taloc nog heel veel te leren had, en dat Sigrid er ietsjes teveel plezier in had om hem af te beulen, maar het was een goed iets voor hem om weer bezig te zijn. Vaak genoeg liet Sigrid hem ook al zijn woede uiten die er nog zat, en vaak genoeg hielp ze hem met zijn eigen waarde. Ze kende niemand die sterk genoeg was om anderhalf jaar aan martelingen te doorstaan en weer zo op te krabbelen en weer in staat was om te vechten.

Gaëlla had het zwaar met Torec's lessen. In de afwezigheid van Taloc had ze een paar lesjes gehad zodat ze wist wat nodig was, maar nu kreeg ze toetsen en zware uitdagingen! Vaak had ze het fout, of liet Torec haar inzien dat er verschillende mogelijkheden waren, of dat er geen goed antwoord was. Het was frustrerend om te merken, waar zij dacht dat ze redelijk op de goede weg zat, dat ze nog zoveel moest leren en er niets van leek te bakken.

[varden]

Taloc deed zijn best om nog iets van eigen waarde over te houden, maar op sommige dagen was het moeilijk. Hij zat op een veel lager niveau dan hij had gehad toen hij 'vertrokken' was op de missie en het stak zijn ego. Het feit dat hij Sigrid nu ook totaal niet meer aankon, iets waar hij altijd al wat moeite mee had gehad, was haast vernederend als er anderen in de trainingsruimte waren en zeker als hij moe was (sommige nachten werden nog steeds verstoord door nachtmerries) dan was ook zijn inschattingsvermogen minder en stootte hij nog steeds tegen dingen aan. Dus er kwam ook weer een dag dat hij het allemaal niet meer zag zitten en hij brommend en halfslachtig zijn oefeningen op een stootzak deed. Hij kon zijn vaders voorstel beter afwijzen. Wat voor leider zou hij zijn voor de stam? Hij was waardeloos!

En Caron keek haar, duidelijk al behoorlijk verliefd, na. Alsof een meisje als Myra naar hem om zou kijken. Maar dit was ook al leuk?

Torec was zeker net zo streng als Sigrid, maar hij schreeuwde tenminste niet en hij was ook iets minder hard. Dus toen Gaëlla weer eens gefrustreerd leek te raken ging hij glimlachend op de bank in haar kantoor zitten. "Heeft Taloc je ooit wel eens verteld hoe vaak ik hem oefeningen liet doen?"

[Ravief]

Alsof ze voor hem strenger was dan voor anderen! Sigrid beulde iedereen af omdat ze potentie zag en dat eruit wilde halen. Ze liet Taloc veel oefeningen doen die met evenwicht te maken hadden en trainde hem in links- en rechtshandigheid.
Zodra ze zijn gezicht zag, fronste ze echter en wenkte hem voor een pauze. "Als je zo je oefeningen doet, kun je beter niet meer langskomen." Sigrid gaf hem een flesje water. "Wat zit je nou dwars?"

Gaëlla streek over haar slangen, die haar geïrriteerdheid duidelijk lieten zien door onrustig te zijn en vaak met hun tongetjes te flitsen. Ze schudde haar hoofd. Ze spraken over veel dingen, maar leken momenteel beiden nogal opgeslokt te zijn door hun trainingen en wilden het dan 's avonds over andere dingen hebben. Bovendien had ze het nooit met hem over zijn training van Torec gehad. "Nee, maar ik denk niet dat het veel slechter kan.."

In de dagen die volgden kwam Myra geregeld eventjes langs voor wat eten en had zulke gezellige pauzes, dat ze daardoor uiteindelijk nooit meer brood mee nam voor de lunch.

[varden]

Lyov vond het bovendien leuk het meisje over de vloer te hebben, en hij vond het nog veel leuker om Caron er mee te plagen. Dus toen Myra weer eens binnenkwam begon de Dwerg meteen te grijnzen. Caron stond in de keuken. "Ik kan kijken of ik je persoonlijke bediende kan vinden, juffrouw Laureth", zei de Dwerg met een grote, plagende grijns op zijn gezicht. Zou de jonge vrouw de Gorgoon net zo leuk vinden als hij haar?

Brommend nam Taloc een slok. "Niks, het lukt gewoon niet vandaag." Hoe kon hij immers Sigrid, of Gaëlla, vertellen dat hij zichzelf nog maar als een halve krijger zag. Dat hij kennelijk niet meer gemaakt was om soldaat te zijn!

Daarop moest Torec hard lachen. "Hij deed het zeker nog tien keer zo slecht, en het heeft hem wel twee jaar gekost voordat het door die plaat voor zijn kop doordrong hoe het wel moest. Maak je toch niet zo druk omdat het je veel tijd kost Gaëlla. Dat is heel normaal." Torec glimlachte bemoedigend naar haar.

[Ravief]

Ze lachte vrolijk naar Lyov en schoof op een barkruk. Vandaag was een goede dag, gezien ze had mogen helpen bij een bevalling en dat was allemaal goed gegaan. Ze had drie patiënten mogen ontslagen en iedereen op de vleugel waar zij werkte leek goed vooruit te gaan! "Alleen als je hem pauze geeft!" tenslotte moest Caron ook eten.

Nogal ongelovig staarde Gaëlla hem aan. Tien keer zo slecht? Twee jaar? Ze geloofde er geen zak van. Bovendien was het niet heel bemoedigend om te horen dat het mogelijk nog wel twee jaar ging duren voordat ze een beetje op niveau zat. Ze zuchtte en schoof haar test van de dag van zich af. "Ik geloof er niets van," bromde ze, maar keek hem daarna aan. "Maar vandaag zit ik ook met andere dingen in mijn hoofd. Het is twee weken geleden dat we de Raèlls hebben laten gaan. Ik vrees om Azel. Die man was zo onmogelijk als wat tijdens de besprekingen en kreeg het maar niet in zijn stomme hoofd gestampt dat hij met zijn zoon zou kunnen vertrekken als hij maar een vredesverdrag zou tekenen!" Gefrustreerd stond ze op van haar bureau en beende heen en weer in het kantoortje. "Ik hoop dat de nieuwe generaal hem wat wijsheid heeft ingesproken, maar ik betwijfel of het mogelijk is." Ze wist dat ze goed was in de mannen achter haar krijgen en hen leiden, ze wist dat ze goed was in gevecht, maar man.. wat had ze een gruwelijke hekel aan de aftermatch..

Sigrid geloofde er geen zak van. "Niet als je zo blijft denken nee." Waarop ze hem mee wenkte naar een andere zaal en uiteindelijk tegen de muur leunde en naar de les keek die gegeven werd. Daarna wierp ze een blik opzij. "Me volgen zonder ergens tegen op te knallen, kon je een maand geleden nog niet. Je energie doseren kon je een maand geleden niet. Je evenwicht zodanig bewaren dat je een aanval met links en recht uit kunt voeren, en die aanval qua kracht kunnen doseren, kon je drie weken geleden nog niet." Sigrid glimlachte vriendelijk en gaf hem een por. "Je bent nog altijd dezelfde krijger, Taloc. Pas als jij gaat geloven dat je dat niet bent, dan gaat het mis. Moet je zien hoe ver je bent gekomen in zo'n korte tijd. Natuurlijk zijn er dagen dat het minder zal gaan, maar op dit tempo kun je met nog twee week beginnen met tegenstanders." Iets wat hij al die tijd nog niet had gedaan en ze zou even moeten gaan zoeken naar iemand die een gelijkwaardig niveau had en niet bang uitgevallen was, maar ze zag zijn vooruitgang een stuk beter dan hijzelf.

[varden]

Taloc zuchtte en streek kort over zijn slangen. Natuurlijk wist hij ook wel dat wat Sigrid zei waar was. "Pa wil dat ik de stam ga leiden Sigrid. Hoe moet ik dat doen als ik nog steeds nachtmerries heb? Als ik nog steeds elk moment uit mijn slof kan schieten?" Hij had Baraz nog steeds geen officieel antwoord gegeven, en wist eigenlijk nog altijd niet of hij dat wel moest doen en wat dat antwoord dan zou zijn. Aan de andere kant... Kon hij het Sigrid aandoen dat haar man en kids die last weer moesten dragen?

Caron kwam net op dat moment met een dienblad de keuken uit en keek verbaasd van Lyov naar Myra. Wat was er gaande? Lyov's grijns was namelijk zonet nog iets breder geworden. "Ik kan wel een romantisch tafeltje opzetten voor jullie", zei hij tegen Myra, met een knipoog. Eens kijken hoe erg het meisje kon blozen. Caron, die dat heus wel hoorde, kreeg in ieder geval een hoofd als een boei!

"Ook dat komt wel goed meisje. Je bent een goede generaal, die het gewoon niet zo heeft op papierwerk en ingewikkelde strategieën. Maar daarom vullen Taloc en jij elkaar zo goed aan. Taloc kan teveel in zijn eigen hoofd zitten, en jij geeft hem de schop die hij nodig heeft om beslissingen te maken. Daarnaast vertrouwen de mannen je voor 200%. Wat er ook gebeurd, en hoe jullie het ook doen, wij staan achter jullie."

[Ravief]

Sigrid zuchtte en keek even naar haar handen. "Taloc, je kunt niet van jezelf verwachten dat je geen nachtmerries meer hebt. Het kost tijd om eroverheen te komen en who cares? Iedereen heeft zwakke punten. Een stam leiden gaat niet om dat je perfect bent. Het gaat om de juiste beslissingen nemen waar dat nodig is. En of je nachtmerries hebt, of blind bent aan één oog, en of je niet meer een generaal bent maakt niet uit." Ze keek hem aan. "Cenek kan het niet, als hij leidt gaan we allemaal nog eens naar de kloten in een oorlog die hij is begonnen om een of ander stom iets. Jij en Gaëlla kunnen dit, anders had Baraz het je niet gevraagd, en anders was je ook nooit zo geliefd geworden onder de manschappen."

Glimlachend keek ze naar Caron en schudde haar hoofd. "Nee hoor, dat laat ik toch echt aan Caron zelf over." waarbij Myra maar eens aangaf dat ze heel best met hem uit wilde, maar dat hij haar moest vragen.

Nee, ze had niets met papierwerk, maar ze doelde op het feit dat ze dan gezinnen bij langs moest en zeggen dat hun vader, man, zoon -of vrouw, moeder, dochter- niet meer terugkwam. Dan had ze liever een hele kamer vol papierwerk. Ze beende nog een keer heen en weer en knikte toen. Gekalmeerd door Torec ging Gaëlla weer zitten en pakte het vel waarop ze samen strategieën oefenden weer voor zich. "Nog een keer."

[varden]

Taroc zuchtte opnieuw maar knikte. "Je hebt gelijk, denk ik. Wil je een potje sparren?" Dan had hij er een paar blauwe plekken bij straks, maar dat had hij liever dan een levenloze zandzak die hem niet belachelijk maakte en waar hij tegen kon vechten en denken tegelijk. Sigrid had hem slechts een handvol keren tegen haar laten vechten, gezien het doseren van zijn magie nog steeds moeizaam ging als hij echt bezig was.

En er klonk dan ook meteen een lawaai van jewelste. Caron had, uit een soort euforische schrik, het dienblad uit zijn handen laten vallen en nu rolden bordjes en kopjes over de grond (of lagen ze aan stukken). Lyov begon alleen maar keihard te lachen en pakte al een bezem. "Pauze voor jou, en ga lekker ergens zitten. Ik kom zo met eten." Waarna hij de scherven op begon te ruimen. Caron kwam, met een rood hoofd en wat stamelend op Myra af. "Eh... hey..." Wauw... nu wist hij helemaal niet meer wat hij moest zeggen!

Torec knikte en ze begonnen weer aan een serie oefeningen. Gaëlla kon zeggen wat ze wilde, maar ze werd er echt wel beter in.

[Ravief]

Wat Sigrid natuurlijk geen probleem vond. Ze liet hem met plezier alle hoeken van de zaal zien en hem zandhappen, maar hij kon zeggen wat hij wilde, maar hij werd steeds sterker en sneller. Ze moest hier en daar zelfs wat moeite doen om hem tegen te houden! Dus ze waren na een dik uur allebei behoorlijk bezweet. Sigrid van hem achterna zitten, Taloc van haar tegengaan.

Ze schonk hem een zachte, vriendelijke, maar ietwat uitdagende glimlach. "Hey. Zullen we ergens gaan zitten?" Tenslotte kwam het niet vaak voor dat hij genoeg tijd had om te gaan zitten terwijl zij hier voor haar lunch. Ze ging tegenover hem zitten en vond het wel wat grappig dat ze iemand die vier jaar ouder was kon laten blozen. Waar anderen misschien hem belachelijk hadden gemaakt voor het laten vallen van het dienblad, reageerde zij er niet eens op.