Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Destan blikte naar Amiel. Wilde hij de les even overnemen? Hij schoot achter Aya aan. "Aya?" hijgend bleef hij staan tussen de bomen.
Vanachter de klas kwam Amiel naar voren en keek de groep rond. Ze moesten weten wat ze konden vragen en wat niet. Ze hadden allang geluk dat Nova zo kalm wist te vertellen.

Ah.. dat was wel een pijnlijke vraag. Voor het eerst vertrok Nova haar gezicht en bleef ze even stil voordat ze uitleg gaf. "Dat vond ik zelf ook opmerkelijk en heb erover naar huis geschreven. Het bleek dat ik half Nimf, half Dryade ben. Ik heb dat nooit geweten daardoor en de genen van de Dryade kant zijn zwak. Door een muur heen gaan doet vreselijk pijn." Ze zuchtte lichtjes en fronste bij de gedacht aan Petr. "Er was toen een docent aanwezig die Talen gaf en hij bleek mijn vader te zijn, waar we pas later achter zijn gekomen." Hier wilde ze het niet over hebben. Dat Petr weg was gegaan, de brief die ze had gekregen en had vernomen dat hij dood was, was nog altijd pijnlijk. Pijnlijker dan vertellen over de aanval, vreemd genoeg.

[varden]

Maar sommige kinderen weten nooit wanneer ze moeten stoppen... "Is hij nog steeds docent hier? Of is hij ook omgekomen tijdens de aanval?"

Zacht piepend kwam de wolf uiteindelijk achter een boom vandaan. Haar hele houding liet zien dat ze een behoorlijke klap had gehad door de vragen en herinneringen. Ze voelde zich weer de jonge wolf die ze toen was geweest, angstig, kwetsbaar en vooral heel erg eenzaam in de donkere kerkers waar ze een nacht door had gebracht!

[Ravief]

Nova trok een wenkbrauw op. "Nee, hij is niet meer hier. Hij is jaren geleden omgekomen in een poging een vriend te helpen een ruzie te sussen. Dat is niet echt relevant. Hebben jullie nog andere vragen?"

"Liefje," zuchtte Destan en ging door zijn knieën. Gehurkt aaide hij haar en hield haar dicht tegen zich aan. "Het is al goed, Aya. Je bent veilig hier." Zacht streelde hij door haar zacht en bromde haar zachtjes toe.

[varden]

Aya piepte zacht en drukte haar kop tegen Destan aan. Door zijn geur op te snuiven lukte het haar weer een beetje in het heden terug te keren. Die geur was er immers tijdens de aanval niet geweest, want ze had Destan tien jaar later pas ontmoet. Pups?, bromde ze vaag. Langzaam begon het heden weer terug te komen. En in het heden waren er ook twee kleintjes van hen, twee ondeugende belhamels die als druppels water op elkaar leken.

Gezien Nova's toon iets scherper leek te worden, hield de leerlinge haar mond dicht. Er waren nog een paar vragen, of het niet moeilijk was geweest dan om door de muren te lopen met de sleutels en wapens bij zich. Of het waar was dat zij Themis' leven had gered. En of ze het ooit had kunnen vergeven, de aanval dan, en vampieren in het algemeen.

[Ravief]

Het was waar, ze had Themis' leven gered. Hadden ze niet opgelet: het deed hartstikke pijn om door muren te gaan en ja, het was moeilijk geweest. Het vergeven was een moeilijkere vraag. "Ik weet het niet zo goed. Ze hebben velen van ons onze jeugd ontnomen en zoveel levens genomen dat ik niet weet of daar een gepaste straf voor is. Maar de meesten van hen zijn gestraft. En uiteindelijk heeft Mry haar stam aangepakt. Vampieren op zich heb ik geen moeite mee. Het gaat me er vooral om dat zoiets nooit weer mag gebeuren."

"Lieverd toch," mompelde Destan en knuffelde haar uitgebreid. "Kaspar en Kiran zijn bij grote Kas. Oh, lieverd, het spijt me. Ik had je dit nooit moeten laten doen."

[varden]

Zacht jankend drukte Aya haar kop weer tegen Destan. Het was niet zijn schuld. Zij had besloten het te doen, ook al wist ze wat de risico's waren. Terug naar les? Moest hij de les niet afmaken? Hoewel het duidelijk was dat ze tegelijk wilde dat hij bij haar bleef.

De leerlingen knikten. "Denkt u dat mevrouw Thahira-Olissinger", wat een naam... "echt niets met de aanval te maken had?" Het was maar heel goed dat Cyra niet aanwezig was om deze vraag te horen. Dan was er mogelijk een leerling minder geweest...

[Ravief]

"Ik heb haar zien terugkomen met bewijs dat ze afgerekend heeft met Calen. Ik heb haar zien worstelen met hoe er daarna tegen haar werd gekeken. Ik heb haar zien instorten in de les. Maar misschien kun je die vraag in de volgende les nog eens stellen. Ik heb gehoord dat de Hoofd van de Wacht dan komt vertellen." ze glimlachte. "Cyra heeft niets met de aanval te maken, in de zin dat ze geen aanvaller was. Ze heeft gevochten voor Eldon en iedereen hier, daar ben ik zeker van."

"Amiel neemt het even over. Kom liefje, dan gaan we naar huis en haal ik de tweeling en hebben we een dagje met z'n vieren." Het klonk alsof ze het nodig had. Destan knuffelde haar en wilde haar ook niet laten gaan.

[varden]

Dat voelde haast als een dreigement, gezien Tamira nog altijd redelijk eng was voor heel wat leerlingen. Toch was er de kans dat de vraag dan weer tevoorschijn kwam. "Wat voor bewijs?" Cyra had er immers niet op in willen gaan.

Aya knikte en met zijn hand in haar vacht liepen ze naar Eldon terug om hun pups op te halen. Senna kon ook wel met hen mee, als het meisje anders alleen op haar ouders moest wachten. Senna was immers net zo goed familie voor Aya als Nova dat was! En Nova voelde als een soort zus voor de weerwolf.

[Ravief]

Nova trok een gezicht. "Duidelijk bewijs, wat niet zo fris was." Ze blikte naar Amiel, was ze klaar? Hij gaf een knikje en Nova stond op. "Goed.. als jullie straks nog vragen hebben over hoe het was, als jullie straks een verslag moeten maken, stel ik voor dat jullie goed nadenken bij wie je langsgaat en wat voor vragen jullie stellen." Nova was dan wel klein, ze was duidelijk en er viel niet te onderhandelen bij haar. "Zoals jullie hebben gemerkt aan Aya en vast ook wel aan Themis, is het een pijnlijk en vervelend onderwerp." Ze keek hen nog even streng aan en knikte Amiel even toe maar ging toen de klas uit. Ze had behoefte aan een knuffel van haar kleine meid.

Destan maakte ranja voor de kids en bracht Aya iets om te kluiven en haalde toen de jongens op. Die waren door het dolle heen dat ze al naar huis mochten maar hij keek ze streng aan. "Mama is een beetje verdrietig dus ze heeft heel veel knuffels nodig en geen streken. Duidelijk?" Waarop hij ook Senna maar meenam en de drie bedolven Aya onder de knuffels en aaien.
Even later kwam Nova er ook bij en zocht een plekje tussen de kinderen om Aya ook even geruststellend aan te raken.

[varden]

En zo bleven de les met Tamira, gevolgd door Wystan en Kaspar, en daarna nog Von en Amiel over. Emil had aangegeven best mee te willen met Von, als ze dat graag had, maar hij zou geen vragen beantwoordden. De aanval was een hele donkere plek in zijn geheugen, ook al waren er nog veel donkerdere. Hij wilde niemand in gevaar brengen omdat hij zichzelf niet in de hand kon houden.

Knuffels en aaien van haar zoontjes, en van Senna. Dat deed haar al behoorlijk goed. Rustig lag ze tussen hen, in het begin deed ze weinig maar uiteindelijk begon haar staart te zwiepen en kwamen haar oren ook alweer iets overeind (een teken van een goed gevoel). Toen ook Nova bij hen kwam, legde ze haar kop tegen haar aan, zodat Senna op haar moeders schoot kon blijven zitten. Twee Nimfen bij elkaar, Aya had nooit echt begrepen waarom Nimfen zo'n rustgevend effect hadden op dieren maar ook bij haar werkte het als ze wolf was. En feit was dat in Senna niets van Sam's wolf/leeuw-genen zaten. Ze was eigenlijk 100% Nimf, ook al was ze dat eigenlijk niet. Aya bromde warm en liefdevol naar Kiran en Kaspar, en naar Destan. Het ging langzaamaan weer een beetje beter met haar.