Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Dat kon hij niet. Niet zo. De rest zou over hem heen lopen. Misschien niet omdat ze het meenden om hem pijn te doen, maar wolven hadden nu eenmaal een duidelijke leider nodig. Von had deze nog niet in Seff ontdekt.
Een keer na het rennen ging Seff weer met hen mee naar huis. Von maakte thee en zat met hem aan tafel en nam hem op. "Hé lieverd.. heb je al nagedacht over wat je wil gaan doen, na Eldon? Zie je het zitten om steeds meer de roedel te gaan leiden?" Om eerlijk te zijn maakte ze zich wel een beetje zorgen om de toekomst van de roedel. Seff zou de roedel moeten gaan leiden op den duur. Een voorbeeld zijn voor Kaspar en Kiran ook...

[varden]

Emil zat op de bank, met gespitste oren, maar liet Von het gesprek doen. Feit was dat zij hier beter in was dan hij. Seff haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik denk niet dat ik er goed in zou zijn", bekende hij. Hij voelde weinig band met de Alfa in hem. "Eigenlijk hoopte ik dat ik misschien op Eldon kon werken, bij Imre? Of bij pap?" Even keek hij naar zijn vader, die druk deed of hij iets las. Seff's keuzes lagen weer in zijn 'comfort zone', waarin hij weinig risico's zou gaan lopen.

[Ravief]

Ze fronste lichtjes. In elk geval had hij het zelf ook door. Ze glimlachte zacht naar haar zoon. "Het is iets wat je kunt leren, Seff. Maar.." Ze fronste weer en haalde een hand door haar roodgrijze lokken. "Wat zou je willen doen? Het gaat om je dromen, niet om wat het makkelijkste is. Zo zijn we allemaal op onze plek gekomen." Ze zag Seff ook nog niet hele dagen het werk doen wat Emil deed. "Waar ligt je interesse?" Von was niet streng, maar ze wilde wel dat hij over zijn toekomst nadacht en dat ze het daar over konden hebben. Want wat zijn dromen ook waren, ze wilde hem steunen. Maar dan wel in iets waar hij op zijn plek was en waar hij zou groeien.

[varden]

Nu viel Seff stil, hij had ook wel door dat dit niet zomaar een gesprek was. Hij had het heus wel eens eerder over wat hij in de toekomst wilde doen gehad. Maar hij wist dat hij niet geschikt zou zijn voor een vervolgopleiding, en wat hij anders kon wist hij ook niet zo goed. Dus haalde hij weer zijn schouders op. "Ik... Ik wil graag Ierland en Mongolië een keer zien. En... en dan zie ik het wel weer?" Hij wist echt niet wat hij met zijn leven wilde. Op Eldon was de roedel, daar voelde het veilig. Daar was Lea. Hij keek naar zijn kop thee en fronste zijn wenkbrauwen bedenkelijk. "Dat is niet wat jullie wilden horen, hè?", vroeg hij heel zachtjes. Hij merkte heus wel dat zijn ouders zich zorgen maakten, over hem. Hij keek zijn moeder niet aan, hij wilde het niet zien als ze teleurgesteld was in hem. Hij wilde niemand teleurstellen! Maar hij was toch zoals hij was? Ook al wist iedereen in de roedel, dat Seff zich juist de laatste tijd steeds minder als zichzelf aan het gedragen was. Iedereen, behalve Seff zelf.

[Ravief]

Ze blikte even naar Emil maar kwam toen om de tafel heen lopen en ging naast Seff zitten. Rustig hief ze zijn kin. Van teleurstelling was geen sprake. "Lieverd het gaat helemaal niet om wat wij willen horen. Als je dromen hebt en daaraan wilt werken zullen je vader en ik je daarin steunen, hoe gek ze ook mogen zijn, oké?" Ze glimlachte en woelde door zijn haar maar werd weer serieus. "Maar we maken ons een beetje zorgen om je. Ik heb het idee dat je alles wat je wilt maar laat zitten als je iemand anders tevreden kunt stellen." Vragend keek ze hem aan. "Hoe gaat het tussen jou en Lea? Doe je ook nog wel eens dingen met je andere vrienden? Doe je nog wel dingen die jij wilt, Seff?"

[varden]

Nu keek hij wel naar zijn moeder, en toen weer naar de kop thee. Hij haalde weer zijn schouders op. "Het gaat goed tussen ons. Langzaam, maar goed. Ik wil Lea niet onder druk zetten." Ja, hun relatie ging aanzienlijk langzamer vooruit dan Seff tot nu toe gewend was. Maar dat was niet storend, of erg. "En we doen vaak dingen die ik wil." Maar het meeste van zijn tijd besteedde hij inderdaad met Lea, niet veel met zijn andere vrienden of alleen. De jongen was zo gewend aan haar in de buurt hebben, dat hij zich altijd een beetje verloren voelde als ze er niet was. Maar aan de vragen te horen, zat daar misschien een probleem?

[Ravief]

Von zuchtte amper hoorbaar en ging met haar hand door haar lokken, alweer. Seff leek zo... lamgeslagen. Alsof het hem allemaal niets meer kon schelen. Hoorde dit niet de leeftijd te zijn dat je vol energie zat en de meest wilde plannen had en lekker ging feesten? Zelfs dit gesprek ging nergens heen, terwijl ze ook wel eens ruzie hadden gehad en Seff in elk geval toonde dat hij helemaal geen zin had in een gesprek. Dit was gewoon 'meh'. Dus ze glimlachte maar halfjes gezien ze ook niet wist hoe ze hieraan moest trekken. "Goed lieverd. Wel onthouden hoor. Er is nog een wereld buiten Lea."

Maar toen Seff naar bed was -en ze er heel zeker van was dat hij sliep en hen niet afluisterde- zakte haar houding ook in. Ze had het idee dat Seff weleens een fikse schop onder de kont kon gebruiken. Misschien was dat reizen wel een goed idee. Eens zien of er een roedel was waar hij een paar maanden heen kon.. Von blikte naar Emil, wetende dat hij die gedachte meekreeg. Was dat een idee??

[varden]

Emil kreeg de gedachte mee en trok Von dicht tegen zich aan. Ja, het was een goed idee. Mogelijk het enige idee. Seff moest uit zijn 'comfort zone' getrokken worden, het leven meemaken. Hij moest zichzelf ontdekken. Maar waar? De Izanagi's waren zijn familie, maar Von had zelf gezien hoe de roedel was. Seff zou er nooit de kans krijgen zich te ontwikkelen. Als zoon van Emil, zouden ze hem zo klein mogelijk willen houden. En op dit moment, zou Seff daar waarschijnlijk niet eens tegenin gaan! "Han?" Von's oude roedel, die liep nog ergens in Europa rond? Het waren zwervers, hun leven was meestal hard, maar wel leerzaam?

[Ravief]

Waarop ze hem aankeek of hij dat zag zitten. "Dat was mijn gedachte ook. Ze gaan vaak nog weer eens terug naar Ierland, daar ligt voor iedereen de afkomst, dus dan kan hij dat ook meemaken.." Von zuchtte en wreef over haar voorhoofd terwijl ze dicht tegen Emil aankroop. "Ik weet even niet wat ik met hem moet, Emil. Er komt gewoon geen boe of bah uit." En zo was zij niet en Emil ook niet, zij lieten zich wel horen als ze het ergens niet mee eens waren of waren enthousiast als er iets leuks was.

[varden]

Emil sloeg zijn armen om haar heen en hield haar stevig vast. Even bleef het stil. "Seff zichzelf beetje kwijt, komt wel weer goed. Maar moet dingen meemaken, ervaring opdoen. Net als wij, moet leven leiden." En niet maar een beetje zitten en zien hoe het langs hem heen ging. Seff moest weer leren hoe hij dingen met beide handen aan moest pakken en zichzelf wegwijs maken in wat hij wilde en verlangde. Hij was te tam geworden. "Schrijf Han. Zullen hem natuurlijk missen, maar is beste voor Seff." Ook al kon hij zich voorstellen dat Seff het daar niet meteen mee eens ging zijn.