Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

In elk geval drong er iets tot hem door. Het kon haar weinig schelen welke van de opmerkingen dat was geweest. Ze richtte zich op zijn been en haar vingers gleden er zachtjes overheen. "Hmm.. wat kruiden en een verbandje," mompelde ze en dook in haar tas. Ze depte de wonden en legde vakkundig een drukverband aan, waarna ze de broekspijp voorzichtig naar beneden rolde. Seff had op zich een goede plek uitgekozen om te stoppen, of zij had dat eigenlijk gedaan. Ze zaten redelijk beschut en zouden hier wel een poosje kunnen rusten tot hij goed zou kunnen rennen.

[varden]

En zo zaten ze zwijgend naast elkaar. Seff nog altijd bokkig, en vooral ook weer hongerig. Genezen zorgde ervoor dat je meer eten nodig had. Maar hij ging dat Asra echt niet aan haar neus hangen. Dus bleef het stil. Hij had natuurlijk vragen, over de in zijn ogen getikte structuur van de roedel, maar het leek hem beter zijn mond te houden op dit moment. Want als ze straks in Marokko waren, wat werd er dan van hem verlangd? Had hij daar ook een babysitter?

[Ravief]

Uiteindelijk sleepte Asra nog een hert aan en maakte een grote stoofpot en liet Seff eten zoveel hij wilde, terwijl zij de tijd nam om een onderbroek aan te trekken en haar shirt goed aan te hebben. Ze at wat er over bleef, gezien ze toch nog aardig vol zat en keek zuchtend om zich heen. "Je begint op Seven te lijken. Alleen weet ik dat jij wel kan praten en van haar heb ik geen idee." Ze was iemand die maar slecht tegen bokkig gedrag kon, al kon ze zelf ook wel haar poot stijf houden als ze het ergens niet mee eens was.

[varden]

Eigenlijk wilde Seff het eten afslaan, maar hij had honger, dus deed hij het uiteindelijk niet. "Misschien vind zij die hele rangorde in de roedel ook wel belachelijk. En als je je mond opentrekt eindig je bijna mank", bromde hij tussen twee happen in. Als Cerise niet wilde praten, ging hij haar niet 'verraden' dat ze prima kon spreken. Want kennelijk voelde ze weinig behoefte om dat tegen de rest van de roedel te doen, ook al wist Seff niet precies waarom.

[Ravief]

"We vonden haar halfdood en duidelijk aangevallen." Asra haalde haar schouders op. "Misschien vindt ze het niets, misschien moet ze gewoon nog wennen en haar leven weer oppakken." Daarna pakte ze zelf een kommetje heet en lepelde er rustig uit. "Je mond opentrekken kan ook op een andere manier. Alfa's eten eerst, daar heb ik je voor gewaarschuwd. Dit is hoe het er in elke roedel aan toe gaat, dus ik heb geen idee waarom het niet tussen je oren is blijven hangen."

[varden]

"Niet in mijn roedel", bromde Seff. "Bij ons mag iedereen gewoon eten als ze iets hebben gevangen. En we delen alles." Dat was heel iets anders dan gewoon stukken opeisen op basis van een rangorde. Maar zijn gedachten gingen naar Cerise. Halfdood gevonden...? Wat zou haar overkomen zijn? Zat daar haar aversie voor de roedel in? Zou ze ook gewoon naar huis willen? En waar zou dat zijn?

[Ravief]

"Dat klinkt niet als roedel. Is er dan geen leiding?" Asra trok haar neus op. Leiding was belangrijk en ze had Von duidelijk als Alfa herkend. Dat iedereen maar nam wat hij of zij wilde, dat was echt bizar! Alles delen.. ja dat deden ze hier ook, maar pas als de leiding de magen vol had. Tenslotte moesten zij voor de rest van de pack zorgen.

[varden]

En degenen die de zware rotklusjes deden mochten honger lijden... "Natuurlijk wel! We hebben Alfa's. Zij leiden de jacht, tenzij ze iemand anders aanwijzen om het te doen, en beschermen de rest. Ze zijn er voor morele vragen, om de pups te helpen met de eerste veranderingen en het wennen. Onze Bèta zorgt ervoor dat er nooit iemand achterblijft en dat iedereen altijd genoeg heeft. Maar nee, het is geen pikorde, zoals hier." Waarop Seff weer chagrijnig een hap nam. "Laat ook maar. Laten we maar gewoon gaan." Het eten was op en zijn enkel zou het heus wel weer trekken. Hij was klaar met dit gesprek, klaar met deze wolven, en klaar met deze getikte reis naar Marokko! Niets de groene heuvels van Ierland, het land van zijn moeder. En hij zou haar over twee maanden ook niet zien...

[Ravief]

Dus geen recht van de sterkste? Deden ze recht van de slimste? Asra begreep er niets van en staarde alleen maar naar Seff met een uitdrukking van 'meen je dat nou?' Hoe kon het dan dat de Alfa's hun positie behielden? Wilde niemand anders leiden? "Ik snap niet wat je hier doet als je moet leren te leiden op die manier," bromde ze, maar maakte geen aanstalten om te gaan. Ze zouden nog zeker twee uur rusten en dan zouden ze de verloren tijd wel goed maken. Ze voelde de roedel piekfijn aan en ze zouden zich 's avonds wel weer bij hen kunnen aansluiten.

[varden]

Seff ging grommend weer zitten. Nee, hij kon niet navigeren op de band, dus hij zou hopeloos verdwalen als hij in zijn eentje zou gaan. Welke kant op dan ook... "Dat snap ik ook niet", bromde hij vijandig, maar dat was alleen maar om de verdrietige toon uit zijn stem te houden. Waarom hadden zijn ouders hem weggestuurd...? Seff kon het niet helpen om, ondanks Von's woorden bij het afscheid, te gaan twijfelen... Waren ze hem zat? Wilden ze hem niet meer in de roedel? Zo snel als hij kon schudde hij die gedachten van zich af, maar ze bleven knagen. Hij zag de vragen op Asra's gezicht wel. "Mijn vader is de sterkste, mijn moeder is zorgzaam en lief. Ze zijn het perfecte paar om te leiden." Ze gaven iedereen een warm thuis, boden ieder roedellid rust en liefde en behandelden iedereen gelijk. En daarom bleven ze.