Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze haalde haar schouders om. "Soms wel prima, soms gevaarlijk. Je moet gewoon oppassen. Als meisje en alleen zijn trek je natuurlijk behoorlijke aandacht. Dus ik vermeed vaak de grote steden, of zei iets als dat ik vlakbij woonde en op bezoek ging bij familie. Hier en daar met handelaren en nomaden meegereisd. Ik heb denk ik gewoon geluk gehad." Ze had een keer gehad dat wat spullen waren gestolen, maar verder niet veel aan drama en trauma meegemaakt of opgelopen.
"Iven had er inderdaad aardig wat moeite mee, maar nu gaat dat wel. Hij ziet ook wel in dat ik het goed doe. Adán... hij lijkt iets teveel op zijn pa en wil zich graag bewijzen. Ik denk dat als hij wat meer open zou staan voor inbreng van anderen en meer op zou letten, hij een stabiele Alfa kan worden. Maar ja.. hij gaat meestal voor zichzelf, dus ja, dat botst. In een roedel kan dat gewoon echt niet." Daarna keek ze opzij. Dit was waarschijnlijk het langste gesprek dat ze ooit hadden gevoerd. "Jij al meer gewend? Wat mis je het meeste? Misschien dat we er rekening mee kunnen houden of iets kunnen doen om je meer thuis te laten voelen.." Ze glimlachte naar hem en huiverde even bij een frisse windvlaag en kroop wat meer tegen Seff aan.

[varden]

Waarop Seff's arm nog iets steviger om haar heen geslagen werd. Hij had helaas geen jas bij zich die hij haar aan kon bieden. Een wolf alleen was inderdaad kwetsbaar, dat had hij zelf ook ondervonden, maar als vrouw was je een nog gewilder doelwit. Hij kon zich niet goed voorstellen hoe dat was, om zo constant alert te moeten zijn. "Adán is een zak", bromde hij zacht, zonder erover na te denken. De jongen had duidelijk niet het welzijn van de roedel voor ogen, en deed de helft van de tijd gewoon maar wat. Maar omdat Han er vaak in mee ging, dacht hij werkelijk dat hij een goede Alfa ging zijn. Seff wist dat hij nog veel moest leren voor hij dat kon zijn, maar dat accepteerde de jongen ook. Adán daarentegen... Het was duidelijk dat de twee 'pups' elkaar niet lagen.
Het was fijn om gewoon een gesprek te voren. Het kalmeerde Seff's hoofd, en liet hem niet meer zo nadenken over Lea terwijl hij met een ander meisje liep. Want dat zorgde voor kortsluiting in zijn hoofd. Dus glimlachte Seff terug. "Een beetje. Deze roedel blijft heel anders dan de mijne, en dat is soms lastig voor me. Ik mis thuis, maar ik snap nu waarom ze me hierheen stuurden. Eigenlijk mis ik het meeste het dollen met de anderen. We hadden meer jonge wolven in onze roedel dan hier." Asra en Cerise waren immers ouder, en door de omstandigheden een stuk volwassener dan Seff. "Waarom hebben jullie Cerise trouwens gered? Waarom geen andere wolven?"

[Ravief]

Haar lach, verrassend hartelijk, klonk helder en lang. "Misschien wel. Eigenlijk zou hij naar jouw roedel moeten om wat vriendelijkheid en rust en aandacht besteden aan wat belangrijk is, te leren." Ze keek hem met een glimlach aan en een paar stappen gingen ze zwijgen verder. Asra luisterde aandachtig naar zijn woorden en net als eerder hoorde ze hoe zijn stem een weemoedig randje had. Iets wat ze zich wel voor kon stellen als je zo'n goed thuis had, maar voor haar was dit haar thuis en keek ze uit naar zelf iets goeds opbouwen.
"Laat dat niet te hard horen. Oliver en Lorenzo kunnen zich nog altijd als tieners gedragen," grijnsde ze en porde Seff zachtjes. De beide mannen waren al dik in de veertig, maar ze konden inderdaad heel erg dollen en plagen. Als ze in een goede bui waren hielden ze niet meer op en ontkwam niemand in de roedel eraan. Zijn vraag was een beetje lastig en ze haalde licht haar schouders op terwijl ze fronste. "We deden wat we konden voor iedereen. Maar het feit was dat zij er het beste aan toe was toen we daar aankwamen. We vonden haar onder een paar lichamen en ik denk dat ze daar onder is gekropen als bescherming." Cerise vond ze nog altijd moeilijk. Het meisje had zwijgend haar rol geaccepteerd maar had nooit enige moeite gedaan om te binden met de rest van de roedel. Haar wolf had het gewoon nodig gevonden om een roedel te hebben en door haar wolf had ze het overleefd, vermoedde Asra.

[varden]

Nu was het Seff die moest lachen. "Mijn vader zou geen spaan van hem heel laten. Hij is heel makkelijk, maar staat niet toe dat iemand zo openlijk naar het leiderschap dingt. En dat brutale gedrag zou Adán niet naar mijn moeder inhouden, en dat pikt hij al helemaal niet." Hoewel Von prima voor zichzelf kon zorgen, was Emil nog steeds beschermend over haar, zeker als wolf. Hij kon het niet helpen...
"Dat is misschien zo, maar het is niet hetzelfde. Lea en ik waren eigenlijk nog pups toen ik vertrok. Ik kon nog niet eens over de band communiceren", bekende hij beschaamd. Lea had het vanaf de eerste dag gekund, en hij was inmiddels toch ook al bijna zeven jaar aan het transformeren. Maar de band was hem nog altijd niet gelukt, en daar was hij heel laat mee. Seff knikte bij Asra's antwoord. Cerise had al gezegd dat ze zich maar heel weinig kon herinneren van het gevecht, of ze dat geblokkeerd had of het gewoon echt niet meer wist wist hij niet maar hij ging er ook niet in zitten graven. Haar wolf had haar duidelijk gedwongen te overleven... "Wolven zijn daarin dominant ja. Ik denk dat dat een van de redenen is dat mam zich ooit hier heeft aangesloten. Of dat pap zich uiteindelijk bij de Eldon-roedel heeft aangesloten. Hij heeft heel erg lang als omega geleefd, en volgens mij was bij een roedel zijn heel moeilijk voor hem."

[Ravief]

Asra grinnikte met hem mee maar haalde wel haar schouders op. "Misschien dat ie er alleen maar van leert?" zelf had ze niet echt problemen met duidelijke plekken in de roedel. Maar er was vooral duidelijkheid nodig in wie de leiding had, voor de rest vond ze het een beetje onzin. Iedereen droeg bij aan een goed bestaan en waarom zou Cerise dan minder zijn dan Lorenzo?
Verbaasd keek ze hem op. "Je kunt de band nog niet gebruiken? Dat is gek..." Ze fronste lichtjes en dacht daar een poosje over na. Goed, als pup is het logisch dat het niet wilde en het zou een paar jaar duren om het echt aan te kunnen, maar Seff was al een poos wolf. "Dat moet vreemd voelen? Misschien ben je onbewust dan nog niet helemaal deel van de roedel ofzo?" het waren meer hardop gemompelde gedachten, dan echt vragen aan Seff.
"Ik denk dat het ligt aan de roedel, maar het is inderdaad overlevingsgedrag. Bovendien is als wolf alleen rondzwerven niet per se een pretje. We zijn nu eenmaal sterker samen en.. niet alleen met dieren is dat zo. Stel je voor dat je je nergens kunt vestigen en met niemand bevriend kunt raken? Das niet goed voor je... Mens en wolf hebben anderen nodig."

[varden]

De gemompelde vraag deed alsnog pijn. Hij had niet echt bij de roedel gehoord thuis? Was dat waarom hij de band nauwelijks kon gebruiken? Seff voelde een steek bij die gedachte. Dan moest het voor de andere roedelleden wel makkelijk zijn dat hij weg was. "Nou ja... Af en toe lukt het om een paar woorden te zeggen. En gevoelens gingen ook wel. Maar verder... De rest kon wel tegen mij praten maar ik niet tegen hen." Zijn blik was zowaar een beetje gekwetst! Dat van de mens en wolf, die anderen nodig hadden, had Seff hier ondervonden. Toen hij de rest van de roedel op afstand hield, was hij vreselijk eenzaam ook al was Cerise er om hem gezelschap te houden. Ondertussen nam Seff een flinke slok van een nieuw biertje. "Denk je trouwens dat ik mijn moeder moet vertellen over het brandmerk?" Hij had de brief nog steeds niet afgemaakt, niet echt wetende wat hij met dat nieuwtje moest doen. Liegen tegen Von zou niet gaan, zelfs niet via brief. Maar het was nogal nieuws om te moeten vertellen!

[Ravief]

Eeh, oeps? Ze keek wat geschrokken naar hem maar bleef toen stilstaan en wreef zacht over zijn rug. "Hé, zo bedoelde ik het niet. Misschien speelde er iets waardoor je als wolf geen connectie kon maken. Ik weet zeker dat je prima in de groep lag, joh." Ze glimlachte naar hem en deed haar best hem op te beuren. Al die biertjes en shotjes hadden haar duidelijk verzacht en maakten het ook makkelijker in de omgang met anderen. Asra drukte zich lichtjes tegen hem aan in een knuffel, maar keek hem fronsend aan toen hij over zijn dilemma begon.
"Eeehm.. goede... ik denk dat ze direct deze kant op komt als ze het hoort.. Misschien valt er wat omheen te vertellen ofzo? Ik weet niet, hoe wil je dat ze reageert? Ik kan me voorstellen dat je niet tegen haar liegt, maar misschien is er een manier om het wat anders te brengen?"

[varden]

Seff wist wel zeker dat zijn moeder meteen zou komen, iets dat hij aan de ene kant dolgraag wilde maar aan de andere kant had hij nog niet genoeg geleerd over hemzelf of zijn wolf om haar trots te maken over hoe hij thuis zou komen. Hij zuchtte en trok Asra stevig tegen zich aan. Ze rook lekker, en ze was warm en zacht. "Ik weet het niet... Ik denk dat ik het er maar niet over heb. Dan kan ze ook niet zeggen dat ik heb gelogen, als ik weer thuis ben." Want ook al lag hij dan misschien niet helemaal goed in de roedel, als dat tenminste de reden was van zijn gelimiteerde mogelijkheden op de band, dan nog was hij wel van plan uiteindelijk naar huis te gaan. Bijna wilde hij Asra aanbieden dat ze mee mocht, net als hij Cerise beloofd had. Maar uiteindelijk deed hij dat niet. Seff had niet het idee dat zijn roedel voor Asra zou zijn. De structuur was te vaag voor iemand als zij had hij het idee.

[Ravief]

Bovendien moest Cerise het maar niet horen als dat was gebeurd... Voor nu lag zij lekker lui in bad en dacht na over hoe lang ze hier zouden blijven. De roedel kennende sowieso de hele zomer en dan zouden ze mogelijk met de herfst en het slechtere weer wel richting Ierland gaan. Om een of andere reden gebeurde dat vaker, in elk geval in de tijd dat zij hier was had ze hen er al wel over gehoord. Voor haar zou Ierland ook nieuw zijn.

Ze knuffelde hem uitgebreid terug en hief uiteindelijk haar gezicht om naar hem te kunnen kijken. "Dat is ook nog altijd een idee," mompelde ze, maar besloot toen om hem af te leiden van gedachten aan thuis. Dat maakte hem altijd een tikje depri en Asra had daar even geen zin in. Weer maakte ze aanstalten om hem te zoenen, al waren haar lippen verrassend zacht en maar licht aanwezig deze keer. Eens zien of hij er op in zou gaan...

[varden]

Vanaf Ierland zou naar huis gaan wel aanzienlijk makkelijker zijn voor Seff. Dat was immers een stuk dichter bij, met meer bekend gebied. Maar nu dacht hij niet aan Ierland, ook omdat hij dan moest denken aan Von's belofte om langs te komen, die ze niet had kunnen houden door Han's beslissing naar Marokko te gaan...
Dit keer ontmoeten zijn lippen wel die van Asra, en minder twijfelachtig dan eerst. Haar zoen voelde.. zachter, liever, dan die op de dansvloer. Seff wist niet waarom dat was, maar dit voelde veel fijner en meer zoals hij gewend was van de paar relaties die hij had gehad. Zacht kuste hij haar terug, zijn handen streelden zacht haar rug. Thuis was thuis, en daar was hij nu niet. Seff had alles daar voor onbepaalde tijd achter moeten laten. Dat was totaal onvrijwillig gegaan, maar hij had het geaccepteerd. Dan mocht hij voor zolang hij hier was, toch ook wel een beetje een leven opbouwen?