We find our own way

[Ravief]

"Clubmuziek is alleen maar leuk voor een avondje. Ik houd meer van gitaren, al heb ik het opgegeven om het zelf te leren." Hij rolde zijn ogen. Hij was hopelijk geweest, maar had na een paar maanden met zere vingers te hebben gelopen het toch maar laten zitten. Waarna hij vertelde over zijn vriend Rhan die er echt ontzettend goed in was en dat hij daar echt avonden naar zou kunnen luisteren. Nish hield meer van rustige luistermuziek dan het harde en swingende. Hij moest dan ook bekennen dat hij waardeloos was in dansen, maar wel heel goed aan de bar kon zitten. Het enige wat hij kon was de volksdansen van Vexgarde die een beetje weg hadden van het eeuwenoude ballroomdansen.
Ondertussen was Moyra's lichaam behoorlijk afleidend aan het worden en dwaalde zijn blik af en toe af. Hij kon het ook niet helpen! Door de hitte steeg de wijn wel redelijk naar zijn hoofd en was Nish ontzettend ontspannen en losjes en zowaar een beetje dromerig. "Ik heb geen favoriet boek," mompelde hij. "Daaruit kiezen is veel te moeilijk." Zijn blik volgde een druppel zweet die over haar hals gleed. "Heb jij dat wel dan?"

[varden]

Moyra had niet echt door hoe Nish naar haar keek, wat opvallend was gezien ze zich normaal hyperbewust zou zijn van dergelijke blikken. Misschien was het de drank, die haar wat rozig maakte, waardoor ze er niet echt over nadacht. Ze dacht kort na en noemde toen drie titels, waarvan één in de lokale taal van Ramal. "Die zou ik elke dag wel kunnen lezen." Één ervan was een poëzie bundel met stukken over de natuur, van een dichter die er juist om bekend stond het feit dat hij uiterlijk meer schildpad dan mens leek te zijn had omarmd. Hij was nog altijd een inspiratiebron van de gelijke-rechten-beweging. Moyra dichtte bij vlagen, hoewel vooral om emoties te verwerken en in haar ogen niet erg goed. Dat vertelde ze Nish echter niet. Haar gedichten waren nogal privé, gaven vaak uiting aan emoties die ze zelden uitsprak. Ze zakte iets meer onderuit op hun gefabriceerde bed. "Maar volksdansen, dus?" Met een grijns keek ze naar Nish, nog altijd niet doorhebbend dat hij wat afgeleid begon te raken.

[Ravief]

Waar Nish normaal een mentale, of werkelijke, notitie zou hebben gemaakt om die werkjes eens op te zoeken, kwam dat nu niet eens in hem op. Hij vroeg nog even door over de boeken. Waar nou net die? Waar maakte ze zo goed? En was die ene ook vertaald, want Nish had een idee dat hij die oorspronkelijke taal echt niet zou kunnen lezen.
Maar daarna trok hij een gezicht. "Lach maar, het is een stuk moeilijker dan je denkt hoor." Hij werkte zich uit zijn blouse en dacht erover om de pijpen van de broek af te scheuren, maar besloot toch maar van niet. Teveel werk. "Ik zal je een keer meenemen als iemand op leeftijd komt. Het is een fantastisch feest." Nish kreeg een dromerige, tevreden uitdrukking en staarde wat voor zich uit, voordat zijn blik weer gefocust werd en terug ging naar Moyra. Hij verschoof wat, waardoor hun knieën elkaar raakten, maar zijn lichaam verder bij haar weg zat. Maar hij kreeg door zijn schuine positie wel een stuk beter uitzicht. "Morgen krijgen we echt spijt van twee flessen wijn leegdrinken," zei hij met een grijns, voordat hij de fles weer aan zijn lippen zette en hem daarna weer teruggaf.

[varden]

"Kan me niet schelen," zei ze, waarna ze zelf ook weer een flinke slok nam. Even keek ze naar hun knieën tegen elkaar, terwijl langzaam het besef tot haar doordrong dat hij naar haar keek. Naar haar lichaam eerder dan naar haar gezicht. Het zou iets zijn dat hem normaal een klap zou opleveren, of haar op zijn minst ongemakkelijk had gemaakt, maar nu kon het haar niet zoveel schelen. Sterker nog, ergens voelde ze zich een beetje gevleid gezien ze heus wel zag dat Nish knap was. Dat hij leuk kon zijn als je dat wilde, en dat hij in Grimmere en Vexgarde genoeg aandacht trok op dat vlak. Ze glimlachte nog even uitdagend naar hem, zoals ze net ook had gedaan, voor ze een nieuwe slok nam. Een paar druppels ontsnapten aan haar lippen en landden op haar huid, maar Moyra merkte het niet echt. "Ik ben bang dat het nog wel warmer wordt." De warmste uren van de dag waren immers pas net aangebroken. En dan weer de kou van de nacht die zich daarna zou melden, het was niet vreemd dat mensen in de woestijn of omkwamen door de dorst, of onderkoeld raakten. Hier kon je je nauwelijks op kleden.

[Ravief]

Hij grijnsde betrapt naar haar, maar schaamde zich niet en hield ook niet op met kijken. De paar druppels wijn die over haar lippen gleden, hielden hem in hun greep. Het deed zeker wel wat met hem om alles van haar zo duidelijk te kunnen zien en Nish moest zich echt even bijeen rapen toen ze wat zei over het weer.
Hij gromde en wierp een blik naar buiten, maar tegelijk ging dat amper meer. Nu was dat een hel. De zon en het hete zand zo genadeloos op het karretje te voelen gaf hem het gevoel langzaam te worden gebraden als een kippetje in de oven. Wat hij niet wist, was dat het zand waar ze nog net niet onder bedolven waren, hen vanavond voor een deel zou helpen om een beetje warm te blijven. "Waardeloos dit!" Kwam uit de grond van zijn hart. "Waar kunnen we ons nog mee bezig houden?" Het mocht duidelijk zijn dat Nish niet heel goed was in opgesloten zijn. Stilzitten kon hij best. Hij kon zich ook uren vermaken met het een of ander, maar hij moest gewoon af en toe zijn benen kunnen strekken.

[varden]

En zijn linkerarm zat ook nog eens in het gips, waardoor hij ook niet kon tekenen of schrijven... Moyra keek bedenkelijk. "Onze voorraad bestaat uit nog een paar lauwe biertjes, wat fruit en groenten, water. Ik kan nog één keer naar de andere wagon maar ik denk daar niets meer te vinden. Ken je nog een interessant kaartspel?" Dat was het enige wat ze leken te kunnen doen, maar het had hen net ook verveeld uiteindelijk. Kon je kaarten interessanter maken?

[Ravief]

Er was zeker wel iets waardoor ze het kaarten konden opleuken. En dat kon eigenlijk met elk kaartspel. Het maakte niet uit wat ze deden. "De winnaar moet iets verzinnen wat de verliezer moet doen. Of een persoonlijke vraag moet de verliezer beantwoorden.. of als je verliest moet je wat uittrekken, maar dan doe ik eerst mijn blouse weer aan," grijnsde hij. Het was eigenlijk dan gewoon een soort truth-or-dare. Want wat er ook verzonnen zou worden door de winnaar, dat mocht niet zomaar geweigerd worden. Maar daar zouden ze dan eerst wat regels over moeten opstellen. Vragend keek hij haar aan. "Wat heb je precies in gedachten?" Ze hadden gisteren immers de halve dag al gekaart en toen hadden ze zich al vrij snel verveeld. Op den duur waren spelletjes gewoon niet leuk meer met z'n tweeën. Al was Nish ontzettend blij dat ze niet met meer mensen in de karren zaten opgesloten. Bij de goden, het was zo al vervelend genoeg (maar wel duizend keer beter dan alleen zijn), maar met nog meer zweterige, verveelde, bange, geïrriteerde mensen op een kluitje zitten was een ware hel.

[varden]

Moyra twijfelde kort, vooral vanwege dat laatste toch, maar ging toen akkoord. Goed, truth-or-dare-poker it was zo leek het. Om het kaarten een beetje interessant te houden spraken ze drie soorten spelletjes af, die ze zouden rouleren. Één ervan kwam uit Vexgarde, één uit Ramal, en één was algemeen bekend, en ze zouden wel zien wie er zou winnen en wat ze de ander zouden laten doen.
Ondertussen vloeide de wijn nog steeds rijkelijk, en was het (met meer geluk dan wijsheid) Moyra die de eerste ronde won. Zowaar met een grijns en glimmende ogen keek ze naar Nish. "Die blouse mag weer uit." Het uitzicht was absoluut niet vervelend geweest, en ze vermoedde bovendien dat hij het erin hartstikke warm had. Hoewel het riskant was, want het zette redelijk de toon voor de rest van het spel. Dus besloot ze qua hersenactiviteit toch een standje bij te zetten, en was ze duidelijk gebrand op winnen. De volgende ronde won ze ook, en ze stuurde Nish toch nog voor een laatste plundertocht naar de andere wagon. Zou hij er nog iets vinden? Terwijl ze zat te wachten op hem, schudde ze de kaarten voor het derde spel.

[Ravief]

Na de tweede ronde was bovendien hun wijn op en zette Nish de fles in het rek voordat hij overeind kwam om zich naar de andere coupé te bewegen. Hij vond het helemaal geen probleem om zijn shirt weer uit te hebben. Hij zou het ook niet erg vinden als zijn broek er ook aan zou geloven. Bij alle goden, wie had dit weer verzonnen?!
Gezien zijn ietwat beschonken toestand duurde het best heel lang voordat hij de hele cabine doorzocht had en vermoedelijk had hij per ongeluk iets gesloopt maar triomfantelijk kwam Nish terug met een kleine fles. Het leek erop dat het iets van een sterke drank in zat en het ding had goed verstopt gezeten. Maar voordat hij die aan haar gaf, liet hij haar zijn andere hand zien. Hij had een rol met pepermuntjes gevonden! Snoepgoed wat alleen voor de allerrijksten was en het was een behoorlijke rol ook nog. "Tadaaa!"
In kleermakerszit ging hij tegenover haar zitten en hij vernauwde zijn ogen wat. Het werd nodig tijd om zelf een potje te winnen. Dus toen dat ook echt gebeurde, liet hij Moyra een liedje zingen, en het potje daarna moest haar broek eraan geloven. Dat hemd van haar was van een redelijke lengte en bedekte haar aardig. Onbewust -want daar dacht Nish niet echt meer over na- hield hij toch rekening met haar. Maar het potje erna verloor hij danig. "Oké.. vertel.. wat moet er gebeuren?"

[varden]

Toch lichtelijk blozend zorgde Moyra ervoor dat haar hemd zo ver mogelijk over haar benen kwam, hoewel het echt niet verder ging dan halverwege haar bovenbenen, waarna ze weer ging zitten en ze haar benen onder haar vouwde om de outfit nog een beetje zedig te houden. Maar toen ze weer won was het tijd voor wraak. Bedenkelijk keek ze naar hem. Stiekem zou ze het grappig vinden om hem dronken te voeren, maar ze hadden niet zoveel meer (de laatste twee biertjes waren inmiddels open) en ergens wist ze dat de wijn nog zijn volledige effect moest hebben bij hen beiden. Dus grijnsde ze. "Lose the pants mister, and thank me later when the heat truly hits." Dat laatste deed haar ogen twinkelen. Ook zij had het warm, en ze was gemaakt en gewend aan deze temperaturen. Of tenminste meer dan Nish. Hij moest wel ongeveer oververhit raken. Maar tegelijk was het ook omdat ze toch een beetje nieuwsgierig was, en ze Anná's hoofd wel wilde zien als ze vertelde dat ze Nish in zijn ondergoed had laten eindigen.