Hij grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd. Ergens was het een verschrikking dat ze aan elkaar vast zaten, maar hij moest er niet aan denken dat Moyra alleen was geweest in die zandstorm. Goed, het ging niet goed met hem, maar ze hadden het voornamelijk doorstaan omdat ze samen waren. Alleen was het was niet zo gegaan als nu...
"Maar daarom wilde ik ook dat je bleef toen ik ging pitten. Ik weet niet wanneer dat beter zal gaan..." wat verontschuldigd keek hij haar aan. Het beloofde inderdaad wat voor vannacht. Nish begon er nog maar niet over, maar tegelijk vroeg hij zich af wat het probleem nou was. Ze hadden al drie, of meer, dagen naast elkaar geslapen en elkaar warm gehouden. En aanzienlijk meer van elkaar gevoeld en gezien dan hij ooit had verwacht. Even wierp hij een zijdelingse blik op haar. Zouden ze het daar ook over moeten hebben? Hij wist eigenlijk niet zo goed dat hij ermee aan moest. Het was heerlijk geweest maar tegelijkertijd wist hij niet hoe Moyra hem zag en of het niet te snel was geweest en hoe het nou tussen hen zat.
We find our own way
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
En Moyra had er moeite mee om niet te blozen elke keer dat ze eraan dacht. Sterker nog, als ze eraan dacht voelde ze kriebels die wel degelijk vroegen om meer van wat er gaande was geweest, iets dat ze hopeloos verwarrend vond. Het was lang geleden dat iemand dit bij haar los had weten te maken.
Maar ze glimlachte naar hem, met zowaar iets van een plagende twinkeling in haar ogen. "Hmm, dan moet ik maar professioneel teddybeer worden." Ze grijnsde er zowaar bij! En dat ze aangaf het geen probleem te vinden om een bed te delen vanavond, was best wat voor het meisje dat eerder nog zo preuts geweest was. Het was wel maar goed dat ze niet wist dat Nish naar haar had zitten kijken terwijl zij had moeten klimmen om alles in de keuken te kunnen bereiken, want dan was ze waarschijnlijk prompt van het aanrecht afgekukeld, of had ze zich nu verslikt in haar slok drinken. Loom zakte ze een beetje onderuit in de stoel, genietend van de milde warmte van Vexgarde in de avond, genietend van de lichtjes om zich heen die het geheel een warme en zachte sfeer gaven. "Heb je nog iets in huis voor een toetje?" Of een drankje desnoods? Hoewel alcohol kennelijk nogal een... effect op hen kon hebben was eerder gebleken.
Maar ze glimlachte naar hem, met zowaar iets van een plagende twinkeling in haar ogen. "Hmm, dan moet ik maar professioneel teddybeer worden." Ze grijnsde er zowaar bij! En dat ze aangaf het geen probleem te vinden om een bed te delen vanavond, was best wat voor het meisje dat eerder nog zo preuts geweest was. Het was wel maar goed dat ze niet wist dat Nish naar haar had zitten kijken terwijl zij had moeten klimmen om alles in de keuken te kunnen bereiken, want dan was ze waarschijnlijk prompt van het aanrecht afgekukeld, of had ze zich nu verslikt in haar slok drinken. Loom zakte ze een beetje onderuit in de stoel, genietend van de milde warmte van Vexgarde in de avond, genietend van de lichtjes om zich heen die het geheel een warme en zachte sfeer gaven. "Heb je nog iets in huis voor een toetje?" Of een drankje desnoods? Hoewel alcohol kennelijk nogal een... effect op hen kon hebben was eerder gebleken.
Re: We find our own way
Nish schoot in de lach en moest zo hard lachen dat hij naar zijn zij greep en even later naar adem moest happen. Hij grinnikte na en nam Moyra met glinsterende ogen op. "Ik denk dat je heel rijk gaat worden. Aan de andere kant.. Er geld voor vragen kan soms voor gekke ideeën zorgen, dus dat is niet zo handig." hij trok een gezicht en zei nog net niet 'tooeeeeeee?' toen hij verder ging: "Kan ik niet gewoon voor een poosje alleenrecht krijgen?" waarna zijn zilveren ogen brutaal begonnen te glimmen.
Moyra was fijn om vast te houden en Nish vond het helemaal niet vervelend dat ze bij hem zou blijven vannacht. Sterker nog, het was een mooi vooruitzicht en heus niet alleen omdat hij anders in paniek zou raken omdat hij haar niet kon zien.
"Ik heb geen idee. Normaal gesproken doe ik zelf boodschappen, maar ik ben al in geen twee maanden thuis geweest dus ik weet niet wat er allemaal is. Ik ga wel even kijken." Nish nam hun borden mee, zette die op het aanrecht en ging eens rommelen door de kastjes. Hij grijnsde toen hij zowaar wat lekkers vond. Het duurde even voordat hij een dienblad kon vinden en zette daar alles klaar en was toen nog even bezig met de ingrediënten. Toen hij terug kwam bij Moyra had hij twee schaaltjes met ijs bij zich en in het midden van het dienblad stond nog een schaaltje met een lepeltje. "Tadaa.. IJs met warme chocoladesaus." het was een bijzondere traktatie die niet zoveel voorkwam en dus hadden ze geluk vanavond. En Moyra had haar wijn nog, al moest Nish eventjes niet denken aan alcohol.
Moyra was fijn om vast te houden en Nish vond het helemaal niet vervelend dat ze bij hem zou blijven vannacht. Sterker nog, het was een mooi vooruitzicht en heus niet alleen omdat hij anders in paniek zou raken omdat hij haar niet kon zien.
"Ik heb geen idee. Normaal gesproken doe ik zelf boodschappen, maar ik ben al in geen twee maanden thuis geweest dus ik weet niet wat er allemaal is. Ik ga wel even kijken." Nish nam hun borden mee, zette die op het aanrecht en ging eens rommelen door de kastjes. Hij grijnsde toen hij zowaar wat lekkers vond. Het duurde even voordat hij een dienblad kon vinden en zette daar alles klaar en was toen nog even bezig met de ingrediënten. Toen hij terug kwam bij Moyra had hij twee schaaltjes met ijs bij zich en in het midden van het dienblad stond nog een schaaltje met een lepeltje. "Tadaa.. IJs met warme chocoladesaus." het was een bijzondere traktatie die niet zoveel voorkwam en dus hadden ze geluk vanavond. En Moyra had haar wijn nog, al moest Nish eventjes niet denken aan alcohol.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
"Dat wordt dan wel een flinke rekening Nishant," zei Moyra met een grijns. Maar het was een vooruitzicht dat haar ouders nogal hadden gevreesd. Grimmere stond, net als veel andere grote steden trouwens, nogal bekend om de losse zeden en prostitueren was een makkelijke manier om geld te verdienen. Moyra zou er niet aan moeten denken om dat te doen als werk... De rillingen liepen nog net niet over haar rug.
Met een grijns en een tevreden gezicht nam ze het ijs aan en genoot ervan. Het was lang geleden dat ze ijs had gegeten, zeker met chocola erbij. Het waren niet zozeer luxe producten, maar wel prijzig genoeg om van het menu te worden geschrapt als je enkel een baantje in een boekwinkel had. Ondertussen nam ze een flinke slok wijn. "Maar goed, we zijn weer in Vexgarde. Jij hebt nog werk te doen, heb je misschien iets wat ik de hele dag kan gaan doen?" Moyra kon niet zo goed tegen stilzitten, maar de vloek gaf hen niet veel mogelijkheden op het gebied van zij die hier misschien naar werk zou kunnen zoeken. Daarnaast... was er wel iets in Vexgarde dat ze kon doen? Ze had geen flauw idee wat voor winkels er hier waren, en waar die dan waren, of wat er verder voor industrie gaande was in de stad. De Ravenstad leek nogal op zichzelf te staan, dus was er wel vraag of plek voor iemand van een andere clan?
Met een grijns en een tevreden gezicht nam ze het ijs aan en genoot ervan. Het was lang geleden dat ze ijs had gegeten, zeker met chocola erbij. Het waren niet zozeer luxe producten, maar wel prijzig genoeg om van het menu te worden geschrapt als je enkel een baantje in een boekwinkel had. Ondertussen nam ze een flinke slok wijn. "Maar goed, we zijn weer in Vexgarde. Jij hebt nog werk te doen, heb je misschien iets wat ik de hele dag kan gaan doen?" Moyra kon niet zo goed tegen stilzitten, maar de vloek gaf hen niet veel mogelijkheden op het gebied van zij die hier misschien naar werk zou kunnen zoeken. Daarnaast... was er wel iets in Vexgarde dat ze kon doen? Ze had geen flauw idee wat voor winkels er hier waren, en waar die dan waren, of wat er verder voor industrie gaande was in de stad. De Ravenstad leek nogal op zichzelf te staan, dus was er wel vraag of plek voor iemand van een andere clan?
Re: We find our own way
Hij knipoogde naar haar maar ging er verder niet op in. Hij wist net zo goed als Moyra waar Grimmere bekend om stond en dat was toch echt een lot wat hij haar wilde besparen als het even kon. Maar het leek erop dat ze voorlopig samen vast zaten in Vexgarde en daar hoefde zij zich geen zorgen te maken over huur.
Ook hij genoot in stilte van het toetje en de omgeving. Het was heerlijk om weer thuis te zijn, met gematigde temperaturen en een fijne omgeving waar je niet hoefde te denken aan doodvriezen of dood bakken door de zon. Bij haar vraag keek hij zowaar verbaasd. Zijn werk... Ja, daar had hij al in geen dagen over nagedacht. Hij zou eerst maar eens moeten zien of hij nog wel werk had bij dit project. Ergens vermoedde hij van niet. Hoewel hij met ontwerpen rustig aan had kunnen doen, was het een project geweest waar wel een deadline aan had gezeten. Eentje waarvan Nish wist dat hij hem niet tegemoet kon komen. Hij had bijna drie weken in het ziekenhuis gelegen en in die tijd niks gedaan aan zijn werk. En ook nu voelde hij zich niet goed genoeg om te beginnen en had hij ook nog zijn hand in het gips waardoor hij niet eens zou kunnen ontwerpen als het moest. "Er is een school.. Ik denk dat ze daar wel een stel handen kunnen gebruiken." Het werd lastig om iets te verzinnen waardoor ze beiden uit de voeten konden. Maar voor Nish waren dat zorgen voor na morgen. Eerst maar eens slapen en bij Anann langs, dan konden ze daarna wel weer zien.
Ook hij genoot in stilte van het toetje en de omgeving. Het was heerlijk om weer thuis te zijn, met gematigde temperaturen en een fijne omgeving waar je niet hoefde te denken aan doodvriezen of dood bakken door de zon. Bij haar vraag keek hij zowaar verbaasd. Zijn werk... Ja, daar had hij al in geen dagen over nagedacht. Hij zou eerst maar eens moeten zien of hij nog wel werk had bij dit project. Ergens vermoedde hij van niet. Hoewel hij met ontwerpen rustig aan had kunnen doen, was het een project geweest waar wel een deadline aan had gezeten. Eentje waarvan Nish wist dat hij hem niet tegemoet kon komen. Hij had bijna drie weken in het ziekenhuis gelegen en in die tijd niks gedaan aan zijn werk. En ook nu voelde hij zich niet goed genoeg om te beginnen en had hij ook nog zijn hand in het gips waardoor hij niet eens zou kunnen ontwerpen als het moest. "Er is een school.. Ik denk dat ze daar wel een stel handen kunnen gebruiken." Het werd lastig om iets te verzinnen waardoor ze beiden uit de voeten konden. Maar voor Nish waren dat zorgen voor na morgen. Eerst maar eens slapen en bij Anann langs, dan konden ze daarna wel weer zien.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra knikte. Misschien hadden ze daar wel iets waar ze wat bij kon doen. Ze hoopte het maar. Maar dat waren inderdaad allemaal zorgen voor later. Eerst moesten ze beiden aansterken, genezen, moesten Nish' veren niet meer uitvallen.
De avond was rustig, toen ze in de bomen een kraai had gehoord had Moyra even opgekeken om te zien of het de kraai van eerder was. Maar in het dichte bladerendak had ze helemaal niets kunnen ontwaren. Dus toen ze Nish zag gapen joeg ze hem redelijk streng naar bed.
In zijn slaapkamer bleef ze even wat onwennig staan. Ze had wel een pyama ingepakt toen ze waren vertrokken, maar dan nog. Tegelijk snapte ze niet zo goed waarom ze zich nu ineens zo schaamde. Vorige keer had ze zich laten meeslepen, en ook de avonden daarna was ze moeiteloos tegen hem aangekropen. Maar ergens was dat toch anders geweest, minder bewust, minder duidelijk. Nu wist Moyra nauwelijks wat ze met zichzelf aanmoest, en ze schoot dan ook pas in haar nachtkleding toen Nish naar de badkamer was. Niet helemaal ontspannen kroop ze vast in zijn grote bed, dat haar haast leek te omsluiten en verder heerlijk lag.
De avond was rustig, toen ze in de bomen een kraai had gehoord had Moyra even opgekeken om te zien of het de kraai van eerder was. Maar in het dichte bladerendak had ze helemaal niets kunnen ontwaren. Dus toen ze Nish zag gapen joeg ze hem redelijk streng naar bed.
In zijn slaapkamer bleef ze even wat onwennig staan. Ze had wel een pyama ingepakt toen ze waren vertrokken, maar dan nog. Tegelijk snapte ze niet zo goed waarom ze zich nu ineens zo schaamde. Vorige keer had ze zich laten meeslepen, en ook de avonden daarna was ze moeiteloos tegen hem aangekropen. Maar ergens was dat toch anders geweest, minder bewust, minder duidelijk. Nu wist Moyra nauwelijks wat ze met zichzelf aanmoest, en ze schoot dan ook pas in haar nachtkleding toen Nish naar de badkamer was. Niet helemaal ontspannen kroop ze vast in zijn grote bed, dat haar haast leek te omsluiten en verder heerlijk lag.
Re: We find our own way
Hij zou haar bemoedering grappig hebben gevonden ware het niet dat hij niet echt tegen haar in kon gaan. Hij had inderdaad zijn rust nodig en hoewel hij het idee kreeg dat hij niks anders deed dan slapen, ging hij maar wel naar binnen. In de badkamer keek hij even naar zijn haren. Het was niet best. Het had zijn natuurlijke glans verloren en de paar veertjes die er nog in zaten hingen wat slapjes naar beneden. Zuchtend ging hij maar snel naar de wc en zijn tanden poetsen.
Moyra lag al in bed, registreerde hij toen hij weer de kamer in kwam. Misschien zou hij ook wel verlegen worden, ware het niet dat ze hem al vaker met zo weinig aan had gezien. Wat achteloos gooide hij zijn kleren over een stoel en kroop naast haar in bed. Nog een beetje wakker draaide hij op zijn zij naar haar toe en wond een krul om zijn vinger. Haar gespannenheid en dat ze hem niet aankeek vielen hem een poosje daarna op. "Hé.. Het is oké," fluisterde hij. "Ik ben het maar.. Ik zal niks doen wat je niet wilt, dat weet je toch?"
Moyra lag al in bed, registreerde hij toen hij weer de kamer in kwam. Misschien zou hij ook wel verlegen worden, ware het niet dat ze hem al vaker met zo weinig aan had gezien. Wat achteloos gooide hij zijn kleren over een stoel en kroop naast haar in bed. Nog een beetje wakker draaide hij op zijn zij naar haar toe en wond een krul om zijn vinger. Haar gespannenheid en dat ze hem niet aankeek vielen hem een poosje daarna op. "Hé.. Het is oké," fluisterde hij. "Ik ben het maar.. Ik zal niks doen wat je niet wilt, dat weet je toch?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra keek naar zijn vingers, naar hoe ze met haar speelden. Het was haar eerder opgevallen dat hij dat soms deed. "Dat weet ik Nish," zei ze zacht. "Ik vertrouw je volledig. Maar..." Moest ze dit wel zeggen? Aan de andere kant... Was er ooit een beter moment? Moyra slikte kort terwijl ze haar moed bij elkaar verzamelde. "Maar het is een beetje verwarrend om zo te liggen na.. nou ja, na die avond in de trolley." Hij wist vast wel welke ze bedoelde. Met een serieuze blik in haar ogen keek ze hem aan, peilde ze hem en zijn reactie. Zou hij het erover willen hebben, of zou hij het onderwerp vermijden? Wat dacht hij eigenlijk over die avond, over wat er gebeurd was?
Re: We find our own way
Zijn vingers stopten met bewegen en hij nam haar op. Ze vertrouwde hem volledig? Het bracht een glimlach om zijn lippen maar die verdween weer toen ze het onderwerp aansneed waar ze samen zo zorgvuldig omheen hadden gedanst. Hij keek maar rustig aan en dacht na terwijl onbewust zijn vingers weer begonnen te spelen met haar haar. "Ja, dat snap ik wel. Dat was..." heerlijk, geweldig, smakend naar meer, opwindend geweest. Maar hij wist niet goed of hij dat zomaar kon zeggen. "Ik had het niet aan zien komen en ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden." hij keek haar eerlijk aan. "Ik ben van mening dat seks beter is als je nuchter bent, maar ik moet zeggen dat ik het lekker vond.. Ik weet alleen niet wat er in jou omgaat. Het is voor mij ook wat verwarrend. Maar is het verwarrend omdat het fijn was en je meer wilt of is het verwarrend om andere redenen..." hij raakte kwijt waar hij heen wilde et zijn zinnen en fronste dat terwijl hij weer zweeg om te zoeken naar wat hij wilde zeggen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Misschien was het maar goed dat hij dat allemaal niet zei, misschien ook niet. In ieder geval begon Moyra bij zijn tegen vraag nogal te blozen en keek ze wel weg. "Wat is toch je fascinatie met mijn haar?" mompelde ze zacht vragend, ergens omdat ze het onderwerp toch wilde veranderen, aan de andere kant omdat ze het zich echt afvroeg. Maar de blos op haar kaken sprak boekdelen. Ja, het was fijn geweest, en ergens wilde ze meer. Veel meer... Het was echter niet iets dat ze had verwacht te voelen, bij niemand niet en toen ze Nish had leren kennen had ze nooit kunnen bedenken dat verlangen, die lust bij hem te voelen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Miltonspiny en 11 gasten