Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze kreeg een kleur toen Nadiya dat vroeg en sloeg even onzeker haar blik neer. "Alleen als je wilt... ik heb.. vaak moeite met concentreren en alles onthouden." En ja, niet zo slim zijn als je zusje was soms best wel lastig. Het was dan ook niet echt een leuk iets om op te moeten biechten aan iemand die je zeker wel zag zitten.

Ze liet hem een boek zien en grijnsde enthousiast. "Luminatus heeft een soort dagboek bijgehouden over zijn dagen hier en het gaat vooral over de opbouw van het kasteel en hoe Eldon dus min of meer ontstaan is." Waar ieder ander dat droge kost zou vinden, smikkelde zij ervan! Maar Lea klapte het boek dicht en nam Seff op. "Je straf zit erop toch? Kom je vanavond bij ons eten anders en daarna nog even rennen?" het was duidelijk dat ze veel beter met haar wolf om kon gaan dan in het begin.

[varden]

Meteen begon Seff breed te glimlachen en knikte enthousiast. "Klinkt leuk!" Hij was veel te weinig buiten geweest door zijn straf! Maar toen nam hij het boek uit Lea's handen en sloeg het weer open, hij hield het zo dat ze beiden konden lezen hoewel ze daardoor dicht tegen elkaar aanzaten. Goed, het was droge kost, maar wel vreselijk interessant!

Maar Nadiya vond dat helemaal niet beschamend. Haar glimlach bleef hangen. "Leuk! Ik vind alleen studeren helemaal niet zo leuk."

[Ravief]

Waarop het dus gebeurde dat Rosa met Nadiya in de bieb zat om te studeren voor Geschiedenis. Iets waar ze bijzonder veel moeite mee had. Het meisje naast haar was vreselijk afleidend en uiteindelijk gaf ze het maar op. Zuchtend wreef ze over haar voorhoofd. "Man, ik kom er nooit," bromde ze boos.

Lea had het prima naar haar zin met Seff, al keek ze wel even verbaasd op toen ze te horen kreeg dat hij en Rosa uit elkaar waren, maar moest er eventjes om glimlachen. Ze waren met z'n vieren aan tafel, omdat Rosa had aangegeven met een vriendin te gaan studeren. Na het eten gingen ze lachend en plagend de poort uit. Lea had zin in rennen.

[varden]

En even later schoten er dus een rode, en witte wolf tussen de bomen. Seff was speels Lea aan het opjagen, tot het hem lukte haar omver te kegelen waardoor hij grinnikend tegen de grond wist te drukken. Zacht gleed zijn snuit door de vacht van haar hals. De wolf wist niet zo goed waarom de mens kort iets met Rosa had gehad, maar begreep wel dat de mens dat net even nodig had gehad op dat moment. Maar nu was er weer veel tijd voor die witte wolf, die hij al die jaren al zo interessant vond!

Nadiya grinnikte zacht om Rosa's dramatische zucht en keek over haar schouder mee. "Joh, je doet het hartstikke goed! Maar je bent er niet bij met je hoofd. Wat leidt je af?" Nieuwsgierig keek ze het meisje aan.

[Ravief]

Net voldoendes krijgen was iets waar Rosa ondertussen aan gewend was en dus keek ze even verbaasd op toen Nadiya haar complimenteerde met haar werk. De andere vraag liet haar echter weer haar blik neerslaan en ze schuifelde op haar stoel. "Ehm.. er ehm.. is denk ik iemand die ik leuk vind," zei ze uiteindelijk heel snel, na een paar keer stotteren.

Lea kefte blij en drukte zich tegen hem aan. Warm ging ze met haar neus door zijn vacht en snoof zijn geur op en knuffelde hem. Het samen spelen en ravotten beviel haar heel prima. Lea was als wolf niet zo stil en terughoudend als ze was als mens, maar was duidelijk wel heel erg vrouwelijk.

[varden]

En dat was voor Seff alleen nog maar interessanter. De wolf was niet zo verlegen als de mens, en begreep heel wat dingen een stuk beter. Hij was niet, zoals Lea, in staat te communiceren over band dus moest hij het bij blaffen, keffen en grommen houden. Maar daarmee kon hij duidelijk genoeg maken hoe leuk hij het vond om met Lea te spelen, en dat hij het maar al te fijn vond als ze hem knuffelde.

Ooh? Nadiya's blik werd nieuwsgierig en vragend tegelijk, terwijl een glimlachje om haar lippen speelde. "Ooh? Wie dan? En heb je het diegene al verteld?"

[Ravief]

Waarop Lea hem natuurlijk nog eens uitgebreid knuffelde en voorstelde dat hij ook wel kon blijven slapen. Dan kon zij hem helpen met het huiswerk en konden ze daarna nog schaken. Het leek een dingetje te zijn wat echt van hen tweeën was.

Rosa schudde haar hoofd en keek verlegen weg. "Nee. Ik eh... ben niet zo goed hierin. Het is ook.. voor het eerst dat ik echt zoiets voel, zeg maar." En 'diegene' zat gewoon naast haar! Maar ze kreeg het eventjes niet over haar lippen. Nerveus beet ze op haar lip en zuchtte lichtjes. Wat een gedoe, verliefdheid!

[varden]

Het was ook één van de weinige dingen die Seff nooit aan Rosa had aangeboden om te leren. Schaken was iets van Lea en hem. Hij knikte vrolijk, kefte en begon prompt te kwispelen. Maar toen gingen ze nog een stukje rennen, wisten samen een hert te vangen (hoewel Seff er een lelijke trap aan overhield) en lagen dicht tegen elkaar te eten.

Rosa's verlegen blik zei al meer dan genoeg. Nadiya kwam nog iets dichterbij haar zitten en streek zacht een lok haar achter Rosa's oor. "Waarom zeg je het niet gewoon tegen haar." Haar stem was zacht, haar glimlach speels, en met het 'haar' liet Nadiya merken dat ze heus wel meer doorhad dan Rosa misschien had willen vrijgeven.

[Ravief]

Ze hapte lichtjes naar adem en keek toen met hele grote ogen naar Nadiya. Had ze zojuist..? Rosa kreeg een behoorlijke blos en pakte dodelijk verlegen de hand van haar vriendin. Tot nu toe hadden ze alleen samen opgetrokken voor schooldingen, maar daardoor had ze wel gemerkt dat ze de vrouw veel leuker vond dan gedacht. "Ik eh.. ik vind je heel erg leuk, Nadiya," fluisterde ze tenslotte, zonder dat Rosa haar aankeek.

Lea keek af en toe bezorgd naar hem en hoopte dat hij niet echt pijn had van die trap. Ze aten zich zo vol dat ze een poosje moesten blijven liggen voor ze weer konden bewegen, maar besloten toen om terug te gaan. Eenmaal weer in kleren wachtte Lea glimlachend op hem en viste wat bladeren uit zijn haren.

[varden]

Hij had een flinke blauwe plek, maar meer leek het niet te zijn. Hij glimlachte toen Lea de bladeren uit zijn haar haalde, ook al moest hij daar iets voor bukken. "Dit moeten we vaker doen", constateerde hij glimlachend. Normaal gingen ze alleen rennen met de roedel. Maar zo samen voelde ook heerlijk, en misschien zelfs wel iets ontspannener.

Nadiya glimlachte om de gestamelde bekentenis, en legde toen haar vinger onder Rosa's kin zodat ze diens hoofd iets kon heffen zodat het meisje haar aankeek. Gezien ze de enigen in de bibliotheek waren, durfde Nadiya dit wel. Zacht drukte ze haar lippen op die van Rosa, al was het maar kort. "Ik jou ook Rosa."