Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze bleef uiteindelijk maar bij hem en bleef een poosje over hem waken en vroeg toen aan haar tante of ze ook iets van een pixie kon sturen naar huis, dan kon ze hier blijven.
Zodoende lag Lea ineens op het logeerbed in zijn kamer, al sliep ze totaal niet goed en viel tenslotte in slaap door het geluid van zijn rustige ademhaling.

[varden]

De volgende ochtend werd Seff wakker met een pijnlijk, en bonzend hoofd en een pijnlijke arm. Het duurde even voor hij zich weer herinnerde wat er ook alweer gebeurd was, en voor hij Lea ontdekte. Ooh nee... Hij had zichzelf totaal voor schut gezet gisteren! Teveel gedronken, een knokpartij verliezen, haar boos gemaakt op hem. Dat ging echt zo niet als hij dat had willen laten gaan! Hij sloop de kamer uit om haar niet wakker te maken, zo te horen waren zijn ouders al op. Aan tafel kreeg hij dan ook een preek van Emil over de hoeveelheid drank die de jongen op had gehad, een preek die Seff schuldbewust in ontvangst nam. Maar daarna keek hij naar zijn moeder. Hoe lang zou zijn arm nog pijn doen? En moest hij Lea iets van ontbijt brengen? Ze had hem immers wel verzorgd, nadat Von zijn arm had gezet.

[Ravief]

Von moest stiekem een beetje glimlach toen ze Emil hoorde uitvaren tegen Seff. Meestal nam zij het woord en ook met straffen was zij degene die die bedacht en oplegde, al ging het wel in overleg. Gelukkig stond ze in de keuken zodat zoonlief dat niet kon zien, maar het was fijn als Emil die plek als 'hoofd van het gezin' innam.
Ze maakte uitgebreid ontbijt klaar voor het jonge stel en gaf Seff een beker water met wat kruiden tegen de pijn. Zij was iets minder boos omdat ze begreep hoe het zat. Maar zoveel drinken en vechten, nee, daar was ze het niet mee eens. Ze wist echter ook heel prima dat dit een kans voor Seff was en schoof het dienblad naar hem toe. "Misschien moest je haar eens duidelijk maken hoe je je voelt, hm?"

[varden]

Seff's hoofd werd in een seconde zo rood als een boei en hij keek nogal betrapt. "Wat... wat bedoel je mam?", probeerde hij nog onwetend te doen, alsof hij niet wist waar het om ging.

[Ravief]

Waarop haar blik streng werd. "Als jij haar niet verteld dat je smoor op haar bent, doe ik het voor je. En nu wegwezen met dat ontbijt, ik wil je vader nog een paar minuutjes voor mezelf." Maar dat laatste was alweer lachend, terwijl ze zonder pardon op Emil's schoot ging zitten.

[varden]

Seff slikte, en ging er al vandoor. Zijn moeder zou dat niet zeggen tegen Lea, toch? Maar ergens werd hij er alleen maar nerveuzer van. Hij durfde Lea helemaal niet te zeggen dat hij verliefd op haar was, wat als ze hem afwees? Dan zouden ze ook geen vrienden meer kunnen zijn. Dat risico, dat durfde hij helemaal niet te nemen!
Zachtjes wekte hij Lea, het was al bijna middag, en zette het ontbijt op haar schoot toen ze rechtop ging zitten. "Goeiemorgen."

[Ravief]

Met een slaperig gezicht, omlijst door zachte, maar warrige blonde lokken keek ze Seff aan. Ze had eventjes echt geen idee meer wat ze hier deed en ze had heel fijn gedroomd dat ze samen een eind hadden gerend en vissen gingen vangen in een meer. "Heeeey," klonk het dan ook slaperig en ze wist nog maar net het glas sap goed vast te houden, anders was die over haar shirt, het eten en de deken leeg gegaan. Na een paar slokjes ging het weer wat beter en langzaam kauwend op de eerste hap, nam ze Seff weer een keer op en blikte naar zijn arm. "Heb je veel pijn?" vroeg Lea meelevend en, niet wetend of Seff al had gegeten, schoof ze hem het andere broodje toe.

[varden]

Seff kon het niet helpen, als ze er zo uitzag maakte zijn hart haast een sprongetje en begon nog meer te razen. Ze zag er zo vreselijk lief en zacht uit. En tegelijk zo kwetsbaar dat zijn wolf meteen dominant werd. Rustig nam hij een hap van het broodje. "Nee hoor. Mam heeft me net kruiden gegeven. Ik denk dat ik met een paar dagen wel weer met je kan rennen." Warm glimlachte hij naar haar, maar ondanks Von's dreigement vertelde hij haar niet hoe vreselijk verliefd hij op haar was.

[Ravief]

Lea werd maar langzaam wakker, maar had wel door dat Seff's hartslag ineens toeren maakte die niet normaal waren en ze kon zijn wolf bijna voelen. Vragend keek ze hem aan en knikte maar halfjes op wat hij zei. Zijn warme glimlach was leuk en ze schudde lichtjes haar hoofd. Eenmaal wakker en het ontbijt achter de kiezen, nam ze hem op. "Hé... hoe zat dat nou gister?" ze wist wel dat Seff af en toe een biertje deed, maar veel drinken... sinds wanneer?

[varden]

Eh... Hoe ging hij dat uitleggen? Ietwat blozend keek Seff weg. "Ik eh... Ik was aan het drinken om.. om te zorgen dat ik hem niet met jou erbij al op zijn neus zou slaan... Hij deed zo vreselijk grof en lomp tegen je!" Wat alleen maar erger was geworden toen Lea even weg was. Toen had Seff zich niet meer in kunnen houden.