Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Waarop zowel Rosa als Avyanna hem aanstaarde. Lea keek hem lichtjes afstandelijk aan. "Ik had hem niet meer nodig. Sorry dat ik hem zo lang had." waarna ze verder ging met eten. Aan haar licht opgetrokken schouders en gespannen houding te zien wilde ze het er niet over hebben en al helemaal niet met familie erbij.
Rosa keek van de een naar de ander en was lichtjes verbaasd. Ze had Lea niet vaak zo stekelig gezien en nog nooit naar Seff toe! Meestal was dat gedrag naar haar gekeerd... Gister had ze geantwoord dat ze niet wist wat Lea vond, maar nu had ze zo haar twijfels. Misschien had Lea hem zien zoenen?

[varden]

Seff keek haar ook wat verbijsterd aan, en toen ietwat gekwetst en beteuterd. Wat had hij fout gedaan? "Oké", zei hij zacht, waarop hij een broodje pakte en terug liep naar zijn tent om de trui er weer in te leggen. Onderweg nam hij een hap. Had hij Lea gekwetst? Maar hoe dan?
Toen Seff weer terugkwam ging hij weer naast Lea zitten, maar nu met iets meer ruimte tussen hen in. Ze wilde duidelijk niet echt iets met hem te doen hebben vandaag. "Gaan we vanmiddag nog naar zee?", probeerde hij het nog. Dat hadden ze gisteren toch afgesproken? Of soort van tenminste.

[Ravief]

Ze haalde haar schouders op. "Ik weet niet, wil je me daarbij hebben dan? Volgens mij had je plannen met de eerste de beste bimbo die je tegenkomt." Haar blauwe ogen vlamden zowaar.
"Lea!" Avyanna keek haar dochter verbijsterd aan.
Waarop Lea bruusk opstond. "Ja, ja, ik weet het. Zo hoor ik me niet te gedragen. Dat het niet hoort zegt nog niet dat het niet waar is." Waarna ze wegliep en het kon haar niet schelen waarheen.

[varden]

Nu was Seff totaal verbijsterd en voor hij nog wat kon zeggen, stormde Lea al weg. Stilletjes zat hij aan het ontbijt, waar hij verder alleen maar een beetje inprikte zonder een hap te nemen. Uiteindelijk excuseerde hij zich zachtjes en vertrok ook van tafel, zijn handen diep in zijn zakken en zijn schouders wat hangend. Hij wist niet zo goed wat hij moest doen, wist niet eens waar Lea heen was! En gezien hij haar niet kon vinden, ging hij uiteindelijk met Eva en diens vrienden mee naar de markt om daarna maar alleen naar zee te gaan. Natuurlijk, zoals Eva al had gewaarschuwd, raakte hij al snel hopeloos verdwaald in de stad. Hij had nauwelijks geld bij zich, sprak geen Spaans, en de geuren van de stad verdoezelden de geuren van de roedel waardoor hij de weg terug niet meer kon vinden! Wat moest hij nu weer?

Nadiya zocht Lea op, en ook haar kostte het moeite om het meisje te vinden. Kennelijk was ze Alejandro op gaan zoeken, want met hem in de wagen van zijn moeder vond ze de blondine uiteindelijk. "Lea?"

[Ravief]

Lea was ondertussen wel weer gekalmeerd en had zich allerlei dingen bij laten brengen over de plaatselijke kruiden en had bewonderend over de vele ruggen van de boeken gestreken. Uiteindelijk had ze er maar een paar opgepakt en erin gebladerd, al was het vooral Spaans en kon ze dat maar net genoeg om zich verstaanbaar te maken. Ze keek verbaasd op toen ze Nadiya zag. "Hey," groette ze zachtjes en stond op en zette het boek weg. Lea wist zich niet echt een houding te geven, gezien iedereen thuis wel wist dat ze nooit uitviel naar anderen.

[varden]

Juist daarom was Nadiya haar op gaan zoeken, en niet haar vader. Alejandro keek op toen de Sirene binnenkwam., maar Nadiya negeerde hem. "Wil je het hebben over je uitval naar Seff?" Vragend, maar verder neutraal keek ze naar Lea. Het was nies voor haar om uit te vallen naar iemand, en Nadiya wilde graag weten als Lea iets dwarszat. Het meisje was immers een vriendin geworden.

[Ravief]

Ze schudde haar hoofd. "Nee," mompelde ze zacht. Want ze had er spijt van en tegelijk ook weer niet en dat verwarde haar. En stiekem wilde ze een nieuwe trui stelen. Ze zuchtte en wreef over haar hoofd -die ook wel last had van de vorige avond. "Hé, ik dacht dat jij en Rosa naar de markt gingen, trouwens?" Lea fronste licht. Seff was toch met hen mee gegaan? Ungh.. ja hoor daar gingen haar gedachten weer naar hem. Maar zo lang was ze toch nog niet hier, dat ze al terug waren?

[varden]

Dat was ze wel al. "We zijn alweer terug. Seff is naar het strand gegaan, in zijn eentje. Hij heeft Eva gisteren gezegd dat hij niet geïnteresseerd in haar was." Moest ze Lea Seff's precieze woorden zeggen? Of was dat aan de jongen zelf om te doen? Nadiya wist het niet, zeker niet gezien Lea's gedrag van vanochtend

[Ravief]

Haar blik gleed even naar Nadiya en ze fronste nauwelijks merkbaar. Niet geïnteresseerd? Daar leek het anders totaal niet op. En hoe moest zij nou concurreren met zo'n vrouw waar alles erop en eraan zat en die bij iedereen in de smaak viel en Seff bijna in haar tent uitnodigde? Daarna schudde ze haar hoofd. "Wacht.. zei je nou dat hij alleen naar de zee ging?" Waarop ze een soort grom uitte. Ze wist nog van haar eerste keer in de stad en dat was vreselijk overweldigend geweest. Zonder op antwoord te wachten, liep ze de wagen uit, trok Nadiya mee en zei haar dat ze haar vader moest waarschuwen. Zelf dook ze Seff's tent in, op zoek naar wat kledingstukken zodat ze zijn geur nogmaals goed op kon snuiven. En dan maar eens op zoek naar Eva...

[varden]

En zo kreeg ze toch een nieuwe trui van hem te pakken.
Eva hing met haar vrienden bij de wagen van haar ouders. Ze zaten te lachen en kletsen. Eva had ietwat mokkend moeten toegeven dat ze Seff niet volledig had te weten verleiden, dat hij kennelijk verliefd was op een ander en dat ze hem daar niet van had af kunnen leiden.

Mano was met zijn broer iets verderop aan diens nieuwe wagen aan het klussen en keek verbaasd op toen Nadiya hem kwam halen, maar ging gelijk achter Lea aan toen hij hoorde dat Seff in z'n eentje de stad in was gegaan. Barcelona was een soort wespennest, waar je vreselijk makkelijk de weg kwijt raakte als je die niet goed kende. En Seff was nog nooit van zijn leven in een grote stad geweest, zeker niet in z'n eentje! De kans dat de jongen totaal verdwaald rond dwaalde was groot, en daar zaten weer hele andere risico's aan verbonden.
Die was Seff gelukkig nog niet tegengekomen en hij probeerde te genieten van wat hij zag. Maar tegelijk dwaalde Lea door zijn hoofd, en begon hij zich bovendien een beetje zorgen te maken dat hij zich in een stad bevond die hij niet kende, dat het steeds later werd en dat hij ook niet kon transformeren om op die manier de zigeuners weer te vinden.