Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Lea bedaarde uiteindelijk alleen omdat ze doorhad dat ze er niets aan kon veranderen en ze zich moest richten op school. Maar ze schreef elke avond een klein stukje zodat Seff niets zou missen van het leven hier en als ze de brief zou versturen, hij over elke dag iets had te lezen.

Waarop Asra zo vriendelijk mogelijk bleef als ze kon en hem uitlegde dat als ze aan het reizen waren, meestal als wolven sliepen en dan twee de wacht hielden en dat werd afgewisseld. Hier hadden ze echter de ruimte en sliepen ze als mensen, al bleef de wacht van twee wolven gelden. Verder was het aardig simpel: wat je aan bezittingen niet zelf kon dragen werd achtergelaten, bij het jagen at de Alfa als eerste en iedereen droeg bij aan koken, schoonmaak, wacht, wat dan ook. Daarna stond ze op en gaf een knikje naar Oliver en de twee vertrokken samen om nog wat hout te sprokkelen en zouden daarna de eerste wacht op zich nemen.

[varden]

Wat Seff het meeste bijbleef, en mogelijk zelfs de rest van zijn leven, was dat zinnetje: "De Alfa eet als eerste." In zijn roedel, was er nooit zo'n duidelijke hiërarchie. Zijn ouders waren de Alfa's, en in de praktijk betekende dat vooral dat mochten ze eens een andere roedel tegenkomen en die zich vijandig gedroeg, zijn vader de knokpartij op zich nam om de roedel te beschermen. Soms werd Emil daarbij geholpen door de andere wolven, maar diens enorme gestalte en kracht was meestal genoeg om een andere Alfa al snel met de staart tussen de poten te doen verdwijnen. Von was het 'brein' achter de roedel, zij bedacht wanneer het tijd was om te rusten, hielp wolven met problemen, hielp jonge roedelleden met hun eerste transformaties en vragen. Maar nu zat hij ineens in een roedel met een 'klassieke Alfa', en hij wist meteen al dat dat moeilijk ging worden voor hem.
Seff at niet mee, toen iedereen die avond om de tafel ging zitten voor eten, hij had geen honger. Bedrukt, verdrietig, en nog steeds een beetje boos, kroop hij onder de deken op het matras dat hem was toebedeeld, en draaide zich met zijn rug naar de rest toe.

Emil had Lea beloofd het te laten weten zodra hij wist dat de roedel wat langer op één locatie zou blijven, zodat ze Seff de brieven kon sturen.

[Ravief]

Asra hield hem in de gaten en had al wel door dat hier een flink wat werk zou moeten gebeuren. Die avond liet iedereen hem echter met rust maar de dag erna ontkwam hij er niet aan en moest gewoon meedraaien in het programma. Eerst samen met Cerise hout halen en er waren nog genoeg klusjes om te doen. Ze zouden hier nog een dagje blijven, vermoedde ze en dan daarna doorreizen. De zon weer opzoeken.
Cerise was zelf ook nog niet echt thuis in de roedel en ze begreep de houding van hem wel. "Ze zeggen dat ze een eind naar Afrika willen trekken. Wel eens geweest?" het was het eerste wat ze zei en ze sprak ook alleen maar omdat er verder niemand was behalve hen twee.

[varden]

Seff liet prompt het hout uit zijn handen vallen en staarde haar verbijsterd aan. A...Afrika? Hij schudde, duidelijk overdonderd door dit nieuws, zijn hoofd. "Ik... Ik ken het van kaarten..." En daardoor wist hij hoe vreselijk ver weg van huis het lag. Als ze daar echt heen gingen, dan was er zeker geen kans dat zijn moeder hem kon ophalen als hij naar huis wilde! Die reis was gewoon te ver, en te gevaarlijk voor een wolf alleen. Er waren nog steeds overal Shanea-jagers actief... Dat waren de gedachten die door zijn hoofd gingen toen hij het hout weer bij elkaar raapte. Afrika... Nova kwam daar vandaan wist hij, en Sam had er enige tijd gewoond en rondgetrokken. Maar verder wist hij er niets vanaf. Hij had Mongolië willen bezoeken, het land waar zijn vader en tante vandaan kwamen, niet Afrika! Waar was hij nou weer in verzeild geraakt?!

[Ravief]

"Ik ken het helemaal niet." Cerise was een aantal dagen geleden gevonden en rook zo duidelijk naar wolf dat ze gewoon maar was opgenomen in de roedel. Tot nu toe wist niemand wat van haar omdat ze geen behoefte had gehad om te spreken en noemden ze haar 'Seven' omdat ze het zevende lid was. Seff zag er echter uit als iemand die weg wilde en zij wilde hier eigenlijk ook niet blijven. Maar hij kon in elk geval met twee maanden weer naar huis.. mocht hij willen.
"Maar een stuk die kant op trekken is niet hetzelfde als in het land blijven, he?" ze zag paniek op zijn gezicht, of ze rook het, een van beiden in elk geval.

[varden]

Seff schudde zijn hoofd. Nee, dat was waar. Maar toch... "Om... om in Afrika te komen moet je in Spanje de boot nemen. Of.. of je gaat via Griekenland en Turkije erheen. Maar Afrika is heel groot, heel erg groot. Dus.. ik weet niet hoe ver ze weg willen?" Ja, hij raakte hiervan in paniek. Hij wilde helemaal niet nog verder van huis zijn! Zwijgend ging hij verder met hout sprokkelen. Cerise was hem gisteren maar even opgevallen, vooral omdat hij haar weerwil tegen de roedel wel opmerkte. "Hoe.. hoelang ben jij hier al?" Hoe lang zou het duren voor hem, om te wennen aan een nieuwe roedel? En wist zij misschien wat meer over de structuur binnen de roedel? Want iets aan Han stond Seff tegen, ook al wist hij niet precies wat.

[Ravief]

Die namen zeiden haar helemaal niets. Het klonk allemaal ver weg en exotisch in haar oren. Maar ze knikte lichtjes alsof ze wist waar Seff het over had en bond haar bundel samen met wat touw en begon aan een nieuwe hoop. "Dat weet ik ook niet. De plannen worden gemaakt door Han en Adán. Asra heeft vaak ook wel een woordje in te brengen. Als er een beslissing is gemaakt krijgen we die te horen." Tenminste dat was wat ze had meegemaakt met het overleg over zijn komst. "Elf dagen," bromde ze terwijl ze nog wat hout bij elkaar sprokkelde en het eerst wel genoeg vond. Even heen en weer lopen zou niet erg zijn, immers. Dus met lege handen en weer touwen om bundeltjes te kunnen maken, bevonden ze zich een uurtje later weer in het bos.

[varden]

Elf dagen? Dat was niet lang, ook al was het al veel langer dan Seff hier wilde zijn. Maar hij merkte aan Cerise's houding dat ze niet echt zin had in praten over die dagen, dus knikte hij maar gewoon. "Ik ben Seff, trouwens." Het sporten op Eldon was niet te vergelijken met het sprokkelen van grote balen hout voor een avond van vuur dat hen moest verwarmen en het eten moest klaar zien te maken. Het was inmiddels al halverwege de middag, Lea zou nu met haar moeder en zusje aan de thee zitten. Nadiya zou er ook bij zijn, Mano als hij geen middagdienst had. Seff was er tot gisteren ook altijd bij geweest... Het maakte hem verdrietig en deed hem pijn om daar aan te denken.

[Ravief]

"Cerise. Of Seven." Ze haalde haar schouders op. Het leek haar niet echt uit te maken wat de anderen haar noemden, ook al was het niet per se goede benaming.. Seven was nog aardig... Maar ja, dan had ze misschien zelf maar haar mond open moeten trekken en zeggen hoe ze heette. Ze had de laagste plek in de roedel en dat was aan alles te merken. Zelfs Seff, die nieuw was, zou boven haar staan.
In elk geval hoefden ze na het hout halen alleen nog maar de matrassen op te stapelen en te zorgen dat er zithoekjes waren en de boel aanvegen. De rest zorgde voor het eten of maakte plannen of wat dan ook. Bij de lunch kregen zij twee als laatsten wat en ze betwijfelde of het genoeg ging zijn om Seff te vullen. Ze wierp even een blik opzij, maar het was duidelijk dat ze niet sprak in de roedel.

[varden]

Natuurlijk moest Seff eten, ook al had hij geen honger, zijn lichaam eiste dat simpelweg. Maar wat hij kreeg was inderdaad niet krankzinnig veel. Het was precies gelijk aan Cerise's portie, gezien ze het laatste wat in de pot zat kregen. En daarmee was het aanzienlijk minder dan Han en Adán's portie. Dit was iets dat Seff niet gewend was, die kwam uit een roedel waar alles eerlijk verdeeld werd en als je honger had je altijd in je eentje nog wat kon jagen. Toch zei hij er niets over en ging bokkig en zwijgend in een ver hoekje zitten eten. Maar het was inderdaad niet genoeg, zou hij al snel merken. Hij was groot, al was hij nog iets kleiner dan Emil. Sinds zijn vertrek had hij zijn tas nog niet open gemaakt, maar hij wist zeker dat zijn moeder daar geen eten in had gestopt. Naar zijn weten zat er alleen maar kleding in, en wat schrijfgerei zodat hij brieven kon sturen.