Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise had allang ontdekt dat onderaan staan ook betekende harder werken en de mindere klusjes krijgen. Ze vulde haar maag tussendoor als niemand keek, zodat ze genoeg zou hebben aan het avondeten. Ze begreep ook niet goed waarom er niet meer werd gejaagd zodat iedereen genoeg had. Misschien moest ze het trucje eens aan Seff laten zien.
Anders dan hij, bleef zij alert. Doordat ze niets zei, werd ze vaak vergeten en kreeg ze meer mee dan sommigen zouden willen. Ze was benieuwd wat voor plannen er zouden komen of waar ze heen gingen.

[varden]

Seff had zijn tas eindelijk opengemaakt en het schrijfgerei gepakt, maar dat lag bovenop, dus hij was niet op het afscheidscadeautje van zijn ouders gestuit. Hij wist niet eens dat het in zijn tas zat. Hij schreef een paar zinnen op twee brieven, eentje aan zijn ouders en eentje aan Lea. Zo wilde hij, tegen de tijd dat hij de kans kreeg ze te posten, zoveel mogelijk hebben geschreven over hier. Eerlijk schreef hij dat hij niet wist of hij wel met zo'n hiërarchische levensstijl kon omgaan. Hoezo kregen degenen onderaan de ladder minder te eten, terwijl ze harder moesten werken? Dat sloeg toch nergens op?! Maar Seff was niet het soort jongen dat herrie trapte, of keihard in protest ging. Nou ja, dat was hij eigenlijk wel, maar dat hij dat niet uitte was precies de reden dat hij hierheen was gestuurd.

Han wierp een blik op Seff, die ver bij de rest vandaan zat en fronste zijn wenkbrauwen. Hij wenkte Asra en Adán, voor het verdere overleg waar ze morgen heen zouden gaan en of iedereen er klaar voor was.

[Ravief]

De twee volgden direct, beiden hadden hun maag goed vol en Asra sloeg de hand van Adán weg. De gast probeerde haar al te versieren sinds ze bij de roedel was gekomen en op een paar keer seks na, had ze hem altijd afgehouden, al wist ze niet precies waarom. Ze leken redelijk goed bij elkaar te passen, immers?
Haar donkere ogen namen Han op, haar houding was ontspannen. "Dus, waarheen? Afrika nog steeds het plan?" Ze vroeg het een tikje fronsend, gezien Von heel duidelijk had gezegd dat ze met twee maanden een ontmoeting met haar zoon wilde en dat zou een beetje lastig gaan in Afrika.

[varden]

Maar Von was geen Alfa in deze roedel, en dus kon ze veel eisen, als de plannen anders werden dan moesten anderen zich daar maar aan aanpassen. Han knikte. "Het wordt me hier in de omgeving iets te heet onder de voeten met al die jagers. In Gibraltar nemen we de boot en dan zijn we zo in Marokko. Er zijn daar genoeg steden waar we kunnen werken en verblijven, en genoeg wild er tussenin om te jagen." Bovendien konden ze vanaf daar ook makkelijk weer Europa in. Marokko was gedeeltelijk woestijn, maar de kustgebieden waren groen, bergachtig, en de steden waren rijk. Het zou een goede plek voor een tijdje zijn. Hun roedel trok in deze streken iets te veel aandacht van jagers op het moment.

[Ravief]

Asra knikte berekenend. "Marokko klinkt goed. Genoeg toeristen ook om niet teveel op te vallen, vooral niet als we instemmen met werk." Ze was er al weleens eerder geweest en de cultuur was prima, al moest je alert blijven want alle handelaren hadden er een handje van om je te gebruiken en je af te zetten.
"Wat met Seff? Ik denk dat de eerste ruzie niet lang op zich laat wachten." Adán blikte naar zijn pa. Wie zou Seff het meest onder de hoede nemen en alles uitleggen en ervoor zorgen dat hij in de steden niet teveel de aandacht trok. En bovenal: er niet zomaar vandoor zou gaan.

[varden]

Han bromde kort op die vraag en zijn blik werd bedachtzaam. Één voor één ging zijn blik alle roedelleden af, waar hij ook kort bleef hangen op Cerise. Maar die twee waren samen een nog groter risico... "Ik wil dat Lorenzo bij Seven blijft, en haar leert onderhandelen. Lange haren en een glimlach leiden tot meer resultaten", dat had zich bij hun laatste stop in Madrid ook bewezen. Asra kreeg altijd veel betere prijzen dan de mannen. En Lorenzo was de vriendelijkste van de roedel, hij zou het meisje wel wat thuis kunnen laten voelen dacht Han. "Asra, neem jij Seff onder je poten voor nu?" De Bèta zou die pup wel in bedwang weten te houden, dat wist Han zeker. Bovendien wist Asra van aanpakken, ze was meestal de eerste die in een nieuwe stad een baantje te pakken had. Von wilde dat Seff op zijn eigen benen leerde staan? Nou, dan zou hij moeten leren werken! Dat Asra hem begeleidde, veranderde uiteraard niets aan zijn plaats in de roedel. Ook dat hoorde bij volwassen worden, je plaats accepteren.

[Ravief]

Asra grinnikte en wenste in gedachten Lorenzo veel succes. Tot nu toe had het meisje alleen maar gezwegen en niet eens haar naam gezegd. Aan de andere kant had ze alle regels van de roedel wel begrepen en gedroeg ze zich een beetje bokkig, maar wel binnen kaders. Ze knikte, al werd haar blik berekenend. Seff ging moeilijk doen. Hem aan het werk krijgen zou mogelijk niet per se een probleem zijn. Het hout sprokkelen had hij zonder morren gedaan en hij had veel gehaald ook. "Komt goed. Ik zal in de achterhoede rennen en een oogje op die twee houden."

[varden]

Han knikte, en zo was hun trip de volgende dag geregeld. Toen hij het plan aan de roedel mededeelde, werd Seff zo mogelijk nog veel stiller. Afrika... Marokko... Er was geen kans dat zijn moeder hem daar kon bezoeken... Dat hij vanaf daar naar huis kon binnen de twee maanden... Hij besloot van zijn eerste brief, dan ook maar meteen een lange te maken. Hij vertelde Lea uitgebreid over deze andere roedel, over de structuur die ze aanhielden, over de sfeer die hier hing. Maar ook dat hij haar nu al vreselijk miste, dat hij haar wilde knuffelen en met haar wilde schaken, want niemand hier zou waarschijnlijk schaken.
Naar zijn ouders schreef hij een lange brief met de plannen die de roedel nu had, waar ze heen zouden gaan, en dat hij hoopte dat hij vanaf daar brieven kon blijven sturen. Dat hij hen miste, dat hij thuis miste.
Maar de dagen erna kwamen ze weinig dorpen tegen, waardoor hij de brieven niet op de bus kon doen...

De volgende ochtend werd Seff ruw gewekt door een schop die hij van iemand kreeg en de mededeling dat hij op moest staan. Kwaad gromde hij naar degene die hem zo ruw wekte. Seff was nooit goed geweest in opstaan, en als hij niet met rust werd gelaten terwijl hij wakker werd, kon hij een behoorlijk ochtendhumeur hebben.

[Ravief]

Iven gromde net zo goed terug. "Spullen pakken en klaar maken," bromde hij hem toe. Iedereen was al een poos in de weer en het was verwonderlijk dat Seff daar doorheen had geslapen. In een half uur was iedereen klaar, was de hut schoon en konden ze gaan. Onderweg zouden ze wel wat jagen om te ontbijten.

Asra bleef bij Seff en Seven in de buurt. Al gaf ze die laatste een por dat ze naast Lorenzo moest rennen. Ze zag er goed uit als wolf: dikke, volle vacht die voor het grootste gedeelte donker was. Haar poten waren lichter, evenals haar buik en haar snoet was wit. Intelligente bruinige ogen maakten het plaatje compleet. Met vier dagen zullen we wel in een dorpje komen waar je je brieven kunt posten.
Cerise blikte naar Lorenzo en zuchtte inwendig maar rende maar gewoon mee. Niet protesteren hielp meer dan vechten.

[varden]

Seff's wolf was nog niet volgroeid, maar hij was nu al behoorlijk groot en sterk als wolf. Hij keurde Asra geen blik waardig, ook al vermoedde hij dat ze met haar uiterlijk heel wat van de mannelijke wolven hier al om haar vingers had gewikkeld. Van haar communicatie over de roedelband kreeg hij werkelijk niets mee, hij had zich daar niet bij aangesloten en was dat ook niet van plan. Bovendien kon het hem niet zoveel schelen, hij had honger! Gisteren had hij te weinig te eten gekregen om zijn maag te vullen en inmiddels, na dagen van lusteloosheid, had hij weer honger! Na een tijdje schoot hij dan ook van de roedel weg om achter een hert aan te gaan.
Lorenzo grijnsde naar Cerise, ook al kreeg hij geen reactie terug. Hé meissie, nog steeds stil?, plaagde hij voorzichtig.