Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Waarop Asra hem volgde van een afstandje en zijn jacht in de gaten hield. Uiteindelijk voegde ze zich bij hem. Goed werk. Wacht op Han. Hij zou wel iets verstaan van de communicatie toch, ook al was er geen band? Dus blafte ze hem nog maar een keer toe en gaf de rest een teken dat Seff eten had gevangen.
Haar oor ging even zijn kant op en draaide wat heen en weer, maar ze reageerde verder niet. Misschien later eens, Lorenzo was wel oké, maar momenteel was er totaal geen privacy dus liet ze alle gedachten en gevoelens van anderen over zich heen donderen en gaf verder geen brom of grom. Toch ging haar kop omhoog toen ze hoorde via de band dat Seff eten had. Oh oh...

[varden]

Seff kreeg er geen barst van mee, maar begreep haar blaffen wel. Totaal verbijsterd ging zijn kop de lucht in. Wachten op Han?! Het was zijn vangst! Hoezo zou hij wachten tot een ander, een Alfa die niet eens de zijne was, het beste deel zou opeisen! Seff gromde kwaad en het kon hem niet schelen. Hij had honger, en dus nam hij een flinke hap.

Lorenzo voelde haar reactie en keek haar vragend aan, terwijl de roedel de koers iets veranderde, richting Seff en Asra. Wat was er mis? Waarom leek ze te schrikken door die boodschap? Ze lieten elkaar toch altijd weten wanneer iemand een vangst te pakken had? Ze had in de dagen dat ze nu bij hen was, al vaker met hen gejaagd.

[Ravief]

Ja, want zij had ervaring met een roedel waarbij de Alfa de eerste hap nam... Seff niet. In gedachten rolde ze dan ook haar ogen naar Lorenzo en rende met de anderen mee. Als eerste eten werd gezien als een uitdaging, als beter zijn dan... dit was niet goed. Hopelijk had Asra hem wat manieren bij gebracht.
Asra stond echter stomverbaasd Seff aan te gapen. Had hij geen manieren, waar hij vandaan kwam? Of was hij zo'n verwend Alfa's kindje die gewoon maar deed en liet en nam wat hij wilde?! Ze deed een paar stappen achteruit toen ze voelde dat Han en Adán dichterbij kwamen.

[varden]

Seff was geen verwend Alfa's kindje, maar was een roedel waarin een hiërarchie daadwerkelijk plaatsvond totaal niet gewend. Dus had hij inderdaad de eerste hap genomen. Hij wist niet hoe Han of Adán daarop gingen reageren, en het kon hem ook niet schelen. Han hield verbaasd halt toen hij zag dat Seff al aan het eten was en verbijsterd keek hij naar Asra. Even wist de Alfa niet wat hij moest doen, maar leek wel meteen te begrijpen wat er aan de hand was. Dit was Von's opvoeding, dit was hoe Von haar roedel leidde. Maar dat ging hij niet accepteren! Seff was in zijn roedel nu, en hoorde zich dus aan zijn regels te houden! Aan die van hem, en die van zijn zoon. Hij is gewend aan een roedel zonder hiërarchie, legde hij zijn zoon uit over een privé band, afgeschermd van de rest. Ik wil dat hij meteen leert hoe wij dingen doen! En Adán moest leren hoe hij de andere roedelleden in de rang hield. Dat kwam Han even mooi uit.

[Ravief]

Oh fijn. Dus hij kon het joch een schop gaan verkopen en zorgen dat hij zijn plaatst wist? Adán begreep het, maar de lessen van zijn pa waren niet altijd even fijn. Zijn Alfa-uitstraling nam toe en zacht, maar dreigend, grommend liep hij op Seff af. Hij naderde hem van voren en ontblootte duidelijk zijn tanden. Alfa's eten eerst. Dat ben jij niet. Zijn kaken gingen even van elkaar en hij gromde kwaad.

Cerise keek met grote ogen toe. Ergens was ze stiekem benieuwd hoe goed Seff het zou doen in een gevecht, maar bovenal dacht ze dat iemand hem de regels had moeten uitleggen. Daarna wierp ze een blik op Asra en schudde licht haar kop. Ze had kunnen weten dat de regels uitgelegd waren en dat Seff daar niet naar had geluisterd of ze gewoon niet had opgeslagen.

[varden]

Hij had ze gehoord, maar had ze belachelijk gevonden. Weer begreep Seff niet wat er gezegd werd, maar de dreiging voelde hij maar al te goed, net als de Alfa-uitstraling. Ook Seff's oren gingen plat zijn nek in, maar een onderdanige houding verscheen niet. Hij gromde kwaad terug. Rot op! Ik heb het gevangen!, grauwde hij kwaad terug. Seff was in gestalte groter dan Adán, maar die was ouder en had duidelijk meer ervaring in het leven waardoor hij sterker was. Seff had één keer met een andere wolf gevochten, en toen was hij dronken geweest en had hij verloren.

[Ravief]

Jij eet wanneer je aan de beurt bent, gromde Adán terug. Waarna hij direct de aanval aanging. Hij sprong over het hert heen en dwong Seff achteruit. Zijn kaken klapten weer op elkaar, net niet in zijn vacht. Wat expres was, om de dreiging aan te geven. Als hij zich nu onderdanig toonde was het goed. Het was duidelijk dat het joch nog veel te leren had over roedels en omgang... Zijn spieren spanden en bolden en Adán was klaar om hem naar de nek te vliegen.

[varden]

Dat sloeg nergens op! Er waren vijf wolven voor hem! En hij was niet van plan degene die na hem kwam honger te laten lijden, dus zouden Cerise en hij weer niet genoeg krijgen! Woedend gromde hij terug, en liet zich maar twee stappen van het hert wegdrijven. Nu ontblootte ook Seff zijn tanden, in teken van dreiging. Het is niet eerlijk dat degenen die lager staan, maar honger moeten lijden omdat jullie jezelf lekker volproppen!, grauwde hij woest, daarmee uitsprekend wat hij gisteren al dacht.

[Ravief]

Seff kreeg nog één grauw, maar Adán liet niet zo tegen zich spreken. Hij was dan wel een Alfa-zoon, hij was ook onderaan begonnen en had zich vechtend een weg naar boven gewerkt. Dat hij gelijk stond met Asra kon hem soms behoorlijk irriteren. Adán viel aan en hij was niet van plan om zachtaardig te doen, iets wat sowieso al niet heel erg in zijn aard lag. Al snel was het een bende van plukjes vacht en grommen en beten en krabben en toen werd het stil.
Adán had Seff in de nek gegrepen en hem op de grond gedwongen. Hij eiste onderdanigheid, al had het joch een behoorlijk gevecht weten neer te zetten.

[varden]

Bloed liep in zijn vacht, op plekken waar Adán hem flink te grazen had genomen, en hij had al snel in het gevecht gemerkt dat Adán sterker en ervarener was en dat Seff dus niet kon winnen. Toch had hij zich niet zomaar zonder slag of stoot willen overgeven en had hij fel teruggevochten, zo goed als hij kon. Maar nu zaten er tanden om zijn nek en werd hij piepend en woest grommend tegen de grond gehouden door de Alfa-zoon. Seff wist dat hij geen keuze had. Grommend, en duidelijk niet van harte, werd zijn houding ietsjes onderdaniger. Hij had verloren... Hij zou inbinden...