Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Pas toen Seff de houding aannam die hij wilde, en dat was onderdaniger dan dat beetje wat hij momenteel liet zien, liet Adán hem los en spuugde nog een stukje haar uit. Vervolgens gaf hij opdracht aan Lorenzo en Iven en Oliver om te jagen en de herten hierheen te halen. Uiteindelijk, toen iedereen vol zat bleef er een half hert over voor Seff en Cerise.
Ze gaf hem het grootste gedeelte en kauwde langzaam. Ze zou haar maag snel genoeg weer kunnen vullen en hij had het nodig om zo snel mogelijk te helen.

[varden]

Maar Seff wilde daar niets van weten. Hij at precies de helft van de portie, wat niet genoeg was om zijn maag te vullen en liep toen weg. Hij ging niet meedoen aan dit belachelijke gedrag van jezelf belangrijker vinden dan andere roedelleden! Dus toen hij 'klaar' was liep hij bij de rest vandaan om ergens verderop zijn wonden te likken. Letterlijk dan... Hij wilde de krengen schoon houden. Ze konden er allemaal in stikken! Hij ging niet mee naar Marokko! Dan ging hij wel alleen ergens heen, als zijn ouders hem niet meer thuis wilden hebben, en deze roedel zo was...

[Ravief]

Alsnog kwam Cerise achter hem aan en gaf hem een stuk rib. Ik zit vol. Anders dan de anderen, wist ze dat de band niet zou werken en maakte ze het hem op de gewone manier duidelijk. We praten later? Waarna ze ergens rustig ging zitten wachten tot de groep klaar was om te gaan. Gezien Seff onderdanigheid had getoond, zou hij zeker wel een beetje gevoelig zijn voor de bevelen, ook al had hij zich niet totaal overgegeven en zou hij dat ook nooit doen.

Asra keek wat verbaasd naar Seven en Seff. Han had gelijk, die twee moesten een beetje uit elkaar gehouden worden. Helemaal als Seven ineens wel bleek te kunnen praten.

[varden]

Het duurde even, maar uiteindelijk knaagde Seff de rib toch kaal, in de hoop daarmee zijn maag nog iets langer tevreden te houden. Zijn volgende vangst zou hij doen als de rest van die roedel opgedonderd was zodat hij zich weer eens goed vol kon eten. Vier herten voor acht wolven... Het was een wonder dat er nog niemand in de lagere rangen van de honger omgekomen was! Toen het bevel klonk om verder te gaan, kwam Seff overeind en liep terug naar de rest. Hij bewaarde echter wat afstand en zijn uitstraling was ronduit dreigend te noemen, iets dat hij in zijn eigen roedel nooit zou hebben. Iedereen moest uit zijn buurt blijven! Tijdens het lopen was al te zien dat hij iets hinkte met zijn rechterachterpoot, die lelijk te grazen was genomen door Adán.

[Ravief]

Asra had al vrij snel door dat Seff het tempo niet volhield en liet zich afzakken naar de nieuwste roedellid. Ze gaf aan dat de rest wel door kon gaan. Sta stil, beet ze hem toe en bekeek zijn poot. Was het gebroken? Van de dreigende houding trok ze zich niets aan. Kun je erop staan? ook zij probeerde het nu niet meer via de band, maar dan maar via de 'normale' manier. Als het gebroken was moest hij rusten en helen en als het gekneusd was evengoed.

[varden]

Seff grauwde dreigend naar haar. In zijn ogen hoorde zij bij de rest van deze roedel, die zich zo getikt gedroeg! Maar ook van Asra vermoedde hij dat ze hem makkelijk aankon, gezien hij vermoedde dat ze Adán ook aankon. Zonder iets tegen haar te zeggen, of haar zelfs maar aan te kijken, ging hij op de poot staan. Het ging, maar het was wankel en het was duidelijk niet prettig om te doen. Ga lekker zonder mij verder, grauwde hij. Dan was hij meteen van ze verlost!

[Ravief]

En uit elkaar gerukt worden door je moeder, nee dank je wel. Ze verdween kort en kwam als mens terug. Het was duidelijk dat ze niet echt de tijd had genomen om zich aan te kleden: haar shirt met lange mouwen zat binnenstebuiten en ze had geen bh aan. Asra liep op hem af, veegde geïrriteerd haar sluike haar uit haar gezicht en hurkte bij zijn poot. "Je moet terug veranderen zodat ik kan zien hoe erg de schade is. Dan rusten we wat, kun je elke vraag stellen die je wil en gaan we verder zodra het gaat."

[varden]

Seff gromde naar haar, ze moest bij hem wegblijven! Mens of wolf, hij wilde niets van haar, of haar zorgen weten. Hij kon wel voor zichzelf zorgen! Want dat zou hij ook moeten doen als hij ervandoor ging om terug te gaan naar huis, ook al zei hij dat niet hardop.

[Ravief]

Ze rolde haar ogen naar hem. "Alsof het je gaat lukken om de weg naar huis te vinden." Waarna ze ging zitten en ze kon wel raden hoe hij ondertussen keek. "Wat? Ik zit niet in je hoofd. Je gedrag is ontzettend makkelijk te doorzien. Dat je ouders door zo'n hel gaan om je wat bij te brengen, betekent duidelijk niets voor je, gezien je hen wilt bedanken door direct terug naar hen te rennen." Asra bond haar zwarte haar in een knotje. "Weet je überhaupt hoe je je wonden moet verbinden? Weet je hoe je een schuilplaats zoekt? Weet je hoe je uit de handen blijft van Jagers en er eentje kunt herkennen? Weet je de weg naar huis?"

[varden]

Seff bromde, een beetje beduusd door de rechtstreekse en harde vragen. Maar dat toonde hij niet. Zijn ouders door een hel gaan? Zij waren degenen die hem hadden weggestuurd! Terwijl hij dat helemaal niet had gewild! Terwijl hij nog een jaar school te gaan had! Terwijl hij eindelijk samen was met het meisje van zijn dromen! Maar ergens wist hij heus wel dat ze hele zinnige dingen vroeg. Hij wist niet hoe je al die dingen deed. Op wonden verbinden na. Hij had Aya vaak genoeg aan het werk gezien, en het rondvliegen van haar in de ziekenboeg was iets dat zijn drukke brein goed kon registreren.
Om Asra haar kop te laten houden, hinkte hij het struikgewas in en verscheen niet veel later in een spijkerbroek en trui. Toen hij zijn broek opstroopte, was te zien dat zijn onderbeen rond zijn enkel alle kleuren blauw en paars was en behoorlijk bloedde. Gekneusd, maar niets gescheurd of gebroken, constateerde hij in stilte terwijl hij zijn spieren en de wond rustig voelde. Zijn tante zou hem waarschijnlijk een drukverband geven om de druk op zijn enkel te verlichten, met genezende planten voor de open wond. Maar dat waren materialen die Seff niet bij zich had.