Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Hij knikte met een glimlachje en startte de onderhandelingen. Uiteindelijk zouden ze een redelijk dagloon krijgen en konden ze direct aan de slag met uitpakken. Hij liep naast Seff en ze wisselden van en toe een woordje. Voornamelijk liet Lorenzo de Spaanse woorden vallen van het product dat ze nu weer aan het sjouwen waren. Hij zou hem 's avonds, of als ze terug liepen, wel wat vertellen over Von als kind bij hen in de roedel.
Lorenzo strekte zijn rug en gaf Seff het verdiende geld. "Als het goed is wacht er eten." Hij zag diens gezicht en grijnsde. "Meer dan normaal, je zult het zien." Toen ze terugliepen toverde hij voor elk van hen een appel tevoorschijn bij wijze van voorgerecht. "Wat weet je van je moeders geschiedenis? Want gezien je geen idee had wie wij waren heeft ze je niet heel veel verteld."

Cerise had ruim weten in te slaan en had drie zakken vol goederen terug gebracht. Het beetje geld wat ze had overgehouden had ze echter niet teruggegeven maar gehouden.

[varden]

Het was veel sjouwen, de wagens uit, pakhuis in, ladders op en ladders af. Seff's brede schouders waren dan wel sterk, ze zouden morgen behoorlijk stijf gaan zijn...
Gretig nam hij de appel aan. Hij rammelde! Vandaar dat hij zijn mond vol had toen Lorenzo de vraag stelde. "Ze heeft verteld over Ierland. Dat ze in een kooi zat en dat haar... haar moeder... Nou ja, dat die er niet meer is..." Von had het niet in zoveel woorden gezegd, maar het was hem wel duidelijk geweest dat zijn oma om het leven was gekomen tijdens hun vlucht weg van degenen die hen hadden opgesloten en vastgehouden. Dat was voor de roedel geweest, maar daarna had zijn moeder het er niet meer over gehad. Lorenzo en Seff slenterden rustig naar hun overnachtingsplaats. Seff was doordrenkt van het zweet, en wilde het liefst een lang bad. Maar hij vermoedde dat dat een luxe was die hij lang niet meer zou kennen.

[Ravief]

Onderweg vertelde Lorenzo wat over zijn moeder. Dat die twee weken lang had gezwegen toen zij haar hadden opgenomen en dat ze haar toen heel de tijd maar meisje hadden genoemd. Uiteindelijk was ze uit haar schulp gekomen en was ze daar ook aan haar bijnaam gekomen omdat haar Ierse naam een beetje te lastig was voor de meesten. "Ierland is fantastisch. We gaan er altijd heen voor een paar maanden. Als je nog bij ons bent zul je zien dat je het ook een mooi land vindt." Maar toen waren ze bij de rest van de roedel en hielden de verhalen over vroeger op. Lorenzo stond een deel van zijn verdiende loon af, wat in een spaarpot ging en daar zouden de tickets van betaald worden.

Cerise moest bijna glimlachen om Lorenzo's verbaasde gezicht toen ze hem liet zien wat ze had weten te scoren, maar het bleef bij een uiterst voldane blik die zei 'stomme zak, zie je wel dat ik wat kan'.

[varden]

Dat klonk bijna als Cerise, die maar gewoon 'Seven' genoemd werd tot nu toe. "Ik wil ook naar Ierland. Mam dacht dat jullie daarheen zouden gaan", bromde hij. Ierland was ook ver weg, maar toch minder ver. En het voelde in ieder geval nog een beetje als iets waar zijn familie bij hem was. Afrika was... dat was voor Seff de andere kant van de wereld! Ook Seff stond zijn deel af, wat hem bij geld makkelijker af ging dan bij eten omdat dat oneerlijker was verdeeld. Hier stond iedereen hetzelfde af, namelijk de helft.

Lorenzo keek verbaasd naar Cerise en grijnsde toen breed naar haar. "Wauw! Ik denk dat je ons allemaal overtroffen hebt Seven. Fantastisch!" Haar blik kon nog zo voldaan zijn, Lorenzo trok zich daar niets van aan en het compliment was gemeend. Waardoor Oliver en Adán even gepikeerd keken. Normaal werden zij op boodschappen gestuurd, en zij hadden nooit zoveel voor dat bedrag binnengehaald.

[Ravief]

Lorenzo haalde zijn schouders nog even op. "Het plan is gewijzigd omdat er Jagers actief zijn." Meer zei hij er niet over.

Cerise had ook eten gekookt en er was inderdaad nu genoeg voor iedereen. Bovendien was ze opgelucht dat ze mens waren voorlopig. Dan zat er niemand in haar hoofd en zou niemand weten dat ze geld had achter gehouden. Ze zat naast Seff en at rustig. Ze was duidelijk ontspannen na een hele dag op zichzelf te zijn geweest. En ze moest haar oordeel wijzigen: borsten hebben en glimlachen hielp de prijs wel laag te krijgen. Terwijl doen alsof je dom was, de prijs juist hoger maakte. Marktlui, dacht ze hoofdschuddend. Af en toe wierp ze een blik op Seff. Ging het al beter? Had hij in elk geval wat stoom af kunnen blazen door een dagje werk?

[varden]

Seff was gesloopt... Zijn shirt plakte van het zweet en na het eten trok hij het dus maar uit om wat water in zijn gezicht te gooien bij de trogge die buiten stond, waardoor een stel gespierde armen, en brede schouders zichtbaar werd. Met daarop prijkend in rode en zwarte inkt zijn tatoeage. Het was een dak boven hun hoofd, maar de plek had geen stromend water en dus geen douche. Druipend van het water kwam hij, ietsjes schoner maar nog altijd zonder shirt, weer naar binnen en begon in zijn tas te zoeken naar iets schoons en droogs. Zijn shirt, dat hij had uitgespoeld, legde hij over een balk te drogen. Hij was zo moe... Met het eten in zijn buik, het was inderdaad meer dan genoeg geweest, en zijn stijve spieren, kon hij zich nauwelijks concentreren. Net op dat moment raakten zijn vingers een vreemd voorwerp in zijn tas. Het was hard... Verbaasd haalde Seff het tevoorschijn, waarop hij het ding uit het lapje stof wikkelde. Natuurlijk herkende hij het houtsnijwerkje, dat zijn ouders ooit van Cyra en Sevas hadden gekregen. Twee grote wolven, en een klein wolfje. Hun gezin... Prompt, ook door vermoeidheid, sprongen de tranen weer in zijn ogen. Zijn ouders moesten dit in zijn tas hebben gestopt... Even drukte hij het werkje tegen zijn borst aan, terwijl hij met moeite de tranen wist te verbijten, om het daarna heel voorzichtig weer in zijn tas te stoppen. Dat mocht hij absoluut niet kwijtraken! Het was het enige van thuis dat hij nog had...
De anderen waren nog wakker en zaten te praten met elkaar, te grappen, Oliver had zelfs ergens een gitaar en wat biertjes vandaan weten te halen. Maar Seff was te moe om mee te doen... Hij liet zich op zijn rug in het stro vallen, dat overal lag en waar ze op konden slapen. Te moe om na te denken, voelde hij zijn ogen dichtvallen. Het was fris, hij zou zich zo wel ingraven in het stro. Morgen zou hij wel praten met Cerise, die zou zich vast wel vermaken met de rest vanavond.

[Ravief]

Hij was zelfs zo moe dat hij niet doorhad dat zowel Asra als Cerise naar hem keek. Asra bewonderend vanwege diens spieren en figuur, Cerise keek vooral geïnteresseerd naar de tatoeage. Maar ook zij ging al snel een plekje in het stro zoeken. Met haar rug veilig en haar blik gericht op degenen die nog dronken en het gezellig hadden, duurde het een hele tijd voordat ze in slaap viel. Voor wie het doorhad, was het duidelijk dat ze het niets vertrouwde!

"MAROKKO?!" De kreet klonk door het huisje en Von staarde witheet naar het papier. Ze kon Han wel wurgen... Aan de andere kant, Seff wist nu dat ze hem niet zomaar kon ophalen. Misschien zorgde dat voor rust en ging hij zijn best doen?

[varden]

Binnen een paar seconden was Seff dan ook diep in slaap, halfnaakt op het stro liggend, tot hij het die avond koud kreeg en zich was meer in het stro ingroef.
De volgende ochtend werd hij al net zo ruw gewekt als de dagen ervoor, wat ervoor zorgde dat hij niet veel vrolijker werd. Zijn spieren waren stijf en pijnlijk, maar hij vermoedde dat hij het met een duik in de trog moest doen, net als de anderen. Ook vandaag leek het plan te zijn om te werken, zodat ze hopelijk snel geld genoeg hadden voor de oversteek. Zou hij weer ergens de hele dag kunnen sjouwen? Of zouden ze hem voor iets anders op pad sturen? Cerise kreeg in ieder geval weer de taak om voorraden in te slaan, ook al hadden ze nog heel wat over van gisteren. Het meisje deed dat aanzienlijk beter dan de mannen, en Asra was nodig voor werk gezien die vloeiend Spaans sprak.

Emil, die net binnen kwam, keek verbaasd op bij de kreet. Marokko? Dat was geen woord dat hij vaak hoorde... Vragend kwam hij aanlopen. Wat was er aan de hand? En waarom leek Von... nogal moordlustig?

[Ravief]

Asra was niet de enige die Spaans sprak.. maar ja, ze wisten überhaupt niet dat 'Seven' kon praten.. En Cerise vond het werk wel prima. Ze kon fijn door de stad slenteren en hier en daar kijken en genieten van het weer. Vandaag moest ze voor iedereen kleren scoren voor in Afrika, voor wie nog niets had en ze wees vragend naar Seff. Kon hij mee voor in elk geval de ochtend? Iets zoeken wat hem zou passen zou nog wel een dingetje worden, vermoedde ze, gezien zijn spierpartij.
Dus Lorenzo trok met de mannen mee om te zien waar werk was en Asra deed wat zaken die verder aan niemand ander overgelaten konden worden.

Ze las de brief nog een keer en schoof het ding toen zuchtend door naar Emil, terwijl ze naar voren liep om te controleren of ze de winkel goed had afgesloten. Ze had dringend behoefte aan wat thee.

[varden]

Seff keek vragend, maar kennelijk begrepen de anderen Cerise wel, want hij kreeg de opdracht met haar mee te gaan. Brommend deed hij maar wat hem gezegd werd, en al snel liep hij met heel wat spullen op zijn rug. Kleding, schoenen, hoofddeksels. Alleen zelf had hij nog geen kleren. Hij snapte niet wat het probleem was. Hij had t-shirts bij zich, en stevige broeken, dat was genoeg voor in Marokko, toch? Maar dat ze weg waren van de roedel, met z'n tweeën, dat was fijn. "Asra zei dat ze je gewond hebben gevonden. Wat was er gebeurd? En waar is je eigen roedel?" Hij kon zich niet voorstellen dat Cerise een Omega, een roedelloze wolf, was geweest hiervoor.

Verbijsterd las Emil het stuk papier en keek toen Von aan. "Niet de afspraak", bromde hij, nu bezorgd. Seff in Afrika... Als het dan misging kon hij niet eens makkelijk naar huis. Of konden zij niet makkelijk bij hem komen.