Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Af en toe brachten ze spullen terug om er dan weer op uit te gaan. Op jacht naar dat ene dingetje. Of zo. Cerise bedacht aldoor wel iets waardoor Seff en zij uiteindelijk de hele dag samen doorbrachten. Ze was goed in onderhandelen en niet omdat ze stond te flashen maar ze was gewoon een sterke onderhandelaar. Ze wierp een blik opzij. "Dat ik wel met jou praat betekent nog niet dat ik zin heb om het dáár over te hebben." Ze zei het rustig, niet aanvallend en stuurde aan op een zaak voor linnen broeken. Eens kijken of ze wat voor Seff konden vinden... Ze leunde tegen het pashokje terwijl hij zich aan het omkleden was. "Ik weet niet waar de roedel is. Vermoedelijk dood, of opgenomen in een andere groep."

Von haalde een hand door haar haar. Dat was het inderdaad niet. Maar Seff was in goede handen bij Han, vermoedde ze. Hij vind dat ze achter hem aan zou komen als Seff iets zou overkomen. "Moeten we achter hem aan?" aarzelend keek ze naar Emil. Afrika was lang niet veilig. Het was een land die open stond voor magie en geesten en wat dan niet meer, maar er werd ook fanatiek gejaagd op wilde dieren en als dat een Shanea was, des te beter.

[varden]

Seff knikte. Hij begreep de boodschap. "Waarom praat je niet met de rest?" Hij vroeg zich dat nu al een paar dagen af. Maar had nog niet tegen de anderen gezegd dat ze Cerise heette, of dat ze gewoon kon praten. Ondertussen worstelde hij met het shirt dat ze hem aangegeven had. "Mijn hoofd is te groot", klonk er ietwat gedempt door de stof.

Emil bromde bezorgd. "Nog even wachten? Als problemen, dan paarden lenen van Wystan." Met de vliegende paarden zouden ze veel sneller in Marokko zijn, gezien er geen bootreis tussen zat. Als het echt problematisch werd, konden ze hem op die manier bereiken. Maar dit was ook voor hen een leermoment, om hun zoon en diens kunnen te vertrouwen en hem zelf dingen te laten doen en leren.

[Ravief]

"Waarom wel? Ik heb er niet om gevraagd om gered te worden en opgenomen te worden in hun kliekje van ik-ben-de-beste." Maar daarna moest ze een grinnik smoren en ging op zoek naar een groter shirt en voor de zekerheid een andere boek. Ze gaf ze aan door een kiertje van het gordijn en bleef rustig wachten.

Voor hen was het mogelijk wel net zo erg als voor Seff. Von had het er nog altijd moeilijk mee en hoopte maar dat hij ondertussen een beetje vrienden was geworden met iemand. Ze knikte echter. Ze moesten vertrouwen hebben, al was dat lastig van een afstand en al helemaal omdat ze Han al jaren niet meer gesproken had, al dacht Von dat hij maar weinig veranderd was.

[varden]

Dat klonk logisch... Gekleed in een shirt, dat aanzienlijk beter paste dan het andere exemplaar, en een driekwart broek stapte hij het hokje uit. Het was een nauwsluitend shirt, waardoor zijn brede borstkas en spieren benadrukt werd. Hij keek er kritisch naar. Dit was niet iets wat hij normaal zou dragen... En hij wist niet zo zeker of hij het lekker vond zitten. Wat had je eigenlijk nodig voor in een land als Marokko? Hij wist alleen dat het erg warm was... "Waarom praat je wel tegen mij?" Dat snapte hij dan niet zo goed.

Han was inderdaad niet veel veranderd... En dat was niet altijd een goed iets. Gezien Adán net als hij was en dus was het twijfelachtig of het bij de drie aanvaringen tussen hem en Seff zou blijven.

[Ravief]

"Je ziet eruit alsof.." Ze staarde naar zijn borstkas en mompelde iets over hoeveel spieren een man wel niet kon hebben en gooide hem een maatje groter toe. "Probeer maar wat lekkerder zit." Waarna ze dacht over zijn vraag. "Vermoedelijk omdat je hier eigenlijk niet wil zijn, al zul je snel genoeg er het beste van willen maken." Cerise haalde haar schouders op. "Ik mag de anderen niet." Wat vooral te maken had met haar verleden en het gedrag en de houding van Han, Adán, Iven en Oliver. Ze was voornamelijk aan het wachten tot er iets fout zou gaan.

[varden]

Door die opmerking, kleurde Seff al snel behoorlijk rood en vluchtte hij snel de paskamer weer in. Het andere shirt zat aanzienlijk fijner. Dus met de broek, en het shirt in zijn hand kwam hij uiteindelijk weer naar buiten, in zijn eigen kleren. "Ik snap niet zo goed waarom ze doen zoals ze doen. Bij mij thuis is iedereen gelijk, hoewel de Alfa's het laatste woord hebben en de rest beschermen." Dat was hun taak. Maar voor de rest... Er was altijd genoeg eten, altijd genoeg ruimte voor anderen, veel wolven hadden een gelukkige, rustige relatie met pups.

[Ravief]

Ze handelde behoorlijk over de prijs en daarna gingen ze met hun zakken weer naar buiten, op zoek naar een tentje om wat te eten. Cerise haalde, nogal laconiek, haar schouders op. "Wolven blijven wolven. Ik had niet anders verwacht." Hoewel er iets in haar stem verried dat ze erger had meegemaakt dan als laatste te eten. "Maar ze zijn streng inderdaad. Strenger dan de meesten en naar mijn idee strenger dan nodig is. Jouw roedel klinkt als een paradijsje." Nu was ze hoorbaar jaloers.

[varden]

"Waarom ga je niet mee als ik terug ga?" Seff wist niet wanneer dat zou zijn, wanneer hij het idee had dat zijn ouders hem terug zouden willen, maar tegen die tijd kon Cerise heus wel mee? Iedereen was welkom bij hen op Eldon.
Ze kochten nog een aantal lange hemden die ze over hun shirt konden dragen als het heel heet was. De stof was zo dun, dat hij de hitte van hun huid niet vast zou houden, maar hen wel zou beschermen tegen de zon. Seff kon alleen geen passende schoenen vinden, maar hij zou zich wel redden met wat hij had. De truien die hij mee had, zou hij mogelijk niet nodig hebben bedacht hij nu. Seff wist duidelijk niets van de woestijn en hoe koud het daar kon zijn 's nachts.

[Ravief]

Haar lichtbruine ogen begonnen te glinsteren en verbaasd, maar tegelijk met een soort hoop die ze niet durfde vast te houden, keek ze hem aan. "Echt?" Meende hij dat? Hij zou niet zo iemand zijn die op zijn woorden terug kwam, toch? Als dat zou kunnen, dan zou ze de kans grijpen zodra ze hem zag...
Op haar gemakje leidde ze Seff door Cadiz tot ze een gezicht plekje vond om wat te eten. Het terras bood een goed uitzicht over een deel van de stad, gezien ze boven zaten. Ze bestelde wat lokale gerechten en aten en dronken tot het tijd was om rustig terug te gaan naar de schuur waar ze sliepen. Tenslotte moest zij ervoor zorgen dat de ruimte schoon bleef en moest zij eten maken en afwassen en wat dan ook... Gezien iedereen gigantische trek zou hebben als ze terug kwamen, was dat een aardige klus.

[varden]

Seff glimlachte naar haar. "Natuurlijk. Iedereen is welkom bij ons." Vaak kwam er ook wel eens een wolvenleerling mee rennen een keer, gewoon om dat roedelgevoel weer even te hebben. Seff was duidelijk heel anders dan de andere roedelleden, maar misschien was dat juist gevaarlijk. Want zijn zachte karakter had ervoor gezorgd dat hij hier zat omdat zijn ouders zich zorgen maakten...
Seff at zich goed vol tijdens de lunch, voor het geval dat de rantsoenen minder waren dan de avond ervoor. En terug in de schuur hielp hij Cerise. Hij veegde de vloer, haalde nieuw stro, haalde de grote potten water om te koken, alles waarbij hij zijn kracht kon gebruiken om haar een beetje te ontzien. En daarna begon hij aardappels te schillen, terwijl hij af en toe nieuwsgierig naar haar keek. Hoe zou ze het vuur maken? En hoe kookte ze? Dat waren twee dingen die Seff niet kon, terwijl Asra het in het bos zo makkelijk had laten lijken. Het maken van vuur, was iets dat nuttig was om te leren.