Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise had zich behoorlijk in het zweet gewerkt. Maar dat betekende ook dat de woonkamer nu van boven tot onder schoon was en alles glom en rook lekker. Ze keek even op toen Lorenzo binnenkwam en knikte hem vriendelijk toe, maar maakte haar klusje bij het aanrecht af voordat ze naar hem luisterde en even ging zitten. Verbaasd keek ze van hem naar het gebakje, maar viel al snel aan. Haar maag rammelde nog net niet. "Hmm," mompelde ze genietend.

De man trok een wenkbrauw op toen de jongen in Frans begon, maar verstond het wel. Hij wees op zichzelf. "Izem." Daarna naar zijn knecht. "Yussef." Vervolgens naar Seff. "Betaald leren als je het goed doet. Kom." Tenslotte gingen de zaken goed en wist hij dat interesse in een vak al 70% van het werk was. Hij kon direct wel een paar uur helpen en dan zou hij hem eens testen wat hij kon.

[varden]

"Seff", stelde de jongen zichzelf voor en knikte. Betaald leren, als hij het goed deed. Dat klonk eerlijk, en goed! Dus volgde hij de man naar achteren, waar net een lading hout aankwam voor volgende projecten. Meteen schoot hij toe om Yussef te helpen met uitladen, waar zijn spieren inderdaad goed bij van pas kwamen. In de afgelopen dagen waren die bovendien een stuk sterker geworden. Toen de wagen leeg was, en al het hout binnen was, keek hij vragend naar de oudere man. Wat wilde hij dat hij nu deed?

Lorenzo liet bijna de zak lekkers uit zijn handen vallen, toen hij dat geluid hoorde en staarde verbaasd naar Cerise. "Je kan wel praten!" In ieder geval, ze kon een geluid produceren waarbij ze haar stembanden nodig had! Het was maar goed dat er nog niemand anders van de roedel aanwezig was.

[Ravief]

Izem wees eerst naar wat kleren om hem te beschermen en vervolgens stapte hij over in het Arabisch om Yussef alvast aan het werk te zetten. Ze deden van alles hier, niet alleen maar mooie houtsnijdwerkjes maken. Vervolgens ging hij Seff leren hoe de machines werkten die de grote balken op maat maakten. Hier en daar vertelde hij er ook het Arabische woord bij zodat de jongen direct een paar termen zou leren. Daarna was het tijd om alles te meten aan de hand van tekeningen die hij had gemaakt en op die lengten moest er geschaafd en geschuurd worden. Van de kleine restjes die overbleven zou hij straks hem laten zien hoe je het hout moest bewerken en er figuurtjes uit kon halen. Dat zou vermoedelijk een klusje zijn waarbij het even zou duren voordat hij het onder de knie had. In elk geval zou Seff wel de hele dag zoet zijn.

"Nee, hoor," bromde Cerise hem toe, en wierp hem een blik toe dat hij het maar beter voor zich kon houden. Ze at het gebakje helemaal op en stond toen weer op om aan de slag te gaan.

[varden]

En dus besteedde Seff zijn dag met zagen, meten, meer zagen. Daarna volgden schaven en schuren, en liep de jongen iets van een miljoen splinters op. Aan het einde van de dag zat er zaagsel in zijn haar en wenkbrauwen, en was hij opnieuw totaal bezweet terwijl hij naar hout rook. Maar tegelijk was hij blij dat hij iets had gevonden dat hij leuk en interessant leek te vinden, en dat hij dat kon proberen. Langzaam begon te dagen wat Von had bedoeld over 'kansen' die hij hier kreeg. Vragend keek hij Izem aan. Had hij de baan? Mocht hij blijven?

Lorenzo begon bulderend te lachen om dat antwoord. "Ik hou het stil, als jij me verteld waarom je niet tegen ons praat." Hij grijnsde naar haar, maar leek het te menen en zijn toon was niet eens plagerig.

[Ravief]

Hij knikte met een glimlach en schudde Seff de hand. "Tien uur!" ze begonnen wat eerder maar dan had hij de tijd om een plan op te stellen voor Seff en zou de jongen zich niet vervelen. Daarna grijnsde hij, bij die gedachte. Nee, de jongen zou zich sowieso niet vervelen. Er was altijd wel wat te doen!

Ze haalde haar schouders op. "Misschien wilde ik wel niet gered worden en opgenomen in een groep?" haar wolf had het echter nodig gevonden om Han te accepteren, dus kon ze er niet zo heel veel aan doen. Maar zodra het kon wilde ze hier weg. Ze had eerst geen plan gehad, behalve misschien er gewoon zelf een einde aan maken, maar nu Seff zijn aanbod had gedaan.. vooruit, ze zou wachten.

[varden]

Een grote, blije grijns verscheen op Seff's gezicht, waardoor hij jaren jonger leek dan zijn gestalte deed denken. Even onderhandelden ze nog over een uur prijs. Hij zou iets minder verdienen dan Yussef, zou hij al snel ontdekken, maar die was ook al veel langer leerling en eigenlijk bijna al volleerd, dus dat was niet meer dan eerlijk. Tevreden, en opnieuw erg moe, slofte hij door de straten van Marrakesh, op zoek naar roedelleden die de weg naar hun nieuwe huis wisten. Hij wist niet eens waar dat was. Zijn spullen had hij tot nu toe bij zich gehouden, en ook nu hing die tas over zijn schouder. Waar zou de rest uithangen?

Lorenzo fronste verbaasd zijn wenkbrauwen. Toen ze Cerise hadden gevonden, was ze er slecht aan toe geweest. Het meisje zou het niet overleefd hebben in haar eentje. Maar hij vermoedde dat ze daar niet over zou willen praten, of nog niet tenminste. Ze deed hem meer en meer aan Von denken, toen ze haar hadden gevonden. Misschien dat ze daarom zo met Seff door een deur kon? Maar Lorenzo vroeg niet verder, hij begreep Cerise's toon. "Je geheim is veilig bij mij. Nog eentje?" Hij hield de zak lekkers weer op, terwijl hij zelf een hap nam van een gebakje.

[Ravief]

"Mooi." Ze knikte en nam het gebakje aan maar moest daarna weer aan de bak. Kamers poetsen was een behoorlijke klus en ze wist nu al dat ze de badkamer ging haten. Toen iedereen ongeveer weer thuis was, behalve Seff, keek ze fronsend naar Lorenzo. Had iemand eraan gedacht dat Seff de roedel niet kon voelen en geen contact kon zoeken. Voor iedereen had ze ondertussen een gebaar en die van Seff was alsof ze haar spierballen wilde showen. Waar was hij?
Lorenzo kreeg grote ogen. "Eeeh guys... heeft iemand Seff gezien?"
Cerise was goed in speuren, maar betwijfelde of de rest van de pack dat al door had en ging dus maar weer terug naar de badkamer zoals van haar verwacht zou worden. Als ze nodig was zou ze het wel merken.

[varden]

Het was maar goed dat Seff dat gebaar niet kende, want hij zou zich doodschamen...
Waar net nog vrolijk geroezemoes klonk, omdat iedereen vertelde over wat ze hadden gezien, gekocht en welk baantje ze binnen hadden gesleept, werd het nu doodstil. Seff? Bij een paar roedelleden, onder andere Oliver, begon het te dagen dat de jongen niet in hun roedelband zat en dus werkelijk geen flauw idee had waar hij heen moest. Met grote ogen keek hij naar Lorenzo, en toen naar Han en Asra. "Von gaat ons zo vermoorden..." Ze hadden haar zoon in een stad vol handelaren in alles dat los en vast zat laten verdwalen!

[Ravief]

Lorenzo hield wijselijk zijn mond en gooide de opmerking die hij wilde maken over dat ze allemaal al een schop onder hun kont kregen doordat ze naar Marokko zijn gegaan, niet in de groep. Het was Asra die de taken ging verdelen. "Han en Iven, Oliver en Adán en Lorenzo jij neemt Seven mee. Ik zal in mijn eentje zoeken. Houd contact. We nemen alleen een ander gedeelte van de stad."
Cerise kwam uit de badkamer en kleedde zich even om, want ze zat onder het stof en had overal vlekken van het poetswater. Ze nieste en haalde een hand door haar haren en volgde Lorenzo naar het punt waar hij Seff voor het laatst had gezien. Ondertussen koste het haar moeite om haar persoonlijke mening voor zich te houden.

[varden]

Seff dwaalde ondertussen wat door de straten van Marrakesh, zijn gevoel een beetje uitproberend om in de stad te navigeren en plaatsen wel aan te doen of te vermijden. Maar hij was moe, en merkte dat zijn wolf dat ook was door de lange reis en het werken van vandaag. Het maakte zijn hoofd wat duf. Dit was bijna precies zoals in Barcelona, toen had hij zichzelf ook niet weten te redden. Met een zucht ging hij op een bankje zitten. Hij moest nadenken... Was dit waarom zijn ouders zich zorgen maakten? Waarom ze het constant over 'op zijn eigen benen staan' hadden gehad? Hij kon zijn eigen hachje niet redden, wist zelfs nauwelijks hoe hij een knokpartij zou moeten winnen als die uitbrak. Met Adán had hij al gemerkt dat kracht niet meteen de winst betekende, zelfs helemaal niet. En zo zat hij peinzend op dat bankje, bekeek de mensen een beetje, terwijl hij uit probeerde te puzzelen wat hij moest doen en hoe hij dat moest gaan aanpakken.

Han schoot door de stad, maar zijn wolf was nog niet genoeg aan Seff gewend om diens aanwezigheid goed aan te voelen, of zijn geur op te pikken. Bovendien had hij geen flauw idee waar de jongen heen was gegaan toen ze gearriveerd waren! Was hij net als de anderen op de markt gebleven, of afgedwaald?

Lorenzo was naar de plek gegaan waar Seff's en zijn wegen gescheiden waren. Maar dat was nog enkele honderden meters bij de meubelmaker vandaan! Waar zou Seff vanaf hier heen gegaan kunnen zijn?