Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Asra wierp een blik op op Seff en Adán die ongeveer elkaar aanvlogen en gromde luid. "Eerst eten, dan vechten. Adán, laat hem met rust." Ze had duidelijk een lange dag gehad en was kribbig, wat waarschijnlijk qua humeur niet heel veel verschilde met Seff.
Het eten ging er goed in en na een minuut of tien pauze wenkte Asra Seff. Tijd om naar buiten te gaan en wat te sparren. Eerst maar eens als mensen en later zou ze wel lesgeven hoe het ging als wolven. Al was daar niet veel aan les te geven.. meer de zwakke punten aanwijzen en dan moest je gewoon gaan en niet ophouden tot je geslaagd was in wat je wilde bereiken.

Cerise begon met opruimen en merkte dat Adán's blik iets vaker op haar rustte dan ze wilde...

[varden]

Adán keek woest naar Asra, maar feit was dat de Bèta in veel dingen nog boven hem stond in de roedel. Ook Seff had duidelijk moeite met inbinden op Asra's bevel, zijn wolf kwam erdoor in opstand maar de mens wist daar nog niet mee om te gaan.
Toen ze hem wenkte keek hij chagrijnig. Alles deed nog pijn en hij was moe! Waarom wilde ze dit serieus nu al doen?
Het kleine binnenplaatjes in het appartementencomplex waar ze hun huis huurden leek geschikt te zijn voor vechtlessen, en Lorenzo en Oliver kwamen grijnzend aan de rand toe kijken. Seff keek Asra brommerig aan. "Kan dit niet een andere keer?" Het was duidelijk aan zijn toon dat het nog altijd moeilijk voor hem was om haar als Bèta te accepteren.

Adán ving alweer dagen bot bij Asra, en hij was een man die best gesteld was op een avondje vertier. Er waren geen andere vrouwen in de roedel dan Asra en Cerise en dat meisje was zo stil dat ze nauwelijks opviel, maar tegelijk zag ze er goed uit...

[Ravief]

Asra gaf geen antwoord maar viel direct aan met twee lage stoten. Moeiteloos wist ze hem te ontduiken. Ze raakte hem wel, maar zorgde ervoor dat haar slagen geen pijn deden. "Als je graag lokaas wilt zijn en gevangen genomen wil worden, kan het tuurlijk een andere keer." Waarna ze hem begon te vertellen over hoe je een goede houding had, hoe je je handen moest houden, hoe je je evenwicht moest behouden en wat al niet meer.

Vanuit haar ooghoeken hield ze Adán in de gaten en begon aan de afwas. Waar Asra altijd gewoon bot afwees, of er niet op in ging, zou dat haar waarschijnlijk niet helpen. Haar houding bleef dus ook alert.
---------

Ondertussen was er een maand en een paar dagen voorbij. Lea staarde naar haar briefpapier. Zou Seff haar schrijven dat hij snel terug kwam? Zou Von hem gaan halen? Zou ze mee kunnen? Hoe zou het zijn om weer samen te zijn?

Lieve Seff,

Ik mis je. De dagen lijken te vliegen en tegelijk ook niet. Het is zo anders zonder jou.
Ben je ondertussen wat gewend? Is er in elk geval één iemand met wie je wat kunt optrekken en die oké is? Ik hoop het, hoewel ik ook hoop dat je snel terug bent. Rennen zonder jou is niets aan..

[...]

Papa en mama hebben het met me gehad over de toekomst. Of ik naar de universiteit wil... Misschien dat we binnenkort naar Wenen gaan en een kijkje gaan nemen. Ik ben een beetje bang, moet ik eerlijk zeggen. Het lijkt me geweldig om verder te leren en meer te leren. Maar Wenen is ver weg van thuis. Zonder roedel, zonder vrienden, zonder jou.. Wat denk jij?

Zo schreef ze heel wat velletjes vol over haar belevenissen en gedachten en ook vol met vragen naar waar hij was, hoe het met hem ging, hoe de cultuur was, welke taal ze sproken, wat hij leerde, hoe de andere wolven waren en nog duizend dingen meer.

[varden]

Toch werd Seff hier niet echt veel vrolijker van, en hij was al niet in zo'n best humeur... En de dagen erop werd het niet veel beter. Door de vechtlessen, die tot groot vermaak van Lorenzo en Oliver inderdaad erg nodig waren, bleven de blauwe plekken maar terug komen. Op een dag kon Seff het niet meer aan, hij had net de brief van Lea gelezen en hij was er he-le-maal klaar mee! Woedend wist hij Asra voor het eerst ooit te verrassen door halverwege zijn draai te veranderen. Seff's ogen kleurden gevaarlijk geel, zijn uitstraling werd dominant en krachtig. "Laat me met rust!", gromde hij woest, niet eens wetende waarom zijn houding zo veranderde. Maar meteen liet hij Asra los en beende kwaad weg.

Binnen negeerde hij iedereen, hoewel hij door had dat Adán opnieuw Cerise aan het lastig vallen was. Kwaad, en heel erg 'per ongeluk' gaf hij de jongen een dauw met zijn schouder toen hij langsliep, zodat Adán bijna plat op de grond ging. Seff's uitstraling was nog niet echt gekalmeerd.

Lieve Lea,

Natuurlijk moet je naar Wenen gaan! Dat is wat je altijd wilde! Dan kun je studeren, en alles leren wat je altijd hebt willen doen. Moet je je moeders gezicht voorstellen als je als wetenschapper thuis terug komt... En je vader zou zo trots zijn, ook al zou hij je natuurlijk ook wel missen wat hij uiteraard nooit gaat zeggen.
Ik mis jou ook, ik heb hier in de roedel voornamelijk gezelschap van Cerise, we staan beiden onderaan de rangorde. Asra, de Bèta, probeert me te leren vechten maar ik bak er nog erg weinig van. Maar... Ze stelde wel een goede vraag een tijd geleden. Als ik nu weg zou gaan, zouden ze me niet volgen en ik weet de weg naar huis niet. Ik ben bijna 18 Lea, en ik weet helemaal niet hoe ik op mijn eigen benen moet staan... Ik weet niet hoe ik in het wild moet overleven, ik weet niet hoe ik moet vechten, ik weet niet hoe ik jagers moet herkennen en ontwijken, ik weet niet eens hoe je op de sterren moet navigeren. Ik begin nu te begrijpen waarom pap en mam me hierheen stuurden. Hoe kan ik immers ooit onze roedel leiden als ik dat allemaal niet weet?

Dus heb ik besloten, ook al doet het me pijn dit te schrijven, dat ik nog even hier blijf. Dit is denk ik mijn Wenen, voor mij de plek om te leren wie ik ben en wat ik moet doen. Ik ben nu in de leer bij een meubelmaker, en het werk is lastig maar ook goed en eerlijk. Hij leert me ook Arabisch en Frans. Ik mis jullie, en vooral jou, natuurlijk vreselijk. Elke dag droom ik over je en mijn wolf wil alleen maar terug naar huis. Maar ik denk dat dit het beste is. Ik kan me niet altijd achter mijn ouders verschuilen, of hopen dat iemand anders mijn problemen oplost. Ik... ik ben bang dat het tijd is dat ik volwassen moet gaan worden, en moet doen wat goed is op de lange termijn. Ook al zal dat betekenen dat ik je nog lange tijd niet weer in mijn armen kan sluiten. Het spijt me Lea, als het anders was dan was ik morgen terug naar huis gekomen. Nee, gisteren al. Maar het is niet anders. Ik moet leren wat ik zelf kan, wie ik zelf ben, en dat kan op dit moment goed hier. Ik zal je elke dag blijven schrijven mijn lief, mijn wolfmaatje. En ik hou van je, vergeet dat alsjeblieft niet ook al zal je heel boos en verdrietig zijn om deze brief die ook ik schrijf met pijn in mijn hart maar wetende dat het het beste is voor ons beiden in de toekomst. Als we allebei volwassen, en Alfa en Bèta zijn over de roedel waar we over zullen moeten gaan waken.

Verder schreef hij antwoorden op al haar vragen, legde hij uit wat hij leerde bij Izem, en hoe de roedel in elkaar zat. Natuurlijk sloot Seff nog af met hoeveel hij van haar hield en hoe hij haar miste. Het deed hem bijna fysiek pijn om de brief te schrijven, maar het was de eerste grote beslissing die hij ooit op eigen houtje maakte. Hij schreef zijn ouders een soortgelijke brief, met daarin dat hij niet meer boos was en dat hij het nu begreep. Dat hij inderdaad veel kon leren hier, en dat dat nodig was om klaar te zijn voor de 'echte wereld'. Hij hoopte maar dat iedereen hem kon vergeven op de langere termijn...

[Ravief]

Asra keek hem verrast en met grote ogen aan. Maar daarna staarde ze hem met een miniem glimlachje na. Ze knikje lichtjes. Zie je wel, die Alfahouding zat er wel. Hij had alleen wat moeite met eruit komen. Bovendien mocht Seff denken dat hij niet vooruit ging, dat was niet helemaal waar. Ze kon aan hem merken dat hij heel veel dingen onbewust toch wel opsloeg en gezien ze nog maar een week bezig waren ging hij hard vooruit.

Wat verbaasd keek Cerise naar Seff, maar liet hem met rust. Alleen in de avond kwam ze hem even opzoeken om hem wat thee te brengen. Ze vroeg niet of het wel goed met hem ging, of hij wilde praten of wat er aan de hand was. Ze legde alleen maar zachtjes haar hand op zijn schouder en liet hem.
Alleen had ze het pech dat Adán door die bijna val behoorlijk chagrijnig was en nu helemaal zijn zinnen op haar had gezet. Ze vroeg zich af hoelang hij zich zou bedwingen voor hij er vol voor ging.

Izem was tevreden over Seff. De jongen was een harde werker en wilde graag leren. Dus oefende hij met hem Arabisch en Frans zodat hij zich zou kunnen redden op de markt en leerde hem steeds meer de fijne kneepjes van het vak.

-----

Er waren een paar weken voorbij gegaan toen Seff's brief aankwam. Ze konden geen pixies gebruiken natuurlijk maar de mensenmanier was wel echt heel langzaam.
Von glimlachte naar Emil na het lezen van de brief. Ze begreep dat hij het moeilijk had gehad om deze keuze te maken, maar het was het beste. Ze was trots op hem, dat hij besloten had om te blijven, ook al miste ze Seff vreselijk.

Lea wist niet zo goed wat ze moest denken. Ze las de brief vier keer. Hij bleef, ondanks dat hij het daar vreselijk vond en de groep hem niet lag en zijn wolf alleen maar naar huis wilde? Lea begreep het niet. Zij wist al die dingen ook niet. Ze kon jagen en de weg naar de roedel terug vinden door de band, maar van de rest had ze ook geen kaas gegeten. Ze kon ook niet koken, jagen, Jagers herkennen en ontwijken, of vechten... Waarom moest hij dat daar leren? En de stiekeme gedachte dat hij het meer naar zijn zin had dan hij wilde laten merken kroop naar binnen en wilde maar niet zwijgen.
Lea dacht er dagen over na en ging uiteindelijk naar Kaspar. Het was iets wat ze buiten de roedel wilde bespreken en gezien er toch een gesprek ging komen over haar toekomst kon ze het ook mooi over andere dingen hebben. Lea had een voordeel dat veel van wat ze las, ze ook wel onthield, maar dat in praktijk brengen was natuurlijk een tweede. Dus sprak ze met hem over zijn jeugd (voor zover de man iets kwijtwilde) en hadden ze het over overleven en vechten en over Seff en waarom Kaspar geloofde dat hij de goede keuze had gemaakt.
Een paar nachten ging ze eropuit om te ontdekken hoe de sterrenhemel in elkaar zat en of ze erop kon navigeren. Lea besefte dat zij net zo goed volwassen moest worden en dat ze doodsbang was om alleen te zijn. Haar eerste brief naar Seff was dat ze het niet begreep. Haar tweede brief was met meer begrip, ze vertelde wat over haar uitstapjes met Kaspar en dat ze oefende om de sterren te gebruiken. Haar derde brief was enthousiast: ze ging met haar moeder een weekje naar Wenen en ze zou de universiteit kunnen bekijken en een rondleiding krijgen en misschien haar grootouders ontmoeten.

Lieve Seff, ik begrijp het nu. Het is niet leuk, maar voor even moeten we onze eigen wegen gaan. Ik geloof in je, lieverd en zal je nooit vergeten en altijd van je blijven houden. Als jij me op de hoogte houdt van je adres, dan zal ik brieven blijven sturen. De toekomst is eng, deze eerste stappen zetten zonder jou en zonder familie voelt vreselijk fout en spannend, maar we zullen elkaar weer zien en elkaar ontzettend veel te vertellen hebben.
Ik ben blij dat je iemand in de roedel hebt, zodat je niet alleen bent. Ik mis je en zou je graag zien maar je hebt gelijk dat dit een goede beslissing is.
Stuur me wat moois van wat je leert. Een heus vak leren.. wauw! Ik weet nog altijd niet wat ik uiteindelijk zal gaan doen. Ik houd gewoon van leren, maar uiteindelijk houdt dat op, niet?

Al mijn liefs, de jouwe.. Lea

Gezien de brieven toch per bundeltje werden verstuurd was het een goede afsluiting zo.

[varden]

Seff's humeur werd er, ondanks het besluit dat hem wat rust gaf in zijn hoofd, niet meteen beter op. Adán's constante uitstraling naar Seff toe zat de jongen ook dwars, hij had er moeite mee om ermee om te gaan en langzaam begon hij dat steeds minder te pikken.
Natuurlijk hield Adán zich bovendien niet lang gedeisd en op een dag was hij eerder thuis dan de rest van de roedel. Veel eerder... Cerise was alleen thuis en hij zette haar al snel klem tegen het aanrecht. Hij grijnsde naar haar. "Volgens mij kan je best spreken, alleen heb je de juiste stimulans nodig." Adán bedoelde het in zijn hoofd waarschijnlijk niet eens fout, hij zag gewoon niet helemaal hoe vrouwen niet voor hem konden vallen en was daarin behoorlijk hetzelfde als zijn vader.

Seff was in die dagen weer iets ingebonden, maar zijn wolf was tevreden dat de mens eindelijk eens die aangeboren Alfa had gebruikt. Het zou tijd worden dat de jongen eens leerde hoe hij daarmee om moest gaan! Ondanks die houding, en zijn vooruitgang in Arabisch en Frans, werd hij soms nog steeds door de foute figuren nagestaard als hij door de stad liep. Zijn uiterlijk was niet van hier, dat maakte hem een interessant doelwit. Seff schreef elke dag een kort stukje voor Lea, en stuurde dat vaak als bundel op als hij iets van haar ontvangen had. Hij was blij dat ze zijn beslissing kon begrijpen en respecteren, want sinds hij die brief had geschreven had hij er ook alweer een paar keer aan getwijfeld of dit wel de juiste beslissing was. Zijn wolf had er inmiddels iets meer vrede mee, ook al miste hij het om tegen Lea aan te kruipen en haar geur op te snuiven.

[Ravief]

Ondertussen hadden ze er echter een gewoonte van gemaakt dat Cerise hem van het werk kon halen. De korte wandeling samen was fijn en het hield de blikken niet weg, maar maakte wel dat ze minder snel op hen af zouden stappen. Soms zwegen ze, soms hadden ze het over wat Seff had geleerd, soms over kleine andere dingen.
Izem begon Seff in elk geval aardig te vinden en toen Yussef klaar was en bij een ander in de leer ging, had hij meer tijd voor de jongen. Samen werkten ze dan altijd de hele ochtend heel hard om zoveel mogelijk klaar te krijgen. Daarna was er een uurtje leertijd, pauze, weer werk, en dan weer twee uur leren om te gaan met mesjes en overhoorde hij diens woordjes, waardoor Seff niet alleen een vak leerde maar waarschijnlijk ook als eerste een streepje voor had op Lea als het ging om taal.

Cerise had hem niet eens binnen horen komen! Hij had haar vast en klem voor ze het doorhad. Even was ze verschrikt en verstijfd staarde ze hem aan. Daarna kleurden haar ogen geel en kwam er een grauw over haar lippen. Hij moest het toch echt niet in zijn hoofd halen!

[varden]

Het werk leidde Seff's gedachten af van zijn heimwee naar huis, en van de roedel waar hij nu in zat. Dus stortte hij zich volledig op het leren en het helpen van Izem. De man was toch al wat ouder en Seff's gestalte en bouw zorgden er in ieder geval voor dat hij het zware werk als zagen en tillen kon overnemen. Daardoor begon de jonge weerwolf bovendien steeds gespierder te worden, waardoor hij binnenkort eens nieuw kleren zou moeten gaan kopen omdat de oude shirt te strak zaten.
Toen Cerise hem niet op kwam halen die dag, fronste hij verbaasd en bezorgd zijn wenkbrauwen, dat was helemaal niets voor het meisje die dit moment vaak gebruikte om de roedel nog even te ontwijken. Na een paar minuten wachten begonnen de zorgen aan hem te knagen en besloot hij zelf naar het appartement te gaan. Er voelde iets... niet goed.

Ook Adán's ogen kleurden geel, en zijn uitstraling was heel wat dominanter dan die van Cerise. Zacht streken zijn vingers langs de kaak van het meisje. "Niet zo vijandig doen liefje. Asra kan je vertellen dat ik heel fijn kan zijn." Hij was inderdaad niet agressief als het kwam om seks, hoogstens in zijn benadering ertoe.

[Ravief]

Zou het haar positie helpen? Seksmaatje van de Alfazoon zijn? Cerise betwijfelde het en zo wilde ze helemaal niet gezien worden. Haar ademhaling werd onrustig en ze draaide weg van Adán, al zou ze waarschijnlijk niet tegen hem op kunnen. Ze probeerde zichzelf te kalmeren om haar kracht te verzamelen en de man weg te kunnen duwen.
Dat kreeg ze nog wel voor elkaar, maar toen ze bij hem weg probeerde te vluchten, kon hij haar nog net te pakken krijgen, waardoor Cerise struikelde en met een harde klap op de grond terecht kwam. Versuft schudde ze haar hoofd en deed een poging om weer overeind te krabbelen.

[varden]

Adán hielp haar half overeind en hurkte bij haar neer. "Voorzichtig liefje, ik wil je geen pijn doen, alleen maar een middagje plezier bezorgen." Waarna hij opnieuw haar gezicht streelde.

Ietwat verdwaald, gezien zijn hoofd bij hele andere dingen was dan de weg naar huis, liep Seff weer door de straten. Hij kende de route inmiddels goed, dat was het probleem niet, maar hij nam af en toe een omweg of was aan het rondkijken of hij Cerise misschien op straat tegen kwam. Misschien was ze blijven hangen op de markt, en was ze daarom nog niet naar de winkel gekomen?