Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise wilde er bijna tussen springen en te schreeuwen dat ze moesten stoppen. Gelukkig was het niet nodig. Adán sleurde Iven weg en Asra deed hetzelfde met Seff. Ze gromde niet naar hem, legde hem geen wil op, maar sleurde hem simpelweg naar de kamer van de meiden. Hijgend deed ze de deur dicht en vouwde nog net niet haar armen over elkaar. Ze leek voor het eerst niet direct begaan met Seff en maakte ook geen aanstalten om hem te controleren op verwondingen. Ze bleef bij haar punt van net. Als Seff eerder zich met de roedel had bemoeit en er wellicht gisteren bij was geweest, dan was dit heel anders gegaan. Haar donkere ogen drukten afkeuring uit.

Ondertussen kregen Adán en Han Iven weer een beetje in het gareel, maar de man was goed pissig.

[varden]

Hijgend, zijn tong uit zijn bek, bloed in zijn vacht, liet Seff zich door zijn poten zakken toen hij in de kamer was en daarmee weg van het gevaar. Hij voelde Asra's afkeuring, het straalde van haar af. Maar het kon hem niet schelen, nu nog even niet tenminste. Morgen zou hij spijt hebben als haren op zijn hoofd, en een paar dagen later zou hij zijn eigen fout beseffen, maar nu had hij voornamelijk pijn en was hij kwaad. Schokkerig veranderde hij uiteindelijk terug, wat alleen maar meer pijn deed, waardoor een ravage aan wonden tevoorschijn kwam. Zijn arm, zijn been, zijn borst, zijn schouders, niets leek door Iven's tanden en klauwen gespaard te zijn. Beschaamd greep Seff een deken om zich te bedekken, gezien zijn kleren gesneuveld waren en keek Asra niet aan. Hij zou nu kunnen vertrekken, naar huis gaan. Niemand zou hem nu tegen houden, na deze vechtpartij vermoedde hij. Maar waar moest hij dan heen? Hij zou onmiddellijk prooi zijn voor de handelaren! Of voor de jagers. Dus bleef het ijzig stil in de kamer. Toch was er iets anders aan Seff, ook al zou hij de laatste zijn die het zou merken. Zijn uitstraling was misschien niet meer vol Alfa, zoals daarnet, hij was wel iets kalmer alsof hij berustte in het lot dat hij zich zou moeten gaan bemoeien met de roedel of in ieder geval meer naar hen toe zou moeten groeien wilde hij ooit verder komen voor zichzelf. Uiteraard zou het nog even duren voordat dat tot de jongen doordrong, zoals alles bij Seff.

[Ravief]

Ze zweeg een poos, maar keek niet weg toen hij weer veranderde. Ze nam zijn wonden op terwijl hij naar een deken greep en bleef een hele tijd zwijgen, tot ze de dreiging wat voelde verdwijnen. "Blijf hier, ik ben zo terug," bromde ze onwillig en wierp hem een blik toe dat hij maar beter kon luisteren -voor eens!
Asra kwam terug met een boxer (en kleren, maar die kon hij nu nog niet aan) en de verbandtrommel. De boxer kreeg hij toegegooid, zij knielde bij het bed en maakte de trommel open en zocht er wat in om te zien wat ze allemaal hadden. Zodra hij wat aan had, maakte ze zijn wonden schoon -waar dat nodig was- en verbond hem hier en daar. Daarna pas kreeg Seff zijn kleren en al die tijd had Asra geen woord gezegd.

[varden]

Seff luisterde, ook al zei en deed hij niets waardoor dat zou kunnen blijken, en schoot toen snel in zijn boxer. Zwijgend nam hij Asra's handelingen op, registreerde alles om het later misschien zelf een keer te kunnen gebruiken, maar het eindigde niet veel beter dan bij de vorige knokpartij die hij verloren had. Of die daarvoor...
Toen ze klaar was en hij zijn kleren aan mocht doen keek hij haar niet aan. "Dank je", zei hij zacht, maar hij meende het wel. Het was de derde keer dat ze zijn wonden had moeten behandelen, alle drie de keren veroorzaakt door onbedachte acties van hemzelf. Maar dat zei hij er natuurlijk niet bij. Hij stond alleen maar op en hinkte de kamer uit.
Die avond nog pakte hij zijn spullen in zodat hij de volgende ochtend Cerise kon helpen met een voorraad eten voor onderweg. Als ze meer dan genoeg zouden maken, zouden zij twee misschien geen honger lijden tijdens de lange tocht naar Casablanca...

Seff zei geen woord tegen de roedelleden die ochtend, maar hield zich gedeisd na wat er de avond ervoor was gebeurd. Hij bond in, en zweeg, hij deed zijn klusjes zonder een kik te geven. Maar bij de transformatie bleek al snel dat zijn verwondingen een probleem gingen zijn om de roedel bij te houden. Twee van zijn vier poten waren immers gewond.

[Ravief]

Asra reageerde er niet op en ruimde alleen maar haar spullen op en keek hem fronsend na.

Cerise bleef blikken naar hem werpen en keek veel vaker dan anders naar hem om te zien of het wel ging. Ze deed het meeste werk om hem te ontzien, maar glimlachte licht om het plan om genoeg te maken zodat zij ook eten hadden. Het zou wel weer even reizen zijn en ze maakte zich zorgen.
Eenmaal als wolf drentelde ze om hem heen. Heel voorzichtig raakte ze hem aan met haar neus. Ging het wel? Kon hij wel rennen?

Gezien zijn gedrag van gisteren, maakten Han, Adán en Iven zich in elk geval geen zorgen om Seff. De jongen had zich maar te redden. Asra had echter wel door dat hij het nu al amper volhield. Han? polste ze voorzichtig. Seff gaat het niet redden zo..

[varden]

Seff glimlachte half naar haar en knikte. Hij zou het wel redden, leek hij te willen zeggen.
Han gromde kwaad naar Asra, ten teken dat ze moest inbinden. Hij wil zo graag een Alfa spelen? Dan dopt hij ook zijn eigen boontjes maar als hij fouten maakt! Het zou een harde les worden voor de jongen. Dit is voor iedereen een bevel, vandaag is de regel simpelweg dat wie achterblijft zijn eigen weg terug naar de roedel maar moet vinden! Iets wat iedereen hoorde, behalve Seff die niet binnen de roedelband zat. Maar hem was de boodschap wel duidelijk met de blikken die hij kreeg. Asra, jij blijft bij Seven zodat ze niet afdwaalt, grauwde Han nog naar zijn Bèta.

Het zou inderdaad al heel snel duidelijk worden dat Seff het niet ging redden vandaag. Hij raakte al snel achterop en hoe hard hij het ook probeerde, met zijn gewonde poten kon hij de roedel niet bijhouden. Ondanks de opgebouwde spieren in de afgelopen maanden. Zijn tong hing uit zijn bek, zijn maag rammelde, en hij probeerde op basis van geur en de sporen de rest constant maar weer te vinden. Zo wist hij ze nog twee keer in te halen als de roedel een pauze nam om te eten en drinken, maar daardoor miste hij die ook steeds en werd zijn achterstand enkel groter uiteindelijk.

[Ravief]

De druk van het bevel was heel duidelijk en Asra droop af naar Seven. De laagste in de groep was duidelijk aan het vertragen om bij Seff in de buurt te blijven. Maar ze had half door gekregen in het bevel dat ze Seff niet mochten helpen en dus was het moeilijk om achter te blijven. Wel probeerde ze wat eten achter te laten in de hoop dat Seff dat zou vinden..
Asra was het niet eens met Han en had het -niet voor het eerst- moeilijk met de Alfa volgen. Tegelijk was ze op haar hoede en voelde ze als eerste de dreiging. Han! Er is iets.. ze schoten als groep naar elkaar toe en renden op een kluitje verder zo hard te konden om wat afstand te creëren.

Het was een relatief klein groepje, maar gezien training en dagelijkse gevechten waren ze wel geharde mannen. Niet van het goede soort, en ze waren op zoek naar verstekelingen om een zakcentje aan te verdienen.

[varden]

Seff zag aan de sporen dat ze ervandoor waren gegaan nadat de groep meer naar elkaar toe was bewogen. Argwanend stak hij zijn snuit in de lucht, zoals Lorenzo hem had verteld. De sporen zeiden dat de groep vermoedde dat er iets in de buurt was wat gevaarlijk was, anders zouden ze niet zo op een kluitje rennen. Maar hij was alleen, een makkelijke prooi... Moest hij proberen de roedel in te halen, of moest hij juist uit de buurt blijven in de hoop dat het gevaar hem niet op zou merken? Seff wist het niet goed, maar zijn lege maag maakte de beslissing voor hem. Hij moest eerst iets eten anders kon hij straks geen stap meer zetten!

De prooi hier was klein, maar hij was er wel als je goed kon zoeken. Het kostte Seff moeite maar uiteindelijk wist hij twee konijnen te pakken te krijgen. Het stilde zijn honger niet, maar het was beter dan niets. Daardoor had hij echter niet goed op zijn omgeving gelet, gezien het vinden van de konijnen hem al moeite had gekost. Terwijl Seff probeerde de roedel weer in te halen, die een enorme voorsprong op hem hadden, hadden de jagers hem in het vizier gekregen. Een verzwakte wolf, maar wel groot, het was interessant genoeg om een hinderlaag te leggen.

Seff's korte huil klonk kilometers ver door de omgeving, maar hoe de wolf zich ook verzette en verweerde, hij was in de minderheid en verzwakt. De sporen van de vechtpartij zouden moeilijk te missen zijn, met omgewoeld zand, geknakte struiken en takken, bloed op de grond, en vooral zijn tas die achter was gebleven. Hoewel de tas achterlaten een goede afleidingsmanoeuvre zou zijn zou Seff zou nooit het beeldje van zijn ouders achterlaten, en dat zat er nog in. Dus het ding was niet vrijwillig in het zand blijven liggen.
Zonder dat de roedel het wist, gezien Seff niet bij de band zat, werd de jongen geketend en nog meer gewond, door de jagers afgevoerd. Hij was niet de enige in hun kooi. Ze hadden er ook nog een Nimf en een Faun in zitten. Seff's oog zat dicht en onder het bloed, nadat hij schokkerig terug was veranderd hadden ze hem nog net een (veel te grote) broek toegegooid zodat hij in ieder geval niet helemaal naakt was. Zijn schouder bloedde weer, en hij begon langzaam weer bont en blauw te kleuren. Waar had hij zichzelf nou weer in verzeild laten raken...?

[Ravief]

Het was de Nimf die zich naar hem uitstrekte en met trillende hand hem aanraakte. Ze wist een paar interne belangrijke dingen te helen, maar trok zich terug voordat iemand zou merken wat ze kon doen. Hoewel Jagers bekend stonden om hun haat om magie, waren ze er zelf blijkbaar niet te vies van om het te gebruiken. De boeien hielden haar in de kooi waardoor ze geen kans had om te ontsnappen.

De huil deed het hem. Asra stopte ineens en draaide zich om. Dat was Seff. Er was iets gaande. Hoewel ze niet echt wist waar ze van weg renden, bemerkte ze wel dat Seff dik in de problemen zat. Alweer. Ze zou niet verbaasd moeten zijn, maar de eerste wolf die kwam aandraven was Seven. De lichtbruine wolf nam haar vragend op en duwde tegen de band. Gingen ze naar Seff? Asra kon de vraag voelen, al werd deze niet gesteld. Ze kwam echter nog niet in beweging, maar haar blik zocht de andere wolven. Han. Hij had het ook gehoord toch? Was hij zijn belofte aan Von vergeten? Ze zouden op Seff passen en hem dingen leren, niet hem laten vallen als hij iets doms deed.

[varden]

Han grauwde opnieuw naar zijn Bèta. Hij wil de stoere jongen zijn, dan is dit een les voor hem. Hij vindt ons zelf terug, of hij ligt eruit. Het was een les zoals hij die aan zijn zoon had kunnen leren. Adán had het ook op deze manier moeten leren, en dus knikte die alleen maar goedkeurend. Han leek zijn belofte aan Von totaal vergeten, en als die hierover zou horen zou het leven van de Alfa niet meer zeker zijn... Lorenzo en Oliver keken, duidelijk ongemakkelijk onder dit bevel, van Han naar Asra. Goed, Seff had een hele domme fout gemaakt gisteren. Maar Von zou hun hoofden op een dienblaadje willen als ze de jongen echt aan zijn lot overlieten...

Seff glimlachte dankbaar naar de Nimf maar kromp in elkaar toen ze over een hobbel reden en hij weer tegen de tralies werd gesmakt. Auw... De rest van de rit was ook niet bepaald aangenaam, hoewel het daarna nog vervelender werd.
De handelaren hadden een verzamelplek in de woestijn, vlakbij de stad Ben Guerir. Daar werden hun nieuwe aanwinsten in een andere kooi gestopt. Het Arabisch ging zo snel dat Seff maar de helft volgde. Maar het leek erop dat vanaf hier de gevangen Shanea verder verhandeld zouden worden. Als slaaf, als vloerkleedje, als kooivechter, het kon van alles zijn. De hoogste bieder kreeg zijn waar, zo simpel was het voor deze mensen. Seff ging met een zucht op de grond zitten. Als hij gisteren niet zo stom was geweest, was hij niet gewond geraakt, dan had hij de roedel kunnen bijhouden... Hij zou Iven, of Han, of Adán wel de schuld kunnen geven, maar hij wist beter dan dat. Dit was zijn eigen stomme schuld. Doordat hij weer eens door had gedramd op juist het verkeerde moment. Omdat hij niet wist hoe hij zijn Alfa-uitstraling moest controleren en gebruiken. En doordat hij gewoon nooit luisterde als iemand hem probeerde te waarschuwen. Nu was hij alles kwijt, zelfs zijn vrijheid... En als hij rondkeek, zou hij over niet al te lange tijd ook zijn waardigheid (of wat ervan over was) kwijt zijn. De ijzers voor brandmerken en zwepen voor slaag lagen niet ver bij de kooi vandaan.