Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze lachte naar hem en haalde quasi verlegen een schouder op. "Ik denk niet dat mijn man dat kan waarderen," reageerde ze met een knipoogje, al was het duidelijk dat -als ze al een man had- ze wel in was voor een pleziertje. "Maar als ik me bedenk vanavond, kom ik zeker terug." Waarna Asra wegliep en hem nog een handkusje toeblies. Haar gezichtsuitdrukking veranderde direct zodra ze uit zich was en bedachtzaam ging ze terug naar Seven en Lorenzo. "De meeste wachters zijn nu nog behoorlijk dronken, als jullie je best doen, dan moet het lukken om met de Nimf en Seff te ontsnappen. Hij is er echter niet zo best aan toe.." Ze had een blik op de kooi kunnen werpen, maar er zat niet echt beweging in de twee.

Cerise knikte. Ze zouden nog een uurtje wachten, maar daarna zouden ze gaan.

[varden]

Lorenzo knikte. In tegenstelling tot Asra, hadden zij twee zich juist in werkkleren gekleed. Het was maar goed dat Seff groot was, waardoor Lorenzo diens kleren had kunnen lenen. Ze zouden doen alsof ze de werklui van de koper waren, en de twee op kwamen halen. Maar dat Seff er niet goed aan toe was, zou dit niet makkelijker maken... Hopelijk besefte de jongen dat hij mee moest spelen!

Niet lang na Asra's vertrek kwamen de twee aan bij het complex. Lorenzo deed het woord, gezien het niet echt moest opvallen dat Cerise een vrouw was. Wie stuurde er immers een vrouw mee als werkman? "Ik ben hier om de waar op te halen!", blafte hij onvriendelijk, en met een haast boers accent, naar een wachter. Die prompt zijn leidinggevende, de baas, ging halen. "Kom op man, ik heb echt wel meer te doen! Mijn baas wil zijn aankopen hebben!"

[Ravief]

Wat lastig was, want ze had aardige vormen... Ze hield zich echter stil en stond half achter Lorenzo, met haar handen in de zakken behoorlijk verveeld rond te kijken. Asra had gelijk gehad, de meeste bewakers werden nu pas een klein beetje wakker.
Ze werden naar de leider geleid en na een hoop heen en weer geklets, mochten ze dan eindelijk naar de kooi en hun waar eruit halen. De Nimf stribbelde heftig tegen en hoewel Cerise niet wilde, gaf ze haar met vlakke hand een pets om haar stil te krijgen. Ze kneep de vrouw in haar bovenarm en zodra het niet opviel legde ze een vinger tegen haar lippen om aan te geven dat ze zich stil moest houden. De Nimf begon te snikken maar verzette zich inderdaad niet meer. Haar blik gleed naar Seff, en ook Lorenzo nam de jongen op. Fronsend keek hij naar de jongen. "Dat is de wolf? Hij ziet er niet uit man, mijn heer gaat hier niet blij mee zijn. Geef eens wat water!"

[varden]

Niet echt onder de indruk, en tegelijk verveeld, liet de man wat water halen. De eerste plens ervan kreeg Seff vol in zijn gezicht, waardoor hij met een schok iets levender was en de rest gulzig op dronk. Hij rilde van de koorts, was vuil, stonk van het zweet, en rammelde van de honger. Verdwaasd keek hij naar de twee figuren die hem op kwamen halen. Zijn neus en wolf herkenden hen natuurlijk meteen, de mens had er in zijn huidige conditie iets meer moeite mee. Wat maar goed was ook, want daardoor gaf hij geen kick toen Lorenzo hem grommend half over zijn schouder hees. "Ik hoop voor jullie dat hij in staat is te vechten, want anders kun je fluiten naar je centen!" Het uitten van dreigementen was normaal onder dit soort lui, dus speelde de weerwolf het spelletje mee. En daarna sleepte hij Seff weinig zachtzinnig, iets dat hij met tegenzin deed maar hij moest wel, door het kamp en diens in- en uitgang. Seff kreunde zacht als hij weer ergens tegenaan botste of als Lorenzo net iets te hard aan zijn arm trok om hem vooruit te laten lopen. De jongen strompelde, en zakte af en toe nog net niet door zijn knieën.

[Ravief]

Uiteindelijk snauwde Cerise hem toe dat ie hem moet dragen, anders kwamen ze vandaag niet op tijd terug. Zij had het meisje met touwen geboeid en duwde haar voor zich uit. Het was een wonder te noemen dat ze veilig uit het kamp kwamen. Daarna moesten ze het volhouden naar Asra toe en was het van groot noodzaak om een plek voor de nacht te vinden waar ze absoluut veilig zouden zijn.
Zodra ze op goede afstand waren, glimlachte ze naar de Nimf. "Hey.. wij horen bij Seff. Nog even volhouden, goed?" Cerise stelde zichzelf niet voor, maar maakte de vrouw op den duur wel los en ze hielp Lorenzo met Seff ondersteunen en zo haalden ze het naar Asra.

Ze besloten om eerst verder te reizen naar een veilige plek. Zodra ze die hadden gehaald, werd er gekookt, kreeg de Nimf een sloot water en werden Seff's wonden gewassen en verzorgd. De koorts was echter behoorlijk zorgwekkend.

[varden]

Seff kreunde zacht toen zijn wonden werden gewassen en verzorgd. Het brandmerk, de bron van de ellende, was er slecht aan toe en ondanks Kiri's zorgen ontstoken geraakt. Hoewel de jongen rammelde van de honger, hij had in geen dagen goed gegeten, had hij nauwelijks trek. "C.. Cerise?" Waren dat echt Asra, Cerise, en Lorenzo? Verdwaasd keek hij om zich heen, zich niet echt bewust van wat er gaande was. Waren ze echt die kooi uit? En waar was Kiri? Vragend en zoekend keek hij om zich heen. Ze hadden de Nimf toch niet achtergelaten?

[Ravief]

Meteen ging ze bij hem zitten en streek zacht door zijn haar. Haar glimlach was maar klein maar wel oprecht. "Hé, rustig maar. Je bent daar weg. Probeer wat te eten, oké?"
De Nimf kwam schoorvoetend dichterbij en keek even naar de wolven maar stak daarna haar hand weer uit naar Seff. Ze gooide er nog een beetje magie tegenaan, wat er voor zorgde dat zij buiten bewustzijn raakte. Cerise ontfermde zich over het meisje en dekte haar toe. Dat ging wacht houden worden voor de hele nacht.

Asra keek wat verbaasd naar Seven. Dus ze kon wel praten en heette Cerise? Waarom in de vrede had ze nooit wat gezegd? Wat een raar wijf!

[varden]

Na de wasbeurt had Lorenzo hem zo voorzichtig mogelijk in diens eigen kleren gekregen, ook al had het duidelijk pijn gedaan. Seff had zich groot weten te houden en toen hij eindelijk iets had gegeten, krulde hij zich op om te slapen. Die avond werd hij geplaagd door nachtmerries. Van zijn ouders die hem wegstuurden, Lea die hem niet meer wilde zien en boos op hem was omdat hij vertrokken was, hele scenario's werden in zijn koortsige hoofd verdraait tot ware rampscenario's. Stille tranen liepen over zijn gezicht, ook al sliep hij.

Lorenzo wisselde Cerise af halverwege de nacht, ook zodat hij op basis van de sterren hun huidige positie kon uitstippelen en zo kon bedenken hoe ze de volgende dag de roedel achterna konden gaan.

[Ravief]

Het was voor iedereen wel een gebroken nacht, maar Seff was er ernstig aan toe. Asra was behoorlijk pissig op Han en had zich afgesloten via de band, al kon ze hen nog wel voelen. Ze verbonden hem zo goed als ze konden, maar op den duur moesten ze toch echt verder.
Ze gingen maar langzaam en dat zou ook wel een poosje blijven. De Nimf trok met hen mee en wanneer ze zich goed genoeg voelde, deed ze haar best om Seff te genezen. Maar zelfs dat ging nog wel eventjes duren. Ze sprak maar weinig, maar voelde zich duidelijk beter nu ze midden in de natuur waren.
Ook Cerise bleef zorgzaam en misschien was dit wel voor het eerst dat ze merkte hoeveel ze om hem gaf.

[varden]

Toen ze echt genoeg ruimte hadden tussen de bende en henzelf, transformeerden de reddingsbrigade naar wolven. Seff lag op Lorenzo's rug, slechts half bij bewustzijn en vastgemaakt met een touw zodat hij er niet af zou vallen. Asra moest de Nimf maar op zich nemen. Zo konden ze toch sneller reizen.

Kennelijk had Oliver enige invloed gehad op Han, ook al had het hem grootste moeite gekost. Ze hadden uiteindelijk op de rest van de roedel gewacht in een stad die niet ver bij het eerdere vertrekpunt van Asra, Cerise, en Lorenzo vandaan lag. Han was chagrijnig om het oponthoud, maar hij kon niet de helft van zijn roedel achterlaten hierom! Dat zou niet verstandig zijn... Dus hoopten ze snel teken van leven te krijgen van de andere drie!