Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

En Asra was het helemaal spuugzat. "Houd voor eens in je leven gewoon je bek en wees een man." Haar donkere ogen vlamden en er zat een grom in haar stem. "Als je geen zak om iemand geeft, waarom heb je ingestemd om Seff op te nemen?! Hm? Von heeft je haar fucking zoon toevertrouwd! Hij was verkocht en heeft een brandmerk nu, stomme idioot. Wees blij dat hij terug is, want anders had je de hele wereld over kunnen vluchten." Ze haalde diep adem en voelde nu al aan haar stem dat schreeuwen geen goed idee was geweest. "Ik kan niet wachten tot ze hiervan hoort en je totaal in elkaar slaat."

[varden]

Dat zou nog een goed lot voor Han zijn... Hij had Emil ontmoet, Seff's vader. Als die hiervan hoorde, zou hij Han zonder enige vorm van medelijden in stukken scheuren! Han gromde kwaad naar Asra. "Als je zo bezorgd om hem bent, leer hem dan hoe hij zich hoort te gedragen in een roedel. Je kan niet zomaar overal de Alfa gaan uithangen!" En daarmee was het gesprek voor hem afgelopen. Het was verlies, voor Han. Asra had dit gewonnen, dat was voor iedereen wel duidelijk.

[Ravief]

Ze snoof. "Iemand moet het doen!" Maar liet hem weglopen. Ja, Han was dan misschien de Alfa, maar het was voor iedereen duidelijk dat hij heel vaak beter niet de leiding kon hebben. Voor haar was het een raadsel hoe hij überhaupt Alfa was geworden! Asra knikte naar Oliver en praatte hem bij, maar ging daarna met Kiri praten over wat zij ging en wilde doen. Het meisje moest op den duur terug naar haar stam, leek haar. In elk geval kon ze niet bij hen blijven.

Ze bleven een paar dagen in de schuur. Seff moest eerst koortsvrij zijn voor ze verder zouden gaan. In die tijd gebeurde er niet veel. Han en Adán hadden af en toe wat werk en hielden zich redelijk koest. Kiri bleef Seff genezende magie toedienen zoveel ze kon en dat zorgde ervoor dat de ontsteking wegging. Ze bedankte hen wel een duizend keer en gaf een papiertje met waar haar stam woonde aan Cerise zodat ze die aan Seff kon geven. Ze zou hen graag nog een keer in haar thuisdorp ontvangen. Vervolgens brachten Lorenzo en Asra haar naar haar dorp en tegen de tijd dat ze terug kwamen leek de jongste aanwinst een stuk meer opgeknapt.

[varden]

Seff nam afscheid van Kiri, maar in nog zodanig verzwakte toestand dat hij niet helemaal wist wat echt was geweest en wat gedroomd was.
Toen Lorenzo en Asra terugkeerden van hun trip met de Nimf, was de ontsteking inderdaad weg en de koorts een heel stuk gezakt. Heel wat wonden zouden nog behoorlijk moeten genezen, maar dat was nu gewoon een kwestie van tijd en het niet te ver drijven. Hij zou weer kunnen transformeren en rennen, al was dat nog niet in een heel hoog tempo. Hij had Han, Adán, en Iven nog niet gesproken en zelfs nauwelijks gezien maar dat vond hij niet zo erg. Meestal zocht hij, in welke toestand dan ook, het gezelschap van Cerise op en als die niet aanwezig was omdat er gekookt moest worden zat hij vaak bij Asra of Lorenzo. Hij sliep nog altijd veel. Hij glimlachte naar de Bèta toen ze binnen kwam. "Is Kiri veilig thuis?"

[Ravief]

Ze waren een paar dagen weggeweest, maar ondanks de spanningen in de roedel was Asra toch wel blij om weer terug te zijn. Ze groette Seff wat vermoeid en kwam bij hem zitten, maar stond erop dat hij bleef liggen. "Hmhm.. haar hele familie weer blij. Kiri hoopt dat je een keertje langskomt. Iets met tradities en bedanken." Ze haalde haar schouders op en nam Seff eens op. "Hoe is het met jou? Beetje aan de beterende hand?"

[varden]

Han was in die dagen een beetje afgekoeld, hoewel hij nog altijd argwanend was naar hoe Seff zich verder zou gedragen. Seff glimlachte bij dat nieuws, hij was blij dat Kiri weer veilig thuis was. Niemand zou in een kooi moeten zitten. Hij knikte op Asra's vraag. "Veel beter. Cerise zegt dat de koorts bijna weg is." Dat hield in dat hij 's ochtends meestal koortsvrij is, aan het einde van de middag had hij meestal weer een lichte koorts, veroorzaak door het genezingsproces dat aan zijn energie vrat. "Dank je trouwens, dat je achter me aan bent gekomen." Seff wist het niet zeker, maar hij vermoedde dat ze dat tegen Han's orders in had gedaan.
Seff lag ondertussen dicht tegen Asra's been aan, waardoor de lichte koorts inderdaad nog te voelen was maar hij was nagenoeg weg.

[Ravief]

Hij gloeide inderdaad iets meer dan normaal was voor een wolf, maar Asra had er vertrouwen in dat het met een dag beter zou gaan en mogelijk konden ze dan verder trekken richting Casablanca. Gezien ze moe was, ging ze uiteindelijk ook maar liggen waardoor ze aardig dicht bij elkaar lagen. Ze glimlachte naar hem en haalde haar ene schouder lichtjes op. "Als roedel kom je voor elkaar op. We hadden met z'n allen je moeten halen, maar we hadden eigenlijk met z'n allen rustiger aan moeten doen. Maak je er maar niet druk over, oké?" Ze was een grote meid; mocht Han of Adán nog problemen geven dan kon ze wel voor zichzelf zorgen. Ze gaapte behoorlijk en sloot met een tevreden zucht haar ogen.

[varden]

Seff's wolf reageerde wat verbaasd dat er iemand zo dicht bij hem lag, terwijl hij mens was. Ietwat nieuwsgierig reikte het beest naar deze, voor hem toch nog onbekende, vrouw. Seff glimlachte alweer slaperig en niet lang na die woorden, was ook hij weer diep onder zeil.

De volgende ochtend drong Han wel aan op de vraag of Seff in staat was verder te trekken, desnoods zouden ze twee ploegen vormen. Één die bij Seff bleef tijdens het rennen, en de ander die vast vooruit ging om een slaapplek te bemachtigen. Dit oponthoud begon te lang te duren, waardoor ze mogelijk ongewenste aandacht gingen trekken. Door Asra's informatie wisten ze immers dat de jagers hen nog steeds op het spoor waren en zochten. Zelfs Adán werd daar onrustig van, gezien de jongen er weinig voor voelde om ook met zo'n brandmerk op zijn rug te eindigen. Seff wist niet wat de kriebels van het ijzer, die cijfers waren betekenden (het was, in Arabische tekens, het nummer 465). Wel wist hij dat hij erdoor bijna was gedegradeerd tot bezit, als Cerise, Asra en Lorenzo er niet waren geweest. Seff gaf aan dat als ze verder wilden, hij mee zou gaan. Hij wilde hen niet langer hier vasthouden.

[Ravief]

Dit keer deden ze als roedel rustig aan. Ze bleven bij elkaar en letten erop dat ze niet gevolgd werden. Voor een keer kreeg ook iedereen genoeg te eten onderweg, en dat zou straks in Casablanca niet anders worden. Cerise zou immers koken en gezien zij onderaan stond zou ze wel zorgen dat er genoeg was om ook haar maag te vullen.
Seff heelde en dankzij Kiri zou het brandmerk ook goed helen, in plaats van hem nog lang pijn te doen. Zodra het ging, gingen zijn trainingen met Asra ook weer door, ook al waren ze dan onderweg.
Inmiddels had de hele roedel door dat Seven Cerise heette en wel echt kon praten. Ondanks dat, zei ze alsnog niet veel in de groep. Ze was nog altijd niet op haar gemak en bereidde zich nog altijd voor op een vecht of vlucht situatie met Iven of Adán, die haar graag treiterden.

In Casablanca zelf was de hitte wat beter te doen en het hele riedeltje begon weer opnieuw. Dit keer kozen ze voor een ruim appartement. Ze zouden hier lang blijven en dan was een beetje meer ruimte wel gewenst, al sliepen Asra en Cerise nog altijd bij elkaar op de kamer. Tot Seff werk gevonden had wat hem beviel en waar hij voor een tijd in de leer wilde gaan, leerde Cerise hem van alles in en om het huis. Dingen over schoonmaken, maar ook over vuur maken, koken, kruiden, onderhandelen.. maar misschien was het meest belangrijke nog wel dat ze met hem erop uit ging om zijn reuk te oefenen. Ze deden dan als het ware een spelletje: Seff moest Cerise vinden in de stad. Meestal was ze dichtbij, soms maakte ze het hem moeilijk. Op die manier hoopte ze hem ook te leren dat hij op den duur de roedel zelf zou kunnen vinden. Samen liepen ze ook veel door de stad om de stegen en straten te leren kennen en het beviel haar wel. "Als je weer wat gevonden hebt waar je aan de slag wil, kom ik je alsnog halen hoor," zei ze plagend en porde hem vriendschappelijk toen hij haar weer een keer had 'gevonden'.

[varden]

Daardoor kon Seff ook vechten als wolf oefenen, want dat ging toch heel anders. Tanden en klauwen waren heel anders dan armen en benen.
Het litteken op zijn rug zou nooit verdwijnen, Seff vocht er vaak tegen om er met zijn vingers over te gaan. Hij wist niet hoe het eruit zag, en eigenlijk wilde hij dat ook niet weten. Bovendien wilde hij 'door', hij wilde niet te lang nadenken over wat er gebeurd was.
Tijdens hun reis, kwam er het moment dat Seff een hert neerhaalde. Hij was samen met Asra ietsjes afgedwaald voor het beest, dat de roedel goed zou voeden tijdens de laatste sprint naar Casablanca. Maar waar hij op zijn eerste dag in de roedel gewoon was begonnen met eten, zijn maag rammelde nu ook vreselijk, deed hij dit keer een stap terug terwijl Asra de roedel liet weten dat ze een hert te pakken hadden. Nee, hij vond dit niets, dat was wel duidelijk aan zijn uitstraling. Maar hij moest dit doen. In deze roedel waren dingen anders dan thuis, en stond hij niet hoog. Dus moest hij werken voor privileges, of een beter plekje. Accepteren dat je lager stond, hoorde ook bij het leerproces. Dus bood hij, zoals het hoorde, het hert eerst aan aan de Alfa en diens zoon. Seff zou nooit geschikt zijn voor geheel ondergeschikt gedrag, maar hij kon zich wel aanpassen. En hij wist ook dat de vechtpartij zijn eigen schuld was geweest. Dit was zijn manier van excuses aanbieden.
Tegelijk week Seff weinig van Cerise's zijde als wolf, dreigend naar Iven en Adán grommend als die te ver gingen in hun plagerijen. Ja, hij was niet ondergeschikt, en er zat zeker die Alfa in hem. Maar dat was hij hier niet, en daarom probeerde hij ook niet die plek in te nemen.

Seff grijnsde breed naar Cerise. "Mooi! Want anders zou ik expres moeten verdwalen." Hij vond het leuk om samen met haar door de stad te slenteren, maar wist ook dat hij niet te lang kon wachten met het zoeken van werk. Dat werd niet geaccepteerd. Dus klopte hij een week na hun aankomst in Casablanca aan bij een houtbewerker die Izem had aangeraden. Kennelijk kenden de mannen elkaar, hoewel maar vaag had Seff het idee, maar de jongen wilde graag verder leren. Hij vond dit werk leuk! Bijna net zo leuk als koken, maar dat durfde hij nog niet echt toe te geven. De andere roedelleden pestten hem als hij stond te koken in plaats van Cerise. Als hij hier ging werken, had hij dan weer alleen zondag vrij, zoals bij Izem? Want dat zou Seff jammer vinden. Zondag werd vaak opgeëist door Asra voor extra lessen over de roedel, waar nu lessen over zijn Alfa-uitstraling bij leken te komen, en hij wilde ook nog wel een dag waarop hij met Cerise kon dollen. Hij vond hun zoekspelletje veel te leuk om zomaar te laten gaan, bovendien hielp het hem echt om zijn zintuigen te ontwikkelen!