Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

"Serieus? Meerdere roedels die samenwerken? En dat gaat goed?" Ze betwijfelde het dan ook ten zeerste en keek wat gemengd. Enerzijds nieuwsgierig, anderzijds alsof hij moest oppassen. "Maar wil je er dan heen voor het land, of wil je die roedel ontmoeten? En Ierland komt goed, dat weet je." Gezien Cerise zich bezig had gehouden met vraagstukken over relaties, had zij voor een keer de blikken niet opgemerkt.
"Eldon klinkt echt wel geweldig." Ze had, net als Von, zelf maar weinig onderwijs gehad. Ze kon lezen in het Hongaars en kende de Shaneataal, maar verder had ze altijd moeten leren van ervaringen. Gezien haar roedel een paar vaste plekken had gehad en bestond uit verschillende achtergronden, kon ze wel heel wat talen spreken, maar was schrijven voor haar iets waar ze nog heel wat lessen in nodig zou hebben. Dus de school trok haar zeker, zelfs al had deze in de woestijn gestaan.
_______

Lea raakte met oma aan de praat en hoorde haar uit. Ze kon niet geloven dat oma niets had gepland voor de komende weken en ze wilde alles weten! Ging ze mee naar de dierentuin? Had ze nog tips voor andere uitjes? Ja, Lea zou hier helemaal thuis zijn.
Hij kreeg een knipoogje van zijn vrouw en na het avontuur door de tuinen gingen ze naar binnen. Avyanna stelde Rosa gerust dat ze wel met de tuinman zou praten en hen aan elkaar zou voorstellen. Voor nu was het 'opfrissen' en dan was het bijna tijd voor het avondeten.

[varden]

"Nee, mijn vader is volgens mij verbannen toen hij jong was. Zijn wolf is heel erg groot, de grootste die ik ooit heb gezien. Maar Izanagi-wolven zijn juist meestal klein. Mijn pa viel dus veel te veel op tijdens de jacht." Tenminste, zoiets had Seff begrepen. "Ik wil gewoon het land zien. En als ik de roedel dan ook ontmoet is dat misschien leuk, maar anders niet." Hij wist ook niet of hij dat echt wilde, na hoe ze zijn vader hadden behandeld.
"Eldon is ook geweldig. Dat zul je vanzelf zien." Hij glimlachte naar haar. Ja, Cerise leek in heel veel dingen heel erg op Von. Seff had het idee dat ze moeiteloos bij zijn roedel zou passen.
_______

Er was inderdaad alleen een feest, geen officieel bal maar wel erg chique en zeker met dansen, bedacht vlak voor Lea aan de universiteit zou beginnen. Onder andere Mattias en Martijn zouden komen, net als Frida. Friedrich had zich moeten excuseren, hij zat vanwege familieaangelegenheden tot de eerste week van de colleges in Frankrijk.
Mano liep de kamer in en schoot eerst onder de douche, waarna hij zijn koffer opende. "Lieverd, leg me nog één keer uit wat een man hoort te dragen bij avondeten?" Hij wist het kostuum voor een bal, hij wist het kostuum voor alledaagse dingen (en theetijd). Maar wat zat daar tussen in? En hoe moest hij morgen eigenlijk mee op stap?

[Ravief]

"Dat klinkt als een gezellige boel..." mompelde Cerise wat voor/veroordelend en nu was zij het die meer voor zichzelf sprak dan tegen Seff. Maar ze glimlachte warm naar hem. "Het is vast wel te regelen toch? Hoe lang denk je eigenlijk dat je bij deze roedel blijft?" vroeg ze zichzelf daarna hardop af. "Is iemand ooit uitgeleerd?" ze fronste lichtjes, maar was toch wel benieuwd naar het antwoord, al was het een behoorlijk lastige vraag.
_______

Lea grijnsde opgetogen en begon te vertellen over alle jurken die ze voor de gelegenheden had en had er duidelijk zin in. Rosa, ietsjes achter hen, trok een gezicht. Getsie!

Met een lach kwam Avyanna de badkamer uit. Zelf was ze in een jurk geschoten van iets dikkere stof omdat ze snel koud was, maar verder was het een simpel model. Het was netjes genoeg en niet echt opzichtig. Ze koos voor hem een ander overhemd uit, wat er chiquer uitzag. "Deze, met die broek." Even een goede indruk op haar vader maken... Ze was een beetje nerveus en hoopte maar dat het niet teveel over vroeger zou gaan. Nog altijd had ze moeite met zich alles te herinneren, hoewel ze grote delen wel wist. Sommige dingen met Mano was ze ook kwijt en het was heel goed mogelijk dat ze dat nooit meer zou terugkrijgen. Gelukkig was het overgrote deel van hun geschiedenis samen niet uitgewist en was ze alleen maar meer van hem gaan houden door alle jaren heen.
"Denk je dat het goed gaat vanavond?" ze vroeg het meer voor zichzelf dan om hem erop te wijzen dat hij hier niet hoorde en keek naar Mano terwijl ze prutste met een oorbel. "Ik bedoel voor mij. Jij redt je wel," knipoogde Avyanna en bewonderde hem terwijl hij een ander overhemd aantrok.

[varden]

Meteen schudde Seff daarop zijn hoofd. "Niet als ik mijn tante en haar beste vriendin moet geloven. Maar ik wil kijken of ik het hier een jaar vol kan houden. Dan zijn we ook in Ierland. Vanaf daar is het veel makkelijker naar huis." Zeker als Von kon langskomen, maar anders zou hij de reis samen met Cerise maken. Tegen die tijd had hij vast genoeg over spoorzoeken geleerd om dat te kunnen. Bovendien was Lea nu toch naar Wenen, dus de haast was ook enigszins weg. Hij zou immers nog een jaar op Eldon moeten.
_______

Broek, ondershirt, en toen overhemd. Het was even wat geworstel met alle knoopjes, en daarna de stropdas die erbij hoorde. Ook Mano was wat nerveus, hij had geen zin in sneren van Lusio over zich heen krijgen, en daardoor Avyanna's avond te verpesten. Hopelijk had de man Mano iets vergeven dat die diens dochter 'gestolen' had nu er twee gezonde kleinkinderen waren, waarvan één onder het dak van de familie Zeresh zou komen wonen. Mano glimlachte bemoedigend op haar vraag en kwam achter haar staan. Zacht kuste hij haar nek. "Het zal vast prima gaan lieverd. Ik zal me op mijn best gedragen, en jij ziet er weer eens prachtig uit."

[Ravief]

Een jaar, hm? Dat zou snel genoeg voorbij vliegen, wist Cerise. Sowieso de dagen hier gingen nu al heel snel en ze was al de tel kwijt hoe lang ze hier waren. Inmiddels hadden Lorenzo en Oliver en Han ook vaste banen, net als Asra. Adán en Iven hobbelden nog een beetje van plek naar plek, wat ook wel met karakter te maken had. Ze hielden het gewoon nergens lang vol...
"Dat klinkt als een goed plan," mompelde ze en glimlachte licht. Het verschil met de jongeman met wie ze nu door het park struinde, en degene die ze maanden terug had ontmoet was nu al enorm. Ze zou het niet zo snel aan Seff's neus hangen, maar Von's keuze was inderdaad wel een goede geweest.
Ze lachte om zijn gemompel dat je nooit was uitgeleerd en keek hem plagend aan. "Oh ja? Wat zou je nog willen leren een keertje?" Over de lessen over om te gaan met vrouwen was tot nu toe in elk geval weinig gekomen, maar misschien was dat ook meer een gelegenheidsding.
_________________

Tevreden leunde Avyanna tegen zijn borst aan en ontspande door zijn aanwezigheid en warmte en zijn adem tegen haar hals maakte haar kriebelig. Ze draaide zich om en keek hem ondeugend aan. "Als je je heel goed weet te gedragen krijg je daar vanavond wel wat voor," ze knipoogde brutaal en liep toen voor hem uit de kamer uit. Niemand ging hen uit elkaar drijven en met hun dochters op heel andere kamers aan de andere kant van de gang, was de gelegenheid voor seks te mooi om te laten.

[varden]

"Hmm... Ik zou nog steeds willen leren hoe je in vredesnaam met een vrouw hoort om te gaan", zei hij met een plagende grijns. Maar daarna werd hij weer serieus. "Ik wil graag nog goed Engels en Duits leren, kaartlezen, en hoe je moet overleven in de wildernis." Natuurlijk ging dat relatief makkelijk als wolf, maar wat nou als je met nieuwe maan ergens verdwaald was? Met nieuwe maan konden ze geen wolf worden immers. Maar dan moest je ook kunnen overleven! Dit waren dingen waar hij hiervoor nooit over na had gedacht. "En ik wil leren hoe ik mijn uitstraling moet controleren." Want die Alfa die maar te pas en te onpas tevoorschijn kwam hielp hem duidelijk niet!
_________________

Mano gromde zacht getergd, terwijl ze voor hem uitliep. Zijn vrouw wist hem na al die jaren nog steeds om haar vinger te winden als ze dat wilde. Maar toen ze bij de eetkamer kwamen, wat meer een kleine eetzaal was, had hij zijn houding alweer terug gevonden en schoof galant Avyanna's stoel voor haar naar achteren, waarna hij naast haar plaatsnam. Lusio en Nozomi zaten al, net als Rosa en Lea. Lusio glimlachte warm naar zijn dochter. "Avyanna, lieverd, het is goed je weer te zien. En wat een prachtige dochters hebben jullie." 'Jullie'! Niet 'je'! Zou het dan toch eindelijk eens goed komen? Of had Nozomi hem gewoon streng toegesproken?

[Ravief]

"Vrouwen zijn ongrijpbaar, dus vergeet dat maar rustig," lachte ze. Soms begreep ze niks van zichzelf en waarom ze nou deed zoals ze deed en dat gold eigenlijk voor elke vrouw die ze ooit had ontmoet. "Maar er zijn een paar regels waar je mogelijk wat aan hebt." Ze wandelden rustig verder, nu weer richting huis omdat het al aardig wat later werd en voor Seff zou er morgen gewoon weer een lange werkdag zijn. Cerise sliep meestal uit. "Ik kan je helpen met Engels, maar Duits vind ik zelf ook lastig," gaf ze aan en haalde een schouder op. "Als je het ziet zitten naast je trainingsschema?" Al met al waren het voor hem wel drukke dagen zo. Maar om zijn volgende leerpunt moest ze weer lachen en ze grijnsde plagend. "Ik wil je wel laten verdwalen, dat schijnt het beste te werken." Daarna werd Cerise weer stil. Ja, zijn houding was misschien -als toekomstige Alfa- wel het belangrijkste.. zijzelf als alfa/nogwattes kind had er geen moeite mee, maar ze wist dat ze sterker was dan hoe ze zich nu opstelde. Misschien was het iets wat vanzelf moest gaan?
_______

"Papa!" groette ze met een brede glimlach en keek daarna even naar Mano met een blik van 'dat viel alvast mee'. Onder het eten hadden ze het over kleine ditjes en datjes en vertelde ze over hun plannen om de kas op te knappen en naar de dierentuin te gaan.
Rosa keek van Lea af hoe ze het bestek hoorde te gebruiken en welke mes en vork nu weer aan de beurt waren! Ze lette niet echt op het gesprek, er vanuit gaande dat dat voor de volwassenen was.

[varden]

Seff moest erom lachen, maar bromde tegelijk. Want hoe moest hij dan ooit leren hoe hij met vrouwen om moest gaan? "Graag, en ik red het wel ernaast." Dan moest hij gewoon wat harder werken. "Zullen we elke dag een uur doen, na training?" Nou ja, na de douche na training dan. Verdwalen was eigenlijk niet iets dat hij wilde herhalen, en hoewel hij dat anders niet zou zeggen en maar zwijgend zou ondergaan wat anderen voor hem bedachten, herinnerde hij zich dat hij juist op zijn strepen moest kunnen staan. "Ik eh... Ik vind wel een andere manier. Verdwalen is na Marakesh niet iets dat ik graag herhaal." Na Marakesh, en na de woestijn. Beiden waren gebeurd omdat hij verdwaald was, beiden waren nare ervaringen geweest die hem bijna zijn leven gekost hadden. Of op z'n minst zijn vrijheid.
_______

Tot opa Zeresh het woord ineens op Rosa richtte. "Dus Rosalie, heb jij enige ambitie om net als je zus naar de universiteit te gaan?" Met andere woorden, zouden beide dochters onder hun dak komen leven en daardoor 'gevormd' kunnen worden door het leven in Wenen. Mano deed heel erg alsof hij die implicatie niet hoorde, en nam gewoon rustig een hap.

[Ravief]

Dat was in elk geval een goed plan, al waarschuwde ze hem wel direct dat ze het niet kon schrijven en dat ze ook nog nooit les had gegeven dus het zou wel even zoeken zijn. "Hé," haar hele wezen verzachtte. "Het was maar een grapje, ik bedoelde het niet zo. Je komt er wel Seff, je hebt al ontzettend veel geleerd. Dat overleven zal in Ierland wel komen, daar is het klimaat wat meer te vergelijken met de rest van Europa en dan kunnen we gaan sporen lezen en vuurtjes bouwen enzo.."
Maar daarna rilde ze en kroop onbewust een beetje tegen hem aan.
_______

Geschrokken keek ze op en liet per ongeluk haar lepel in de soep kletteren. Snel trok ze haar handen terug en voelde hoe haar wangen rood werden. Rosa schudde haar hoofd. "Ik denk het niet, opa. Ik ben niet zo slim als Lea. Maar ik heb nog een heel jaar school voor de boeg, dus wie weet wat ik uiteindelijk ga doen." Misschien niet wat hij had willen horen, maar tegelijk was er een kans dat ze zich zou bedenken? Was het een goed antwoord? Onder de tafel kneep ze haar handen behoorlijk hard samen.

[varden]

Hij glimlachte naar haar. "Je hebt gelijk, het komt wel goed. Eerst maar Engels." Ook zeer handig voor in Ierland. Hoewel hij daar nog wel even zou worstelen met het accent van de Ieren. "Heb je het koud? Hier!" Toen hij haar voelde rillen liet hij haar even los en bood haar daarna zijn vest aan. Dat was iets warmer.
_______

Lusio knikte rustig. "Aah, je bent ook nog jong. Je hebt nog alle tijd om te beslissen wat je wilt met je toekomst. Les geven zoals je moeder, colleges volgen zoals je zus, of fysieke arbeid plegend zoals je vader." Er zat niet echt een sneer achter, hoewel Mano even dreigen opkeek. Lusio moest het niet wagen om dit onprettig te maken waar Rosa en Lea bij waren! "Maar je zult vast net zo slim zijn als je zus. Jullie hebben duidelijk je moeders hersenen geerfd." Daarna keek Lusio naar Mano. "En Manuel, hoe gaat het met je familie? We hebben de Torrez-troep al lang niet in Wenen gezien." Mano keek verbaasd op. Lusio hield de komst van zijn familie in Wenen in de gaten? Hoewel... Eigenlijk was dat niet verrassend. Zigeuners bezorgden rijken meestal de kriebels. "Het gaat goed met ze, dank u dat u het vraagt. Maar u hoeft ze nog enige tijd niet in Wenen te verwachten, het is hier wat te koud voor ze. We hebben ze afgelopen zomer voor het eerst in vele jaren opgezocht." Te koud, en de Oostenrijkers spendeerden niet genoeg aan waarzeggers en circus-acts. In het zuiden viel veel meer voor de Torres-roedel te verdienen. Lusio knikte, en daarmee was de beleefde conversatie tussen de twee mannen over maar wel pijnloos verlopen.