Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ook Cerise keek verwonderd. Ze begreep niet hoe een wolf zonder roedel kon, maar in elk geval had hij wel de mogelijkheid om nog met wolven om te gaan en met ze te rennen. Maar ze nipte van haar wijn en keek hem aan. "Dus je wilt je schouder vol met je levensverhaal?" Ze kon zich niet zo goed voorstellen waarom hij dat zou willen. Wat was er mis met gewoon vertellen? Was dit iets wat hij wilde omdat iemand anders, waar hij duidelijk tegenop keek, het had?
_________

Rosa glimlachte verontschuldigd tegen de man. "Bis mörgen!" zei ze en wenste hem nog een fijne dag. Snel schoot ze naar haar kamer voor een snelle douche en trok een jurkje aan en bond haar lange lokken in een vluchtige knot. De dierentuin wilde ze natuurlijk niet missen en al snel was het hele gezelschap klaar om te gaan. Ze gingen met de koets door Wenen en Rosa keek haar ogen uit. Wat een drukte!

[varden]

Seff schudde snel zijn hoofd. "Nou ja, in het begin wel. Omdat Kaspar het ook had. Maar... ik zat er laatst over te denken en dat is geen goede reden om iets te doen. Nu wil ik graag een paar tatoeages, maar niet meer mijn hele levensverhaal. Daar heb ik ook nog lang niet genoeg voor meegemaakt. Ik heb er nu één van Ierland, mijn moeders land, en ik wil er nog één van Mongolië, waar mijn vader vandaan komt. Daarna weet ik niet wat ik wil laten zetten. Maar het moet wel betekenis hebben." Anders was een tatoeage niets waard. Je liep er immers je hele leven mee rond, dan moest het wel iets bij zich dragen. Dat puppy-achtige kopieergedrag moest eens over zijn.
_________

Mano's wolf bromde even zacht door de drukte, de smalle straten, de hoge gebouwen, en het gebrek aan vrije ruimte en natuur. Het beest was opgegroeid in de open lucht, had altijd rondgetrokken. Maar de mens vertelde het beest dat het het er maar mee te doen had.
Toen ze aankwamen bij de dierentuin kocht hij voor iedereen kaartjes en al snel liepen ze naar binnen. "Goed, wat willen jullie allemaal zien?" Er was immers van alles en hoewel ze zouden kunnen opsplitsen wist Mano niet of dat een goed idee was. Vragend keek hij even naar Avyanna. "We kunnen opsplitsen, maar het kan ook gezellig zijn dat ieder om en om een dier kiest waar we dan heen gaan?" Dan raakten ze elkaar ook niet kwijt in deze drukte.

[Ravief]

Ze glimlachte en begon aan haar vis terwijl ze humde en knikte op zijn verhaal. "Aah, vandaar dus ook de stop bij de winkel toen!" merkte ze, tussen twee happen door, op. "Weet je al wat je wil laten zetten?" En Cerise knikte weer op zijn 'het moet wel betekenis hebben'. "Daarom is het ook zo, dat als ik een tatoeage laat zetten, dat het de afbeelding van de hanger is. Ik zou verder niet weten wat het zou moeten worden."
________

"De witte tijgers!" zei Lea direct en Rosa haalde haar schouders op, het klonk tof genoeg! Konden ze niet gewoon alles zien? Ze wilde niet maar vier dieren zien..
Avyanna glimlachte en legde haar hand op Mano's arm en leunde lichtjes tegen hem aan. "Bij elkaar blijven klinkt goed. Laten we die tijgers maar eens zoeken, dan." Tenslotte was het de bedoeling dat het een familie-uitje zou zijn.

[varden]

Seff knikte en hij pakte een servetje waarop hij een simpel symbool uittekende. "Dit staat in Mongolië voor familie en vertrouwen. Ik heb mijn moeder best wel teleurgesteld toen ik de andere tatoeage liet zetten, ik had beloofd dat niet te doen tot ik 18 was maar liet hem al zetten toen ik net 16 was. Ik wil mezelf hiermee beloven nooit meer iemands vertrouwen te breken." Hij knikte ook toen zij vertelde. "Het is een mooi symbool, en het betekent duidelijk heel veel voor je, dat is belangrijk." Want anders werd het zien in de spiegel na een tijdje betekenisloos en saai. Niet handig voor iets dat je de rest van je leven zou dragen.
________

Mano bedoelde niet maar vier dieren, maar wilde voorkomen dat één iemand al diens lievelingsdieren zou zien, en iemand anders niet. Dus om en om zouden ze een dier kiezen.
De tijgers waren bijzonder interessant, net als de leeuwen die in het hok ernaast zaten. "Die doen me denken aan Sam", zei Mano grinnikend. "Hoewel die meestal chagrijniger kijkt als ik hem tegenkom in het bos." Leeuw en wolf deden samen elke dag een wachtronde buiten de muren van Eldon in hun niet-menselijke vorm, om mogelijke vallen en jagers die gepasseerd hadden te ruiken. Maar ze liepen altijd in tegenovergestelde richting en kwamen elkaar dan bij de poort weer tegen.

[Ravief]

Ze bekeek het en misschien was juist de eenvoud ervan wel zo mooi. "Tof, ik denk dat het goed bij je past." Waarna Cerise grinnikte en hem plagend aankeek. "Misschien moet je je moeder maar even op de hoogte stellen van het feit dat je er nog eentje gaat laten zetten. Wat moet ze je nu geven voor je verjaardag?"
___

Dat was iets waar ze dan wel over konden nadenken. Voor nu had Von eerder de drang om die kant op te gaan en Han alle hoeken van de stad(!) te laten zien. Hoe haalde hij het in zijn stomme hoofd om haar enige kind alleen te laten?! Goed, Seff vroeg haar dan wel om hem nu nog niet op te komen zoeken, maar de drang om wel te gaan was sterker dan ooit. Tegelijk was ze opgelucht dat het goed met hem ging, dat het goed was afgelopen en dat hij veel leerde. Ze kon goed aan zijn brieven merken dat hij veranderde en was dat niet precies wat de bedoeling was van deze onderneming? Maar Von had nooit gewild dat het zo zou gaan...
_____

"Misschien ligt dat eerder aan jou," merkte Avyanna heel serieus op. "Hij en Destan kunnen heel goed met elkaar overweg." Ze was hem aan het plagen, maar haar uitdrukking bleef serieus.
Ondertussen volgden ze Rosa en Lea die al kletsend en wijzend van kooi naar kooi hobbelden. Hier en daar keek Rosa toch wel echt bedenkelijk. Was het niet zielig om dieren zo te houden? Bij Wystan hadden ze tenminste veel ruimte en werden ze op den duur weer losgelaten en zocht hij andere exemplaren voor de lessen. Lea deelde die mening, maar desalniettemin bleef het geweldig om de beesten te zien. Bij sommige verblijven bleef ze extra lang staan en maakte dan een vlugge schets.

[varden]

Seff grinnikte. "Dat is misschien een goed idee. Ik hoef niet weer huisarrest..." Over die laatste opmerking moest hij even nadenken en haalde toen zijn schouders op. "Ze hoeven me niets te geven. Ze hebben mijn hele leven al voor me gezorgd en op me gelet. Ik denk dat als ik gewoon straks weer thuis kan komen, dat genoeg is." Dan zou hij zijn laatste jaar Eldon kunnen doen, zijn diploma halen, en een eigen toekomst beginnen. "Wanneer ben jij eigenlijk jarig Cerise?" Grote kans dat hij die immers mee zou maken.
___

Emil wilde haar kalmeren, tot hij hoorde wat Seff overkomen was. Toen moest Von hem tegenhouden, om niet direct naar Marokko te gaan om Han aan stukken te scheuren. De grote wolf kalmeerde maar met heel veel moeite, en dan alleen omdat Von de rest van Seff's brief voorlas. Hij zuchtte en trok zijn mate dicht tegen zich aan. "Mis Seff", bromde hij. Met de roedel rennen was toch anders zonder hun zoon. Zeker nu ook Lea weg was. "Dit goed voor hem, maar toch... Voelt soms vreemd." En Emil maakte zich vaak genoeg zorgen om de jongen. Nu hadden alle drie de Izanagi's geleden door de handen van mensen die hen enkel als slachtoffer zagen. Von in de kooi, Emil als verschoppeling, en Seff bijna als slaaf.
_____

Mano stak uit protest zijn tong naar haar uit. "Hij en Destan moeten ook wel met elkaar overweg kunnen, anders rennen Aya en Nova samen weg", zei hij zacht grinnikend. Ze plaagden de jonge vrouwen er nog wel eens mee, of ze niet bij toeval toch stiekem op elkaar vielen. Vooral Aya was daar leuk mee op de kast te jagen.
Mano keek een paar keer over Lea's schouder naar haar schetsen. Misschien was dat een goed afscheidscadeau van hen, voor haar. Een abonnement voor de dierentuin tijdens haar studie. Dan kon ze de dieren vaker bestuderen en haar schetsen perfectioneren als ze dat wilde. Hij zou het die avond aan Avyanna voorstellen. Het zou bovendien iets zijn dat ze zelf voor haar konden kopen, gezien ze beiden wel een goed salaris hadden (ook al viel dat in het niets bij het geld van Avy's ouders).

Tijdens de lunch kwam Mano aanzetten met vier grote ijshoorns, ieder met drie bolletjes. Hij kende gelukkig de favoriete smaken van de drie vrouwen goed. "Volgens mij had ik nog iets goed te maken." Hij knipoogde grijnzend naar Rosa. Hij was zijn belofte niet vergeten.

[Ravief]

Kijk nou, dat was een verrassend antwoord! Thuiskomen was genoeg voor hem? Cerise haar bewondering groeide nog een beetje meer. "Natuurlijk kun je thuiskomen. Waarom zou dat niet kunnen?" maar toen het over haar verjaardag ging keek ze weer verbaasd. Niemand had daar ooit aandacht aan besteed, dus dit was een beetje bizar. "Ehm.. 18 november," antwoordde ze dan ook met lichte verwondering in haar stem.
____

Von had hem inderdaad maar nét kunnen kalmeren en daarna nog een hele tijd op hem in moeten praten om hem ook daadwerkelijk op de bank te krijgen zodat hij inderdaad naar de rest van de brief kon luisteren. Von knuffelde hem lang en stevig. "Ik mis hem ook lieverd," mompelde ze. "Maar kijk hoever hij al is gekomen.. Ik denk dat hem ophalen in Ierland een goed idee is."
_____

Ze reageerde door hem plagend een duwtje te geven en haar ogen te rollen. Die twee zouden er nooit samen vandoor gaan. Misschien alleen als Destan en Sam niet goed voor hen waren, maar dan zou het alsnog niet zijn alsof zij als stel weg zouden gaan. "Heb je die kinderachtige plagerij nu nog niet afgeleerd?"

Oeeeeh, ijs! Al snel was alles vergeten en zaten ze te genieten in stilte, terwijl ze nog altijd om zich heen keken. Tot dusver was het de eerste dag dat beide meisjes zich prima vermaakten en het geweldig vonden in Wenen. Voor Avyanna was het nog altijd een vreemd gevoel om terug te zijn hier. Het was heel erg dubbel want zij voelde zich nog altijd thuis hier, maar tegelijk was ze hier ook een beetje misplaatst. Al was het al met al een prima dag en moesten ze nog naar de markt. Avyanna hoopte dat ze meer van dit soort gezinsdagen konden inplannen. Of desnoods uitjes met Mano. Tenslotte was dit een beetje vakantie voor hen allemaal!

[varden]

Seff haalde opnieuw zijn schouders op. Nog altijd knaagde het een beetje aan hem dat zijn ouders hem weggestuurd hadden, ook al wist hij inmiddels heus wel dat dat echt voor zijn eigen bestwil was. Maar die twijfel sloeg soms nog wel eens toe. Zouden ze hem weer thuis willen hebben? Of zouden ze liever willen dat hij zelf ergens ging wonen, en dat hij misschien zijn eigen roedel zou beginnen? Als Seff niet zo lekker in zijn vel zat, kwamen dat soort gedachtes snel weer op. "Ik hoop vooral dat het niet heel vreemd voelt." Hij zou tegen die tijd immers een jaar van huis geweest zijn. Maar zijn ietwat droevige gedachten werden weggevaagd door Cerise's verbaasde gezicht, dat er erg grappig uitzag. Seff grinnikte dan ook weer zacht. "Hmm... Zijn we tegen die tijd niet al in Ierland?" Hij zou de datum niet vergeten, want het was duidelijk dat haar verjaardag meestal zomaar voorbij ging.
____

Emil bromde instemmend, maar hield haar nog steeds dicht tegen zich aan in zijn armen. Zijn wolf roerde zich, het er duidelijk niet mee eens zijnde dat hij Han niet aan hele kleine stukjes mocht scheuren. "Han grotere lastpost dan vroeger", bromde de wolf.
_____

Mano schudde vrolijk zijn hoofd. Nee! Plagen was leuk! Zeker bij Aya! Bij Nova deed hij het iets minder. Ze hadden immers toch een geschiedenis samen en hoewel ze het er nooit over hadden, kon Nova die nog wel eens opbrengen om terug te pesten.
Toen ze verder liepen bood Mano Avyanna hoffelijk, en volgens de manieren van de hogere klasse, zijn arm uit en knipoogde naar haar. Hij vond het een heerlijke dag samen. Maar terwijl de meisjes weer voor hen uit liepen keek hij glimlachend, en duidelijk nog altijd heel erg verliefd, naar zijn vrouw. "Lieverd, heb je zin om morgenavond met me uit eten te gaan?" Zo vaak gingen ze immers allang niet meer op een 'date', gewoon zij met z'n tweeën die iets speciaals deden. Dus als ze er eens de kans toe kregen, greep Mano die graag.

[Ravief]

Ze glimlachte warm naar hem en legde even haar hand op de zijne. "Joh, daar hoef je je echt geen zorgen over te maken. Misschien is het een dag wennen, maar ik weet zeker dat dat goed komt." Waarna ze hem losliet om haar glas weer op te pakken en tussendoor een hapje te eten. Al met al vond zij het een heerlijke avond tot nu toe.
Dit keer was Cerise het die haar schouders ophaalde. "Ik ga er wel van uit, eigenlijk. Waarschijnlijk vertrekken we vroeg in oktober. Maar ja, we hebben het wel over Han hier.." Daarmee nog maar eens aangevend dat het nooit helemaal zeker was hoe dingen zouden verlopen. Voor hetzelfde geld, vertrokken ze in september al, of nog eerder. Of gingen ze ineens ergens anders heen. Al hoopte Cerise van harte van niet. Seff keek duidelijk uit naar Ierland en zijzelf was er ook wel nieuwsgierig naar geworden.
_____

"Hij krijgt zijn loon nog wel," mompelde Von nogal duister maar ook zij had moeite om te blijven zitten. Uiteindelijk was dit wat Seff wilde en hij gaf aan dat het goed met hem ging, immers? En het leek erop dat hij iemand had om mee te praten en raad te geven, gezien sommige zinnen niet helemaal zijn stijl leken. Dat was dan weer iets wat haar gerust stelde.
______

Avyanna werd warm van die blik. Zelfs na al die jaren kreeg hij haar absoluut nog aan het smelten! Ze glimlachte zelfs een beetje verlegen naar hem terwijl ze met een knikje instemde. "Dat klinkt heerlijk," gaf ze aan. De meiden zouden zich wel een avondje redden toch?

[varden]

Seff knikte. Ja, dat hadden ze al ondervonden met deze trip naar Marokko, die nog steeds maar uit de lucht gegrepen leek te zijn. "We staan zeker te laag in de rangorde om er iets over te zeggen te hebben?" Vroeg hij grinnikend. Hoewel Seff een natuurlijke Alfa leek te zijn, kwam het niet echt in hem op om te vechten voor een betere plek in de roedel. Hij vond zijn positie fijn, want daardoor stond hij elke dag met Cerise te werken en kon hij haar een beetje helpen tegen de rest van de roedel. Bovendien had hij geen zin in Iven en Adán weer op zijn dak kregen omdat ze hem te dicht bij hun posities vonden komen. De twee zouden die immers met hand (en vooral tand) verdedigen. Niet iets waar Seff naar uitkeek op het moment. "Sneeuwt het eigenlijk in Ierland?" Seff vermoedde van wel, en hoewel hij winterkleren bij zich had, waren die mogelijk inmiddels een beetje te klein geworden. Aan de andere kant waren dat zorgen voor de toekomst, gezien de winter nog maanden zou duren.
_____

Emil bromde tevreden. Ze kregen Han nog wel. Maar voor nu begroef hij zijn gezicht in Von's lokken en liet haar geur hem ietsjes meer kalmeren. "Stukje rennen?" Hij had geen werk meer vandaag en zijn wolf wilde stoom afblazen en bij Von zijn. Het beest zat nu al vreselijk dicht aan het oppervlakte.
______

Waarschijnlijk wel, en anders mochten ze hun grootouders tot waanzin drijven.
De eerste week in huize Zeresh verliep rustig, Mano en Lusio gingen elkaar uit de weg en de meisjes konden lekker hun eigen gang gaan. Vanaf de tweede week stonden er meer sociale gebeurtenissen op de planning. Families zouden komen eten, er zouden soiree's zijn, muziekavonden voor de dames, en helemaal aan het einde was er natuurlijk het bal dat Nozomi aan het organiseren was. Mano slikte maar in dat hij vermoedde dat het een debutantenbal zou zijn voor Lea, gezien het hem wel duidelijk was dat Nozomi en Lusio hoopten dat hun oudste kleindochter wel met een hoogstaande familie zou trouwen. Maar dat zei hij niet, hij wilde Avyanna niet voor de schenen schoppen. Voordat al die heisa echter begon, gingen zijn nog eens een avond met z'n tweeën op stap. Mano stond bij de koets te wachten op Avyanna, volledig in pak.