MA - toekomst

[Maanwezen]

Melenwyn schudde even lachend het hoofd en reikte hem alvast een keukenhanddoek aan om het ergste aan te pakken. "Wel, ik ben blij dat jullie je geamuseerd hebben. Arandur heeft je heel hard gemist.." en zij natuurlijk ook, al was het een mengeling van gemis en zenuwslopende bezorgdheid. En oh, wat zag hij er heerlijk jongensachtig en sexy uit. "Lisse.. valt nog af te wachten, maar ze is alvast beter dan gisteren. En wij... moeten maar eens praten." Het lachje dat daarop volgde was een beetje ongemakkelijk.

[Ravief]

Zijn gezicht verzachtte naar dat liefhebbende trekje wat alleen zij en de kids op zijn gezicht konden toveren. "Ik heb jullie ook vreselijk gemist." Maar daarna veegde Amiel het water uit zijn gezicht, deed een poging om zijn krullen alvast een beetje te drogen. Bij haar woorden blikte hij verbaasd tussen handdoek en lokken haar door naar haar. Praten? Dat klonk... Hij wist niet goed wat hij ervan moest denken, eigenlijk. "Oké," reageerde Amiel dan ook langzaam. "Als we de avond voor onszelf hebben dan maar." Maar Amiel knipoogde en drukte haar nog een half natte kus op de wang en schoot toen naar de badkamer, voordat ze hem kon prikken. Zijn zachte lach klonk echoënd in de badkamer en even later kwam een mini-Amiel warm en schoon en in droge kleren naar buiten en ging grote Amiel douchen en zich opfrissen. Daarna schoof hij naast Lisse en drukte haar een kus op t haar. "He meiske, wat ben je aan het maken?"
"Tekening van wolven," mompelde ze, terwijl ze onbewust naar haar vader toe bewoog. "Maar ze zijn wel heel moeilijk!" het kwam in elk geval neer op een soort van honden met gele ogen die door het bos renden - vermoedde Amiel - en er lagen hier en daar figuurtjes op de wolven. Aelia en zijzelf natuurlijk...

[Maanwezen]

Melenwyn ging even aan de slag met wat kruiden, niet ver uit de buurt van waar ze bezig waren, zodat ze Lisse in de gaten kon houden en haar tegelijkertijd wat ruimte kon geven. Na een tijdje kwam Arandur haar stilletjes helpen en toonde ze hem het een en ander aan. Van aan het aanrecht keek ze af en toe toe en hoorde ze Lisses verhaal aan. Er zouden vast nog een boel tekeningen van wolven volgen. Ze hoopte maar dat die gedachte troostend genoeg zou zijn voor Lisse en haar steun zouden geven.

[Ravief]

Waarop Amiel haar hielp met wolven tekenen en ze samen zachtjes aan de praat raakten. Lisse was af en toe nog gespannen en keek dan geschrokken op als ze een vreemd of plots geluid hoorde, maar ze was redelijk op haar gemak. Amiel kon alleen maar hopen dat het elke dag beter zou gaan. Het was lastig om zijn wildebras zo stilletjes te zien, maar hij vermoedde dat ze hier wel overheen zou groeien.
Ze dekten samen de tafel en het was een heel stuk stiller aan tafel, maar Amiel nam de tijd om ze elk aan het woord te laten en ze de ruimte te geven om te vertellen. Ja, een hele week vrij extra was een goed idee geweest.
Na het eten zat hij nog een poos met Arandur te praten over kruiden en zijn letters en lezen, maar al met al vloog de dag voorbij. De twee bleven langer op dan normaal, tot Lisse in slaap viel op zijn schoot. Vertederd streelde hij over haar bruinzwarte lokken en hield haar vast, terwijl zijn blik die van Mel zocht. Goed, hij had zichzelf nooit als ouder gezien, maar het beviel hem uitstekend.

[Maanwezen]

Melenwyn smolt bijna weg bij die aanblik. Inmiddels hadden ze zich op de bank geïnstalleerd en was het vuur gezellig aan het knapperen in de haard. Arandur zat naast haar en had zelf een verhaaltje proberen voorlezen, om te oefenen op zijn lezen, iets wat ze enkel kon aanmoedigen. Maar Lisse.. ja die zocht duidelijk graag de aandacht van haar sterke papa. Toen Arandur ook uitgebreid gaapte, nam ze hem in haar armen. "Hophop, we zullen maar eens jullie bedden gaan zoeken, voor jullie heel de nacht op de bank blijven liggen."

[Ravief]

Arandur protesteerde halfslachtig, maar ook bij zijn vader kreeg hij geen gehoor. "Je bed slaap veel lekkerder, hoor. Kom op. Ik weet zeker dat jij eerder klaar bent dan ik Lisse heb ingestopt." Amiel ging voorzichtig staan met zijn vrachtje en liep rustig met Lisse naar de kamer. Een keertje geen tandenpoetsen kon vast geen kwaad, al maakte hij haar wel half wakker met het aantrekken van haar pyjama. Maar eenmaal in bed sliep Lisse zo verder en kreeg Arandur de eer om alleen voorgelezen te worden door Mel. Zoals altijd ging Amiel afruimen en de afwas doen en vroeg hij zich af waar Mel het over wilde hebben.

[Maanwezen]

Gezien hij het al lang genoeg gerekt had kreeg Arandur maar een kort verhaaltje te horen die avond. Melenwyn gaf hem en Lisse nog een kusje op hun voorhoofden en wenste hen welterusten. Ze was er zeker van dat zijn hoofd niet lang op het kussen moest liggen vooraleer hij naar dromenland vertrok. Zelf ging ze ook even haar nachtgewaad aantrekken vooraleer ze hem ging opzoeken. Hij stond precies nog met zijn handen in het sop, dus besloop ze hem langs achteren en ging op haar tippen staan om haar handen over zijn ogen te leggen. Alsof hij niet kon raden wie het was!

[Ravief]

Verrast, alsnog, lachte Amiel zacht en ontspande zich, zodat zij hem beter kon aanraken. Het was altijd heerlijk om haar tengere gestalte in zijn armen te hebben, alsof hij haar kon beschermen tegen alles. Ze zou bijna verdwijnen in zijn omhelzing, simpelweg omdat hij zo'n stuk langer was en redelijk gespierd. Het zou hem nu echter niet verbazen als Mel zelfs een beetje gebruik moest maken van haar vleugels om hem op deze manier te verrassen. Langzaam haalde hij zijn handen uit het sop en veegde ze droog aan zijn broek en draaide zich om. Bewonderend gleed zijn blik over haar heen en zijn handen gleden naar haar zijden. "Wat zie je er mooi uit," mompelde hij, en hij meende het, al had ze een nachthemd aan. Of misschien juist daarom?

[Maanwezen]

Na al die jaren wisten zijn complimenten haar nog altijd te bekoren, ze lachte hem dan ook liefjes toe en hun vingers verstrengelden zich. "Dat zeg je alleen omdat je me een tijdje niet gezien hebt," zei ze plagerig, al zou ze hem ook kunnen zeggen hoe ongelofelijk fantastisch hij eruit zag en hoe ze het gemist had om hem te bestuderen en hem opnieuw en opnieuw te verkennen. "wat me eraan doet denken... ik zou je nog wel eens als model willen..." Al was dat voor een portret dat hun slaapkamer nooit uit hoefde.

[Ravief]

Hij grinnikte zachtjes en drukte een kus op haar lippen. "Klopt, je ziet er betoverend mooi uit. Maar dat ben je elke dag, mijn lief." Waarna hij met haar door de kamer danste en halt hield voor de bank en haar verbaasd aankeek. Een ondeugende blik verscheen. "Dan moeten we dat maar eens een keertje doen. Als de kinderen les hebben, of zo."
toch was Amiel wel wat verbaasd om haar nachthemd. Was ze zo moe, of was hij compleet de tijd vergeten? Of wilde ze gewoon met hem naar bed, want daar had hij natuurlijk geen bezwaren tegen. Maar eerst... "Je wilde het ergens over hebben? Gaat het om Lisse?" Want er zouden nog wel stapels aan vragen zijn, al had hij zoveel mogelijk al verteld.