Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise begon alleen maar betrapt te glimlachen en stak haar tong uit. Maar ze lette daarna wel op het eten en ze aten voor een keertje buiten. De grill werd vervangen voor een vuurkorf en het werd een gezellige avond. Dekens werden naar buiten gesleept en ze gingen dichter bij elkaar zitten, terwijl het vuur wat hoger gestookt werd. Natuurlijk zat ze naast Seff en kroop ze een beetje tegen hem aan voor zijn warmte, en omdat het fijn voelde.
Uiteindelijk werd er dan begonnen aan de vergadering. Iedereen werd gevraagd naar de mening over hoelang ze nog wilden blijven en wat hun voorstel was om naar toe te gaan. Niet dat ze daar altijd naar luisterden, maar meestal werd het wel meegenomen in de beslissing.
_____

"Ik lees eerst wat er wordt gevraagd, dan kijk ik naar de informatie die is gegeven en daarna lees ik mijn aantekeningen nog eens door. Gezond verstand. Bovendien heb ik slimme ouders en zo'n poppetje ben ik dus echt niet." Maar ondertussen had ze hen alle drie wel de sleutel gegeven om een voldoende te krijgen bij de opdracht. Ze sloeg echter haar boeken dicht en keek naar Elias. "Volgens mij ging ik je overtuigen van het feit dat ik heus wel piano kan spelen?"

[varden]

Seff sloeg zijn arm om haar heen en hield haar dicht tegen hem aan, zacht glimlachend. Nu keken er meer roedelleden naar hen. Niemand die het nu nog kon missen dat de twee samen waren. En waarom roken ze enigszins naar... inkt en bloed? Seff moest zich inhouden niet aan de wondjes te krabben. Toen Seff aan de beurt was moest hij duidelijk zijn best doen om de Alfa-uitstraling die hij nu had onder controle te houden. Hij wilde het niet weer verpesten, zoals de vorige keer. "De zomerhitte is er nog niet eens en we vluchten nu allemaal al uit de zon. Ik zou graag nog even blijven, maar ik begrijp als we het niet lang meer uithouden. Ik wil echter wel vragen of ik een week van tevoren mag weten dat we gaan vertrekken, ik wil graag nog even bij iemand langs." Bij Kiri, die hen had uitgenodigd na de redding. Seff had door zijn ziekte en verwondingen nooit de kans gekregen om echt gedag te zeggen.
_____

Mattias en Martijn keken meteen weer gestoken toen ze door hadden dat Elias en Lea weg zouden gaan. Mattias' blik werd echter meteen een beetje hoopvol toen hij weer naar Lea keek. "Mogen wij mee? Als je weer net zo prachtig speelt als bij jullie thuis, dan is dat iets dat ik graag nog eens zou horen." Elias ruimde ondertussen zijn spullen op en keek Lea glimlachend aan, maar bij Mattias' vraag werd zijn gezicht bedenkelijk. Zou Lea hem mee vragen?

[Ravief]

Asra knikte goedkeurend en gaf hem een klein glimlachje. Hij leerde snel, al voelde ze dat hij er een beetje moeite mee had. "Ik denk ook dat we niet te lang moeten wachten. Misschien met twee weken alvast nadenken over waar we heen gaan reizen en of dat te bekostigen is. De zomer hier staat volgens mij gelijk aan smelten."
Cerise had haar blik wat op haar knieën gericht maar volgde het gesprek zeker wel, ook al was ze zich zeer bewust van Seff's arm om haar heen.
____

Maar ze schudde lichtjes haar hoofd. "Een andere keer, jongens." Haar blik gleed naar Elias om te zien of hij klaar was en rustig pratend over de muziekstukken die behandeld waren afgelopen vrijdag en dat sommige klasgenootjes er echt niets van konden.
Martijn keek ze fronsend na. "Serieus? Zo'n mooie meid en dan moet ze bevriend raken met hém?!" Oké, ze waren van adel, maar jongens bleven jongens, ook in taalgebruik als ze onder elkaar waren.

[varden]

Seff was zich ook vreselijk bewust van Cerise dicht tegen zich aan, en eigenlijk had hij geen zin in de vergadering en wilde hij alleen maar met haar knuffelen en de hele avond met haar praten en zitten. Of liggen, net wat zij wilde. Maar dit was belangrijk, om van te leren en om een betere band te krijgen met de roedel. "Ik dacht dat we misschien wel weer eens naar Turkije konden!", sprong Adán in. Ze waren er één keer geweest, jaren geleden. Maar toen waren ze door Europa er heen gereisd. Seff kende de wereldkaart niet zo goed, maar hij wist één ding wel: dan zouden ze tijdens de zomer door de Sahara moeten! "Zit de Sahara niet vol met handelaren?", vroeg hij ietwat voorzichtig. Hij voelde bij dat woordje 'handelaren' zijn rug bijna prikken, op de plek van het litteken.
____

Elias glimlachte zacht naar haar en liep met haar mee. Het lokaal was nu uitgestorven, dus durfde hij achter de harp te gaan zitten om nu echt te spelen. "We kunnen anders dit stuk proberen?" Hij haalde een aantal muziekbladen uit zijn tas. Het was een stuk voor piano, harp, en viool. Maar met piano en harp was het ook al mooi.
Mattias keek zijn vriend aan, en toen Elias en Lea nog kort na. "Rustig maar, we krijgen haar wel terug. Haar familie zal hem niet uitnodigen." Dat was een goeie, want Lusio was geen liefhebber van Duitsers, bij welke familie ze ook hoorden.

[Ravief]

Cerise keek fronsend op en schudde lichtjes haar hoofd. Wat was dat nou voor een idee. "Ik dacht dat het plan al heel lang Ierland was." Ze wilde zich er niet teveel mee bemoeien want ze wist dat ze daar problemen mee zou krijgen. Of, dat vermoedde ze in elk geval. "Na alle verhalen zou ik het ook wel eens willen zien."
Lorenzo begreep wel waar ze op aanstuurde. Het was een mooie kans voor Seff om het land te zien waar zijn moeder vandaan kwam en ook een mooie gelegenheid voor Von om een bezoekje te plegen. "We liegen heus niet hoor, Seven." Hij knipoogde. "Maar Ierland klinkt mij prima in de oren."
______

Lea nam de papieren aan en keek ze vluchtig door. Het was een stuk dat aardig geavanceerd was en wat in elk geval de helft van hun klas niet aan zou kunnen. "Even kijken hoor," mompelde ze en schoof achter de vleugel. Ze speelde een paar stukjes om erin te komen en keek vragend naar Elias. Deed ze het goed? Ze speelde veel en ze kon ook wel noten lezen, maar dit stuk was nieuw voor haar.
Toch was Martijn niet gerustgesteld. "Haar familie misschien niet, maar Lea wel," bromde hij verontwaardigd. Lea was waarschijnlijk iets te warmhartig naar iedereen. "Misschien moeten we haar dit weekend maar eens meenemen in onze kringen en duidelijk maken wat gewenst is?" hij had duidelijk niet door dat Lea heus niet met iedereen bevriend zou raken en dat ze zich niet zoveel zou aantrekken van sociaal wenselijk gedrag op school.

[varden]

Seff knikte. Hij wilde ook naar Ierland, wetende dat hij vanaf daar naar huis kon. Dan zou hij een jaar weg zijn geweest. Het werd ooit tijd om naar huis te gaan. En hij vond het fijn dat Lorenzo het Ierland-plan steunde. Want daardoor viel Oliver hen ook bij. Iven zweeg, zoals altijd eigenlijk. Adán bromde. "We zijn al zo vaak in Ierland geweest, kunnen we niet eens naar iets nieuws?" Hoewel zijn vader uit Ierland kwam, snapte hij niet goed dat de oudere roedelleden een band hadden met het land. Seff bromde zacht door Adán. "Ik zou er ook graag heengaan. En zeker als we de winter ergens willen doorbrengen, dat is handiger om te doen in een land dat bekend is." De winter was immers een lastige tijd voor werk en eten. Dan was het handiger als je de weg kende.
______

Elias knikte, voor een eerste keer speelde ze het bijzonder goed! Dus toen ze opnieuw begon viel hij haar rustig bij met de harp. Het lokaal vulde zich binnen enkele minuten met zachte, rustige muziek. Elke wolf uit de roedel zou zich erdoor bij de piano hebben neer gevleid, zeker Mano die van alle wolven het gevoeligste was voor muziek.

Mattias kende Lea ook nog niet zo goed, maar lette wel goed op. Hij wist niet zeker of dat dat de juiste aanpak zou zijn. Dus zijn gezicht was bedenkelijk. Maar Martijn was zijn beste vriend. "We kunnen haar uitnodigen. Maar ik ga haar nergens toe dwingen Martijn, ze volgt al vakken die haar opa niet goedkeurt dus ik weet niet echt of ze zo gevoelig is voor status." Ze hadden haar vader gezien, die was duidelijk niet van adel dus het was maar de vraag hoe gevoelig ze daarvoor was.

[Ravief]

Na enige stemmen werd er niet naar Adán geluisterd maar gingen ze inderdaad de herfst en winter in Ierland doorbrengen. Het jaar daarvoor hadden ze al een ander land gedaan omdat Adán wat nieuws wilde zien -het was ook in de winter geweest dat ze Cerise tegen waren gekomen- dus nu was het gewoon 'meeste stemmen gelden'. Dat was dus vrij snel besloten. Daarna was het nog een rondje van hoe het met iedereen ging en of het werk nog lukte en of er iets speciaals was waaraan gedacht moest worden.
_____

Het was dan ook iets wat een glimlach om haar lippen toverde, al had haar wolf niet zoveel met muziek als de mens. Ze zou hierover naar huis schrijven, dat was een ding wat zeker was! Evenals dat ze nu al dingen aan het uitleggen was aan anderen en dat ze zich afvroeg of dat wel normaal was voor de universiteit. Hoorde ze niet nu onder gelijkgestemden te zitten? Of was het echt zo dat de meesten hier zaten omdat ze moesten?
Maar voor nu genoot ze van de muziek, speelde geconcentreerd de behoorlijk lastige combinaties en versnellingen en herhalingen en ging er helemaal in op.

Martijn haalde zijn schouders op. "Hoe minder tijd ze met hem doorbrengt, hoe beter."

[varden]

Adán's gezicht was door de stem-ronde ronduit ontevreden, iets wat Seff bijzonder vermakelijk vond maar hij zei er niets over. Geen zin in ruzie, geen zin in strijd, hij was al blij dat ze nu echt naar Ierland zouden gaan. Terug naar huis, of toch in ieder geval een eerste stap die richting op. Hij keek even glimlachend naar Cerise. Vanuit Ierland zouden ze naar zijn roedel kunnen!
Seff bleef bij zijn wens dat hij twee weken voor vertrek zou horen dat ze vertrokken, zodat hij zijn trip naar Kiri nog kon maken. Diens dorpje lag niet op de route terug naar Europa, dus de reis zou hij mogelijk alleen moeten maken. Han zou er in ieder geval niet voor omreizen, en dus had Seff besloten de reis te ondernemen met degenen die het wilden en anders alleen.
_____

Ze zat onder gelijkgestemden, maar het was inderdaad duidelijk dat rijke jongens vaker 'gewoon maar naar de universiteit' gingen omdat hun ouders het konden betalen, terwijl Lea er echt had voor moeten werken en dus kennis ervoor had opgedaan. Mano en Avyanna zouden in ieder geval zeer trots op haar zijn als ze erover schreef.
Hun docent had de muziek gehoord en keek verrast vanuit de deur van diens kantoortje naar het tweetal. Dat klonk lang niet gek! Als ze nog een violist zouden vinden, zou het trio tijdens voorstellingen van de school professioneel kunnen spelen. Als ze nog iets meer zouden oefenen tenminste, maar als ze het zouden halen zou dat een enorme eer zijn en voor Elias de eerste stap richting zijn droom.

Mattias knikte, daar had Martijn wel een goed punt mee. Met een zucht pakte hij een boek uit zijn tas. Het was een thriller. Tot vermaak van zijn vrienden, was Mattias dol op lezen en schreef soms zelf ook wat. Geen poëzie of literaire romans, wat hem nog enig aanzien had kunnen vergaren, maar gewoon spannende verhaaltjes.

[Ravief]

Ze zouden niet omreizen, maar zeker wel in de buurt blijven. Cerise zou waarschijnlijk wel een eind met hem meegaan en dan op hem wachten om dan samen de roedel weer in te halen. Ze wist dat hij langs Kiri wilde en begreep dat ook wel. Zoiets gaf een band en als je dan de mogelijkheid had om nog een keer langs te komen dan moest je die aannemen.
Maar de rest van de avond was gezellig. Vuurkorf aan, gitaar erbij en wat zingen en kletsen terwijl de meesten een biertje dronken en de laatste hapjes vlees opaten. Cerise viel uiteindelijk tegen Seff aan in slaap.
_____

Lea keek ook behoorlijk verrukt naar Elias aan het einde van het stuk. "Wauw, dat was.. geweldig. We moeten vaker oefenen!" ze genoot zichtbaar van het muziek maken, maar ook van het feit dat het gelukt was om iets moois te laten horen. "Ik bedoel.. als je wilt," voegde ze toe, een beetje haar enthousiasme temperend omdat ze hem immers ook nog maar net kende.

Beide jongens deden die middag in elk geval helemaal niets meer aan schoolwerk...

[varden]

Ook Seff dronk mee, zij het niet zoveel als de rest. Hij zorgde ervoor dat Cerise het warm had en lekker zat, en toen ze tegen hem aan in slaap viel kon hij het niet helpen dat hij een glimlach op zijn gezicht kreeg. Hij had het vermoeden dat voor iemand als Cerise, die eigenlijk altijd wel op haar hoede was, het heel wat was om tegen een ander in slaap te vallen! Uiteindelijk tilde hij haar dan ook voorzichtig op en bracht haar naar bed, zelf ook van plan om daarna in zijn eigen bed te kruipen. Het was mooi geweest voor vandaag, morgen moest hij wel gewoon werken. Vaag drong het door dat het voorbij middernacht was. Hij had zijn eerste verjaardag zonder zijn eigen roedel overleefd.
_____

Elias begon spontaan een beetje te blozen! "Eh... nou ja... ehm... als je dat echt wil, dan heel graag." Er had nog nooit iemand met hem willen spelen, laat staan hem zo vriendelijk bejegend als Lea. Ze was anders dan de rest, dat zou je nog door hebben als je blind was! Maar voor Elias was dat een hele vreemde gewaarwording, en tegelijk iets waar hij zich als een soort drenkeling aan vast greep.

Het eerste weekend stond er in ieder geval een lunch met Mattias en zijn familie op de planning van de familie Zeresh, en de jongen zag er zoals gewoonlijk piekfijn uit.