Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise had een tasje bij zich met daarin fatsoenlijke winterkleding wat hem vermoedelijk wel zou passen. Dat was bijna twee weken loon, maar ze kon het ook weer niet verdragen om hem zo te zien. Zwijgend drukte ze Andris het tasje in handen en maakte een hoofdgebaar dat hij hen kon volgen.
Bij het cafeetje kon hij zich omkleden en zij ging alvast naar binnen. Ze was duidelijk gespannen, maar bestelde geen alcohol want dat zou vast mis gaan. Ze blikte even naar Seff om steun te zoeken. Was dit echt wel een goed idee?
______

Ze kon het niet laten om te grijnzen. Had ze zomaar voor drie contracten gezorgd! Lea voelde zich best een beetje trots en was nu alleen maar des te vastberaden om die halfdode onderneming uit de goot te vissen.
Wat verbaasd pakte ze het pakketje uit en staarde met grote ogen naar de prachtige ketting. "Wow," mompelde ze ontzet en staarde even naar haar opa, die naar haar idee veel te bleek zag.
"Zullen we vanmiddag even een wandeling in de tuin maken, opa?" Dan kon hij ook direct zien dat ze bezig was een halve botanicus te worden. Alles in de kas bloeide en groeide en was groen en vol leven. Lea kon maar moeilijk stilzitten en hoewel daar gevaar in zat, ging dat tot nu toe alleen maar goed.

[varden]

Seff glimlachte zacht naar haar en drukte een kus op haar wang. "Het komt goed lieverd. Rustig blijven ademhalen. Jij bepaalt wat er gebeurd vanavond." Waarop Lorenzo ook knikte. Ze zouden er zijn voor haar.
Niet veel later schoof Andris, die zich zelfs had geschoren in de wc, bij hen aan en keek wat onwennig naar de twee mannen die hun wolf niet echt in toom hielden die avond. Nerveus keek hij naar even naar Cerise en sloeg toen zijn blik weer neer. Hij schaamde zich duidelijk, iets dat Seff niet meer dan terecht vond. Deze man hoorde zich te schamen voor wat hij had gedaan.

Ook Andris bestelde geen alcohol, niet alleen omdat hij het niet kon betalen maar vooral omdat hij niet dacht dat dat goed zou gaan. Zou Cerise erg kwaad op hem worden? Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan om die vraag. Natuurlijk zou ze kwaad op hem zijn! Het zou raar zijn als ze dat niet was.
______

Lusio glimlachte en keek even naar zijn werk. "Dat lijkt me gezellig meisje." Hij was door zijn werk inderdaad weinig buiten geweest de afgelopen dagen. Maar eerst moest hij nog een hele stapel werk verrichten.

Toen hij Lea na de lunch mee naar de tuin volgde, was inderdaad te zien dat Lusio toch echt een oude man begon te worden. Hij liep wat langzamer en hoewel zijn rug nog recht was, zat zijn gezicht vol rimpels en groeven die zorgen uitstraalden. In de herfstzon zag hij bleek, wat het uiterlijk nog brozer maakte. Als hij achter zijn bureau zat zag je dat eigenlijk niet. Dat grote eikenhouten gevaarte gaf Lusio nog altijd een krachtige uitstraling, maar in feite was de man toch al in de 70, een leeftijd waarop men normaal echt wel met pensioen was. Maar hoe ging je met pensioen als er niemand was aan wie je de zaken durfde over te laten?

[Ravief]

Ze knikte lichtjes en pakte onder tafel zijn hand. Ze keek op toen Andris aanschoof en zag opgelucht dat hij er iets beter uit zag zo. Iedereen bestelde wat te eten; Cerise had ingelegd voor vanavond zodat ook Andris een gevulde maag zou hebben. Hij zag eruit alsof hij het nodig had.
"Dit zijn Seff en Lorenzo. Jongens, dit is Andris." Om de stilte te verbreken stelde ze de drie maar aan elkaar voor en daarna bleef het stil tot het eten werd gebracht. Na twee happen keek Cerise hem weer aan. "Wat.. wat doe je hier?" Dublin was nou niet per se naast de deur voor een roedel uit Hongarije/Roemenië.
_____

Lea liep dan ook arm in arm met hem en ze keek zorgelijk naar de man op. Goed, haar opa was nogal teruggetrokken en had een behoorlijke mening over wat een vrouw wel en niet zou moeten doen, maar ze was absoluut wel gesteld geraakt op de man. In de maanden dat ze hier had gelogeerd en er nu woonde, had hij er nog nooit zo slecht uitgezien als nu.
"Volgens mij werkt u veel te veel," bromde ze ontevreden over de gang van zaken, maar toch vooral uit bezorgdheid.

[varden]

Andris wist zichzelf tegen te houden het eten naar binnen te schrokken, en at daardoor iets rustiger en beleefder. Bij haar vraag slikte hij eerst zijn hap door en haalde daarna zijn schouders op. "Hier zijn. Thuis was er... nou ja, na die avond was er niet zoveel meer om naar terug te gaan. Ze hebben me er uitgeschopt." Dus hij reisde al net zo lang in zijn eentje, als Cerise bij deze roedel was. Hij had het op alle fronten goed verpest. En hij had gehoopt in Dublin, Ierland, een nieuw begin te kunnen krijgen. Een plek waar hij zijn oude roedel echt nooit meer tegen zou kunnen komen, en waar hij niet zo achtervolgt werd door nachtmerries over die avond. Nachtmerries over Cerise's gezicht, en hoe ze naar hem keek toen ze zijn verraad ontdekte. Het was te pijnlijk.
_____

Lusio glimlachte. "Je klinkt als je grootmoeder, en als je moeder. Die maakte zich ook altijd zorgen om me." Hij werkte inderdaad teveel, daarom ging hij niet in op dat verwijt. Maar als hij het niet deed, wie deed het dan? Lusio had onder zijn werknemers nog geen waardige opvolger gevonden.

[Ravief]

"Omdat je geweldige plan niet ingecalculeerd had dat vrouwen heel prima kunnen vechten?" De groep was fel geweest over hun pups. Feller dan zelfs Cerise had verwacht. Ze had, toen ze er over na kon denken, eigenlijk wel verwacht dat ze zouden zwichten voor de andere roedel en een nieuwe levensstijl zouden aannemen.
Ze zuchtte en haalde een hand door haar haar. "Waarom ben je niet op komen dagen, de avond ervoor?" was iemand erachter gekomen? Hadden ze hem gedwongen? Wat had ervoor gezorgd dat hij niet meer met haar weg wilde rennen en samen wat beginnen?
__________

Lea glimlachte een beetje en keek hem plagend aan. "Dan zal het wel nodig zijn." Lea begreep zijn dilemma wel, maar als hij bleef werken zoals nu dan kon hij straks niets meer doen omdat hij geveld was. Maar ze probeerde er niet teveel aan te denken en zijn aandacht ook af te leiden. Ze babbelde vrolijk over het aankomende stuk voor Muziek, over haar vrienden, over de boekenclub, over het Russisch leren en dat ze uitkeek om haar ouders weer te zien met Kerst.

[varden]

Andris keek enkel naar zijn bord, zijn handen in zijn schoot en zijn schouders hangend. "Ik wilde helemaal niet dat er gevochten zou worden. Maar... maar iedereen reageerde zo fel en voor ik iets had kunnen doen en zeggen waren er al de eerste gewonden." Hij streek door zijn haar. "Het spijt me zo Cerise. Ik wilde wel komen, natuurlijk wilde ik komen, maar mijn broer ontdekte het plan en toen stelde hij voor dat we jouw roedel wel samen konden voegen bij de onze en dat ik dan kon blijven. En... en dat klonk ideaal. Wij samen, een beter leven voor jouw roedel, mijn familie in de buurt. Het liep gewoon allemaal zo uit de hand. En toen gaven ze mij de schuld voor de doden aan onze kant, en jij was er niet meer, en... Nou ja er bleef niet zoveel meer over daarna." Dus was hij maar gewoon vertrokken, voordat ze hem met geweld weg zouden jagen. Andris wilde niet 'zielig' klinken, wilde geen 'slachtoffer' zijn. Het was allemaal zijn eigen stomme schuld geweest. "Het spijt me zo Cerise. Als ik het kon zou ik het allemaal anders overdoen." Nog altijd kon hij haar niet aankijken.
Seff fronste bij het verhaal, dat wel oprecht klonk. Hij voelde dat Andris' wolf zich miserabel voelde bij het geheel, en dat leek wel aan te duiden dat de jongen niet loog. Maar hoe de rest zou gaan, zou aan Cerise zijn en niet aan Seff of Lorenzo.
__________

Lusio en Nozomi vonden het spijtig dat Lea kerst niet zou vieren bij hen, maar tegelijk begrepen ze het ook volledig dat het meisje daarvoor naar huis wilde. Ze had haar ouders immers toch al enkele maanden niet gezien, net als haar zusje. Maar de uitnodiging voor het hele gezin om Nieuwjaar in huize Zeresh te vieren bleef staan. "Heb je zin om vanavond iets voor je grootmoeder en mij te spelen lieverd?" Lusio en Nozomi vonden het heerlijk om te zien hoe Lea speelde, net zoals ze daarvan hadden genoten toen Avyanna dat nog deed.

[Ravief]

Ze bleef een poos stil. Zijn broer, ja.. dat had ze kunnen weten. Ze hadden hun relatie lang geheim kunnen houden, maar het was een kwestie van tijd geweest voordat er iemand achter zou komen. Meestal was een relatie niet echt een probleem, maar wel tussen twee roedels die hun territorium wilden behouden. Hongarije was maar zo groot...
"Had het gezegd. Was gekomen zoals we hadden afgesproken en had het plan verteld." Ze zuchtte weer en kneep in Seff's hand om zich een beetje kalm te houden. "Ik had je zo wel kunnen zeggen dat het niet zou gaan werken. Je weet dat er bij dat soort dingen altijd slachtoffers vallen!" Hij was immers al wolf sinds geboorte. Hongarije was niet per se veilig gebied en er was altijd wel wat te vechten. Cerise kon zich niet voorstellen dat hij echt had gedacht dat het makkelijk zou gaan tussen twee roedels. "Maar als je zo graag bij je familie wilde blijven, waarom had je mij dan niet daar uitgenodigd?" met z'n tweeën weglopen was immers ook iets met de nodige gevaren. Ze begreep het gewoon niet.
_______________

Lea gaf hem een dikke knuffel. "Natuurlijk! Ik heb met Muziek wat nieuwe dingen geleerd wat ik nog een beetje moet oefenen, maar ik ben benieuwd hoe goed het gaat." Ze wilde hen altijd trakteren op het nieuwste wat ze nu weer had geleerd en dat was nu niet anders. Door haar drukke schema, speelde Lea echter niet meer elke avond, zoals ze in het begin deed.

[varden]

Seff keek even naar Cerise, en glimlachte kort bemoedigend naar haar. Andris zag de blik tussen de twee wel, sloeg de zijne weer neer en haalde weer zijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik weet niet waarom ik al die stomme dingen gedaan heb Cerise. Ik dacht... ik hoopte dat het wel goed zou komen. Je had verteld dat meer wolven ontevreden waren. Ik dacht dat ze het juist aan zouden grijpen om met hun pups naar een andere roedel te kunnen maar... Er was zoveel bloed, en lijden, en ik kon je nergens vinden. Ik dacht dat jij ook..." Hij werd oprecht een tint bleker bij die gedachte. Van Cerise, die net als de anderen gedood was, misschien wel een stukken gescheurd... De gedachte destijds alleen al had hem heel wat keren laten overgeven en zelfs nu kon hij er slecht tegen. Andris kon wel vechten, hij was een weerwolf, maar hij was in aard geen vechter. "Het spijt me zo", zei hij nog zacht. Zijn eten bleef verder onaangeroerd. Hij had zijn eetlust totaal verloren. Eigenlijk kon hij beter gaan, maar misschien had Cerise nog meer vragen en hij was het aan haar schuldig die te antwoorden.
_______________

Maar die avond konden Nozomi en Lusio genieten van hun kleindochter achter de piano, wat ze dan ook deden.
De dagen daarna liet Lusio Lea weer wat meer met rust, hoewel hij wel graag wilde weten wat ze kon bedenken voor dat oude contact in Spanje. Haar vader kwam daar immers vandaan, misschien wist Lea hoe ze weer nieuw bloed in het contractje kon pompen. Want nu kwam er eigenlijk niets meer uit. Hoe bracht je de harten van Spanjaarden weer aan het slaan?

[Ravief]

Ook bij haar smaakte het eten niet zo. Gelukkig had ze niet heel veel besteld gezien Cerise zichzelf ondertussen behoorlijk goed kende. Maar misschien dat ze straks wel weer trek zou krijgen. Ze wist niet direct wat ze nog moest vragen. Er was geen antwoord, dat was haar in elk geval wel duidelijk. Het was gewoon stomme pech en onnadenkendheid.
Langzaam begon ze weer met eten en ze bleef Seff's hand vasthouden. "Wat... wat is er daarna gebeurd?" dat was nog wel iets wat ze helder wilde hebben. Ze wist niet wat ze nu van hem moest vinden, of wat ze met hem aanmoest. Of ze überhaupt wel iets moest met hem.
_______

Lea had er in elk geval veel over gelezen. Het leek haar een kwestie van een plaatselijke man met kennis van wijn op de plek zetten. De grond was goed, er werd alleen niets mee gedaan. Misschien kon ze wel wat personeel van hier lenen en die kant op sturen.. Of eens met haar vader overleggen. Had ze niet een oom die wel om werk gelegen zat en wel kennis had van wijn? Spanjaarden waren vurig en die kreeg je alleen weer vurig door zelf enthousiast te zijn en mogelijkheden te zien.
Dus ze schreef haar vader en daarna begon een lange briefwisseling met haar oom Diego -degene die getrouwd was toen ze daar op bezoek waren- over wijnen. Ze daagde hem behoorlijk uit om zijn kennis te testen en daarna ging ze aan de slag. Ze stuurde hem officiële documenten met toestemming om op het land rond te kijken en te bekijken of er iets aan te redden was. Het zou fijn zijn als ze nu nog de paar lapjes grond konden ploegen en alvast konden beginnen. Voor een goed jaar wijn zou er tijd overheen gaan, maar ze kon in elk geval wel tips geven voor een winkeltje met streekproducten en wat paste bij hun wijnen. Als Diego het van de grond kreeg vanaf daar konden ze kratten gaan verzenden. Al met al begon het te lopen en ze had om de anderhalve week contact. Af en toe deed ze een update naar haar opa.
Daar maakte ze zich met de dag meer zorgen over. Hij leek achteruit te gaan en het kwam steeds vaker voor dat ze alleen met oma aan het avondeten zat.

[varden]

Andris zuchtte. "Eerst zocht ik naar jou, maar voor ik je kon vinden was er die andere roedel. En toen... toen ben ik maar vertrokken. Er was daar toch niets meer voor me. Ik zwerf voornamelijk rond. Andere roedels ga ik eigenlijk uit de weg." Een wolf alleen was een makkelijk slachtoffer, voor jagers en voor andere roedels. Andris had geen zin in meer problemen dan hij al had veroorzaakt. "En.. en jij? Hoe kom jij hier terecht?", vroeg hij voorzichtig, niet wetende of Cerise dat wel met hem wilde delen. Zijn wolf, die eigenlijk enkel met volle maan de buitenwereld zag de laatste maanden, reikte echter nog steeds enigszins naar haar uit. Het beest had haar wolf vreselijk gemist, misschien nog wel meer dan Andris als mens had gedaan.
_______

Mano wist inderdaad wel iemand, onder andere oom Diego wiens vrouw iets minder gediend was van dat eeuwige rondzwerven nu er pups onderweg waren. Samen met twee andere roedelleden, twee neven, ging hij naar het land om te kijken of het iets was. Mano raadde zijn dochter wel aan om naar Lusio nog even de link tussen Diego en hemzelf te verzwijgen. Als er goede resultaten zouden zijn, zou Lusio er makkelijker mee om gaan. Maar waarschijnlijk had Lea dat zelf ook al wel bedacht. Die had immers gezien hoe haar vader en grootvader met elkaar omgingen. Diego vond de grond in ieder geval veelbelovend, zeker gezien het met een huis kwam waar zijn vrouw en hij konden wonen met hun toekomstige kinderen. Hoewel de zigeuners vaker likeur stookten, zou wijn hem wel moeten lukken. En was een lokale Spaanse lijn likeuren anders niet een goede aanvulling voor de handel?
Lusio ging inderdaad achteruit. Hij was vaak tot diep in de nacht aan het werk, ook nu het weer wat beter leek te gaan, en dat zorgde niet voor een hele sterke gezondheid.