Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Cerise was inderdaad gespannen. Haar wolf wilde Andris het liefst aanvliegen en vechten tot ze niet meer kon, maar ze wist zich in te houden. Gedrag en inhouden waren een combinatie die Adán absoluut nog moest leren en ze gromde hem dreigend toe. Zeg dat nog eens en ik breek je rug, beet ze hem toe. Cerise bleef bij Seff hangen en was duidelijk opgelucht toen ze echt gingen rennen en jagen.
Lorenzo bleef wat bij Andris en legde hem nog eens de regels uit van hoe het er aan toe ging hier.

-------

"Nee, we gaan een andere meter doen. Alleen als je er goed uit ziet en een fijn karakter hebt mag je door naar binnen," plaagde ze terug en kreeg daarna een kleur. Oh jee, had ze nu echt gezegd dat ze Mattias er goed uit vond zien en ze een soort 'sexy-meter' zou houden om te zien wie naar binnen mocht en wie niet? Gezien ze hem had uitgenodigd en nu over uiterlijk begon... Ze beet verlegen op haar lip en richtte haar blik op haar boeken, maar nam haar woorden niet terug. Vanuit haar ooghoeken gluurde ze naar Mattias om zijn reactie te zien.
Hij zag er goed uit. En in pak helemaal. Maar ze wilde.. tja, wat wilde ze eigenlijk?

[varden]

Adán gromde dreigend naar haar, waardoor Seff tussen hen in ging staan en zijn tanden toonde naar de Alfa-in-wording. Elke dag werd duidelijker dat hij over niet al te lange tijd moest vertrekken, wilde dit niet in een interne strijd eindigen tussen Adán en hijzelf.
Andris was, in tegenstelling tot Seff, gewend aan een roedel met een strenge Alfa en Bèta dus hij had geen enkele moeite om een vangst af te staan zodat de Alfa's eerst konden eten. Maar rond Dublin zat minder wild dan zelfs hem lief was. Als dit altijd zo ging, zouden ze snel weg moeten omdat de onderste drie leden anders honger zouden lijden. Toen hij echter een dikke fazant ving en het beest voor zichzelf mocht houden, legde hij hem aan Cerise's poten neer. Zijn houding was niet onderdanig, zo was Andris niet, maar wel berouwvol. Hij zei niets, als ze hem aan zou vallen had hij dat verdiend, maar het was zeker een excuses van de kant van de wolf. Excuses voor iets dat hij nooit meer goed zou kunnen maken, excuses voor de gebroken belofte, excuses voor de twee gebroken harten, de enige drie dingen waar hij de rest van zijn leven spijt van zou hebben. Seff hield een grom in bij het gebaar. Hij zag wel hoe Andris naar Cerise keek, het was immers enigszins hetzelfde als hoe hij naar haar keek. Andris had nog steeds gevoelens voor haar, alleen was het onbekend in welke mate.

Oliver keek het geheel enigszins argwanend aan. De vier jonge wolven (Asra werd hierin niet meegerekend) hadden de kracht om strijd te beginnen en te winnen, maar nog niet de littekens van de tijd die hen zou leren hoe ze echte verstandige beslissingen voor een lange periode moesten nemen. En dat maakte de situatie mogelijk explosief.

-------

Mattias begon onbewust breed te grijnzen bij het onbewuste compliment. En daarna... als Lea haar blik zo neersloeg en verlegen op haar lip beet werd ze nog zoveel aantrekkelijker dan ze al was. Hij voelde zijn hart een sprongetje maken. Het was geen geheim dat Mattias een oogje op Lea had sinds de dag dat ze in Wenen aan was gekomen, en inmiddels zelfs wel echt verliefd op haar aan het worden was. Maar hij besloot de situatie niet ongemakkelijk te maken, en werd bij het idee van flirtten met Lea (zeker in een openbare ruimte als een klaslokaal) toch ook wel wat verlegen. "Dat zou nog lastig kunnen worden. Volgens Frida ben ik onuitstaanbaar", plaagde hij voorzichtig terug, testend hoever ze hierin konden gaan voordat ze beiden te verlegen werden.

[Ravief]

Cerise was eraan gewend dat de avonden zo gingen en had nog een restje van eerder bewaard zodat ze met Seff na kon eten. Maar het was inderdaad schaars en ze kwam amper aan haar trekken. Het ging haar ook meer om het rennen dan om het jagen, maar ze kon maar zo lang een lege maag verdragen.
Haar wolf werd kribbig toen Andris haar een prooi aanbood. Dat ging voor haar gevoel overal tegenin. Ze was bij Seff! Ze wilde niets van hem! Toch keerde ze hem niet direct de rug toe. Ze nam er een hap uit maar liet de rest voor hem liggen en draaide zich van het geheel af. Wat buiten de groep ging ze liggen, maar bleef alert. Ze keek even over haar schouder om Seff te zoeken maar wist zich verder in te houden. Als het moest kon ze vechten, maar ze zou dat zeker niet zomaar doen en al helemaal niet beginnen.

---------------

Ze keek nu weer opzij, al had ze zeker nog wel een lichte blos op haar wangen. Lea schudde lichtjes haar hoofd en nam hem nog eens op. "Dat horen zusjes te zeggen. Ik denk dat je hoog scoort en zeker wel naar binnen mag." Haar woorden werden maar zacht uitgesproken en ze vroeg zich af waar ze die vrijmoedigheid vandaan haalde. Ja, in veel dingen was ze anders en vrijer om zich te uiten. Maar als het om jongens ging was ze nog altijd verlegen en wist ze nooit goed wat ze nou moest.

[varden]

Seff grauwde naar Andris en ging naast Cerise leggen, haar daarmee afschermend van de rest van de roedel. Zacht streek hij met zijn snuit door haar vacht, en met zijn staart langs haar zij. Ze willen overmorgen vertrekken. Denk je dat dat gaat? Dan zouden ze immers veel langer wolf zijn dan slechts één avond terwijl ze reisden. Kon Cerise zo lang als wolf bij Andris in de buurt zijn zonder hem aan te vliegen? En zou Andris de afstand die Cerise wilde behouden, ook willen laten bestaan? Want als mensen zouden ze proberen opnieuw te beginnen, iets wat Seff maar heel vaag gehoord had door de muur tussen keuken en woonkamer heen. Het was iets dat hem zenuwachtig maakte, waarschijnlijk op een zelfde niveau dat Cerise had als hij over Lea sprak tegen haar.

---------------

Mattias glimlachte nog altijd breed en keek zowaar echt gelukkig. "Dan probeer ik het maar al te graag." Waarna toch echt het college begon, waar hij zich echt niet op kon concentreren. Zou hij... Zou Lea dat willen? Kon dat zomaar? Ze kwam immers uit een totaal andere wereld dan hij. De regeltjes en protocollen die hij heel normaal vond, vond zijn vreemd en vaak genoeg keerde ze zich er openlijk vanaf. Dat was lastig voor Mattias, die niet beter wist dan de etiquetten en alles wat daarbij hoorde.

Elias wachtte in het muzieklokaal op Lea, samen met de violiste die nu bij hen was om het stuk te oefenen dat ze samen aan het opstellen en verbeteren waren. Het bleek een helse klus te zijn om het met z'n drieën goed onder de knie te hebben, wat als gevolg had dat ze aanzienlijk meer moesten oefenen. Elias vertoonde nog altijd enkele vage plekken, die eerder duidelijk blauw waren geweest, van de vechtpartij.

[Ravief]

Ze wist het niet. Maar de stad benauwde haar en ze vond het prima om verder te trekken. Goed, dit plan was gemaakt zodat Andris kon aansterken, maar ze was er nog altijd verdeeld over. Ze kon dan ook niet anders dan zuchten en haar schouders ophalen. Ik weet het niet. We zullen zien hoe het gaat. Zijn gedrag is niet te voorspellen, maar hij moet zich niets in zijn hoofd halen. Ja, de wolf was daar behoorlijk duidelijk over. Ze had ook alleen maar een hap genomen omdat ze trek had. Hij moest het niet zien als iets wat alles goed maakte.

Het zou vast wel goed gaan en anders zouden ze maar een aanvaring hebben. Dat zou misschien ook wel gezond zijn voor de onderlinge relaties.

---------

Lea grijnsde en wierp hem nog even een blik toe. Toch was ze aardig van haar stuk. Rosa had haar eens gezegd dat jongens echt niet bevriend met je werden voor vriendschap tenzij je dus op meisjes viel. Zou Mattias...? Ze keek nog even over haar schouder naar hem toen ze het lokaal verliet en ving zijn blik, maar voor ze verlegen kon worden ging ze er snel vandoor.

Ze glimlachte naar Elias en zuchtte. Ze had een momentje nodig om zich te concentreren weer en ze was blij om te zien dat de blauwe plekken zo goed weg trokken bij hem. Zelf had ze nergens last van, en ze had toch echt een behoorlijke klap (of meerdere) gehad toen ze hem had 'gered'. Geen blauwe plek, geen pijn bij het uitrekken of bewegen, niets.. Wolf zijn had zo zijn voordelen, maar ze hoopte maar dat niemand erover zou beginnen.
"Hey! Hoe is het? Wat denken jullie, hoever kunnen we komen zonder fouten?" Ze maakte handig een vlecht van haar lange haar zodat het niet in de weg zat en keek van de een naar de ander.

[varden]

Als ze het als 'goedmaken' had geaccepteerd, had ze wel de hele fazant genomen. Andris had zelf de rest maar opgegeten.
Seff knikte en bleef de rest van de avond bij Cerise.

De volgende dag trof Andris, die iets meer hersteld was inmiddels en daarom nu ook klusjes kreeg, Cerise aan buiten het huis terwijl die op het punt stond boodschappen te gaan doen. Dat was ook zijn klusje in het huis van Oliver, Lorenzo, en Asra, waar hij was ingedeeld. Hij glimlachte naar Cerise. "Heb je zin om samen te lopen?" Dikke kans dat het antwoord 'nee' was, maar hij kon het in ieder geval proberen? Als ze het niet wilde ging hij wel naar een ander markt. Hij ging niet gewoon maar zitten mokken, maar deze nieuwe start tussen hen moest ergens beginnen?

---------

Mattias had anders ook wel bevriend met haar kunnen worden, dacht hij tenminste. Maar bij hem zat er inderdaad wel meer achter.
Dit was de derde violiste die ze probeerden en de enige die bij hen leek te passen. Het eerste meisje was bij elke fout kwaad geworden, en de schuld werd steeds op een ander geschoven. De tweede was zo arrogant geweest dat ze enkel met Lea had willen praten, en dan nog met moeite omdat ze niet volledig van een adellijke tak kwam. Dit meisje was stiller, maar stukken zachtaardiger en bovendien goed op de viool. Elias keek even naar het stuk en de notities die hij op zijn versie had gemaakt. "Laten we proberen tot het punt van de vorige oefening te komen, en vanaf daar gaan we weer verder werken?" Schrijven, herschrijven, nog een keer herschrijven, en dat dan weer in de vingers krijgen. Het zorgde voor een trage vooruitgang maar het hoorde erbij. Helaas...

[Ravief]

Het lag inderdaad op het puntje van haar tong om nee te zeggen. Maar zij was degene die had voorgesteld dat ze een beetje opnieuw moesten beginnen, dus dan moest ze zich daar ook aan houden. "Ja, dat is goed. Enig idee wat je moet halen?" Dat zij en Seff een kamer alleen hadden was een behoorlijke luxe en soms miste ze de avonden met de anderen. Meestal was het gewoon heerlijk om met z'n tweeën te zijn.
Cerise had een paar gerechten in gedachten en zette koers naar de grootste markt die Dublin te bieden had, zonder er echt bij stil te staan of Andris ook die kans op moest. Ze ging er gewoon vanuit dat hij voor boodschappen was gestuurd. Het was een niet heel geliefd klusje, immers.

-------------

"Hey Annabelle," lachte Lea haar toe. Ze probeerde altijd een babbeltje met haar te maken. Ze was zelf ook altijd stil geweest, maar ze hoopte dat ze het meisje wat uit haar schulp kon trekken. Ze oefenden een dik half uur voordat het lekker liep en ze verder konden werken aan het nummer. Na nog een uur van schrijven, uitproberen, herschrijven, nog eens proberen, zien of het aansluit met de rest, namen ze eerst een poos pauze.
Lea had cake mee van thuis en dat verdeelde ze royaal over hen drieën. "Hoe ga jij kerst vieren, Anna? Blijf je hier?" ze wist het niet zeker maar ze had het idee dat het meisje hier niet vandaan kwam.

[varden]

Rustig liepen ze richting de drukte. De markt rook je al op enige afstand, door de vislucht van de kramen. Andris rimpelde zijn neus. "Geef mij maar de bossen en frisse lucht", bromde hij zacht. "Ik hoorde dat we morgen vertrekken? Weet jij waar we heengaan of weten alleen de Alfa en Bèta dat?" Han leek hem niet het type om veel informatie prijs te geven. Misschien was hij wel helemaal niet het type om een plan te maken. Het was duidelijk dat de roedel bekend was met Ierland, en als je een gebied goed kende hoefde plannen niet zo strak vastgelegd te worden. Hoewel Marokko, en de gevangenneming van Seff hadden bewezen dat plannen anders ook niet zo strak werden gemaakt in deze roedel.

-------------

Het meisje glimlachte zacht naar Lea maar was inderdaad nog erg verlegen. Elias zou voor Kerst naar Duitsland gaan, terug naar zijn ouders en verdere familie. Annabelle's familie woonde in Geneve, vandaar dat ze Duits en Frans beiden goed sprak. Ze at beleefd en rustig van de cake, die heerlijk smaakte. "Ik ga naar huis. Mijn ouders pakken Kerst altijd groot aan want mijn broers komen dan ook thuis. Ze zijn alle vier al getrouwd en mijn neefjes en nichtjes komen enkel tijdens de feestdagen bij mijn ouders." Haar twee oudste broers hadden al kinderen, hoewel de derde broer op het punt stond vader te worden. "En jullie?" Vragend keek ze naar Elias, die antwoordde naar Duitsland terug te gaan voor de feestdagen, en toen naar Lea.

[Ravief]

Ze kon het niet helpen en glimlachte licht. Ja, daar was ze het wel mee eens. Cerise keek er wel naar uit om de steden achter zich te laten en de ruimte te hebben om te rennen en jagen. "Nee, ik heb geen idee. Han verteld altijd weinig en als hij al iets zegt dan is het meer een mededeling dan iets wat nog gewijzigd kan worden." ze wees een steeg aan om in te slaan. Op die manier zouden ze midden in de markt uitkomen en de viskramen voor een deel ontwijken. "Maar zij komen hier vaker, in elk geval eens per jaar en kennen het gebied goed. Ik vermoed dat ze naar stekjes gaan waar ze vaker zijn geweest en weten dat het veilig is." Ze haalde haar schouders lichtjes op.

-------------

"Klinkt gezellig," glimlachte Lea en het deed haar verlangen naar haar eigen familie. Niet alleen haar ouders en zusje, maar ook naar de roedel. Naar de school. Zien of alle docenten er nog waren. Wie met wie ging en hoe de nieuwe sloot leerlingen was. Ze wist zich weer bij elkaar te rapen en veegde een lok witblond haar uit haar gezicht. "Ik ga ook terug naar huis. Ik kan niet wachten om mijn ouders en zusje weer te zien."
Misschien moest ze Annabelle ook maar uitnodigen voor het winterbal? Maar voor nu stond alleen Mattias op de lijst en ze had het idee dat het meisje zich dan alleen maar ongemakkelijker zou voelen.

[varden]

Andris knikte. "Klinkt al net als vroeger. Nooit iets met een ander bespreken zodat de roedel weet wat er gaande is", bromde hij onbedacht. Als hij had geweten dat zijn Alfa's Cerise's roedel zou aanvallen als die zich niet zonder meer overgaf, had hij nooit iets gezegd. "Hoe houdt Seff zich onder Adán trouwens?" Zelfs Andris, die hier nog niet lang was, had door dat de twee jonge wolven elkaar niet lagen en vaak genoeg bijna botsten. Als mens en als wolf. Andris wist natuurlijk niets van het lijden dat Seff had doorgemaakt toen hij bijna was verkocht als slaaf, iets dat Seff nog altijd enigszins tegen Adán en Han hield. Het was zijn eigen schuld geweest dat hij zich zo had gedragen, en dat hij daardoor achter de roedel was blijven hangen zonder enige hulp van de andere wolven. Maar dan nog... Seff twijfelde er geen seconde over dat als Cerise, Lorenzo, en Asra er niet waren geweest, hij geen schijn van kans had gehad en Han ook geen seconde meer aan hem had gedacht. Andris vermoedde ergens dat als Seff vertrok van deze roedel, Cerise met hem mee zou gaan. En ergens hoopte hij dat dat nog even niet gebeurde. Het was zo lang geleden dat ze elkaar gezien hadden, Andris wilde haar niet meteen weer kwijt raken en Seff zou hem nooit tolereren om bij hen in de buurt te blijven hangen.

-------------

Als ze Annabelle ook wilde uitnodigen, kon dat wachten tot de officiële uitnodigingen de deur uitgingen. Het meisje zou de 22ste vertrekken, zodat ze met Kerstavond bij haar familie was. Voor het eerst ietwat nieuwsgierig keek ze naar Lea. Ze kende haar niet erg goed, en Elias al helemaal niet. "Je hebt een zusje?" Hoe oud zou die zijn? En zou ze ook naar Wenen komen? Het was niet normaal dat iedereen in een familie naar de universiteit ging, grotendeels vanwege de kosten, maar de familie Zeresh was rijk genoeg voor twee kleinkinderen vermoedde Annabelle. Hoewel ze zou oppassen om dat uit te spreken. Oordelen over andermans portemonnee was ronduit onbeleefd.