Taloc&Gaëlla

[varden]

Sigrid zocht haar op, na een tip van Baraz en ging stilletjes naast haar zitten. Heel erg lang zei ze niets. "Hoe groot is de kans dat het mis gaat?" Was er echt geen manier om Taloc hierop voor te bereiden? Om te voorkomen dat hij doorsloeg? Een trucje of zo? Mensen achter de Raad die hij kende en op wie hij zich kon focussen?

Taloc had geen tranen meer over, hoewel er nog een paar over zijn wangen rolden. "Ik.. ik kan het niet meer Isild.. Ik kan haar niet nog meer ellende aandoen." Hij zag heus wel hoe Gaëlla leed door hem, door zijn langzame voortgang, door hoe de Raad haar elke keer uithoorde over hem. Hoe kon hij haar dat steeds door laten maken als hij Isild juist had beloofd haar te beschermen?

[Ravief]

Ze snoof en trok een wenkbrauw op. "Hij valt vaak genoeg uit tegen mij en het moet goed gaan tegenover hen? In een maand?" Gaëlla haalde haar schouders op alsof het haar allemaal eventjes niet meer kon schelen. "Hij fikt de hele zaal af," zei ze gelaten. Het was niet dat ze geen vertrouwen in hem had, maar was de Raad wilde was simpel onmogelijk.


Isild keek hem streng aan. "Oh, dus wat stel je voor? Dat je er vandoor gaat? Denk je werkelijk dat dat haar beter laat voelen?" Ze veegde zijn tranen af en had nog altijd een arm om hem heen. "Ik dacht dat je ondertussen wel wist dat Gaëlla nooit opgeeft. Ze houdt zielsveel van je en is aan het vechten voor jou. Je komt er heus wel Taloc, je boekt vooruitgang ook al voelt het voor jezelf misschien niet zo."

[varden]

Die strenge, moederlijke reactie bracht hem wel weer iets bij zijn positieven. Vaag knikte hij. Hij had geen keuze, hij kon haar niet verlaten. Maar dat gevoel van vooruitgang was er niet aan zijn kant. "Ze gaan haar vertellen hoe lang ze nog heeft met me..." Hij wist het zeker. En de tijd die ze haar zouden geven, zou te kort zijn voor hem. Dat wist hij ook zeker.
"Ik ben zo moe Isild. Ik dacht.. ik dacht dat toen ik ontsnapte, dat alles over was. Maar het gaat maar door."

Sigrid knikte en zuchtte. "Cenek wil het hem ook niet makkelijk maken. Ik snap niet waarom." Haar man en zij hadden een minder goede band dan Taloc en Gaëlla, ook al was er zeker wel iets van liefde in het spel. Maar vaak snapte ze niets van zijn gedrag of gedachtegang. Zeker niet wat betreft zijn eigen broertje. Toen stond ze op en trok Gaëlla met zich mee. "Kom op, we gaan wat drinken." De bar van Lyov was rond het middaguur meestal uitgestorven. Ze zouden er wat kunnen eten, drinken, heel even niet aan alle verantwoordelijkheden nadenken. De laatste keer dat Gaëlla zich dat geoorloofd had, was heel erg lang geleden!

[Ravief]

Ze liet zich meeslepen, maar nam geen alcohol. Het eten van Lyov liet ze zich wel smaken, maar ze moest nu geen drank hebben of ze zou doorslaan. De middag met Sigrid liet haar ontspannen, al ging ze niet in op wat ze zei over Cenek. Cenek had haar nooit goed gelegen en Gaëlla kwam steeds dichter bij het punt dat ze hem tot pulp wilde slaan.


Isild lachte zachtjes. "Alsof ze zich door iemand laat tegenhouden om bij jou te zijn." Maar haar lach verdween weer en zacht trok ze hem weer tegen zich aan. "Ik weet het jongen," mompelde ze en streek over zijn slangen en hield hem gewoon maar vast. Maar er waren niet echt woorden voor een situatie als deze. Hij had tijd en rust nodig en beiden werden hem niet gegund en gunde hij zichzelf ook niet. "Je moet je op één dag tegelijk richten en niet verder kijken dan het avondeten. En als dat te ver is, richt je je op het middageten." Een vast punt op de dag waarin je rust had en je perfect wist hoe het ging en waar je aan toe was. Dat was hoe zij zich door de dagen heen had gesleept na de overwinning op haar stam en de dood van haar man. Bovendien had ze zich goed te houden voor Myra.

[varden]

Zoals hij zich eigenlijk goed zou moeten houden voor Gaëlla, alleen zelfs dat kostte hem moeite. Maar hij knikte. Raad van iemand die zelf door een hel was gegaan, was goede raad voor hem. Hij zuchtte en keek haar toen aan. "Zou ik... zou ik mogen helpen met koken?" Zelf koken ging nog altijd niet. Maar hij wilde Gaëlla de druk van avondeten moeten bereiden in ieder geval vanavond even besparen. Bovendien, hij had vaker met Isild in de keuken gestaan en het zou vertrouwd kunnen voelen. Hij vermoedde dat als hij nu niets meer deed, hij de rest van de dag slapend door zou brengen. Zijn vingers waren bijna genezen, maar nog niet helemaal. En bovendien was dit meteen wat Isild net had gezegd, hij zou zich letterlijk focussen op het avondeten.

Het was goed om te zien dat Gaëlla ergens nog wel kon ontspannen, ook al was het maar een klein beetje. En Sigrid wist de belofte van haar af te dwingen dat als ze op woensdagmiddag naar de Academie kwam voor de vergaderingen over studenten, ze erna samen zouden lunchen. Dat waren immers vergaderingen waar zelfs Gaëlla niet onderuit kwam, of ze thuis kon doen.

[Ravief]

Het was maar goed dat Sigrid haar eraan herinnerde anders was ze het glad vergeten. Nu glimlachte ze enkel en zei dat ze er zeker zou zijn. Ze slofte naar huis en ging in gedachten nog eens het gesprek na. Had ze dingen anders kunnen zeggen? Had ze dit oordeel kunnen voorkomen? Ze wist het niet en tegen de tijd dat ze thuis was, had ze zichzelf zowat gek gemaakt.
Wat verbaasd keek ze naar haar moeder en Taloc in de keuken, glimlachte lichtjes en liep naar boven om te douchen en even te kunnen ontspannen nog. Daarna kon ze haar geliefde wel begroetten, al kostte het haar moeite om hem aan te kijken want ze wist dat ze het nieuws niet aldoor voor zich kon houden.

Isild keek even van de naar de ander en keek naar Taloc uiteindelijk. "Ik kan morgen wel je hulp gebruiken. Uh!" ze stak haar vinger op voordat Gaëlla kon protesteren dat dat niet zo'n best idee was. "Jij moest nodig weer eens een hele dag doorbrengen op je werk. Wij tweeën redden ons wel." En daarmee liet ze het stelletje alleen.

[varden]

Taloc glimlachte naar Gaëlla, en toen ze gedoucht en wel weer beneden kwam en Isild weer vertrokken was hield hij haar wat hapjes voor. Het was altijd grappig om Isild Gaëlla af te zien kappen, ze was de enige die haar wil kon opleggen bij de zilverharige Gorgoon. "Je moeder geeft goed advies." Niet dat dat nieuws was. Ze had hem immers er ook doorheen gesleept toen Gaëlla nog op Eldon had gezeten en hij een jaar zonder haar had gemoeten. Maar toen werd zijn blik iets serieuzer. "Hoe lang krijg ik nog van ze?" Dan hoefde ze dat gesprek in ieder geval niet zelf te beginnen. Taloc had eigenlijk al een tijdje geleden een datum verwacht.

[Ravief]

Gaëlla glimlachte weemoedig. "Het was fijn om je samen met haar in de keuken te zien," gaf ze toe. Als Taloc bij iemand in goede handen was, dan was het wel haar moeder. Gewillig liet ze zich hapjes voorschotelen en genoot eventjes van dit kleine momentje wat zo normaal leek. Al verdween haar glimlach weer bij zijn vraag en zuchtend ging ze wat rechter zitten. "Tot volle maan. Ongeveer vijf weken nog." En dat was eigenlijk al behoorlijk luxe. Normaal kwamen ze veel sneller voor de Raad.

[varden]

Taloc zuchtte en knikte. "We zullen zien of de Raadszaal nog staat daarna", was het enige dat hij daarop kon zeggen. Hij kon niet voorzien hoe hij er over vijf weken aan toe was, gezien hij Isild's raad er harte wilde nemen en niet zover vooruit ging denken. Hij kon alleen hopen dat het goed zou gaan... Dus, om zichzelf af te leiden, voerde hij Gaëlla weer een hapje. "Het was leuk om met haar in de keuken te staan, hoewel ze me iets vaags over peper heeft geleerd wat ik niet heb onthouden. Ook al dreigde ze met een overhoring morgen..." Isild had hem duidelijk proberen af te leiden met grapjes, het was best redelijk gelukt.

[Ravief]

Gaëlla lachte zachtjes en vertelde het hem nog een keer. Haar moeder had haar ook van alles over kruiden verteld toen hij weg was en ze wel moest koken, waren dat toen allemaal korte missies geweest. Toch, toen het bord leeg was en ze nog geen rust had gevonden, keek ze hem even ernstig aan. "Taloc... ik vind een manier. Jij hebt jaren voor mij gezorgd, laat ik het nu jou beloven: ik blijf altijd bij je en laat ze dit niet doen. Je hoort hier, dit is je thuis."