Taloc&Gaëlla

[varden]

Taloc glimlachte naar haar, een tikje droef maar het was een glimlach. Zacht kuste hij haar. "Ik hou van je mooie Gaëlla, zo ontzettend veel. En ik vertrouw je volledig. Wat je ook bedenkt, ik zal het doen." Maar of ze hem van zichzelf kon redden, dat wist hij niet. "Isild heeft gezegd dat ik niet verder moet denken dan het avondeten elke keer, en als dat te lang is, niet verder dan het middageten. Ik denk.. ik denk dat de Raad voor mij nu nog te ver weg is." Daaraan denken, zo 'lang' weg, dat gaf hem alleen maar meer stress om te verwerken. Meer dingen om over na te denken en te verwerken. Hij moest zich focussen op het nu, op het hier.

[Ravief]

Zou dat raad zijn wat ze zelf had uitgevoerd, vroeg ze zich af. Maar glimlachte enkel en kuste hem zacht. "Ik heb geleerd dat je maar beter naar haar kan luisteren, want ze heeft erg vaak gelijk." Ze zou wel een manier zoeken om hem voor te bereiden. Ze wist nog niet hoe, maar ze zou het doen.
Ze gingen vroeg naar bed die dag en hoewel Gaëlla het maar niets vond, liet ze hem inderdaad achter bij haar moeder en ging zelf een hele dag aan het werk. Ze werd blij ontvangen en iedereen vond het goed om haar te zien en dachten dat het een goed teken was dat ze hier weer was. Gaëlla hield zich dan ook druk met de klassen, rekruten en woonde zelfs een paar trainingen bij. Het was werk waarbij ze niet teveel hoefde na te denken en gewoon druk was, wat maakte dat ze heel wat minder stress had dan op andere dagen.

Ondertussen liet Isild hem helpen met hout halen, de geiten voederen en eieren bij de kippen weg halen. Ze maakte lunch, wat ze bij de zee op aten en uiteindelijk vroeg ze hem naar zijn vuur magie. "laat eens wat zien? Kun je vormen maken?"

[varden]

En voor Taloc werkte het bijzonder goed om zich in ieder geval een beetje nuttig te kunnen maken. Hoewel eieren rapen, en beesten voederen nooit in zijn vakkenpakket hadden gezeten! Taloc keek verbaasd op toen Isild naar zijn vuurmagie vroeg en knikte. Hij kon het wel, maar het was er ongecontroleerd. Dus het kostte hem grote moeite om een vlam een rondje, en toen een achtje te laten vliegen door de lucht. Hij voelde hoe het knaagde aan zijn energie, maar tegelijk... tegelijk gaf het hem een soort uitlaat voor al die opgekropte frustratie. Geen energie, betekende immers ook dat de vlammen niet zomaar uit konden slaan.

[Ravief]

Iets wat Isild prima wist en hoewel ze zelf niet in magie was onderwezen, leek ze de dagen erna wel een lerares voor Taloc te wezen. Ze liet hem zijn magie oefenen, liet hem helpen met wat kon en stond erop dat hij middagdutjes deed. "De geest heeft ook rust nodig," zei ze, als hij weer eens protesteerde dat hij helemaal niet goed had gedaan om moe te zijn. Maar zo zat er ritme in zijn dagen en het samen koken was ook goed, al liet ze daardoor wel haar man en dochtertje af en toe alleen.

Gaëlla brak haar hoofd over de stomme vraag hoe ze Taloc zo ver kreeg om niemand aan te vallen, maar er leek geen antwoord op te zijn. Al had ze nu ook wel andere dingen aan haar hoofd. Het was woensdagmiddag en ze hadden een vergadering.

[varden]

En die was lang want er waren dit jaar behoorlijk wat rekruten die er niets van bakten, of die zich gruwelijk misdroegen. Sigrid had ze vaak genoeg na de trainingen bij haar in de trainingsruimte, en ook daar maakten ze er een zooitje van.

Bovendien als Taloc protesteerde dat hij niet moe was, kostte het hem nog maar een minuut om in slaap te vallen als hij eenmaal op de bank lag. Meestal als Taloc sliep, ontvoerde Mattias Isild altijd nog even. Hij vond het niet erg dat Isild wat vaker van huis was om voor Taloc te zorgen, en ook Bryssa wilde 'oom Taloc' weer zien. Ook al kende ze die alleen uit verhalen. Ze was pas zes maanden oud geweest toen Taloc gevangen was genomen. "Gaat hij een beetje vooruit?" Bezorgd keek Mattias naar Isild, zijn geliefde en vrouw, toen hij een grote kop thee voor haar neus neerzette.

[Ravief]

Gaëlla fronste en keek de groep rond. Ze kende elk van hen want ze had hen zelf aangesteld om zorg te dragen voor een groep of onderdeel wat nodig was in de training. "Iedereen misdraagt zich, blijkbaar," merkte ze terloops op en het commentaar viel stil. "Ik weet dat ik veel afwezig ben geweest, maar als jullie ze zelf niet in het gareel kunnen krijgen, zal er iets anders moeten gebeuren dan we tot nu toe hebben gedaan. Laten we de eisen maar hoger stellen en een ieder die geen voldoende weet te halen op élk onderdeel, kan naar huis. Om de drie maanden zullen we nieuwe rekruten aannemen. Als ze zich niet weten te gedragen zijn ze niet geschikt voor ons." Het oordeel was hard, maar Gaëlla wilde haar leven niet toevertrouwen aan een groep Gorgonen die niet wisten te luisteren. "Ik zal vanmiddag iedereen toespreken." Ze blikte naar een van de mannen die wilde protesteren. Een blik die genoeg was om hem te doen stil vallen. "Als jullie niet degenen ontslaan die zich niet weten te gedragen, zijn jullie het zelf die je baan kwijt raakt. De rekruten kunnen het na drie maanden weer proberen.. ik denk niet dat jullie zo snel weer in deze positie komen. Ben ik duidelijk?" Daarna keek ze naar Sigrid. "Volgende punt. Hoe gaat het met de magieklas?" het had nog altijd haar interesse, want ze had die klas zelf gegeven voor een aantal jaren.

Ze glimlachte naar hem en kuste haar man eventjes voordat ze genoot van de thee. "Hij zit op de goede weg. Het lopen gaat beter, het oefenen van magie doet hem duidelijk goed. Maar hij is nog lang niet de oude."

[varden]

Er waren ook zat docenten die het een zeer goed plan vonden. Hun leger moest sterk en gedisciplineerd zijn! Geen bij elkaar geraapt zooitje... De magieklas was er een klein beetje bij ingeschoten vanwege de problemen met nieuwe rekruten, en de nieuwe leraar was lang niet zo goed in alle soorten magie zoals Gaëlla erin opgeleid was. Maar het begon weer vorm te krijgen.

Mattias knikte. "Hij komt er wel, maar ik weet niet of het op tijd zal zijn voor de Raad..." Isild had verteld hoe lang Taloc nog had. En hoewel zijn woedeaanvallen in de komende weken minder zouden worden, waren ze nog altijd desastreus als ze plaatsvonden. Hoewel hij ze nu zodanig in kon houden voor een tijdje, dat het hem lukte om buiten het huis te komen voor de vlammen uitsloegen. Zijn aardemagie gebruikte hij er minder voor, gelukkig maar want toen zijn vingers eindelijk genezen waren bleek hij daar nog altijd zeer bedreven in te zijn. Elke keer als hij echter begon over weer gaan trainen, werd hij teruggewezen door zowel Gaëlla, als Isild. Tegen één van die twee kon hij al niet op, laat staan beiden! Langzaam aan begon hij zich toch zorgen te maken voor de Raad. Hij was inmiddels ontspannen rond Myra, Isild en Gaëlla, soms ook met twee tegelijk. Maar een hele groep...? Dat had hij nog niet geprobeerd. Bovendien ging deze groep pijnlijke vragen naar zijn hoofd gooien!

[Ravief]

Dus toen de vergadering afgelopen was riep Gaëlla iedereen naar het plein en hield een donderpreek. Onverantwoord gedrag werd niet langer getolereerd en je kon ontslagen worden. De lat lag hoog qua wensen maar ze was zeker dat het haalbaar was. Als je eruit was geknikkerd kon je het drie maanden later pas weer beginnen en kwam je steevast weer in klas één. "Degenen die over jullie zijn aangesteld hebben niet voor niets gezag. Jullie zijn het toekomstige leger. Jullie zijn degenen die de stam moeten verdedigen. Op dit moment vertrouw ik mijn leven aan niemand van jullie toe, wat betekent dat we hoe dan ook niet klaar zijn voor strijd." Ze sprak nog een poosje fel, tot ze zeker wist dat het doorgedrongen was en ging de rest van de middag kijken bij de klassen en voornamelijk bij magie. In de rest van de week volgden er behoorlijk wat ontslagen...
Maar ze kwam elke dag een beetje beter thuis. 's Avonds hadden ze het af en toe over Talocs verhaal, maar lang niet altijd. Vaak liet ze hem vertellen over zijn dag en ontspanden ze samen. Ze had nog geen manier gevonden om hem voor te bereiden maar toen zijn vingers uit het verband mochten glimlachte ze blij en kregen haar ogen een ietwat ondeugende glans. "Wat denk je ervan om de rest van de avond in bed door te brengen?" ze wist eerlijk niet of ze klaar was voor seks met hem, maar ooit moest het er van komen en ze voelde zich goed.

Isild maakte zich daar ook danig zorgen over. Ze konden echter niet echt iets anders doen dan wachten en zien hoe het zou gaan. Misschien hielp het ergens ook wel dat er vanaf Gaëlla geen druk meer kwam. Al een paar dagen had ze niet meer gevraagd om zijn verhaal te vertellen en had ze geen details die ze moest weten of over training die ze ging bespreken.

[varden]

Die ondeugende blik herkende hij na al die tijd nog uit duizenden en Taloc slikte kort. Gaëlla was altijd de enige vrouw geweest die hem volledig om haar vingers kon winden, en zeker op seksueel gebied! Dus knikte hij en volgde haar de trap op, wat inmiddels ietsjes beter ging, maar nog altijd niet zo snel als vroeger. In de slaapkamer trok hij haar echter al snel tegen zich aan en zoende haar vurig. Ja, ze wond hem op! Dat deed ze alweer sinds hij hier was, maar hij wist niet helemaal hoe hij ernaar moest handelen.

[Ravief]

Genietend zoende ze hem terug terwijl ze haar handen over zijn lichaam liet dwalen. Ja, ze wilde dit, besefte Gaëlla ineens. Ze wilde weer samenzijn op deze manier, al zou het waarschijnlijk eerder zacht en teder zijn dan hun wilde passie van normaal.
Ze nam ietwat voorzichtig het voortouw en liet haar handen onder zijn shirt glijden en hielp hem langzaam uit zijn kleren. Goed, hij was anders, zijn lichaam was ietwat meer toegetakeld, maar voor haar was hij nog altijd dezelfde.