Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze lachte stralend, maar nam al snel zijn hand aan en liet zich leiden. Het was duidelijk dat ook Lea goed kon dansen en ze waren samen een goed paar. De rustige dans, en dus redelijk dicht bij elkaar, liet haar blozen en wat verlegen keek ze Mattias aan, om daarna weer weg te kijken. Ze had het naar haar zin, al voelde ze zich ook wat verward door zijn hand op haar rug en de warmte die van hem afstraalde en hoe dicht ze bij elkaar stonden. Het was maar dat Lea wist dat het hier er nogal anders aan toe ging, anders had ze de hele avond in paniek gezeten of hij haar wilde zoenen..

[varden]

Nee, zoenen zou hier niet zomaar gebeuren. Hoewel Martijn het vast geprobeerd zou hebben. Rustig liet hij haar zwieren, hield hij haar in zijn armen, gedroeg zich beleefd maar flirtte ook lichtelijk met haar met hier en daar een opmerking. Toen het tweede nummer begon, de meeste mensen bewogen zich inmiddels de dansvloer op en Lea's feest leek een groot succes ook al vermaakte de gastvrouw zich nu ook, keek hij haar glimlachend aan. "Toch jammer van de wolken. De sterren volle maan zou perfect bij deze avond passen. Hoewel je door die maan de sterren niet zo goed zou zien," ging hij verder. Hij wist natuurlijk niet wat de volle maan voor Lea zou betekenen.

[Ravief]

Volle maan.. ja dat zou.. Wacht! Volle maan?! Lea werd prompt bleek. Dus dat was wat ze de hele avond al voelde. Ze had gedacht dat ze simpel niet lekker was, vanwege vrouwelijke ongemakkelijkheden, maar hier kon ze niet tegen vechten. Met grote ogen keek ze naar Mattias en probeerde zich krampachtig te herstellen. "Hmm, ja.. je hebt gelijk. Maar de lantaarns zijn een goede tweede?" Ze hield het nog vol tot het einde van het nummer, maar toen kon ze de roep om te gaan rennen amper meer verdragen. "Ehm.. ik eh.. moet even wat drinken, ik heb wat hoofdpijn.. ik zie je.. later, oké?" Lea wachtte niet eens op een antwoord van Mattias, maar greep haar rok bij elkaar en rende nog net niet van hem weg. Haar ogen kleurden ondertussen oranje, terwijl ze weg ging van de menigte en al snel een hoek omsloeg en verder de tuin in ging. Vlot zocht ze naar de linten en maakte deze losser. Ze keek niet meer op of om en maakte haar jurk los en helemaal achterin de tuinen liet ze de stof van haar schouders glijden en veranderde amper drie seconden daarna. Hijgend bleef ze even staan.

[varden]

Lea was misschien nog geen drie seconden getransformeerd toen een hap naar adem door de stille nacht klonk. Met grote, verbijsterde, en vooral hele angstige ogen staarde Mattias naar de grote, witte wolf die op de plek stond waar Lea een seconde geleden nog had gestaan. Haastig deed de jongen een stap achteruit, waardoor hij struikelde en op zijn kont op de grond terechtkwam terwijl hij verbijsterd naar de wolf staarde. Hij was achter Lea aangegaan omdat hij niet snapte waarom ze zo snel was vertrokken, en had gedacht dat er misschien iets was gebeurd waarbij hij kon helpen. Dat ze was blijven rennen, recht naar buiten, had hem juist aangemoedigd dat hij moest helpen en dat er iets aan de hand was. Maar nu had hij ineens gezien dat al die spookverhalen over weerwolven werkelijkheid waren, en begon de ongewapende jongeman ineens te vrezen voor zijn leven. "L.. Lea...? Be.. ben jij dat?" Had hij misschien iets verkeerds gegeten? Dat hij nu hallucineerde?

[Ravief]

Met een grom draaide ze zich om, maar ontspande toen ze de mens herkende waar haar mens veel mee omging. Ze moest grinniken toen hij op zijn kont belandde en hield haar kop schuin. Alle waarschuwingen over zich niet tonen en dat mensen het niet van hen mochten weten, gingen door haar heen terwijl de wolf probeerde te beslissen wat ze moest doen. De angst en verwardheid walmden van de jongeman af en deden haar neus rimpelen. Zachtjes liep ze naar hem toe en gaf hem een duwtje met haar neus en daarna een lik over zijn gezicht. Ze wist niet goed wat ze met hem aan moest, maar daarna gleed haar blik naar de maan en piepte ze zachtjes. Nog even wierp ze een blik op Mattias, maar draafde toen weg, al streek haar staart nog even zachtjes langs zijn arm.
Stom stom stom! Waarom had ze niet beter opgelet?!

[varden]

Een verbijsterde Mattias bleef achter, het enige wat hij kon doen was Lea's jurk mee naar binnen nemen en ongemerkt haar kamer in krijgen.

Maria wachtte Lea op in het bos. Je bent laat meisje. Maar toen rimpelde haar snuit en hield ze haar kop schuin. Lea was... opgefokt, verward, en van slag. Wat was er aan de hand? En toen daagde Maria iets heel anders. Je feestje! De maan! Ooh bij de... Heeft iemand je gezien? De oude dame stond meteen op haar poten en keek geschrokken om zich heen. Maar ze zag of rook geen grote woedende menigte, dus het leek in orde. Was Lea op tijd weggekomen? Had niemand haar gezien?

[Ravief]

Lea had geen zin in een belerende les van Maria en keek haar even aan. Het feest ja. En iedereen zal zich afvragen waar ik ben, bromde ze verongelijkt en rende toen het bos in. Ze ving moeiteloos een hert en liet een deel voor Maria achter, maar ze had duidelijk geen trek in het gedrag wat de oudere dame altijd had en ging haar voor een groot deel uit de weg.

Ze moest een groot deel van de nacht rennen en maakte zich behoorlijk veel zorgen over Mattias en hoe het zou gaan als ze elkaar weer zouden zien. Maar ze had een groter probleem merkte ze al snel. Haar kleren waren weg en dat betekende dat ze naakt zou zijn als ze terug veranderde. Tegen beter weten in, hoopte Lea dat Mattias een smoesje had bedacht voor haar grootouders als die naar haar hadden gevraagd. Heel laat in de avond keerde ze terug en transformeerde in de kassen, waar nog wel wat oude werkkleren lagen. Er waren nog altijd een paar gasten en ze raakte wat in paniek. Hoe kon ze binnen komen zonder gezien te worden? En die stomme overal te verklaren?
Er zat weinig anders op dan wachten tot het feest afgelopen was. Op een bankje, niet ver van de kletsende gasten, bleef ze zitten. Haar maag vol met warm hert en haar ogen voor een groot deel van de tijd oranje. Ze was ontspannen en moe tegelijk. Zo'n vreemde volle maan had ze nog nooit gehad. Maar na een paar minuten kreeg ze er al genoeg van en besloot Lea het erop te wagen.
Waarschijnlijk had ze toch nog een beetje geluk over ergens, want het lukte haar om binnen te komen. Snel schoot ze op blote voeten over het zachte tapijt naar haar kamer en gooide ademloos de deur open.

[varden]

Maria had haar de les niet willen lezen, maar kreeg wel door dat het meisje haar niet in de buurt wilde hebben. Dus ze nam het stuk hert dankbaar aan, haar leeftijd zorgde ervoor dat ze geen succesvolle jager meer was, maar liet Lea de rest van de avond met rust.

Mattias had een smoesje verzonnen, en toen Lea later die avond haar kamer in kwam zat hij daar op een stoel te wachten. Hij schoot meteen overeind. "Lea! Je bent terug. Hoe is het? Ben je in orde?" Hij wist nog altijd niet hoe hij wat hij had gezien moest verwerken, maar hij had niets gezegd. Iedereen zou denken dat hij gek geworden was, bovendien... ergens had hij wel door dat het iets was dat wel eens heel ingewikkeld kon gaan worden. Meteen riep hij zichzelf weer tot de orde. "Ik eh... sorry, ik zal je even alleen laten." Om zich op te frissen, om zich om te kleden, en om zo weer deel te kunnen nemen aan het feest.

[Ravief]

Stomverbaasd staarde ze naar Mattias, maar pakte toen haar jurk en ondergoed uit een la en verdween in de badkamer. Even later verscheen ze weer, het toonbeeld van elegantie en zat alleen haar haar anders dan hoe de avond begonnen was. Ergens vond ze het helemaal niet fijn dat hij zomaar in haar kamer was (en kon hem wel vol schelden om haar jurk mee te nemen) maar ze was doodnerveus en wist niet zo goed wat ze moest zeggen. "Het gaat prima. Al was het niet zo handig dat er geen kleren op me lagen te wachten." Maar daarna zette ze zich over haar angst heen en keek Mattias smekend aan terwijl ze een stap -of twee- naar hem toe zetten. "Mattias, alsjeblieft.. je mag niets zeggen tegen wie dan ook." Lea vond het geen probleem om met hem hierover te praten, maar hij moest zijn mond dichthouden!

[varden]

Ja dat was niet zo'n goede beslissing geweest, maar hij was bang geweest dat iemand hem zou zien liggen en van het ergste uit zou gaan. Dus bij haar lichte verwijt beet hij even op zijn lip. "Eh... ja, sorry daarvoor. Ik eh.. Ik ben het niet gewend dat mensen... je weet wel... veranderen?" Was dat het goede woord ervoor? Mattias wist het niet. Hij keek pas weer op toen ze ongeveer tegen hem aanstond en hem smeekte zijn mond te houden. Nerveus, ronduit dom eigenlijk, gegrinnik kwam uit zijn keel. "Ik zal niets zeggen, ze geloven me toch niet als ik het aan iemand vertel," de laatste helft bromde hij een beetje, maar toen werd zijn blik wat serieuzer. "Dus.. dus het is waar? Weer.. weerwolven bestaan?" En Lea was er een. En haar grootouders? Zij waren er wel de hele avond geweest. Waren zij het dan niet? Kwam het van haar vaders kant? Of... of was het besmettelijk? Was ze gevaarlijk? Mattias dacht van niet. Ze had hem niet aangevallen, had hem zelfs een lik gegeven alsof ze gewoon een grote hond was. Maar dan nog, het was wat om te bevatten dat het leuke meisje dat voor je neus stond, daarnaast ook een wolf kon zijn.