Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Zolang hij het er maar met haar over had, verder wilde Cerise zich er niet teveel mee bemoeien. Ze vond het al lastig genoeg om er veel over na te denken en om eerlijk te zijn keek ze wel uit naar tijd samen. Het liefst eventjes zonder zijn moeder dan. Maar dat kon ook komen doordat ze niet zo'n goede ervaring had met Alfa's en ze Von niet had gezien toen ze Seff kwam afleveren. "Waar kijk je eigenlijk het meeste naar uit van thuis?" familie, vrienden, gewoon je eigen bed, eten wat zijn moeder maakte? Nieuwsgierig nam ze hem op en haar ogen begonnen te glinsteren bij het idee om samen misschien nog verder te reizen. Als Seff een ambacht leerde, dan kon zij ook wel een baantje krijgen ergens en dan konden ze samen.. Wacht eens.. had hij het nou over misschien samen een toekomst?
Cerise durfde er niet naar de vragen, maar het zou iets zijn wat haar hoofd wel een poos bezig zou houden. "Dus je wil wel verder met het leren van houtbewerking? Dan moet je een echte meester zoeken!"

Lea glimlachte zacht naar hem. "Sorry, sorry.. ik wilde je niet.." Maar daarna kreeg zij een kleur en keek gegeneerd weg. Ja, ze had wel eens een paar heerlijke kussen gehad en zo dicht bij een man gestaan dat je alles van elkaar kon voelen. Dat betekende echter niet dat ze geen onschuld meer had. Met een blos trok ze haar schrijfblok weer naar zich toe en wist niet echt wat ze moest zeggen.
Ze trok een gezicht bij zijn volgende woorden. "Als ik geen mening zou hebben, had ik net zo goed niet kunnen bestaan. Wat heeft het voor zin om te kunnen denken, slim te zijn, een mond te hebben, als je niets mag uiten." Lea kreeg direct weer die felle blik in haar ogen die ze kreeg als het ging over wat vrouwen al wel niet mochten doen.

[varden]

Ja, misschien had hij dat wel. Seff wist niet wat de toekomst zou gaan brengen, voor hen beiden, maar op dit moment zou hij er in ieder geval naar toe willen werken met Cerise. Hij glimlachte naar haar maar moest even nadenken over haar vraag. "Ik denk rennen met de roedel. Dollen samen, jagen samen, niemand met honger naar bed laten gaan." Hij had Cerise wel eens uitgelegd hoe zijn roedel thuis werkte, maar had het idee dat ze het nog altijd maar een vreemd idee vond. "Ik wil graag een meester vinden, maar dat betekent misschien wel dat ik ver van huis moet zoeken." Weer weg, hoe zou zijn moeder daarop reageren? Bovendien wist Seff wel dat niet alle houtbewerkers goed waren in het maken van speelgoed of dergelijke verfijnde dingen. En dat was juist wat hij wilde leren. Mogelijk zou hij ver weg moeten zoeken, een grote stad in Duitsland, of misschien wel helemaal naar Frankrijk of Engeland zelfs.

Mattias moest glimlachen om haar kleur, ook al wilde hij misschien niet weten waarom ze zo kleurde en welke ervaringen ze precies al had. In tegenstelling tot wat zijn ouders dachten had hij zich een paar keer ook niet zo beschaafd gedragen en was hij dus geen maagd meer. Martijn was een vaste bezoeker van één van de duurdere bordelen en had hem een paar keer op sleeptouw genomen. Het voelde alleen nooit echt in Mattias' beleving. Zo.. plichtmatig hoorde het niet te zijn om met iemand het bed te delen, dacht hij tenminste. Zijn glimlach werd nog iets warmer bij haar volgende felheid. Zo kende hij Lea, en zo wilde hij dat ze bleef. Hij grinnikte zacht. "Ja ja, je bent slim, wrijf het maar weer in," plaagde hij haar, duidelijk geamuseerd. Hij merkte niet dat er een paar mensen af en toe heimelijke blikken op de twee wierpen, onder andere Maria en enkele andere chaperonnes.

[Ravief]

Er gingen een paar rustige dagen voorbij. Von maakte zich klaar om naar Ierland te vertrekken, zonder Emil. Op hetzelfde moment maakte Lea zich klaar om naar huis te gaan. Maar eerst waren er wat dingen die ze nog moest doen. Ze had niet door dat er meerdere families naar haar grootouders waren gekomen en dat de ouders van Mattias lang niet de enige waren die geïnteresseerd waren in een huwelijk sluiten.
Lea had cadeautjes gekocht voor haar vrienden en ging langs bij Elias, Annabelle, Frida, Hans en Mattias. Voor Mattias had ze een boek ingepakt en een speciale pen. Er zat een klein briefje bij dat het voor zijn verhaal was, als hij echt een goed idee had waar hij aan wilde werken. Ze glimlachte zacht naar hem. "Ik zie je snel. Laat je niet teveel onzin aanpraten door je ouders," plaagde ze.

Von gaf Emil nog een kus en ging er toen vandoor. Ze kon niet wachten om Seff weer te zien en het was dan ook niet gek dat de reis heel erg snel ging.

[varden]

Mattias kreeg vaag wel dingen daarover door, omdat onder andere Hans liep op te scheppen dat het volgens hem al ongeveer rond was en dat Lea zijn vrouw zou gaan worden. Maar dat uitte de hertog-in-wording uiteraard pas toen Lea al vertrokken was.
Tot die tijd had Mattias het gewoon leuk met haar, en hij dankte haar ietwat blozend voor het cadeau. Zelf had hij wat moeite gehad met een cadeautje voor haar, gezien zijn moeder hem steeds wees op kleren maar hij Lea's maten en stijl niet kende. Dus uiteindelijk had hij een boek over biologie en de natuur voor haar gekocht. Het was een vreselijk gedetailleerd werk, waarin alles stond over elke diersoort en elke pagina aangevuld was met prachtige tekeningen van soorten, eieren, veren, hoe schubben werkten, alles. Van hoe de botten in elkaar zaten, tot paringsdansen. Hij wist niet of ze het mooi zou vinden, maar hij was er pas net achter dat ze half wolf was en hij vond het er een beetje bij passen. Hij had het 'haar eerste boek voor haar eigen bibliotheek' genoemd, gezien Lusio soms nog altijd afkeurend keek als ze bepaalde onderwerpen bestudeerde. Daarna zwaaide hij haar uit en kon het niet helpen haar meteen al te missen.
Haar familie thuis keek er echter naar uit Lea weer in hun armen te mogen sluiten.

Seff had het lastiger in de roedel. Adán begon steeds meer te drammen weg te willen, en bovendien werd hij steeds vervelender naar Asra en Cerise toe gezien hij steeds werd afgewezen door meisjes. Tot op een dag Seff Adán tijdens het eten woedend toesnauwde zijn poten thuis, en zijn kop dicht te houden.

[Ravief]

Cerise keek verbaasd op en legde even haar hand op Seff's been. Rustig maar, leek ze te zeggen. Nog eventjes en ze waren van hem af. En van de rest van de roedel, trouwens. Hoewel ze het niet kon laten te denken dat ze Lorenzo nog zou gaan missen.

Drie dagen later kwam Von aan in Ierland en ze nam niet de moeite om te stoppen. Ze wilde haar zoon weer zien! Daarnaast moest ze ook nodig Han een rotschop verkopen en dat was iets waar ze ook wel naar uit keek.
Ze hadden Cerise gestuurd om haar op te vangen en wat nerveus maakte ze kennis met de vrouw. Von was echter alles wat Seff had beloofd: vriendelijk en hartelijk. Tegelijkertijd ook een sterke Alfa die zich niet voor een gat te vangen was. Von begroette haar hartelijk, was blij om een gezicht te zien bij de verhalen die ze van Seff over haar had gehoord en maakte rustig kennis met haar. Vervolgens liepen de twee vrouwen samen richting de appartementen, waar de rest van de roedel ook aanwezig was.
________________

Ondertussen kwam Lea thuis. Ze was opgewonden rechtop gaan zitten toen ze stukken landschap herkende. Ze schikte haar jurk nogmaals en voelde of haar opgestoken haren nog een beetje goed zaten. Oh! Ze had zo'n zin om haar ouders weer te zien! Tegelijk zou het pijnlijk duidelijk worden dat ze een heel stuk volwassener was geworden en ze steeds minder paste in het vertrouwde wereldje van Eldon.
Desalniettemin vergat ze al haar manieren en vloog ze haar ouders om de hals toen ze eenmaal stilstonden en ze hen zag. Daarna knuffelde ze hen apart en daarna pas dacht ze aan haar manieren en glimlachte verlegen, met een lichte blos en schikte haar dure jurk wat.
"Oh, het is zo fijn om terug te zijn," verzuchtte ze en keek om zich heen. Er lag gewoon al een laagje sneeuw en alles was zo vertrouwd! Ze zwaaide even naar Tamira die aankwam lopen, maar daarna ging ze met haar ouders mee richting huis. Haar koffers zouden zo wel komen.

[varden]

Seff wilde het niet toegeven, maar hij was best nerveus om zijn moeder weer te zien. En het idee dat Cerise kennis met haar maakte zonder hem erbij, maakte hem al helemaal kriebelig. Wat zou zijn moeder van Cerise vinden? En Cerise van Von? Zou zijn vader ook meekomen? Dus terwijl Cerise Von opwachtte, was Seff nog net niet bezig het behang van de muren te krabben. Het was maar goed dat hij werk had voor de dag, anders was de jongen gek geworden.

Toen Von in het appartement aan kwam, stapte Seff net na een dag hard werken onder de douche vandaan. Hij was gegroeid sinds ze elkaar voor het laatst gezien hadden, waardoor hij nu net iets langer zou zijn dan Emil. Hij was ook een stuk breder en gespierder geworden, en zijn haar was nu even kort. Maar de grijns die hij op zijn gezicht kreeg toen hij zijn moeder zag, was dezelfde als altijd. Breed, stralend, en het maakte zijn gezicht een stukje jonger. Er waren maar een paar mensen die die grijns los konden maken bij hem, en dat waren Von, Lea, en Cerise.
________________

Mano sloot zijn oudste dochter meteen in zijn armen. Ooh, wat was hij blij om haar terug te zien! Maar hij zag ook meteen dat er meer Wenen in haar zat dan hij stiekem had gehoopt hoewel hij dat nooit zou uitten. Hij had altijd geweten dat Lea zich prima zou kunnen redden in de wereld van de stad en de hogere burgerij, maar nu werden die gedachtes nog eens extra benadrukt. Hij glimlachte naar zijn oudste. Toen sloeg hij een arm om haar schouders en leidde haar Eldon weer in terwijl haar koffers gecontroleerd werden. Hij zou ze zo wel ophalen.
"Welkom thuis meisje," zei hij met een glimlach. "Of ga je straks Wenen weer missen?" plaagde hij zacht. Maar er zat ook een kern van waarheid in, en dat wisten ze beiden. Hoe langer Lea daar was geweest, hoe meer haar brieven hadden uitgestraald dat ze daar, in die wereld thuis hoorde. Het was een wereld waar Avyanna zich ook altijd moeiteloos in rond bewoog, maar waar Mano en Rosa hun plek maar niet leken te vinden. Het zorgde soms voor tweedeling in het gezin, maar aan de andere kant kon Mano dat weinig schelen. Hij ging waar zijn geliefden heen gingen.

Jair rende hen vrolijk tegemoet. Hij was enorm gegroeid sinds ze hem in huis hadden aangenomen, en van het was terughoudende en verlegen jochie was niet altijd meer wat te bekennen hoewel hij nog altijd erg stil kon zijn. "Lea!" klonk er enthousiast, in een stem die zo mogelijk nog zwaarder was dan die van Mano.

[Ravief]

"Seff!" Von lachte hem toe, nam hem eventjes op en sloot hem toen in haar armen. Ondanks dat hij duidelijk was gegroeid, zou hij altijd haar zoon blijven en dat maakte niet uit hoe gespierd hij was. Omdat dat niet het enige was, wat veranderd was, snuffelde ze lichtjes aan hem, maar zijn geur was nu anders door het douchen. Als ze gingen reizen, moesten ze maar weer even neuzen.
"Het is zo fijn om je weer te zien." Von had eventjes nergens anders oog voor en bleef een poosje met hem knuffelen. Daarna pas was er aandacht voor de rest en werd ook Oliver en Lorenzo gegroet. De rest was niet aanwezig in dit appartement.
______

"Allebei denk ik. Eldon voelt nog steeds als thuis, maar ik heb er nu een thuis bij." Ze glimlachte naar haar vader en knuffelde hem nog eens extra omdat ze het idee had dat hij liever zag dat ze hier bleef. Daarna grijnsde ze al snel weer en groette haar broertje en knuffelde hem ook. Van het benige joch wat hij was geweest, was niets meer over en het was fijn om hem weer te zien.
"Hé Jair! Ga je straks met papa en mij mee rennen?" Ze moest rennen nu ze hier weer was! Bovendien wilde haar wolf dolgraag met de roedel mee en trots laten zien hoe groot ze al was.

[varden]

Seff knuffelde zijn moeder stevig, terwijl zijn wolf uitreikte naar de vrouw die het dier moeiteloos als zijn moeder (en Alfa) herkende. Kort gejank kwam dan ook uit zijn keel. Hij had haar, en zijn roedel gemist hoewel wolf en mens inmiddels beiden wisten dat dit niet het einde van hun reis zou gaan zijn. Seff had zijn doel gezet om een vakman te worden, en daarvoor zou hij naar een leermeester moeten gaan zoeken. En die waren er meestal in steden, dus hij wist dat hij weer van huis weg zou moeten gaan straks. Maar voor nu waren dat gedachten en zorgen voor later.
"Het is ook fijn jou weer te zien. Hoe is het thuis? Hoe is het met pap? En de roedel?" En met Lea? Maar dat laatste vroeg hij nog maar even niet. Hij wist dat Cerise nog altijd niet altijd even vrolijk werd van het horen van die naam. Maar Lea zou altijd bijzonder voor Seff blijven, hoewel Cerise dat ook was. Het was nog steeds een beetje ingewikkeld, en in dat opzicht was Seff toch nog niet echt volwassen geworden.

Oliver en Lorenzo groetten Von grijnzend. "Je bent grijs geworden," zei Oliver met een brede en plagende grijns op zijn gezicht. Alsof de tand des tijds hem gespaard had.
______

Mano glimlachte wat betrapt, hij hoorde in die woorden heus wel dat Lea hem stiekem doorhad. Ja, hij zag haar liever hier blijven. Maar hij wist ook dat hij zijn meisjes, en zijn geadopteerde zoon, ooit zou moeten laten gaan zodat ze hun eigen pad konden uitstippelen. En dat zou kunnen betekenen dat ze zouden vertrekken om ergens anders een eigen toekomst op te gaan bouwen. Maar soms had de Bèta daar nog best een beetje moeite mee, ook al werd hij er wel steeds beter in om niet zo overbeschermend te zijn.
Jair grijnsde. "Wedden dat ik van je win met racen?" Lea was, juist door haar tengere bouw, altijd sneller geweest dan hij voordat ze vertrok. Nu wilde hij bewijzen dat hij had getraind in haar afwezigheid!
Mano moest lachen om Jair's competitieve gedrag. "Eerst eten!" klonk er streng en hij joeg de twee naar binnen, waar ook Rosa en Nadiya waren en waar thee en koekjes klaar stonden.

[Ravief]

Zacht ging ze met haar vingers door zijn haren. Het was niet te geloven dat het een heel jaar was geweest. Ze knuffelde hem nogmaals.
"Het gaat goed. De roedel is in orde. Je vader heeft het druk, je weet hoe het is rond het einde van het jaar." Mensen wilden snel nog een projectje af hebben en dat zorgde er vaak voor dat er meestal geen vakanties inzaten, ook al hadden ze er ondertussen het geld voor. "Maar met kerst en oud en nieuw zijn we allebei vrij en gaan we met de hele roedel het gezellig hebben." Wat vooral betekende dat er gerend werd en veel werd gegeten en gedronken.

Ze porde de mannen plagend. Ja, ze was ouder geworden, maar ze had ook heel wat zorgen gehad. Ze bedankte Lorenzo wat extra omdat hij goed op haar zoon had gepast. Vervolgens kwam er wat anders aan bod en daarvoor nam ze Seff apart. In een kamertje ging ze zitten en ze keek hem aan. Ze wilde zijn brandmerk zien en precies weten wat er was gebeurd, maar daarvoor meldde ze zachtjes dat Lea thuis zou zijn als ze terug kwamen en dat hij moest nadenken over zijn handelen. Maar hij had vast veel geleerd en zou ze het hem eigenlijk niet moeten vertellen. Na enige inspectie dat hij verder wel in orde was, droeg ze hem en Cerise op dat ze hun tassen moesten pakken; zij ging Han zoeken.
_________

Lea moest lachen om hem en trok onderweg al het een en ander aan verhalen uit hem. Maar toen waren daar Rosa en Nadiya en die moesten ook uitgebreid geknuffeld worden. In sommige dingen was Lea in elk geval niet veranderd en hoewel ze niet altijd met Rosa door één deur kon, had ze haar echt gemist.
Tijdens thee-tijd en het avondeten was het een druk gekwebbel. Van Lea die vertelde over haar eerste dagen op de uni en hoe ze haar docent Biologie met zijn mond vol tanden had laten staan, tot Rosa die trots vertelde hoe goed ze ervoor stond en dat zij en Nadiya plannen hadden om te reizen, tot Jair die helemaal niets van Spreuken bakte en zich daar ook niet druk om maakte.

[varden]

Dus trok Seff zijn shirt uit en vertelde hij zacht het hele verhaal. Hij had er lang over nagedacht, vooral of hij het wel moest vertellen of dat het beter was dat hij het stil hield. Maar Seff had nooit tegen Von kunnen liegen, zijn moeder had het altijd direct geweten als hij de waarheid niet vertelde. Dus vertelde hij uiteindelijk alles. Over hoe hij gewond was geraakt door een stomme actie van hemzelf, over hoe Han had besloten dat het ieder voor zich was die dag en hoe hij steeds meer achter was geraakt. Over hoe hij de weg niet had kunnen vinden omdat hij geen deel uitmaakte van de band, en hoe hij daardoor was verdwaald en in de handen van de Jagers was gevallen. En toen over de nachten in de kooi, dat ze ook de Nimf hadden gered, en dat hij die later nog eens opgezocht had. Hij vertelde niet hoeveel pijn het brandmerken had gedaan, maar het feit dat hij het litteken voor altijd zou dragen zei genoeg. Wolven genazen snel en goed. Maar zoiets was te heftig, dat zou zelfs bij hem permanent zijn.

Seff knikte, ze hadden het meeste al wel ingepakt maar nu zouden ze de laatste dingen doen.
Han zat met Adan en Asra het plan voor de komende tijd te bespreken in het appartement ernaast en keek dan ook verbaasd op toen Von ineens binnenkwam. De deur zat nooit op slot zodat de roedel elkaar in noodgevallen altijd kon bereiken. De Alfa stond verbaasd op. "Von, ik wist niet dat je er al was." Hoe lang was ze al binnen? Waarom was ze niet even gedag komen zeggen?
_________

Nee, Jair was inderdaad niet zo gedreven in school als Lea en nu zelfs Rosa, maar de jongen had een talent met dieren dat zelfs Wystan versteld deed staan. Het was een waar genoegen om hem bezig te zien met de gevleugelde paarden of de jonge yeti's die Wystan altijd wel had op het terrein.
Mano luisterde genieten naar al die gezelligheid aan tafel. Tot het tijd was voor de wolven om een uitstapje te maken.
Eenmaal buiten en getransformeerd gooide de Bèta zijn kop in zijn nek en huilde hartstochtelijk naar de maan. Hij was dan wel niet vol, het was altijd de vriend van de wolven. Maar daarna moest zijn dochter eens uitgebreid besnuffeld worden.
Ze rook iets anders. Meer naar dure zeepjes en shampoo's die Mano's neus deed rimpelen, maar daaronder school nog altijd de echte wolvengeur van Lea. Tevreden brommend legde hij kort zijn kop over haar nek. Hij had haar gemist, had het gemist om met haar te rennen en te jagen.
Maar Mano had nog geen stap opzij gedaan om Lea weer wat ruimte te geven, of Jair was er. De bruine pluizenbal, zijn wolf was aanzienlijk pluiziger en had een veel langere vacht dan die van de rest, kegelde Lea omver en ging toen in een wat uitdagend speelse houding staan om haar uit te dagen tot een stoeipartij en een race.