Taloc&Gaëlla

[varden]

Een woeste grom kwam uit Razul's keel. Hij zou zich niet laten overmeesteren door een vrouw! Maar hoe meer hij tegenstribbelde en los probeerde te komen, hoe gemener Gaëlla's zwaard in zijn hals sneed. Het duurde echter nog even voor de man doorhad dat hij echt vast zat. Zijn soldaten waren inmiddels tot stilstand gekomen en keken verdwaasd naar hun leider en elkaar. Wat nu?, leken ze te denken. Razul Raèll was nog niet eerder gevangen genomen! En waar de troepen van de Quetzalcoatl's niet eens zouden twijfelen om door te vechten, omdat ze zo waren getraind, waren de Raèll's een stuk minder bedreven in oorlogvoering. "Hier zul je voor boeten, slet!"

[Ravief]

Gaëlla snoof lichtjes en maakte een hoofdgebaar naar haar mannen. Terwijl zij Razul in bedwang hield met haar zwaard, ontwapenden zij de Gorgoon en bonden hem vast en gaven hem ook direct maar een knevel. Ze zouden niet toestaan dat hij nog meer van dat soort woorden tegen hun generaal zou zeggen. Waar Gaëlla eerst een buitenbeetje was geweest, had ze al snel hun respect verdiend.
Nu keek ze rond naar de overige vijanden en riep de volgende in commando naar voren. Het duurde voordat de man naar voren durfde te komen. "Zorg voor je gewonden en neem je doden mee. Wij nemen jullie generaal mee." Ze stak haar zwaard weg en keek de man rustig aan. "Laat je stamleider weten dat hij vandaag over een week welkom is bij ons, voor overleg. Hij mag tien manschappen meenemen." Daarna keek ze een beetje dreigend. "Als hij zijn zoon ooit nog heel terug wil zien, kan hij maar beter opdagen."
Vervolgens draaide ze zich gewoon om en bekommerde zich om haar eigen gewonden en hielp ze op de been, of hielp met verbinden. Ze liet een ernstig gewonde op haar paard zitten en zou zelf erbij lopen. Razul keurde ze geen blik meer waardig en vertrouwde haar manschappen om die gast mee te nemen naar hun thuis.

[varden]

Thuis, waar Taloc doodongerust op haar zat te wachten. Het was vreemd, maar ergens waren deze zorgen goed voor hem, net zoals de dagen dat hij zorgde voor Gaëlla na de miskraam. Het verzette zijn gedachten van wat er gebeurd was. Zelfs Mattias kon nu zonder problemen in zijn buurt komen, net als Torec. Baraz had hij nog niet gesproken, of geantwoord over het aanbod dat hij leider zou worden van de stam als de man aftrad.

Gekneveld en geboeid werd Razul Raèll een paar dagen later het dorp in geleidt. Niets officieels, maar toch wist iedereen er in een paar minuten tijd vanaf. Mensen stopten op straat om te kijken naar het tafereel, en staarden Gaëlla en haar manschappen na. Weer waren er een paar doden, maar dat was eigenlijk normaal in deze stam. Geen missie was immers zonder risico's. Ook Sigrid en Cenek, die laatste met nog altijd een woedende blik in zijn ogen, keken het schouwspel na vanaf de trainingsruimte die Sigrid runde.

[Ravief]

Ze was heel strikt over de reglementen: niemand, maar dan ook echt niemand, mocht bij hem op bezoek. Niemand mocht hem eten brengen, of drinken, of wat dan ook. Alleen zij. Er werd een wacht opgezet van 48 uur bewaking bij de man. "Mocht mijn man komen, doe wat je moet doen om hem tegen te houden." Daarna liet ze hen met rust en ging de families bijlangs van de gestorvenen en vertelde dat ze dapper waren gestorven en hoe erg ze het vond. Na die akelige klus was Baraz aan de beurt. Hij had het recht om te weten wat ze van plan was, maar haar blik vertelde dat hij haar moest laten uitpraten en als hij het er niet mee eens was, dan was dat zijn probleem.

[varden]

Dus liet Baraz haar binnen en wachtte rustig tot ze begon met praten, en uitgepraat was. Hij werkte nog niet zo lang met Gaëlla als generaal, maar hun samenwerking ging verrassend soepel en goed!

Toen het nieuws Taloc bereikte, ontplofte hij inderdaad in een mate die gelijk stond aan zijn uitbarstingen toen hij net twee dagen terug was. Het was maar goed dat hij in de tuin hout stond te hakken, anders hadden ze een nieuw huis mogen bouwen... Briesend stormde hij door het dorp, naar de Academie waar ook de cellen zich bevonden. "Laat me erdoor!" Hij was duidelijk even al het besef en alle rationaliteit kwijt. Deze man... Razul Raèll zou boeten voor wat hij hem aangedaan had!

[Ravief]

"Dus het plan is om om tafel te gaan. Geen martelingen, maar misschien kunnen we een einde maken aan de oorlogen." Ze keek naar Baraz en het was duidelijk dat ze moe was. "Ik wil geen gezinnen meer bij langs om te zeggen dat hun zoon of man en vader nooit meer terugkomt." Vrede was altijd moeilijk te krijgen, maar ze moest het op z'n minst proberen.

Maar ze waren iets banger voor dat Gaëlla met hen zou doen als ze niet zouden luisteren.. dus probeerden ze eerst met Taloc te praten, maar hielden hem tegen terwijl er woord naar de generaal werd gestuurd. Misschien zou zij wel tot hem doordringen.

[varden]

Baraz knikte. "Het klinkt niet meer dan redelijk, we hebben een goed middel om het af te dwingen in handen. Maar.... je weet dat Taloc dit niet makkelijk gaat opnemen?" Zijn zoon was nooit wraakgericht geweest, had altijd naar de vredelievende oplossingen gezocht. Maar dit geval was een beetje anders, vermoedde Baraz. Hij streek met een zucht over zijn slangen. "Dit is de reden waarom ik denk dat je een goede generaal zou zijn Gaëlla, je zoekt naar andere oplossingen dan strijd en bloedvergieten, omdat je weet dat er betere oplossingen zijn. Jij en Taloc zouden een heel goed team zijn hierin." En hij moest echt binnenkort bekend gaan maken wie zijn opvolger ging worden!

Daarvoor moesten ze Taloc behoorlijk vastzetten, want de man was niet bepaald van plan naar rede te luisteren. Vuur en aarde sloegen uit terwijl hij voorbij de wachters probeerde te komen, iets dat vreselijk uitputtend was.

[Ravief]

Ze knikte, ze wist het. De man die binnen kwam rennen en hijgend vertelde dat ze nodig was, had ze eigenlijk al wel eerder verwacht. Gaëlla glimlachte naar Baraz en legde even een hand op zijn schouder. "Als het gesprek met Taloc goed gaat, dan neem ik de positie aan." Maar dan moest ze wel eerst Taloc dwingen naar haar te luisteren. Ze knikte nog even naar de stamleider, maar vertrok toen op een holletje.
Eenmaal daar aangekomen moest ze eerst wat brandjes blussen, voordat ze met vlammende ogen naar haar man keek. "Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent?"

[varden]

Taloc keek net zo woest terug. "Je hebt hem onze stam binnengelaten! Waarom heb je hem niet vermoord als de hond die hij is?!" Het was niets voor Taloc om zulke woorden te spreken, laat staan om zo tekeer te gaan tegen Gaëlla. Maar het zien van Razul Raèll, die man in zijn buurt hebben, dat kon hij niet aan. Hij had Gaëlla nooit verteld wie hem blind had gemaakt, maar veel van de permanentere martelingen waren het werk van de man die hier opgesloten zat!

[Ravief]

Ze trok een wenkbrauw op en schudde lichtjes haar hoofd. Wauw. "Taloc..." ze zuchtte. "Ik heb een lange week gehad en er zijn goede mannen gestorven die ik bij hun familie heb gebracht. Ik wil je best uitleggen waarom het zo gaat, maar niet op deze manier." Waarna ze haar mannen checkte of ze oké waren of dat ze Myra even langs moest sturen. Gaëlla wist dat het moeilijk ging worden, maar ze kon even niet hebben dat hij zo tegen haar deed. Met een uurtje ofzo misschien.