Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Rosa en Lea moesten er wel eventjes aan wennen, maar vonden een broertje wel leuk. Ze lieten hem mee doen met hun spelletjes en Lea hielp hem om zijn kamer te versieren. Von maakte wat kleren voor hem toen ze weer eens op Eldon kwam -wat alleen maar was om het jochie te testen of hij wolf was. Zij herstelde redelijk, maar had veel tijd met Emil nodig. De tijd dat haar hart was gestopt, was lastig om te vergeten en om te laten helen.
Jair begon uiteindelijk ietsjes meer te praten, maar bleef erg stil en zocht af en toe Avyanna op als hij bang was. Met haar zachte, lieve uitstraling was ze zijn baken.

Zijn lichtbruine ogen kregen een nieuwe glans toen hij de drie kinders zag. Hij had het altijd heerlijk gevonden om met kinderen te werken en ze dingen te leren en ze te zien groeien. Het zou nog wel even duren voordat hij weer aan het werk ging.
"Het gaat. We kunnen wel iets goeds gebruiken." Waarna hij kennismaakte met de drie en ze al snel aan het lachen kreeg. Daarna hoorde hij Wystan uit over de stand van zaken en over zijn plannen voor die middag.
Toen de kinderen aan het spelen waren, kwam ook Tamira langs om hem te bedanken voor de lunch.
"Wat nu? Wat gebeurt er met de meisjes?" Jair was goed opgevangen bij Avyanna en Mano en zou daar een goed thuis krijgen. Kaspar keek vragend naar zijn vriend en daarna weer naar de drie, die een beetje in het gras zaten te genieten van de zon.

Ze gaf haar meisjes een kus en Edmond een glimlachje, maar liep toen door. Ze had Aya al veel te lang niet gezien en ze trof haar dan ook alleen aan. Destan was aan het werk op kantoor om toch een beetje rust te hebben en te horen aan de geluiden was de tweeling aan het spelen op hun kamer.
"Aya." waarna ze de vrouw om de hals viel. Nova knuffelde haar stevig.

[varden]

Emil had er inderdaad moeite mee om dat van zich af te zetten. Dat korte moment van pure leegte, dat had hem een enorme klap gegeven en hij en zijn wolf wilden nu bijna constant bij zijn gezin zijn. Wat natuurlijk niet kon, want er moest ook gewoon gewerkt worden. De wolf deed dat soms met heel erg veel moeite maar dwong zichzelf er wel toe, want Von gaf aan af en toe helemaal gek te worden van hem constant om haar heen te hebben.
Mano gaf Jair de ruimte. Als het jongetje bij hem wilde zijn gaf hij dat zelf wel aan en dan maakte Mano tijd voor hem. 's Avonds las hij hem voor, wat hij net als bij zijn eigen dochters heerlijk vond om te doen.

Wystan keek even bedenkelijk. "Ik hoop dat er nog een ander gezin is dat ze op kan nemen." Hij kon het niet vragen van de Armell's, en ook de Coins waren bezig klappen te verwerken. Maar misschien Von en Emil? Of andere stafleden? En anders wisten Cyra en Sevas misschien nog iemand? "Het zou fijn zijn als we van de laatste wisten wat voor Shanea ze was." Dat was namelijk best nuttige informatie voor de opvoeding van het kind. "En voor het Fauntje hoop ik dat we iemand kunnen vinden die veel met haar buiten kan zijn, en kan gaan rennen." Het kind had nu al vaak energie teveel en vond het heerlijk om bij de magische wezens te zijn, hoewel Wystan zeer goed oplette dat ze niet in de buurt van de draak kwamen.

Aya keek verrast op en sloeg toen ook haar armen stevig om Nova heen. "Lieverd, hoe gaat het met je?" Ook Aya had in een seconde gezien dat Nova er niet heel erg goed uitzag. Was ze ziek? Gestresst? Of was dit vanwege het verlies van Sam? Aya kon zich niet voorstellen waar Nova nu doorheen ging, ze wist alleen dat ze haar vriendin vreselijk had gemist maar had heus wel begrepen dat die wel andere dingen aan haar hoofd had gehad.

[Ravief]

Kaspar begon direct te grijnzen. "Iemand als een wolf, bedoel je?" Hij had de tuinen en de ruimte ervoor. Hij was goed met kinderen en de vrolijkheid zou misschien wel net het medicijn zijn wat Boaz nodig had op sommige dagen, al mocht hij dat niet vragen van het meisje. Hij moest het overleggen met Boaz maar dan nog. "Je moet ook zelf slapen, Wys. Ze kan bij mij en Boaz logeren tot we beter weten wat we moeten." Wystan's hut was tenslotte niet echt gemaakt voor heel veel extra personen, vandaar ook dat ze hun lunch buiten aten.
Ondertussen zat Tamira met een zachte glimlach naar het spel van de kinderen te kijken en volgde al hun bewegingen.

Bij haar zorgen en bij de knuffel, hield Nova het niet meer droog en barstte in tranen uit. Snikkend hield ze Aya vast en wist totaal geen zinnen te vormen. Ze wist wat er aan de hand was en ze wist in de vrede niet of ze het aankon. Er zat een grens aan haar kracht.

[varden]

Dat was niet eens zo'n gek idee... Boaz zou geen enkel argument tegen weten te geven, of zelfs maar willen geven, maar dat wist Wystan natuurlijk nog niet. "Misschien is dat geen gek idee. In een ander veilig huis zijn zal ze leren dat de wereld niet eng is en dat we te vertrouwen zijn."
Maar hij zag wel hoe Tamira naar de kinderen keek en het verwarmde zijn hart. Plagend gaf hij haar een zacht duwtje met zijn elleboog. "Zou jij ook een logeetje willen?" Een kind op zich nemen was misschien teveel gevraagd. Maar hij wist diep van binnen zeker dat Tamira heus wel dol was op kinderen, ook al had ze altijd gezegd ze niet te willen.

Aya schrok zich wild en sloeg met grote, geschrokken ogen haar armen nog iets steviger om haar beste vriendin. "Hé, hé, ssssh. Rustig maar." Pas toen Nova ietsjes minder begon te huilen liet ze haar even los om een glas water te halen, wat ze aan Nova gaf. "Wat is er Nova?" Aya had heus wel door dat er iets was wat Nova niet durfde uit te spreken, dat voelde ze gewoon aan.

[Ravief]

Dat was dan geregeld. Kaspar ging naar de drie toe en deed mee met hun spel en maakte wat meer contact met de oudste. Het meisje leek een jaar of zeven te zijn en ze vloog hem ongeveer om de hals toen Kas voorstelde dat ze mee kon naar zijn huis. Hij waarschuwde haar wel dat hij samenwoonde met iemand die af en toe heel verdrietig kon zijn, maar daar leek ze niet echt mee te zitten.

Tamira keek hem even met grote ogen aan, maar verzachtte toen weer. "Ja, misschien wel." Ze voelde zich verbonden met deze kleintjes op een manier die ze niet eerder ervaren had met kinderen. Iemand in huis nemen was veel, maar tegelijk kon ze hen ook niet uit haar hoofd krijgen. Wat precies ook de reden was waarom ze langs was gekomen, naast Wystan bedanken. Ze had met eigen ogen moeten zien dat het goed ging.

Bevend pakte ze het glas aan en dronk een paar slokken. Nova schudde haar hoofd. Het ging helemaal niet en ze wist niet wat ze moest. Ze miste Sam zoveel dat het nog steeds gruwelijk pijn deed en ze kon alleen maar uit bed komen omdat haar meisjes haar nodig hadden. "Ik... ik ben zw.. zwanger.." snikte ze en was duidelijk totaal verloren.

[varden]

Boaz zou die middag dan ook verbaasd opkijken als Kaspar met het kleine Fauntje aan de hand binnenkwam. Vragend keek hij naar zijn geliefde. Hij had gehoord van de kinderen, dat ze mee waren genomen door Amiel en Themis, maar wat was Kas van plan? Maar meteen daarna ging zijn aandacht al naar het kleine meisje. Vriendelijk glimlachte hij naar haar en rolde naar het tweetal toe. "Dank je dat je Kaspar thuis hebt gebracht, hij verdwaald nog wel eens," grapte de Elf, terwijl hij knipoogde. "En hoe heet jij?"

Bijna wilde Wystan voorstellen dat ze anders bij hen kwam logeren, bij hem thuis. Maar dat kon hij niet meer van haar vragen, dat recht had hij niet meer. Dus nam hij het andere kleintje op de arm en glimlachte naar haar. "Als iedereen dan gezellig gaat logeren, zou jij bij Tamira willen slapen voor een nachtje?" Zijn houding was heel zacht, zeker voor iemand die van steen gemaakt was. Warm keek hij naar Tamira. "Tamira is heel erg lief en ze kan hele spannende verhalen vertellen. Je moet wel een beetje op haar passen voor mij hoor, ze is heel speciaal." Hij knipoogde plagend naar het kleine meisje.

Nu viel Aya stil. Nova was zwanger? Dat moest dan... Dat moest dan van haar laatste keer met Sam geweest zijn, van hun huwelijksnacht. Even wist de wolf niet hoe ze moest reageren, maar toen sloeg ze haar arm stevig om Nova heen. "Wat wil je doen?" Wat Nova ook zou besluiten, ze zou haar vriendin bijstaan. "Weten Themis en Edmond het al?" Of vrat Nova zichzelf nog eens extra op vanwege dit geheim?

[Ravief]

Kaspar haalde lichtjes zijn schouders op en gaf Boaz een knipoog. Zijn aandacht zat ook bij het meisje. Misschien dit wel een goed idee en zou het voor iedereen goed uitpakken. Zo niet dan moesten ze wat nieuws verzinnen.
Met grote ogen keek ze naar de rolstoel keek even op naar Kaspar. Onderweg hadden ze gestoeid en gekletst en van het weer genoten. Ze glimlachte naar Boaz, wel een beetje verlegen nog. "Faye," reageerde ze zachtjes, terwijl ze in Kas zijn hand kneep. Daarna liet ze hem los en voelde nieuwsgierig aan de wielen van de rolstoel.

Het meisje had heel de tijd nog niks gezegd behalve als ze eens moest plassen. Ze wisten niet eens hoe ze heette. Maar ze vond het prima om met Tamira mee te gaan.
In de avond maakte ze eten voor haar klaar. Ze hadden heel wat spelletjes gedaan en Tamira haar af en toe aan het lachen gekregen. Ze wilde vooral veel knuffelen. Het was een vorm van aandacht die Tamira graag gaf. Hoe meer tijd ze met haar doorbracht, hoe gemakkelijker het ging.
Het meisje keek haar met grote ogen aan en volgde alles.
"Hé kleine wijsneus." Lachend keek ze haar aan en streek over haar hoofd.
"Je vindt het wel lekker toch?"
Waarop er een klein knikje kwam. Daarna wees ze vragend naar elk dingetje op haar bord en mocht Tamira geduldig uitleggen wat alles was. Daarna een vingertje naar de elf.
"Tamira."
"A-mi-aah," deed ze na. Vertederd lachte ze en Tamira deed het gebaar na en wees naar zichzelf en zei nog eens haar naam en wees daarna naar het meisje.
"Lilll-ie-n."
"Lillian?"
Het meisje lachte tevreden maar verviel toen weer in zwijgen.
Na het eten deden ze samen nog een poging tot yeti's tekenen, maar Lillian viel een poosje daarna bij Tamira op schoot in slaap. Tamira vond het vreemd om voor het kleintje te zorgen, maar voelde ook dat ze haar nu al in haar hart had gesloten.
Voorzichtig stond ze op en maakte haar klaar voor de nacht en dekte haar toe.

Nova schudde haar hoofd. Themis en Edmond wisten van niks. "Ik weet het niet. Ik weet niet wat ik moet, Aya. Ik weet niet of ik het kan." Wat voor beide opties gold. Het was een kind van haar en Sam, tegelijk zou ze het allemaal alleen moeten doen en zou Sam dit kind niet eens vasthouden.
Aya was haar beste vriendin, ze had het moeten vragen ook al wist ze hoeveel moeite zij had gehad om überhaupt kinderen te krijgen.

[varden]

Boaz glimlachte vriendelijk naar Faye. "Hoi Faye, ik ben Boaz." Maar daarna liet hij haar de stoel 'inspecteren'. Kaspar had een goede stoel voor hem te pakken gekregen, met solide wielen die niet snel kapot zouden gaan en waarmee Boaz moeiteloos door het huis kon bewegen. Toch zag de Elf zichzelf overal liever dan in dit ding. "Wil je het huis verkennen?" vroeg hij aan het meisje. Er waren zat dingen waar Boaz mee naar toe kon, alleen de kamers op de eerste verdieping en de zolder waren voor hem niet langer bereikbaar. Maar de bibliotheek, de muziekkamer, de salon, de keuken, er was nog genoeg te zien.

Aya hield Nova stevig vast en streek zacht over haar rug. "Wat je ook besluit Nova, je doet het niet alleen, oké? Ik ben er altijd om je te helpen, en Destan ook. En Themis en Ed ook. We zijn er voor je, altijd." Dat Sam zo vroeg van haar afgenomen was, was vreselijk, maar Nova was niet alleen achtergebleven. Wat Nova ook ging doen, Aya zou haar niet uit het oog verliezen en haar bij elke stap bijstaan en helpen. Ze besloot de woorden die ze nu dacht over Sam, dat hij heus wel over haar waakte waar hij ook was, maar in te slikken. Dat was iets dat Nova nu niet hoefde te horen, niet terwijl het gemis en de pijn nog zo vers waren. Het kon Aya niets schelen dat Nova zo makkelijk zwanger raakte, waar zij veel moeite had gehad. Ze had zelf twee gezonde kinderen, en dat was meer dan genoeg. Maar haar vriendin had altijd een groot gezin gewild, had daar ook nooit een geheim van gemaakt. Zou een derde kleintje, een derde kind van haar geliefde, dan niet juist een geschenk zijn? Maar wat wist Aya daar nou eigenlijk van. Ze kon het zich niet eens voorstellen om Destan te verliezen!

[Ravief]

Wat de kleintjes ook was overkomen, het was duidelijk dat Faye er goed vanaf was gekomen. Ze zat nog vol levenslust en nieuwsgierigheid en lachte makkelijk. Haar lange blonde lokken konden haar typische Faunen-hoorntjes niet verbergen en daar deed ze ook geen poging toe. Ze knikte met grote ogen en legde even haar handen op Boaz' schouders en besloot het heft in eigen handen te nemen. De rolstoel duwen was zwaar, maar dan kon ze wel zelf beslissen waar ze heen gingen. Ondertussen kwebbelde ze over wat ze onderweg allemaal had gezien en vroeg ze wat voor Shanea Boaz was.
In de kamer met de piano, bleef ze een hele poos staan en wilde ze weten of hij ook fluiten maakte.

In de dagen erna bleef Lillian een paar keer bij Tamira slapen en was het al snel een bekend gezicht om de stoere vrouw, in harnas, te zien lopen met het kleine meisje aan de hand. Ze haalde een kant naar boven in de Elf die ze al lang had onderdrukt en waarvan ze tegelijk niet wist dat die bestond.
Ze kwam nog steeds wel bij Wystan elke dag. Of om samen te lunchen of om Lillian af te zetten zodat ze met de andere kinderen kon spelen. Het meisje was duidelijk op haar gesteld, al bleef ze verlegen bij anderen.

Er kwam niet echt een antwoord op de vraag wat ze moest doen. En dat gaf ook niet. Nova was vooral opgelucht dat ze haar hart had kunnen luchten en ze bleef de hele middag. Toen Destan thuiskwam bedankte ze hem zachtjes voor het regelen van de verhuizing.
"Ik heb Sam beloofd om op jullie te letten, Nova. Als je iets nodig hebt, wat dan ook.. we zijn er voor je." Destan was niet van plan om die belofte ooit te breken. Nova knikte lichtjes en ging toen naar huis, zodat Aya en Destan ook nog wat tijd samen hadden.

[varden]

Boaz stond normaal niet toe dat hij geduwd werd, maar voor deze ene keer ging hij er niet over in discussie. Goed, ze gingen op deze manier wel wat langzamer dan normaal gezien de stoel groot en Boaz wat zwaar waren voor het kleintje, maar uiteindelijk kregen ze het hele huis te zien. Tot ze bij de deuren naar de tuin kwamen. Daar hield Boaz halt en keek glimlachend naar Faye. "Kaspar moet je dat maar laten zien kleintje. Mijn stoel is niet zo goed in de trap afgaan." Hij zei het duidelijk met droefheid in zijn ogen, wat soms het teken was van een hele slechte verdere verloop van de dag.

Wystan vond het heerlijk om met de drie kleintjes bezig te zijn, hen dingen te leren, hen gerust te stellen. En Tamira met de kleine Lillian zien deed zijn hart vaak opspringen van geluk. Dus na een paar dagen, de drie kleintjes waren in het gras aan het lunchen, ging hij naast de Dagelf zitten. "Wat zou je ervan denken om Lillian te adopteren lieverd? Jair heeft een plekje bij de familie Torrez, Faye lijkt gelukkig bij Kaspar en Boaz, maar Lillian lijkt alleen bij jou op haar gemak te zijn. En jij bent dat ook bij haar." Hij zei het met een warme, liefdevolle glimlach. Tamira zo zorgzaam zien, was iets nieuws maar het stond haar heel erg goed. Bovendien, wie kon er nou een veiliger huis bieden dan het Hoofd van de Wacht?

Aya had daar ook geen antwoord op gehad, want ze wist het niet. Ze wist niet wat zij zou doen als ze in Nova's schoenen stond, en ze wist niet of ze er zelf de kracht toe zou hebben. Het enige wat ze Nova kon bieden was haar vriendschap, tijd, en zorgen. En ze maakte zich nu vreselijk zorgen... Dus toen Nova was vertrokken kroop ze tegen Destan aan. Energie om zelf te koken had ze niet, dus mochten Kiran en Kaspar pannenkoeken bestellen bij de pixies. Pannenkoeken met veel spek, en kaas, en stroop, en appel, en wat ze maar wilden. Aya zou haar gesprek met Nova niet bewust herhalen, maar er was veel dat ze niet geheim kon houden voor Destan door de band die ze deelden. Maar dat de jonge vrouw er zelf ook door van slag was, was zonder band ook wel duidelijk.
Toen Nova weer binnenkwam, werd ze warm ontvangen door het geluid van gelach en de geuren van warm eten. Themis stond in de keuken, Aelia vermaakte op het kleed in de woonkamer Senna en Nyah. Het was duidelijk dat Senna haar vader miste, maar het meisje was nog wel tot gelach en plezier te verleiden. Toen Themis Nova in het oog kreeg, werd haar gezicht weer bezorgd en ze wenkte haar oudste dochter naar de keuken. "Lieverd, wat is er?" Waarom zag Nova er zo moe, zo afgepeigerd uit? Wat was er gaande dat ze niet vertelde?