Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Rustig trok ze Seff nog eens tegen zich aan. Ze drukte een kus op zijn voorhoofd. "We gaan straks naar huis, lieverd."

Maar haar vriendelijke houding was compleet verdwenen toen ze bij Han binnenstapte en hem aankeek. Haar uitstraling werd alleen maar krachtiger en misschien zelfs wel een beetje vals. "Dus... Ik vertrouw jou mijn enige kind toe en je besluit naar Marokko te gaan?" Ze deed een stap dichterbij en Adán deinsde weg. "En nog erger, je laat hem achter als hij gewond is?" Von's ogen gloeiden nu.
___________

Lea grinnikte en sprong op Jair af. Ze stoeiden en worstelden tot ze helemaal naar elkaar roken en al grommend en blaffend daagde ze hem uit voor een race en schoot voor hem uit.
Niet alleen haar mens was gegroeid -of tot bloei gekomen. Haar wolf was krachtig en vrouwelijk en bijna volwassen nu. Ze was slank en snel, maar toch ook wat centimeters groter. Al was haar vacht natuurlijk een stuk dikker nu het winter was, ze straalde wel iets machtigs uit.
Toch zou ze voor een deel altijd haar vaders kleine meid blijven. Na lang ravotten en rennen kwam ze weer bij haar vader terug voor extra knuffels.

In de avond gingen ze met z'n allen voor de haard zitten met warme chocolademelk en vertelden ze elkaar verhaaltjes tot Jair in slaap viel.
Lea had geen brief meer terug gekregen, of hij was in Wenen gekomen nadat ze was vertrokken en dus keek ze vragend naar haar ouders. "Komt Seff ook thuis?"

[varden]

Han moest zijn best doen om niet in elkaar te krimpen, of zijn wolf naar het oppervlakte te laten komen. Von's uitstraling was veel krachtiger, veel dominanter dan de zijne ooit zou zijn. Deze vrouw was jarenlang zijn Bèta geweest, maar nu pas besefte Han dat ze eigenlijk altijd een Alfa in zich had gehad en dat het geen wonder was geweest dat ze zich van de roedel af had gesplitst. Toch hield de man zijn rug recht, en keek haar met een zelfde dominante blik aan. Hoewel die natuurlijk niet zo gloeide als die van Von.
"Het was voor zijn eigen bestwil Von, hoe hard het ook geweest is voor hem," probeerde Han het incident goed te praten. "Hij moest leren dat hij moet luisteren naar de Alfa, en dat je dat met een reden doet." Omdat je anders de hele roedel in gevaar bracht.
___________

En dat vond Mano helemaal prima. Zacht, liefdevol, en beschermend streek hij met zijn snuit door haar vacht. Hij had haar gemist, en dus haalde hij haar nog over voor een jacht met z'n tweetjes. Hoewel ze het bij een paar konijnen hielden voelde het goed om haar weer even bij zich te hebben, hoewel ook de wolf besefte dat er een tijd zou komen waarin ze niet veel meer thuis zou zijn. Hij accepteerde dat gelaten, maar niet met blijdschap.

Mano keek even naar Avyanna, nog voordat Lea de vraag stelde. Zij hadden in die tijd nog heel wat contact gehad met Lusio en Nozomi, en het aanbod van de familie du Tomas. Want een huwelijk, dat was niet het minste om te gaan bespreken als Lea weer thuis zou zijn... Dus was Mano een beetje opgelucht dat Lea over iets anders begon. Hij knikte glimlachend. "Von is hem aan het halen in Ierland," vertelde hij. "Ik denk dat ze al wel aan de weg terug zijn. Met Kerst en Oud&Nieuw is de hele roedel bij elkaar."

[Ravief]

Von trok een wenkbrauw op. "Vertel mij eens hoe een brandmerk voor zijn bestwil is? Hoe bijna verkocht worden als huisdier of haarkleed voor zijn bestwil is?" Ze kwam nu nog dichterbij en Asra ging met plezier voor haar aan de kant. Hier wilde ze niets mee te maken hebben!
Haast zonder moeite trok ze Han aan zijn shirt over de tafel en gromde als de wolf die ze was. Niemand, niemand!, zat aan haar pup!
"Jij waardeloos stuk idioot!"
________

De blik die ze wisselden zag ze heus wel. Lea was altijd opmerkzaam geweest, maar helemaal nu ze in een mannenwereld verkeerde had ze geleerd heel goed te luisteren en op te letten. Ze vroeg zich af wat dat te betekenen had, maar zou in de verste verte niet denken aan het onderwerp dat haar ouders met haar wilden bespreken.
Ze liet zich afleiden en was opgetogen door het vooruitzicht om Seff weer te zien. Hoewel ze ook een beetje nerveus werd.
Ze zat nog een poosje bij haar ouders, maar liet zich toen naar bed sturen, al duurde het nog heel lang voordat ze zou slapen. Voor het eerst sinds jaren lagen de zusjes Torrez namelijk bij elkaar op de kamer en moesten ze fluisterend en giechelend samen een heel jaar doorspreken.

[varden]

Han's ogen kleurden geel en hij gromde dreigend bij het vertoon van macht dat Von nu tentoonspreidde. Hij tolereerde het niet zo behandeld te worden in zijn eigen roedel. Maar Von was tegelijk stukken dreigender dan hij. "Dat was een ongeluk, ik zou hem nooit bewust hebben laten vangen en verkopen!" Alsof Seff Von niet allang had verteld dat als Asra en Cerise niet hun poten stijf hadden gehouden, hij aan zijn lot was overgelaten. En dat het zijn einde geweest zou zijn.

Seff was zich niet bewust van het 'gesprek' in het huisje naast hen, maar zijn nekharen gingen wel rechtop staan toen hij zijn moeders Alfa-uitstraling oppikte. Die was zo krachtig, dat ook Lorenzo en Oliver hem door de muren heen voelden en de mannen keken elkaar zowaar een beetje nerveus aan. Von was kwaad... Dat was nooit een goed teken...
________

Mano hoorde de meisjes nog lang giechelen en fluisteren, maar deed er niets tegen. Glimlachend trok hij zijn vrouw op schoot op de bank en kuste zacht haar nek. "Hmm... Ik vind het fijn dat ze toch nog met Kerst bij ons willen zijn," zei hij glimlachend. Want dat zou mogelijk een goed teken zijn voor de toekomst. Wat er ook gebeurde, ze waren nog altijd een gezin. Mano keek glimlachend, en na al die jaren duidelijk nog steeds verliefd naar zijn vrouw.

[Ravief]

Het koste heel wat kracht om niet hier en nu te transformeren. "Jij hebt hem achtergelaten en niets gedaan om hem te helpen!" Waarna ze hem alsnog aanviel. Von gaf hem een machtige duw, die een behoorlijke barst in de muur maakte toen Han er tegen aan kwakte.
Adán en Asra grauwden automatisch en sprongen op om hun Alfa te beschermen en wilden dus Von aanvallen.
Haar ogen bleven nu geel en ze gromde laag, dreigend. Hoewel ze een behoorlijke kracht uitstraalde, was ze tegelijk kalm. Dat vonden de beide Bèta's verwarrend en even keken ze elkaar aan.
Veel tijd om iets te doen, hadden ze niet. Von liet Han de hoeken van het huis zien; schop na schop na schop. Daarna was ze klaar en liep terug naar het huisje waar Cerise en Seff wachtten. Ze haalde een hand door haar haren en keek eens naar Lorenzo en Oliver.
"Jullie kunnen mee als jullie willen.. Er is altijd ruimte voor vrienden in de roedel." Hoewel Mano en Edmond altijd het dikst met elkaar waren, was Lorenzo eveneens een goede vriend en Oliver zou ze niet zomaar achterlaten.

[varden]

De mannen durfden haast niets te zeggen of te doen. Ze wisten niet precies wat er gebeurd was in de kamer hier naast, maar het was duidelijk niet erg vriendelijk geweest tussen Han en Von. "We zullen erover denken Von," zei Lorenzo uiteindelijk met een glimlach, maar hij had niet heel veel neiging om nog uit Ierland te vertrekken, nu hij een vaste scharrel had. Misschien bleef hij nog wel even hangen hier, zonder de roedel of alleen met Oliver. Hij wist het nog niet zo goed.
Seff keek met grote ogen naar zijn moeder. Zijn wolf had erg de neiging met de staart tussen de poten te piepen als ze zich zo sterk en krachtig opstelde. Het beest was misschien gegroeid en volwassener geworden, maar rond zijn moeder kon het nog een behoorlijke pup zijn. Even keek hij naar Cerise, maar ook die leek al haar spullen te hebben gepakt. Het was tijd om te gaan.

Dus namen ze afscheid van iedereen. Lorenzo, Oliver, en ook Asra werden door Seff stevig geknuffeld. Hij had zoveel van hen geleerd. Maar de rest, Iven, Adán, en Han, kregen niet eens een hand. Als het aan hen had gelegen was hij er niet eens meer geweest! Vragend keek hij naar Von. "Komt pap ook nog?" Of was er teveel werk thuis?

[Ravief]

Wat ze wel begreep en ze wenste hen het beste toe en toen Cerise en Seff klaar waren met afscheid nemen, liepen ze naar een plek waar ze konden veranderen. Von schudde haar hoofd. "Hij werkt aan het laatste project voor de vakantie en let op de rest van de roedel, samen met Mano."
Maar eenmaal wolf moest er eerst weer uitgebreid geknuffeld en gesnuffeld worden, voordat ze echt op weg konden gaan. Ook Cerise werd besnuffeld om haar geur te herkennen en Von gaf haar een vriendelijke beet, als teken van welkom en erkenning.

De reis ging snel en voorspoedig. Toch was het ook een heel ander sfeertje dan in de roedel van Han. Von bepaalde de richting, maar hield rekening met het tempo van de andere twee. Daarnaast liet ze hen ravotten en de leiding nemen zoveel ze wilden. Toen Cerise een hert ving en braaf wachtte op Von, gaf de vrouw haar zachtjes een zetje. 'Toe maar meisje, geniet ervan.'
-----------

Vroeg in de ochtend -de dag voor kerst- kwamen ze terug in het dorp. Von liet Seff voorop gaan en kletste wat met Cerise over hoe het leven in Liechtenstein eraan toe ging. Ze merkte wel dat het meisje nerveus was en Von kon heel wat redenen bedenken waar dat door kwam.

[varden]

Seff genoot ervan om te ravotten met Cerise, om te racen met zijn moeder. Deze losse, rustige sfeer deed de wolf duidelijk heel erg goed. En zijn gedrag rond Cerise was dan ook veel speelser en plageriger, maar daardoor ook veel gezonder. Als hij dacht dat zijn moeder niet keek beet hij haar zacht, speels, en liefdevol in haar nekvel, oor, of staart.
Hij had er zin in om thuis te komen, om haar Eldon en alles te laten zien. Maar onderweg besprak hij ook al een beetje zijn plannen om na een tijdje weer door te reizen en een leermeester te gaan zoeken. Hij wilde niet dat zijn moeder er zomaar achter zou komen, hij wilde dit goed bespreken omdat het nogal een toekomst plan was. Hij wilde uiteindelijk wel terugkomen naar het gebied rond Eldon, maar dan wilde hij ook zijn eigen werkplaats op kunnen zetten, en daarvoor zou hij geld en kennis moeten hebben.

Toen hij het dorp in kwam, kon Seff zich amper inhouden te gaan rennen. Emil stond in de deuropening op hen te wachten en sloot zijn zoon dan ook al snel stevig in zijn armen. Hij was nog altijd een man van weinig woorden, met hier en daar wat grijze strepen in zijn zwarte haren, maar hij was nog altijd lang en breed van gestalte. Hoewel Seff en hij nu even lang waren, straalde de Alfa van de roedel nog wel een rust en volwassenheid uit die de zoon nog een beetje moest vinden. Ook Cerise werd rustig en vriendelijk begroet door Emil, die daarna Von in zijn armen en haar zacht kustte. Hij had zijn mate gemist, en was blij dat zijn hele gezin nu weer veilig thuis was. "Avy nodigt uit," bromde hij zacht. Het gezin Izanagi en Cerise waren uitgenodigd bij de familie Torrez om daar te komen eten en te vieren dat iedereen weer thuis was.

[Ravief]

Hij dacht misschien dat ze het niet zag, maar Von was oplettend. Ze was blij dat het erop leek dat hij een nieuwe liefde had gevonden, hoewel ze zich nog altijd afvroeg op hij ooit weer zo vurig zou liefhebben als hij met Lea had gedaan.
Ze knuffelde haar man, en zelfs Von leek dan wel speels en vurig, niet de krachtige Alfa die ze had laten zien in Ierland. Met een grijns kuste ze Emil. "Ik heb Han een rondje geschopt," zuchtte ze tevreden, terwijl ze even tegen zijn borst aan lag.

Daarna liet ze Cerise het huis zien en wees haar op Seff's oude kamer, waar ze voor haar een matras neer hadden gelegd. "Halen jullie maar wat lekkers voor de lunch op de markt, ik duik nog even de winkel in."
Ze kende Avyanna goed en was van plan om wat voor Cerise in elkaar te flansen in de korte tijd die ze nog had. Het viel te verwachten dat ook Lea en Rosa in nette kleren aan tafel zouden zitten en gezien ze niet wilde dat de nieuweling nerveus zou zijn, was iets chic's wel een goed idee.
Voordat ze vertrokken gaf ze de jurk met een glimlach aan Cerise en verdween om zichzelf op te frissen, voordat de jonge wolvin een woord van dank had kunnen spreken.

Cerise keek stomverbaasd naar het jurkje, maar ging zich toen snel omkleden. De stof was zo donkerblauw dat het haast zwart leek en hoewel ze helemaal geen maten had genomen, paste het haar perfect. Het sloot nauw om haar volle borsten en verleidelijk om haar heupen, al was de stof daar wat losser. Wat verlegen kwam ze de kamer weer uit en grijnsde toen bleek dat iedereen er goed uitzag. Seff en Emil in overhemd en nette broek en ook Von was in een jurk.
"Naar wat voor hoogstaande familie gaan we eigenlijk?"
Von lachte en haakte haar arm door die van de vrouw toen ze hun jassen aanhadden en op weg gingen. "Avyanna is opgegroeid in Wenen en is van adel. Sommige gewoonten verleer je niet en we passen ons graag aan voor die paar dagen in het jaar dat de verwachtingen wat hoger liggen."
----------
Lea was ook wel wat nerveus. Ze had haar haren opgestoken en een mooie jurk uit gezocht, die nog niet té was. Ondanks dat ze wit vaak vermeed, was dit een goede keuze door de rode borduursels die het geheel afmaakten. Vakkundig deed ze een klein beetje make-up op, waardoor haar wimpers donkerder waren en haar lippen een klein beetje rozer.

[varden]

Natuurlijk kon Seff het niet helpen dat zijn mond even iets open zakte toen hij Cerise zag, tot Emil zijn zoon tot de orde riep met een stootje van zijn elleboog. Seff begon prompt iets te blozen. Tot zijn moeder sprak. Hij bromde zacht. Von vond het leuker zich aan te passen naar de kleding-voorschriften van de familie Zeresh dan hij, dat was duidelijk. Emil had er niets op tegen door zijn vrouw in een pak te worden gestoken, gezien hij altijd vond dat zij er prachtig uit zag als ze zo straalde omdat ze eens een mooie creatie van zichzelf aan kon trekken.

Seff keek even met een glimlach naar zijn ouders, die nog altijd zo vreselijk dol op elkaar waren. Mates, het was uitzonderlijk dat er drie stellen in hun roedel waren die hun mate hadden gevonden en daar zo gelukkig mee waren geworden. Seff wist niet of hij de zijne ooit zou vinden, maar hij was gelukkig met Cerise. Hoewel het inderdaad niet die heftige verliefdheid was die hij voor Lea had gevoeld, voelde het nog steeds wel serieus en echt voor hem. Toen Von en Emil iets voor hem lopen, gleed Seff's arm om Cerise's middel en glimlachte hij warm naar haar. "Je ziet er prachtig uit," zei hij zacht tegen haar.

___

Mano droeg voor de verandering ook een pak, en liet Avyanna gewillig nog even met zijn haar worstelen maar het was weer eens weerbarstig. Zacht kuste hij haar en maakte het eten af zodat ze straks alleen nog hoefden op te dienen. "Je ziet er wonderschoon uit lieverd," fluisterde hij tegen Avy's lippen. Waarna hij glimlachend naar hun dochters keek. Ook Nadiya was er vandaag bij. Jair worstelde met een stropdas die hij per se van Avyanna moest dragen. Hij zat er voornamelijk mee in de knoop.