Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Jair mocht nog net mee, maar alleen omdat er meer wolven mee gingen. Tenslotte was het echt weer eten a la Avyanna geweest, wat betekende dat er mega veel lekkers was en er lang en uitgebreid werd getafeld.
Lea keek met een knikje naar Cerise. "Ja, ga mee! Een betere manier om iedereen te leren kennen is er niet." Eerlijk was eerlijk, Lea had ergens gehoopt dat het mens helemaal niets was en ze Seff weer kon claimen. Maar Cerise kon ze niet haten en ze was vooral heel erg opgelucht dat ze echt van Seff hield en Seff ook om haar gaf en het niet een Seff-dingetje was (zoals die keer zoenen met Asra).
-----------
Even keek ze hem verrast aan maar glimlachte zacht naar hem. "Trouwen is zo goed als hetzelfde als een ritueel. Het is een teken voor iedereen om je heen dat je een vrouw hebt waar je van houdt en voor altijd bij wilt zijn." Maar ze legde even een hand op zijn arm. "Maar dit is niet het moment om het erover te hebben, want een verrassing is het leukste." Ze beloofde hem dat ze later naar het dorp zou komen, of dat hij altijd hier kon komen om het even erover te hebben.
----------
De tieners en de meeste volwassenen gingen naar buiten voor nog een stukje rennen. Lea wist eigenlijk helemaal niet of ze nog wel kon racen, gezien ze altijd alleen was met volle maan.
Ze was uitgegroeid tot een volwassen wolvin die er wel mocht wezen! Wat Cerise wel duidelijk werd toen de wolven verzamelden. Oké, daar kon ze niet echt tegenop. Wat een gedachte was die ze echt wel voor zichzelf hield.

[varden]

Ergens zou ze hem altijd kunnen claimen, dat zou Seff nooit kunnen ontkennen. Maar Seff gaf inderdaad echt om Cerise, dit was niet zo'n ding als met Asra of zelfs de korte en vage relatie die hij met Rosa had gehad.

Seff's wolf was een stuk groter geworden, wat tot nu toe alleen Von en Cerise hadden gezien, en leek veel op zijn vader. Groot, breed, sterk, beschermend. Het beest keek verbaasd op toen hij Lea weer zag en rende toen vrolijk keffend op haar af. Moeiteloos duwde hij haar om en besnuffelde haar. Zijn wolfmaatje was weer terug!
Even leek Seff weer helemaal op de pup die hij altijd was geweest, maar toen Lea uitgebreid besnuffeld was, keerde het beest zich naar Cerise en blafte toen vrolijk naar haar om haar daarna ook om te kegelen. Zijn wolfmaatje terug en Cerise op Eldon! Nu was hij weer helemaal gelukkig.

Zacht streek hij met zijn snuit door haar vacht, duidelijk even helemaal hyper door de situatie dat hij eindelijk weer thuis was en iedereen die hij liefhad weer om hem heen had. Want daarna denderde het beest vrolijk naar zijn ouders, die ook begroet moesten worden. Nu werd pas duidelijk hoe groot Seff geworden was, zijn oren staken net boven die van Emil uit en grinnikend probeerde hij zijn vader om te duwen, die het gelaten liet gebeuren en even naar Von keek. Zo te zien was hun zoon nog niet al zijn puppy-streken verleerd.
_____

Emil glimlachte dankbaar naar Avyanna, blij dat ze had begrepen wat hij zo verknipt had proberen te zeggen. En dankbaar dat ze het er nog een keer over wilde hebben met hem zodat hij kon bedenken of hij dit wel moest doen, en hoe hij het zou moeten doen om het speciaal voor Von te maken.

[Ravief]

Zodra Seff besnuffelt was en ze in zijn oor had gebeten en ze weer aan elkaar gewend waren, ging Lea naar haar Alfa's met de juiste houding. Ze piepte en jankte zachtjes. Ze besefte nu hoezeer ze een roedel miste en gemist had. Eigenlijk kwam er die avond niet veel van racen. Lea had deze aandacht van haar Alfa's heel hard nodig en Von begreep dat. Dus kreeg Emil de kans om met Cerise, Jair en Seff op te trekken.
Zij ontfermde zich over Lea, zoals ze ook wel eens met Aya had gedaan. Geduldig en liefdevol, tot de band weer helemaal goed voelde.
Cerise was opgelucht over hoe het ging. Al wist ze natuurlijk niet of de sfeer zo goed zou blijven. Maar ze ging rennen met de anderen, speelde met Jair en leek vrij makkelijk haar plekje te vinden tussen de andere wolven.

Lea was aardig dood toen ze zich weer in haar jurk hees en haar warme jas aantrok. Ze groette het gezin nog kort, maar vertrok toen met Jair naar huis. Ze viel in slaap, voordat ze de spelden uit haar blonde haar had kunnen trekken.
------------
De dag erna ging ze naar de Izanagi's. Eens zien of ze Von kon helpen in de winkel met bestellingen, of eventjes alleen met Seff kon praten...

[varden]

Seff had de tijd van zijn leven, en toen ze eindelijk terug transformeerden was ook hij eigenlijk meer dood dan levend. Die avond sliep hij dan ook heerlijk met Cerise dicht tegen zich aan in zijn oude kamer.

Toen Lea de volgende dag langs kwam was hij net de laatste hand aan het leggen aan de kerstcadeautjes. Gelukkig rook hij haar eerder dan dat ze iets kon zien, waardoor hij het nog net op tijd weg kon schuiven. Het tafelblad lag nog onder de houtkrullen en het stof van het schuren.
Grijnzend keek hij naar haar op. "Hé, kom je mam helpen?" Zoals ze elk jaar deed. Cerise was ook in de winkel, Emil was in de schuur aan het werk aan een project, en Seff bewaakte het fort thuis. Maar nu ze even alleen waren had hij wel 100.000 vragen. "Hoe is het in Wenen?" Hij kon het niet helpen. Toch een beetje bezorgd nam hij haar op. Hoe verging het haar in de stad? Kon haar wolf het wel aan in haar eentje met elke maan? Had ze vrienden die een beetje op haar letten? Hoe waren haar grootouders?

[Ravief]

Ze glimlachte naar hem en schoof naast Seff op een stoel, die eerst vakkundig werd schoongemaakt. "Dat en even zien of ik jou kon stelen." Lea glimlachte zacht naar hem en terwijl hij haar bekeek, nam zij hem op. Seff zag er goed uit. Gegroeid, rustiger, tegelijk nog altijd dezelfde.
Ze werd serieuzer toen hij naar Wenen vroeg en ze keek wat bedachtzaam naar het blad terwijl haar vingers met houtkrullen speelden. "Het is goed, maar pittig. Er zijn maar weinig andere meiden op de universiteit en de paar die er zijn volgen vaak alleen muziekles." Wat te verwachten viel, maar ze wist niet hoeveel Seff nou wist van Wenen. Het voelde als een wereld op zich. "Het is wel lastig om voor mezelf op te komen in dat mannenwereldje, maar het gaat nu goed." Ja, ze had een ruwe start gehad en zichzelf echt moeten bewijzen en vier keer zo hard moeten werken voor haar plekje dan de jongens.
"Maar volle maan is lastig. Ik moet het geheim houden en er is maar één andere wolvin en zij is zo oud dat ze niet meer jaagt." De zorgen om opa hielden haar ook bezig en voor ze wist, stortte Lea haar hele hart uit bij Seff. Over dat het eenzaam was, dat het huis zo groot was en stil, dat ze wat zaken van opa over nam en dat het helemaal niet goed met hem ging, over dat ze was gestopt met Wiskunde en dat ze erover dacht om nog een vak te laten gaan. Goed, ze had vrienden. Frida was fantastisch, maar het was niet hetzelfde als hier op Eldon. Iedereen was anders en daardoor gelijk. Adel of arm, iedereen werd hier gelijk behandeld en in de roedel was het zo heerlijk. Ze miste wolven.
Maar uiteraard kon ze het niet helpen om ook over de leuke dingen te beginnen, al hield ze haar mond over Mattias en dat hij had gemerkt dat ze ook een wolf was.

[varden]

Terwijl ze hem alles vertelde sloeg Seff even zijn arm stevig om haar heen. Het klonk eigenlijk helemaal als Lea om het juist in zo'n bekrompen mannenwereld te willen maken, om ze daar te laten zien wat ze waard was en dat zij het ook allemaal kon. Maar of het leuk was, dat vroeg Seff zich in stilletjes toch een beetje af. Maar hij zei niets, oordeelde niet, en liet haar gewoon haar hart luchten. Hij glimlachte toen ze ook wat leuke dingen vertelde. "Een oude wolf hm?" vroeg hij pas toen ze uitgesproken was.
"Is dat dan ook zo'n bekakte dame in het dagelijks leven? Ik durf te wedden dat die jouw jaagmanieren helemaal afkeurde." Hij grinnikte zacht. Lea's spierwitte, nette vacht vol met rood bloed. Hij kon de kop van zo'n bekakte wolf al voor zich zien en vond het duidelijk vermakelijk.
"Zal ik anders een keer langskomen? Om die opgeblazen types te laten zien hoe je nou echt plezier maakt?" Eigenlijk was het niet zo'n gek idee. Seff had bedacht in München te willen zoeken naar een werkplaats. De oude vestingsstad stond bekend om zijn kloosters, werkplaatsen, en om de kwaliteit van de gildemeesters. Daar kon hij vast wel iemand vinden die hem echt de kunst van het meubel- en speelgoed maken kon leren. Wenen zou natuurlijk een enorm eind uit de route liggen, maar voor Lea deed Seff het graag. Bovendien zou het een mooie trip zijn, een avontuur. En hij had duidelijk nog wel wat avontuur nodig in zijn leven om echt volwassen te worden. Want hoewel dit met Lea voelde als vanouds, zou iedereen kunnen zien dat zij meer klaar was voor een serieuze toekomst dan Seff. De wijsheid die ineens tussen hen in leken te liggen, ook al waren ze even oud, voelde nu zwaarder dan ooit tevoren.

[Ravief]

Ze lachte en leunde even tegen hem aan. "Ze is een chaperonne, dus ze keurt alles af!" Waarna ze hem uiteraard alle ongemakkelijke momenten moest vertellen en nadoen hoe Maria was en hoe ze deed en wat precies haar taak was.
Lea nam hem even op. Om heel eerlijk te zijn wist ze niet of het een goed idee was. Natuurlijk wist Seff hoe je moest feesten, maar ze wilde niet zijn naam moeten verdedigen als hij weer vertrok. Ze was er vrij zeker van dat de meesten hem als 'boerenkinkel' zouden bestempelen, en dat was dan nog aardig netjes.
"Wat zijn jouw plannen dan? Vertel over je reis! En over al het andere, kom op, Seff, ik wil alles weten!" Ze keek hem expres aan met haar grote blauwe ogen op een manier waarvan ze wist dat hij die moeilijk kon weerstaan. Of de blik nog steeds werkte, wist ze niet eigenlijk.
Maar ze wilde alles weten. Hoe was de reis gegaan, hoe was het bij Han in de roedel, wanneer was hij meer met Cerise op gaan trekken, wist hij al wat hij wilde doen nu hij thuis was? Alles!

[varden]

Die blik werkte nog steeds en Seff vond dat eigenlijk niet eerlijk. Maar nu gaf hij grinnikend toe en begon te vertellen. Over zijn reis, over zijn moeite zich aan te passen, over wat hij allemaal geleerd had, over wat zijn wolf allemaal geleerd had, over hoe Cerise en hij naar elkaar toe gegroeid waren. Maar ook over zijn gevangenschap, en over hoe erg hij haar gemist had (want dat was toch ook een deel geweest van de reis). En over de leermeesters die hij had gehad en hoe hij had ontdekt dat hij het leuk vond dingen te maken. Geen grote dingen, zoals de bouwprojecten die zijn vader deed, maar kleine en verfijnde dingen die mensen echt mooi vonden.
En toen vertelde hij haar over het plan dat hij nu had, om een leermeester te zoeken in München, om een ambachtsman te worden waar zijn ouders trots op konden zijn. Dat hij hoopte hier weer terug te komen en zijn eigen winkel te kunnen beginnen. Een winkel waar mensen van heinde en verre heen kwamen om iets te kopen of te bestellen.

Nee, Seff was inderdaad niet gemaakt voor de grote stad. Hij had ruimte nodig. Frisse lucht. Rust. Anders sloeg zijn hoofd maar de hele dag op hol. Maar dat wilde niet zeggen dat hij niet in Wenen langs zou willen komen. Maar hij wist Lea's gedachten niet, hoewel ze waarschijnlijk gelijk zou hebben. Zoals hij nu was, zou hij nooit in haar wereld passen. Zelfs niet voor heel even. Hij zou nog veel meer moeten leren om dat voor elkaar te krijgen. Misschien als hij een vak had geleerd, als hij iemand was. Misschien dan.
"Ga je na Oud en Nieuw weer naar je grootouders?" Seff had nog niet met zijn ouders besproken wanneer hij weer door zou gaan, maar hij wist wel dat hij snel een leermeester zou moeten zoeken, anders zou hij achter het net vissen en waren alle goede plekken vol.

[Ravief]

Waarop Lea hem vertelde dat zijn ouders allang trots op hem waren en dat hij het voor zichzelf moest doen. Maar ze vond het fijn om te horen dat hij nu een doel had. Dat hij wist waar hij naartoe wilde en ze sprak dan ook haar vertrouwen uit dat ze er zeker van was dat het goed zou komen met hem en hij een fantastische houtbewerker zou worden.
Tijdens hun verhalen, vulde ze af en toe iets aan, vroeg iets, vertelde iets over haar eigen gemis. Er werd veel geknuffeld en het was heel goed om deze tijd samen te hebben. Cerise was kort even komen kijken, had hen zien zitten en was weer naar de winkel gegaan, waar Von haar uiteindelijk al snel had gekalmeerd en leerde haar nu hoe ze een rokje moest maken.

"Ik blijf denk ik nog iets twee weken hangen. Pas in februari beginnen de lessen weer, maar ik wil op tijd terug zijn." Ze vertelde enthousiast over hoe ze oom Diego aan het werk had gezet en over het contact met Cyra en Sevas. Maar anders dan Seff, was Lea nog erg aan het zoeken naar wat ze nu wilde. Haar opa had nog geen officiële toestemming gegeven dat ze zich echt goed met de zaken bezig kon houden en tegelijk miste ze heel erg leeftijdsgenoten en gezelligheid. Ze genoot van de lessen en had een nieuwe hobby in het schrijven ontdekt, al was ze erg aarzelend over haar kunnen.
"Gaat Cerise met je mee, als je naar een leermeester gaat? Hoe zie je dat voor je?" Ja, ze was nieuwsgierig naar hun relatie en ook of Seff zag zitten dat het voor langere tijd was (al hadden ze al een paar maanden). Daarnaast was het onbedoeld ook ergens wel een vraag om te zien of hij over haar heen was.

[varden]

Seff vroeg door over haar contact met haar oom en met Cyra en Sevas. Hij was nieuwsgierig hoe ze dat had opgezet en hoe ze het onderhield. Maar haar handelsgeest bleek ze duidelijk van haar opa te hebben meegekregen en Seff wist zeker dat ze heus wel toestemming ging krijgen om zich uiteindelijk echt openlijk met de zaken te bemoeien. Ze had een zeer hoogstaand vampierstel al voor zich gewonnen, dan lag de wereld toch al wel zo'n beetje aan haar voeten?
Dat ze nog geen volledig plan had voor de toekomst, viel hem echter ook wel op maar hij ging er niet te diep in graven. Lea vond haar weg wel, maar ze deed het op haar eigen manier en in haar eigen tempo, zoals ze altijd alles had gedaan. Seff wist beter dan daar veel over door te vragen.

Maar bij haar volgende vraag viel hij een beetje stil. Hier moest hij goed over nadenken, vooral omdat er natuurlijk ook nog dat ene kleine deeltje van hem was dat zou willen dat het Lea was die met hem mee zou gaan. Net zoals Lea een beetje afgunst had gevoeld toen ze ontdekte dat ze Seff niet meer kon claimen voor zichzelf. Zouden ze dat altijd bij elkaar, en elkaars partners houden? Mogelijk wel.
"Ik heb haar wel altijd betrokken in mijn plannen, en ik hoop dat ze mee gaat. Ik vind haar echt heel erg leuk. Maar... maar ik durf niet te zeggen dat het voor altijd is. Ik weet niet wat er gebeurd, en hoe we zijn in andere steden en met andere mensen om ons heen." Het was duidelijk dat Seff Cerise graag bij zich had, en haar echt leuk vond, maar dat hij tegelijk nog niet echt een toekomst durfde te gaan bouwen met haar gezien het allemaal zo onzeker was wat ze nu opzetten. "En jij? Is er iemand die jij leuk vind?" Ze had hem uitgelegd dat daten niet echt bestond in Wenen, maar was er niet stiekem toch iemand waar ze net iets langer naar keek en bij wie ze liever in de buurt was?