Taloc&Gaëlla

[varden]

Even was er stilte, in afwachting tot Gaëlla verder zou vertellen. Maar toen dat niet gebeurde begonnen de vragen. Hoe was de aanval gegaan? Was ze inderdaad gevangen genomen? Hoe was ze ontsnapt? Waarom was ze de belegeringen begonnen? En waarom was ze er ook plotseling weer mee gestopt? Wat was er waar over de geruchten van de gevangenneming van generaal Elias? En zo gingen de heren maar door. Tot dat Taloc er met een brul een einde aan maakte. "Zo kan het wel weer," bulderde hij, op een toon die die van zijn vader evenaarde en op een toon die gelijk was aan die van Gaëlla toen zij voor deze zelfde raad voor hem was opgekomen. "Onze generaal heeft een grotere overwinning behaald dan hiervoor in jaren is gebeurd. Daar verdiend ze respect voor, en vooral rust. Als iemand nog vragen heeft, kan hij die schriftelijk stellen en komt er op zijn tijd wel een antwoord." Daarna draaide hij zich naar Gaëlla, zijn uitstraling streng maar zijn blik bezorgd. "Voor nu gaan we naar huis," klonk er kort, bondig.

[Ravief]

Ze wilde antwoord geven, maar toen kwam er een nieuwe vraag. Daarna nog een en nog een en ze wist niet meer wie ze moest aankijken en wie ze moest antwoorden. Haar ademhaling ging snel en oppervlakkig en ze dook in elkaar toen Taloc schreeuwde dat het genoeg was.
Hij moest haar praktisch het gebouw uitslepen, omdat ze een halve paniekaanval had en niet kon bewegen. Met haar handen op zijn armen en haar ogen dicht probeerde ze moeizaam haar ademen rustiger te maken en het trillen weg te laten gaan. Vermoeid liet ze hem uiteindelijk los en zakte op de grond. Gaëlla had niet eens doorgehad dat hij haar het hele dorp door had gesleept en dat ze thuis waren.
"Het is.. is waar. Ze.. ze hadden me te pakken." Gepijnigd keek ze hem aan. Het had in de verste verte niet op seks geleken. Meer op beesten die iets namen wat niet van hen was. "Je.. je moet Myra vragen om kruiden. Ik wil geen kans lopen..." de kans was nihil omdat ze braaf haar kruiden nam, maar ze wilde er zeker van zijn. Op dit moment was Gaëlla niet in staat om nog iemand onder ogen te komen, maar ze wilde de kruiden die haar zouden laten bloeden. Misschien dat ze dan weer kon slapen.

[varden]

Zacht streek hij over haar slangen en knikte. "Ik ga het regelen. Ga in bad, ik kom er zo aan." Waarop hij haar nog op haar voeten hielp zodat ze naar boven kon. Daarna zocht hij Myra op en zei alleen maar wat hij nodig had en dat ze geen vragen moest stellen. Hij zou later meer uitleg geven, maar voor nu hoefde dat niet omdat anders Myra en Isild meteen de deur zouden platlopen.
Toen hij de kruiden had gemengd met heet water, en daarnaast een stevige borrel voor hen beiden had ingeschonken ging Taloc naar de badkamer. Hij wist niet of Gaëlla in bad was gestapt of dat ze uiteindelijk niets gedaan had, maar hij bracht wel wat ze had gevraagd en iets om dit allemaal heel eventjes wat luchtiger te laten lijken. Hij klopte wel eerst op de deur, om aan te kondigen dat hij binnen kwam. "Gaëlla?" Vragend stak hij zijn hoofd om de deur heen.

[Ravief]

Myra was uiteraard niet dom. Er was maar een persoon waarvoor Taloc dit zou doen, en maar een persoon die met het leger mee was geweest die het nodig kon hebben. Zwijgend maakte ze klaar wat hij nodig had, maar hield hem even tegen toen hij direct weg wilde gaan. "Taloc... dit gaat pijn doen. Het is niet hetzelfde als een maandelijkse bloeding." Maar daarna liet ze hem gaan, vol met zorgen en vragen, maar ze zou er voor zorgen dat hun moeder niet direct wat te weten zou komen.

Ze was zowaar in bad gestapt. Het hete water kalmeerde haar wat, net als de zachte geur van haar eigen badolie. Haar blanke huid zat onder de paarse en blauwe plekken en later zou ze er achter komen dat ze heel wat gekneusde ribben had, waar ze gewoon mee had gevochten en had mee gereisd.
Ze keek op bij de klop, maar het leek erop dat haar emoties eindelijk haar in gingen halen. "Hey." Wel sloeg ze zo goed mogelijk haar armen om zich heen. Het zou nog wel even duren voor ze helemaal kon ontspannen als ze naakt was.

[varden]

Taloc kwam binnen en ging op de rand van het bad zitten, tot hij doorhad hoe gespannen ze weer was geworden toen hij binnenkwam en hoe ze haar armen om zich heen geslagen hield. Dus ging hij op de grond zitten, zodat hij alleen haar gezicht kon zien. Hij reikte haar het glas met de opgeloste kruiden aan. "Myra zei wel dat dit pijn gaat doen, dat dit niet is zoals normaal." Dan was ze gewaarschuwd. Daarna zette hij de borrel op de rand van het bad. "En ik dacht dat je dit misschien wel gewoon even kon gebruiken, maar je mag het natuurlijk ook gewoon laten staan." Hij glimlachte warm, bemoedigend naar haar. Maar toen werd zijn blik bezorgd. "Ik zal een zalf halen voor die plekken van je lieverd." Hij bood niet aan die straks in te smeren voor haar, gezien Taloc wel vermoedde dat ze zijn handen niet op haar lichaam wilde voor nu. Of voor de komende tijd.

[Ravief]

Lichtjes knikte ze en kapte het drinken achterover zonder veel te proeven. Ze wilde dit en moest dan ook niet teveel gaan jammeren als het pijn ging doen. De borrel liet haar lichtjes glimlachen en met een iets zachtere blik keek ze naar Taloc. Het zat er dus nog wel, het was alleen lastig om het toe te laten.
"Dank je." De zalf zette haar een beetje aan het denken. Pas nu ze zat, voelde Gaëlla hoe beurs ze was en dat ze heel wat meer pijn had dan ze de afgelopen dagen had gevoeld. "Misschien is het niet zo'n gek idee dat ze langskomt? Gewoon om te checken?" vragend keek ze naar haar man. Goed, ze kon nog niet veel aan en het was moeilijk om hem toe te laten, maar ze wilde hem wel toelaten in elk klein beetje wat wel lukte. Hem mee laten denken over haar gezondheid was een goed begin.
"Taloc?" Ze beet even op haar lip. "Wil je.. wil je straks bij me blijven?" Hoe erg het ook was dat ze zich elke keer de pleuris schrok van een man, ze wilde niet alleen zijn als de dromen begonnen.

[varden]

Hij glimlachte warm naar haar terug en streek even langs een slang, die nieuwsgierig kwam kijken. Dat die nog niet heel erg agressief tegen hem reageerden, zag hij als een goed teken. Dit was natuurlijk een enorm trauma om te verwerken, maar ergens vertrouwde ze hem nog wel? Toch? "Ik zal haar vragen of ze langskomt, als je klaar bent." Voor nu moest ze gewoon lekker blijven zitten. Myra kon haar wel komen controleren als hij stond te koken.
Bij haar volgende vraag keek hij echter een beetje verbaasd. Hij had niet verwacht dat ze dat wilde, eerder dat ze hem hoogstpersoonlijk de slaapkamer uit zou schoppen omdat ze niet kon ontspannen met een man (ook als hij dat was) in de buurt. "Natuurlijk lieverd. Ik zal bij je blijven." Ook als dat betekende dat hij een matras op de grond moest leggen zodat ze niet per ongeluk wakker zou worden tegen hem aan, en zich zo een hartaanval zou schrikken.

[Ravief]

Haar slangen wisten in elk geval iets meer dat hij haar man was en haar nooit wat aan zou doen, dan haar hoofd. Uiteraard wist ze het ergens wel, maar op dit moment was elke aanraking gewoon moeilijk en Gaëlla had geen idee hoe het zou gaan met haar zusje. Ze wist een klein glimlachje op te brengen. "Dank je."

Myra kwam inderdaad eraan toen Gaëlla droog en wel in een badjas zat. Haar zusje had een heuse dokterstas mee en ze glimlachte wat verdrietig naar haar. "Het spijt me dat ik niet meer langs ben geweest," mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar eens opnam.
Myra zette haar tas neer en stapte behoedzaam op haar af. Ze wilde geen kennismaken met die enge slangen. "Het is oké. Je bent weer thuis, daar gaat het om." Met zachte hand hielp ze haar uit de badjas en hield geschrokken haar adem in. "Waar... waar heb je pijn?"
Gaëlla haalde lichtjes haar schouders op. Het was moeilijk om echt pijn te voelen, terwijl ze nog altijd in een wazige staat verkeerde. Myra onderzocht haar voorzichtig, hield op als Gaëlla ineen kromp onder haar aanrakingen en ging verder als haar grote zus het weer een beetje onder controle had. Ze had vijf gekneusde ribben, haar enkel moest verbonden worden en eigenlijk kon ze haar hele lichaam wel insmeren met een zalf die haar zou helpen herstellen. Hoofdschuddend hielp ze haar met aankleden. Geen bh voor de eerstkomende tijd, maar wel lekker warm aankleden.
Wat voorzichtig trok ze Gaëlla in een knuffel en hield haar een hele poos vast. "Het komt wel goed. Kijk maar naar mam." Myra was klein geweest in die tijd, maar dat betekende niet dat ze niet had meegekregen wat er was gebeurd. Gaëlla knikte stilletjes, bedankte haar nog even en ging met haar mee naar beneden. Haar zusje had haar gewaarschuwd dat vanavond of morgen de kruiden zouden gaan werken en dat ze dan flink pijn zou krijgen. Het klonk misschien gek, maar voor Gaëlla was dat alleen maar een geruststelling. Dan zou er niets overblijven van wat die smeerlappen hadden gedaan.

De maaltijd was vooral zwijgend, maar daarna was Gaëlla echt kapot. De hele dag al mensen om zich heen waar ze wel mee moest communiceren. vrat behoorlijk aan haar energie. Tegelijk zat ze wel lekker voor de haard en besloot dat ze ook wel op de bank kon pitten. Had ze in elk geval rugdekking.
"Wil je me wakker maken als ik ga woelen of wat dan ook?" vragend keek ze naar Taloc. Ze hoopte oprecht dat ze hem niet wat zou aandoen en besefte ook dat haar slangen nu een aardig nadeel hadden. Al was hij heel misschien wel immuun na de vampierische genezing.

[varden]

Dat kon Taloc ook alleen maar hopen, want de kans dat hij immuun was was klein en naar zijn weten waren er geen vampiers in Nieuw-Zeeland om hem te redden mocht ze hem per ongeluk bijten. Maar daar zou hij niet te lang over nadenken. Hij glimlachte opnieuw naar haar. "Ik blijf bij je lieverd." Hij zou over haar waken. "Ga maar slapen."
Hij bleef zelf in een andere stoel zitten lezen, dommelde af en toe weg en werd dan met een steeds stijvere nek wakker. Maar hij bleef over haar waken, in de gaten houden of ze lag te woelen of dromen had die ze duidelijk niet wilde hebben. Af en toe, als het die kant op leek te gaan, ging Taloc op de grond bij de bank zitten en streek zacht over een soms half wakkere slang om de beestjes een beetje gerust te stellen.

[Ravief]

Eigenlijk was Gaëlla gewoon kapot van alle nachten zo weinig slapen en was ze te moe voor dromen. De nacht ging het aardig goed en ze deed Taloc niets aan toen ze wakker werd.

De dag was iets lastiger. Er werden nu al brieven gestuurd met vragen en na een ontbijt, ging ze toch maar aan tafel zitten. Eens kijken wat ze aankon en kon afhandelen... Ieder ander had het waarschijnlijk laten liggen, maar Gaëlla wilde er vanaf. Hoe eerder ze verslag had gedaan, hoe beter. Dan konden ze haar ook niet meer telkens dingen vragen.
Af en toe keek ze naar Taloc, die tegenover haar zat. Elke beantwoorde brief ging naar hem om door te lezen om te zien of ze iets miste. Een beetje een gekke manier van hem op de hoogte stellen, maar het was wel makkelijker. Tot er vragen kwamen over haar gevangenschap. Ze had hem nog niet eens verteld wat er precies was gebeurd.
"Wat moet ik schrijven? Wat moeten ze weten?" moesten ze alles weten?