Taloc&Gaëlla

[varden]

De man schrok toen ze zo direct het woord tegen hem richtte. "Eh... Elias, mevrouw." Zijn blik ging even angstig naar Azel, maar daarna weer naar Gaëlla. Wat zou ze van hem willen? Het vredesvoorstel leek duidelijk van de hand gewezen, toch?

[Ravief]

"Wel, Elias.. volgens mij ben je iemand die weet hoe de regels in elkaar zitten en ben je goed in wat je doet." Ze knikte hem rustig toe, dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. "Stel nou.. ik heb jullie generaal gevangen genomen en flink gemarteld. Hij overleefd het net en komt weer bij jullie terug. Stel nou dat jullie mij in handen krijgen. Wat zeggen jullie voorschriften wat er dan met mij moet gebeuren?"

[varden]

Elias was duidelijk wel bang, want het antwoord hierop was heel simpel. "Ik... ik denk niet dat u nog in leven zou zijn mevrouw." Dat wist hij wel zeker. Als vrouw zou ze bovendien behoorlijk anders 'behandeld' zijn, een behandeling die mogelijk erger was dan martelingen. Maar ze zou het geheel niet hebben overleefd. En Elias besefte zich nu nog meer in welke positie ze hier zaten. Ze hadden Razul, nadat zij meer dan een jaar Taloc hadden gevangengenomen en gemarteld. In een tijd dat er geen strijd zou zijn tussen de stammen!

[Ravief]

Gaëlla zag het besef op zijn gezicht. Ze knikte hem toe en richtte haar blik op één van haar wachten. "Haal Razul, maar knevel hem." Ze wilde laten zien dat ze meer dan redelijk was. Razul was in perfecte staat, misschien een beetje chagrijnig omdat hij al een week in een hokje zat, maar hij was niet magerder en had geen wonden. "Zoals u ziet is uw zoon piekfijn in orde. Iets wat ik niet van mijn man kon zeggen toen ik hem terugkreeg in oorlogstijd. U heeft geluk, dat u mij treft en niet iemand anders. Die zou hem een martelsessie geven waar u bij was." Ze nam een slokje drinken en gebaarde dat Razul weer weg moest. "Ik raad u sterk aan om mijn voorstel te overwegen. Al krijgt u wel een betere generaal als u alsnog besluit om te vertrekken."

[varden]

Razul keek even verbaasd, niet in staat iets te zeggen door de knevel, toen hij hoorde dat Taloc in leven was. Wat?! Gaëlla had hem doen geloven dat ze hem niet meer gezien had! Hij probeerde wat te zeggen maar er klonken alleen maar onverstaanbare geluiden. Azel sprong op sloeg met zijn handen op tafel en leek even Gaëlla aan te gaan vallen, waardoor Baraz ook opstond. "Haal het niet in je hoofd!", bulderde de man, die aanzienlijk groter en breder was dan Azel Raèll. Die keek dan ook woedend naar de stamleider tegenover hem. "Ik laat me niet chanteren door dit soort fratsen! Taloc Quetzalcoatl kreeg zijn verdiende loon voor het nodeloos bloedvergieten dat hij heeft veroorzaakt tijdens de oorlog!" Alsof die niet gestart was door de Raèll's...

[Ravief]

Gaëlla schrok een beetje van Baraz, maar glimlachte de man toe, alsof ze zeggen wilde: rustig maar. Daarna slaakte ze een diepe zucht en stond op. "U krijgt een half uur om hierover na te denken." Waarna ze gewoon de kamer uit liep en Taloc op zocht. Ze ging naast hem zitten en strekte haar rug. "Azel gaat niet luisteren naar het vredeverdrag." ze keek hem aan. "Ik wilde dat het anders zat, maar het zal wel betekenen dat we Razul terecht moeten stellen. Kun je er mee leven als hij publiekelijk zijn oordeel krijgt en sterft door mijn slangen?" Gaëlla pakte ondertussen zijn hand en weefde haar vingers tussen de zijne. "Het zal voor iedereen van de Raèlls erger zijn dat hij sterft door de hand van een vrouw en als hij jou in leven ziet..." ze haalde haar schouders op. Ze wist dat Taloc wraak verdiende, maar ze was nog altijd tegen martelen en Razul onthoofden ging haar een beetje te snel. Het gif van haar slangen was pijnlijk en had geen tegengif. De man zou, als hij het lang volhield, twee dagen in vreselijke pijn zijn. Al was het ook mogelijk dat het in een kwartier afgelopen was, afhankelijk van hoeveel beten hij kreeg.

[varden]

Taloc kneep zacht in haar hand en glimlachte naar haar. "Alleen als jij ermee kan leven lieverd." Hij wist dat ze het vreselijk vond om iemand te bijten, om iemand te zien sterven door haar slangen. In zijn ergste nachtmerries zag hij haar gezicht nog voor zich toen hij stervende was doordat ze hem per ongeluk gebeten had. Als het niet voor Cyra en Sevas was geweest, had hij hier niet gestaan. "Wraak zal alleen voor een korte periode fijn voelen, het zal me niet meer rust geven dan ik nu al heb." Natuurlijk wilde hij wraak! Maar hij zag ook wel in dat dat slechts een heel kort gevoel van rust en vrede zou geven. Het zou zijn littekens niet wegnemen, mentaal of fysiek. Het zou hem zijn zicht niet teruggeven, of het afgenomen jaar. Het was het niet waard.

[Ravief]

Het was iets waar ze vreselijk tegenop zag, maar het moest. Een andere methode wist ze niet die recht zou doen aan hoe zijn dood moest zijn. Bovendien zou het Azel en de mannen een boodschap sturen. Dus leunde Gaëlla tegen hem aan en sloot haar ogen en genoot voor een poosje van hun samenzijn. "Het komt wel goed.." al zou het betekenen dat ze in oorlog waren met een stam.
Na het half uur stond ze op en kneep nog even in zijn hand. "Ik zie je op het plein?" Er zouden waarschijnlijk genoeg anderen zijn, gezien iedereen nieuwsgierig was naar wat de Raèlls hier deden. Na een kusje ging ze terug naar de kamer en keek licht hoopvol naar Azel. Had hij zich bedacht? Had iemand hem wijsheid ingesproken?

[varden]

Azel was niet bepaald afgekoeld, en ook Razul probeerde heftig uit zijn boeien te komen. De rest van de soldaten stond er tamelijk angstig bij. Ze hadden geprobeerd hun heer op andere gedachten te brengen, zodat zijn zoon gespaard zou worden. Maar daarnaast was Razul geen bijzonder populair persoon binnen de stam, dus de pogingen waren met gemengde gevoelens gegaan. Baraz keek de boel koeltjes aan tot Gaëlla binnenkwam. Het was hem wel duidelijk waar ze heen was gegaan. "Hoe pakte hij het op?" Even deed hij alsof de vijand niet tegenover hen stond. Hoe had Taloc het allemaal opgepakt? Dat Azel en Razul zich hier bevonden? Dat Razul veroordeeld ging worden en hij zijn persoonlijke wraak mogelijk niet zou krijgen? Dat ze mogelijk weer ten oorlog zouden trekken?

[Ravief]

"Hij ziet in dat het hem geen rust zou geven en stemt in met het plan. Verder... een tikje onrustig." Taloc zou zijn kans nog wel krijgen als er echt oorlog kwam. Ze zou hem niet thuis kunnen houden dan en dat wilde ze ook niet. Ze keek naar vader en zoon en daarna weer naar Baraz. Het was duidelijk dat de twee niet tot inzicht waren gekomen. "Laten we dit maar doen..." verzuchtte Gaëlla en liep nog even naar Elias. Hem drukte ze het verdrag in handen. "De eerste aanval zal niet van ons komen. Alsjeblieft. Doe wat je kan om je heer te overtuigen." Maar daarna liep ze weer weg en achter haar werd Razul geboeid en gekneveld meegenomen. Pas op het plein hield ze halt en draaide ze zich naar de beide Raèlls. "Aangezien u weigert ons aanbod aan te nemen, volgt hierbij het proces van uw zoon." Het was doodstil op het plein en even keek ze naar Taloc en daarna weer naar Razul en Azel. "Razul Raèll is schuldig bevonden aan het schenden van het staakt het vuren. Razul Raèll is schuldig bevonden voor het gevangen houden van toenmalig generaal Quetzalcoatl. Razul Raèll is schuldig bevonden aan het martelen van generaal Quetzalcoatl onder vredestijd en zal hiervoor gestraft worden." De knevel werd verwijderd en Gaëlla deed een stap terug. "Enige laatste woorden?" Waarbij ze zowel naar Razul als naar Azel keek.