Edmond voelde haar onrust heus wel en af en toe kneep hij in haar arm en moest hij haar eraan herinneren dat ze vakantie hadden. Een tijd om te ontspannen. Bovendien zouden Shani en Lonan waarschijnlijk verzot zijn op Senna en Nyah en hen vertroetelen tot ze niet meer konden. Over Aelia maakte hij zich weinig zorgen. Ze zou wel vriendinnetjes maken en hopelijk lekker op ontdekking uit gaan en niet teveel bij haar ouders blijven plakken.
Haar zorgen om Nova kon hij niet wegnemen, maar hij wist ook dat zorgen maken het verdriet van de Nimf niet weg zou nemen. "Het komt wel goed, liefste. Als er iets helpt tegen je alleen voelen, dan is het wel tijd bij jouw ouders doorbrengen." Hij had zich indertijd net zo goed verloren gevoeld en nerveus. Maar bij Shani en Lonan werd je opgenomen in de familie zoals Ed nog nooit had meegemaakt.
Dus toen hij haar ouders weer zag, kreeg ook Shani een dikke knuffel van hem en een kus op haar wang en Lonan een krachtige hand. Al zou hij nog niet direct weer gaan sporten, was Edmond direct weer op zijn gemak.
Ze voelde zich bijna verlegen bij de vrouw en wist niet zo goed wat ze moest doen. Nova knikte lichtjes en glimlachte naar het stel. "Ja, dat klopt. En dit zijn Senna en Nyah." Maar toen begonnen zowel Nyah als Senna te huilen en trok ze een gezicht. Hoewel ze het vreemd vond om haar kind uit handen te geven, wist ze heus wel dat Shani hiermee overweg kon. "Zou u even...?" En ze gaf Nyah aan haar om zelf Senna op de heup te nemen en zachtjes tegen haar te fluisteren. Het kind was vooral bekaf van spelen en nieuwe indrukken waren nog een beetje veel voor haar.
Belevenissen van Destan en Aya
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis glimlachte zacht naar Edmond toen alle begroetingen voor hen over waren en pakte weer zacht zijn hand vast. Hij had gelijk, het zou hen vast goed doen om in dit warme nest op te worden genomen. Lonan glimlachte bemoedigend naar zijn schoonzoon. Themis had hen geschreven over wat er gebeurd was, over de klappen die het gezin had moeten verwerken en hoe beschadigd iedereen daar nog door was. Hij zou niet teveel van het stel vragen, maar wel degelijk genoeg om hen te helpen alles weer een beetje op te bouwen. Including Edmond's spiermassa, conditie, en gezondheid.
Themis kende die glimlach van haar vader, en ze keek hem dankbaar aan. Het was goed dat ze hier gekomen waren. Hier zouden ze de tijd krijgen te helen en bij te komen, in een warm en liefdevol nest.
Dat hoopte de Duivelin tenminste, want toen zetten Senna en Nyah allebei een keel op. Zelfs Aelia, die toch echt nog geen moederinstinct had keek even gealarmeerd. Shani daarentegen bleef onbewogen staan, alsof al die tranen haar niet schokten en ze nam rustig Nyah over. "Natuurlijk lieverd," zei ze met een geruststellende glimlach naar Nova, en toen richtte ze haar aandacht op de kleine Nimf op haar arm. "Hé meisje, wat is er nou? Was de reis zo lang dat je nu moe bent?" Ze streek zacht Nyah's tranen weg en daarna streek ze zacht over het hoofd van het meisje terwijl ze dat tegen zich aan liet leunen. Net als alle Duivels was Shani's huid ietsjes warmer, en door haar moederlijke uitstraling voelde een knuffel van haar als een comfortabele warme deken om je heen.
Themis kwam bij Senna en Nova staan en glimlachte naar beiden terwijl ze zacht Sena's handje vastnam. "Kom, dan gaan we naar huis en kunnen jullie een dutje doen." Want ook Nova moest moe zijn, ook Aelia zat te knikkebollen.
Themis kende die glimlach van haar vader, en ze keek hem dankbaar aan. Het was goed dat ze hier gekomen waren. Hier zouden ze de tijd krijgen te helen en bij te komen, in een warm en liefdevol nest.
Dat hoopte de Duivelin tenminste, want toen zetten Senna en Nyah allebei een keel op. Zelfs Aelia, die toch echt nog geen moederinstinct had keek even gealarmeerd. Shani daarentegen bleef onbewogen staan, alsof al die tranen haar niet schokten en ze nam rustig Nyah over. "Natuurlijk lieverd," zei ze met een geruststellende glimlach naar Nova, en toen richtte ze haar aandacht op de kleine Nimf op haar arm. "Hé meisje, wat is er nou? Was de reis zo lang dat je nu moe bent?" Ze streek zacht Nyah's tranen weg en daarna streek ze zacht over het hoofd van het meisje terwijl ze dat tegen zich aan liet leunen. Net als alle Duivels was Shani's huid ietsjes warmer, en door haar moederlijke uitstraling voelde een knuffel van haar als een comfortabele warme deken om je heen.
Themis kwam bij Senna en Nova staan en glimlachte naar beiden terwijl ze zacht Sena's handje vastnam. "Kom, dan gaan we naar huis en kunnen jullie een dutje doen." Want ook Nova moest moe zijn, ook Aelia zat te knikkebollen.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Heel even hield ze op met huilen en keek met grote bruine ogen naar deze vreemde mevrouw. "Buh buh bwah plrt," babbelde ze en begon toen weer te snikken. Nova glimlachte zacht naar Shani. "Ze heeft honger, dus ze blijft waarschijnlijk wel huilen tot ik haar kan voeden."
Daarna richtte ze zich weer op Senna en sprak fluisterend tegen haar. Het meisje was natuurlijk bekaf en was aardig gevoelig dus wat er nu allemaal over haar heen kwam, was even teveel. Maar hangend tegen mama aan, kwam ze toch weer tot rust. Nova vermoedde dat ze in slaap zou vallen zodra ze haar in een bed hadden gelegd.
Edmond en Lonan gingen de rest voor en waren al snel in gesprek over wat er allemaal wat veranderd hier en of het wel ging lukken om zoveel logees te hebben. De serieuzere gesprekken over de epidemie zouden nog wel volgen, vermoedde hij.
Zo gauw het kon trok Nova zich even terug. Senna viel inderdaad in slaap nog voor ze haar jurk uit had gedaan. Nyah bleef echter met grote open ogen naar haar kijken, terwijl ze hongerig melk naar binnen sabbelde. Het was allang bedtijd voor het kleintje, maar Nova bleef even bij haar voordat ze haar in een bedje legde, zich fatsoeneerde en zich bij de rest voegde. Nu pas had ze de tijd en handen vrij om Shani en Lonan ook te begroetten en deed dat zowaar wat verlegen.
Daarna richtte ze zich weer op Senna en sprak fluisterend tegen haar. Het meisje was natuurlijk bekaf en was aardig gevoelig dus wat er nu allemaal over haar heen kwam, was even teveel. Maar hangend tegen mama aan, kwam ze toch weer tot rust. Nova vermoedde dat ze in slaap zou vallen zodra ze haar in een bed hadden gelegd.
Edmond en Lonan gingen de rest voor en waren al snel in gesprek over wat er allemaal wat veranderd hier en of het wel ging lukken om zoveel logees te hebben. De serieuzere gesprekken over de epidemie zouden nog wel volgen, vermoedde hij.
Zo gauw het kon trok Nova zich even terug. Senna viel inderdaad in slaap nog voor ze haar jurk uit had gedaan. Nyah bleef echter met grote open ogen naar haar kijken, terwijl ze hongerig melk naar binnen sabbelde. Het was allang bedtijd voor het kleintje, maar Nova bleef even bij haar voordat ze haar in een bedje legde, zich fatsoeneerde en zich bij de rest voegde. Nu pas had ze de tijd en handen vrij om Shani en Lonan ook te begroetten en deed dat zowaar wat verlegen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Tegen die tijd stond Shani in de keuken om de volwassenen ook van wat eten te voorzien. Hoewel de Italiaanse keuken erg om vlees draaide, was de Duivelin gelukkig ook goed in vegetarische gerechten gezien vlees niet altijd voor handen was. Zo breed hadden ze het hier nou ook weer niet.
Net als de vorige keer had het gezin genoeg blikken getrokken toen ze door de straten hadden gelopen. De meeste buren kenden hen wel van naam, maar Edmond's wolf maakte hen net als vorige keer toch weer eventjes nerveus. Dat Aelia inmiddels zestien was, trok ook de nodige aandacht van de jongere Duivels die een nieuw gezicht altijd interessant vonden. De jonge Duivelin voelde zich er wat ongemakkelijk door en trok, uit een soort automatisme, haar muts wat meer over haar horens. Dat ze die hier gewoon kon tonen zonder dat andere Shanea haar plaagden met vooroordelen, of zonder dat mensen in paniek zouden raken was iets waar ze nog aan zou moeten wennen. Even zocht ze de blik van haar moeder, die geruststellend glimlachte. Themis vond het heerlijk om haar haar los te kunnen laten hangen zonder te vrezen voor de twee zwarte horens boven op haar hoofd. Die van Aelia waren door haar half-bloed-situatie een stuk korter dan die van haar moeder. En ze waren al helemaal niet zo imposant als die van haar opa. Lonan's grote ram-achtige horens zouden onmogelijk te verstoppen zijn, tenzij je op magie terug zou vallen.
Op het plein vlakbij hun huis, hing een groepje jongeren, van wie er een paar naar Aelia keken en toen onbeschaamd floten naar haar. Dat was het meisje al helemaal niet gewend, en blozend versnelde ze haar stap.
Net toen Nova weer aan tafel verscheen was Shani klaar met de tafel dekken. Ze glimlachte naar de Nimf, en gebaarde uitnodigend dat ze moest gaan zitten. "Liggen ze lekker te slapen?" Ondertussen negeerde ze de blikken van haar dochter, die watertandend naar het eten zat te kijken. Themis kon soms alleen maar hopen dat ze haar moeders kookkunsten ooit zou evenaren. Gegrilde geitenkaas in bladerdeeg met verse munt, een grote salade bestaande uit kruiden en tomaten, en versgebakken brood met rozemarijn met uiteraard potjes olie, stonden op hen te wachten. Uiteraard was Shani de twee wolven niet vergeten, voor wie ze ook een biefstuk had gebakken. Ze knipoogde even naar haar schoonzoon en wendde zich toen opnieuw tot de kleine Nimf. "Themis vertelde dat Nimfen eigenlijk geen vlees aten, dus ik hoop dat dit je honger een beetje kan stillen. Van jullie beiden." Weer een knipoog, terwijl Shani naar Nova's buik knikte. Het was haar wel opgevallen, elke keer dat Nova's kleding iets strakker trok door wind of bewegen was er een kleine bolling te zien.
Net als de vorige keer had het gezin genoeg blikken getrokken toen ze door de straten hadden gelopen. De meeste buren kenden hen wel van naam, maar Edmond's wolf maakte hen net als vorige keer toch weer eventjes nerveus. Dat Aelia inmiddels zestien was, trok ook de nodige aandacht van de jongere Duivels die een nieuw gezicht altijd interessant vonden. De jonge Duivelin voelde zich er wat ongemakkelijk door en trok, uit een soort automatisme, haar muts wat meer over haar horens. Dat ze die hier gewoon kon tonen zonder dat andere Shanea haar plaagden met vooroordelen, of zonder dat mensen in paniek zouden raken was iets waar ze nog aan zou moeten wennen. Even zocht ze de blik van haar moeder, die geruststellend glimlachte. Themis vond het heerlijk om haar haar los te kunnen laten hangen zonder te vrezen voor de twee zwarte horens boven op haar hoofd. Die van Aelia waren door haar half-bloed-situatie een stuk korter dan die van haar moeder. En ze waren al helemaal niet zo imposant als die van haar opa. Lonan's grote ram-achtige horens zouden onmogelijk te verstoppen zijn, tenzij je op magie terug zou vallen.
Op het plein vlakbij hun huis, hing een groepje jongeren, van wie er een paar naar Aelia keken en toen onbeschaamd floten naar haar. Dat was het meisje al helemaal niet gewend, en blozend versnelde ze haar stap.
Net toen Nova weer aan tafel verscheen was Shani klaar met de tafel dekken. Ze glimlachte naar de Nimf, en gebaarde uitnodigend dat ze moest gaan zitten. "Liggen ze lekker te slapen?" Ondertussen negeerde ze de blikken van haar dochter, die watertandend naar het eten zat te kijken. Themis kon soms alleen maar hopen dat ze haar moeders kookkunsten ooit zou evenaren. Gegrilde geitenkaas in bladerdeeg met verse munt, een grote salade bestaande uit kruiden en tomaten, en versgebakken brood met rozemarijn met uiteraard potjes olie, stonden op hen te wachten. Uiteraard was Shani de twee wolven niet vergeten, voor wie ze ook een biefstuk had gebakken. Ze knipoogde even naar haar schoonzoon en wendde zich toen opnieuw tot de kleine Nimf. "Themis vertelde dat Nimfen eigenlijk geen vlees aten, dus ik hoop dat dit je honger een beetje kan stillen. Van jullie beiden." Weer een knipoog, terwijl Shani naar Nova's buik knikte. Het was haar wel opgevallen, elke keer dat Nova's kleding iets strakker trok door wind of bewegen was er een kleine bolling te zien.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Lonan trok met een grote grijns zijn kleindochter in een knuffel. Daarna trok hij de muts van haar hoofd en woelde door haar haar zoals opa's nou eenmaal doen. "Kom meisje, vertel me over Eldon." Nieuwsgierig keek hij haar aan, maar had ook wel door dat ze al aardig groot was en dat Senna het hele opa-gedoe waarschijnlijk meer kon gebruiken/waarderen.
Ze glimlachte en knikte. "Ja, ze zijn helemaal gesloopt." Gelukkig maar, want dan waren ze vanmiddag nog een beetje te genieten en zouden ze vanavond heel goed slapen. Nova dook echter nog net niet in elkaar bij haar andere woorden. Haar houding verstrakte, ze trok haar schouders op en één hand ging naar haar buik, terwijl ze ander naar haar schouder ging, alsof ze zichzelf moest beschermen.
"Het ziet er heerlijk uit, dank u wel," wist ze uit te wurmen. Ja, ze hield het. Maar volledige acceptatie dat ze zwanger was van haar overleden vent was er nog niet.
Edmond zat aan de andere kant van Lonan en hielp Aelia een beetje op weg met waar ze het beste kon beginnen. Lachend vulde hij haar af en toe aan, of gebaarde uitgebreid om een verhaal aan te dikken. Zijn blik gleed af en toe naar Themis, of naar Nova, maar richtte zich dan weer op de verhalen. Ze zouden later wel, als de kinderen op bed lagen en het was later was, de serieuzere onderwerpen aansnijden. Tenslotte was het jaren geleden dat ze hier waren geweest. Shani en Lonan waren ook niet dom en wisten wel dat dit alleen maar een vakantie was, maar ook sores achter zich laten en even aansterken.
Ze zouden nog wel tijd krijgen met hun dochter en schoonzoon alleen. Het was ook goed om Nova eindelijk eens te zien, na alle verhalen, al zag de jonge vrouw er behoorlijk bleek uit. Het was dan ook geen verrassing dat ze half in slaap viel aan tafel en na het eten zich excuseerde om even te gaan liggen.
Edmond was opgelucht om te zien dat ze wel goed had gegeten en liep heel even met haar mee. Zacht gaf hij haar een knuffel. "Het zijn veel indrukken, maar Shani en Lonan zijn fantastische Shanea. Je kunt hier tot rust komen, echt waar." Waarna hij haar liet gaan, terugkeerde naar tafel en nog even hielp met wat restjes opeten. Daarna gebaarde hij naar Shani dat hij wel ging afruimen en afwassen en dat ze lekker moest gaan zitten.
Ze glimlachte en knikte. "Ja, ze zijn helemaal gesloopt." Gelukkig maar, want dan waren ze vanmiddag nog een beetje te genieten en zouden ze vanavond heel goed slapen. Nova dook echter nog net niet in elkaar bij haar andere woorden. Haar houding verstrakte, ze trok haar schouders op en één hand ging naar haar buik, terwijl ze ander naar haar schouder ging, alsof ze zichzelf moest beschermen.
"Het ziet er heerlijk uit, dank u wel," wist ze uit te wurmen. Ja, ze hield het. Maar volledige acceptatie dat ze zwanger was van haar overleden vent was er nog niet.
Edmond zat aan de andere kant van Lonan en hielp Aelia een beetje op weg met waar ze het beste kon beginnen. Lachend vulde hij haar af en toe aan, of gebaarde uitgebreid om een verhaal aan te dikken. Zijn blik gleed af en toe naar Themis, of naar Nova, maar richtte zich dan weer op de verhalen. Ze zouden later wel, als de kinderen op bed lagen en het was later was, de serieuzere onderwerpen aansnijden. Tenslotte was het jaren geleden dat ze hier waren geweest. Shani en Lonan waren ook niet dom en wisten wel dat dit alleen maar een vakantie was, maar ook sores achter zich laten en even aansterken.
Ze zouden nog wel tijd krijgen met hun dochter en schoonzoon alleen. Het was ook goed om Nova eindelijk eens te zien, na alle verhalen, al zag de jonge vrouw er behoorlijk bleek uit. Het was dan ook geen verrassing dat ze half in slaap viel aan tafel en na het eten zich excuseerde om even te gaan liggen.
Edmond was opgelucht om te zien dat ze wel goed had gegeten en liep heel even met haar mee. Zacht gaf hij haar een knuffel. "Het zijn veel indrukken, maar Shani en Lonan zijn fantastische Shanea. Je kunt hier tot rust komen, echt waar." Waarna hij haar liet gaan, terugkeerde naar tafel en nog even hielp met wat restjes opeten. Daarna gebaarde hij naar Shani dat hij wel ging afruimen en afwassen en dat ze lekker moest gaan zitten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Toch vond Aelia het niet vervelend. Ze had een paar keer met haar grootouders geschreven, maar kende ze verder eigenlijk niet. Hoewel ze even verbaasd naar haar opa's horens had gekeken. Zulke dingen kende ze zelf alleen uit boeken. Maar ze begon te vertellen, over school, over de lessen, over vrienden die ze had. Het enige wat uit Aelia's schooltijd nog ontbrak, was een vriendje.
Shani pikte Nova's worsteling snel op en keek even vragend naar Themis, maar die schudde enkel miniem haar hoofd. Haar moeder moest nog niet gaan graven, zeker niet bij Nova. Die joeg je dan alleen maar weg. Shani begreep en en hield er verder over op. En toen Nova een dutje ging doen, zaten ook Aelia en Themis te knikkebollen. Themis had in de afgelopen maanden niet zoveel, en zo voedzaam gegeten en ze had het gevoel dat ze straks uit elkaar ging knappen. Shani moest er hartelijk om lachen en stuurde streng haar kleindochter naar bed. Themis moest nog even blijven. Er waren wat dingen die besproken moesten worden zodat het stel wist waar ze aan toe waren. Dus toen Edmond ook weer aan tafel zat keek ze hen beide bezorgd aan. "Hoe gaat het met jullie lieverds?"
Themis bromde meteen zacht dat het prima ging, een antwoord dat automatisme was geworden voor haar in de afgelopen tijd.
Shani pikte Nova's worsteling snel op en keek even vragend naar Themis, maar die schudde enkel miniem haar hoofd. Haar moeder moest nog niet gaan graven, zeker niet bij Nova. Die joeg je dan alleen maar weg. Shani begreep en en hield er verder over op. En toen Nova een dutje ging doen, zaten ook Aelia en Themis te knikkebollen. Themis had in de afgelopen maanden niet zoveel, en zo voedzaam gegeten en ze had het gevoel dat ze straks uit elkaar ging knappen. Shani moest er hartelijk om lachen en stuurde streng haar kleindochter naar bed. Themis moest nog even blijven. Er waren wat dingen die besproken moesten worden zodat het stel wist waar ze aan toe waren. Dus toen Edmond ook weer aan tafel zat keek ze hen beide bezorgd aan. "Hoe gaat het met jullie lieverds?"
Themis bromde meteen zacht dat het prima ging, een antwoord dat automatisme was geworden voor haar in de afgelopen tijd.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Waarop Edmond natuurlijk met zijn ogen rolde. "Themis," sprak hij haar aan. Ze waren in goede handen hier, het minste wat ze konden doen was de waarheid vertellen.
Hij keek dan ook Shani aan. "Het ergste ligt achter ons, maar het heeft allemaal weinig gescheeld." Hij begon te vertellen over het verliezen van Destan en dat ze als roedel constant zich zorgen hadden gemaakt om Aya. Toen Destan terug kwam, ging het niet beter maar slechter. Het duurde bijna twee maanden voor de eerste ziek werd, en dat was uiteraard Aya. Sam, Kaspar, Boaz en hijzelf volgden vrij vlot daarna. De ziekte zelf vertelde hij kort. De symptomen en de constante pijn. Het was iets waar hij liever niet aan terugdacht en ook liever niet bij stilstond.
"We verloren Imre en Sam." Edmond klemde zijn kaken stevig op elkaar. Goed, Mano was zijn beste vriend geweest, maar Imre had daar altijd bij gehoord. Hij wreef over zijn voorhoofd en kreeg het even niet voor elkaar om te vertellen wie Sam was.
Shani legde een hand op zijn schouder en keek naar haar dochter. Zij moest het maar even overnemen.
Hij keek dan ook Shani aan. "Het ergste ligt achter ons, maar het heeft allemaal weinig gescheeld." Hij begon te vertellen over het verliezen van Destan en dat ze als roedel constant zich zorgen hadden gemaakt om Aya. Toen Destan terug kwam, ging het niet beter maar slechter. Het duurde bijna twee maanden voor de eerste ziek werd, en dat was uiteraard Aya. Sam, Kaspar, Boaz en hijzelf volgden vrij vlot daarna. De ziekte zelf vertelde hij kort. De symptomen en de constante pijn. Het was iets waar hij liever niet aan terugdacht en ook liever niet bij stilstond.
"We verloren Imre en Sam." Edmond klemde zijn kaken stevig op elkaar. Goed, Mano was zijn beste vriend geweest, maar Imre had daar altijd bij gehoord. Hij wreef over zijn voorhoofd en kreeg het even niet voor elkaar om te vertellen wie Sam was.
Shani legde een hand op zijn schouder en keek naar haar dochter. Zij moest het maar even overnemen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Verontschuldigend keek Themis even naar Edmond, wetende dat zijn toon niet voor niets was. Hij had ook gelijk, maar het zat er nog even in om zo te reageren op deze vraag.
In stilte luisterde ze naar zijn verhaal. Af en toe verstrakte haar kaak of keek ze weg omdat ook zij het nog niet aankon om er echt teveel gedachten aan te wijdden. Maar ze konden het niet eeuwig ontkennen. Daarvoor was er teveel leed geweest en was er nog teveel pijn die misschien wel nooit helemaal zou genezen.
"Imre was deel van onze roedel. Deel van de groep dankzij wie Edmond terug is gekomen naar Eldon destijds," vertelde Themis zacht terwijl ze haar vingers verstrengelde met die van Edmond. Zacht, droevig keek ze hem aan. Voor het eerst liet ze een klein beetje van het verdriet toe, van de pijn die ze allemaal voelden. "Hij... We waren er allemaal bij toen hij overleed. Het voelt nog steeds vreemd dat hij er niet meer is." Dankzij Imre en Mano had Ed de kracht gehad naar haar terug te komen, en ze had de mannen daar lang niet genoeg voor bedankt bedacht ze nu. En nu zou ze die kans ook nooit meer krijgen met Imre, dacht ze in stilte. "Sam volgde niet lang daarna. Hij... hij was geen deel van de roedel, maar wel familie." Themis voelde hoe haar keel langzaam dicht geschroefd werd. "Hij... hij is... Hij is de vader van Nova's kinderen," zei ze zacht. "De vader van haar ongeboren kind." Vandaar dat Nova zo raar had gereageerd op Shani's goedbedoelde woorden over diens zwangerschap.
Het bleef even stil voordat Themis zichzelf genoeg had herpakt om verder te gaan. Ze vertelde over hoe ze even dreigden om ook Von te verliezen, over hoe Emil door het lint was gegaan toen, dat ze daarmee dreigden beide Alfa's kwijt te raken. Dat ook Aya en Kaspar op het randje van de dood hadden gebalanceerd. En toen het medicijn... Net op tijd voor velen, net te laat voor sommigen.
Themis vertelde tot het moment dat ze zelf was vertrokken van huis, een punt in het verhaal waar ze stokte. Ze kon nu al raden hoe haar ouders zouden reageren daarop. Ze had haar man en kinderen in de steek gelaten toen die haar meer nodig hadden dan ooit, en ze voelde bij Nova nog heel erg goed dat die haar dat vreselijk kwalijk nam. Dus zweeg ze, keek haar ouders en partner niet aan en speelde met een lepel op tafel.
In stilte luisterde ze naar zijn verhaal. Af en toe verstrakte haar kaak of keek ze weg omdat ook zij het nog niet aankon om er echt teveel gedachten aan te wijdden. Maar ze konden het niet eeuwig ontkennen. Daarvoor was er teveel leed geweest en was er nog teveel pijn die misschien wel nooit helemaal zou genezen.
"Imre was deel van onze roedel. Deel van de groep dankzij wie Edmond terug is gekomen naar Eldon destijds," vertelde Themis zacht terwijl ze haar vingers verstrengelde met die van Edmond. Zacht, droevig keek ze hem aan. Voor het eerst liet ze een klein beetje van het verdriet toe, van de pijn die ze allemaal voelden. "Hij... We waren er allemaal bij toen hij overleed. Het voelt nog steeds vreemd dat hij er niet meer is." Dankzij Imre en Mano had Ed de kracht gehad naar haar terug te komen, en ze had de mannen daar lang niet genoeg voor bedankt bedacht ze nu. En nu zou ze die kans ook nooit meer krijgen met Imre, dacht ze in stilte. "Sam volgde niet lang daarna. Hij... hij was geen deel van de roedel, maar wel familie." Themis voelde hoe haar keel langzaam dicht geschroefd werd. "Hij... hij is... Hij is de vader van Nova's kinderen," zei ze zacht. "De vader van haar ongeboren kind." Vandaar dat Nova zo raar had gereageerd op Shani's goedbedoelde woorden over diens zwangerschap.
Het bleef even stil voordat Themis zichzelf genoeg had herpakt om verder te gaan. Ze vertelde over hoe ze even dreigden om ook Von te verliezen, over hoe Emil door het lint was gegaan toen, dat ze daarmee dreigden beide Alfa's kwijt te raken. Dat ook Aya en Kaspar op het randje van de dood hadden gebalanceerd. En toen het medicijn... Net op tijd voor velen, net te laat voor sommigen.
Themis vertelde tot het moment dat ze zelf was vertrokken van huis, een punt in het verhaal waar ze stokte. Ze kon nu al raden hoe haar ouders zouden reageren daarop. Ze had haar man en kinderen in de steek gelaten toen die haar meer nodig hadden dan ooit, en ze voelde bij Nova nog heel erg goed dat die haar dat vreselijk kwalijk nam. Dus zweeg ze, keek haar ouders en partner niet aan en speelde met een lepel op tafel.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Even leunde Edmond zacht tegen haar aan. Hij had geen contact meer met zijn moeder, maar heel af en toe nog met zijn zusje. Hoe de vrouw hem elke keer met open armen had ontvangen, verbaasde hem elke keer weer. Hij vond het heerlijk om te merken dat de ouders van zijn geliefde zulke fantastische personen waren.
Hij wist een poos niets te zeggen. Ze hadden meer bekenden, collega's, leerlingen verloren dan de twee 'familieleden'. Dat Von nog leefde was ook een wonder, al gold dat misschien ook wel voor hem. Ed wist heus wel waarom Themis nu stopte en als zij het niet wilde vertellen, dan zou hij het haar niet dwingen te doen.
"Daarna waren de meeste dagen voor iedereen nogal daas. Veel slapen, proberen te eten en rusten, meer zat er niet in. Destan probeert nu langzaam aan orde te scheppen in de chaos en weer een beetje ritme te krijgen door bepaalde lessen door te laten gaan. Hij is zelf ook nog lang niet hersteld, al merk ik wel dat het werk hem helpt." Hij haalde een hand door zijn haar. Hij kon er redelijk over praten, zolang het niet over zichzelf ging. Zolang hij niet hoefde te zeggen dat hij er bijna niet meer was geweest. Dat hij de band had voelen wiebelen, dat hij elke keer dat hij wakker werd, zwakker was geworden en moeite had gehad zijn ogen überhaupt open te doen.
"Voor Nova.... Ik weet niet wat we kunnen doen voor haar." Hij vertelde Shani en Lonan stilletjes over hoe ze haar kindje had verloren en hoe de band met de natuur werkte. "Het is goed voor haar om tussen het groen te zijn, maar tegelijk blijft ze zo angstvallig weg bij het bos, dat ik denk dat ze hem hoort of voelt."
Ja, het op Nova gooien was een beter onderwerp dan over zichzelf praten.
Hij wist een poos niets te zeggen. Ze hadden meer bekenden, collega's, leerlingen verloren dan de twee 'familieleden'. Dat Von nog leefde was ook een wonder, al gold dat misschien ook wel voor hem. Ed wist heus wel waarom Themis nu stopte en als zij het niet wilde vertellen, dan zou hij het haar niet dwingen te doen.
"Daarna waren de meeste dagen voor iedereen nogal daas. Veel slapen, proberen te eten en rusten, meer zat er niet in. Destan probeert nu langzaam aan orde te scheppen in de chaos en weer een beetje ritme te krijgen door bepaalde lessen door te laten gaan. Hij is zelf ook nog lang niet hersteld, al merk ik wel dat het werk hem helpt." Hij haalde een hand door zijn haar. Hij kon er redelijk over praten, zolang het niet over zichzelf ging. Zolang hij niet hoefde te zeggen dat hij er bijna niet meer was geweest. Dat hij de band had voelen wiebelen, dat hij elke keer dat hij wakker werd, zwakker was geworden en moeite had gehad zijn ogen überhaupt open te doen.
"Voor Nova.... Ik weet niet wat we kunnen doen voor haar." Hij vertelde Shani en Lonan stilletjes over hoe ze haar kindje had verloren en hoe de band met de natuur werkte. "Het is goed voor haar om tussen het groen te zijn, maar tegelijk blijft ze zo angstvallig weg bij het bos, dat ik denk dat ze hem hoort of voelt."
Ja, het op Nova gooien was een beter onderwerp dan over zichzelf praten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis beet ondertussen onbedacht op haar nagels, iets dat ze sinds haar kindertijd niet meer had gedaan. "Ze voelt hem," zei ze zacht, stellig. "Horen niet, maar Zephan en Sam zijn in het bos aanwezig voor haar. En voor Senna ook." Themis had wel gezien hoe het meisje naar het bos keek, een blik die ze kende van Nova toen die Zephan net had verloren.
Shani luisterde aandachtig, maar merkte ook dat er iets was dat de twee niet vertelden. En op basis van Themis' blik en onrust wist ze dat dat over haar dochter ging. Wat het ook was, het vrat aan Themis ook al deed die alsof het dat niet deed.
Uiteindelijk stond ze nog even op om voor iedereen thee in te schenken en ging ze met een zucht weer zitten. "Het is goed dat jullie hierheen zijn gekomen. Dat meisje moet tijd krijgen om te rouwen op een plek waar niet iedereen haar meteen wil troosten en verhalen wil vertellen over haar man." En dat was alles wat Shani erover ging zeggen. Ze zou Nova gewoon behandelen, niet als een zielig vogeltje of als een gebroken vrouw. Het enige waar ze anders door behandeld zou worden door de Duivelin, was door het feit dat ze zwanger was. Dat was toch weer even anders. Maar toen keek ze streng naar het tweetal. "En dat geldt ook voor jullie!" Streng keek ze hen aan, Themis bromde meteen zacht (wat Lonan deed grinniken). "Jullie doen alsof dit jullie veel minder raakt, doen alsof jullie er al bovenop zijn. Maar tegelijk behandel jij," een strenge vinger naar Themis, "hem alsof hij zo broos is dat hij zo doormidden kan breken. Ga gewoon genieten van elkaar, en praat uit wat je denkt." Dat laatste was zeker tegen Themis bedoeld, die een gezicht trok. Thuis zijn was heerlijk, maar haar moeder had er een talent voor om haar weer twaalf jaar oud te laten voelen...
Shani luisterde aandachtig, maar merkte ook dat er iets was dat de twee niet vertelden. En op basis van Themis' blik en onrust wist ze dat dat over haar dochter ging. Wat het ook was, het vrat aan Themis ook al deed die alsof het dat niet deed.
Uiteindelijk stond ze nog even op om voor iedereen thee in te schenken en ging ze met een zucht weer zitten. "Het is goed dat jullie hierheen zijn gekomen. Dat meisje moet tijd krijgen om te rouwen op een plek waar niet iedereen haar meteen wil troosten en verhalen wil vertellen over haar man." En dat was alles wat Shani erover ging zeggen. Ze zou Nova gewoon behandelen, niet als een zielig vogeltje of als een gebroken vrouw. Het enige waar ze anders door behandeld zou worden door de Duivelin, was door het feit dat ze zwanger was. Dat was toch weer even anders. Maar toen keek ze streng naar het tweetal. "En dat geldt ook voor jullie!" Streng keek ze hen aan, Themis bromde meteen zacht (wat Lonan deed grinniken). "Jullie doen alsof dit jullie veel minder raakt, doen alsof jullie er al bovenop zijn. Maar tegelijk behandel jij," een strenge vinger naar Themis, "hem alsof hij zo broos is dat hij zo doormidden kan breken. Ga gewoon genieten van elkaar, en praat uit wat je denkt." Dat laatste was zeker tegen Themis bedoeld, die een gezicht trok. Thuis zijn was heerlijk, maar haar moeder had er een talent voor om haar weer twaalf jaar oud te laten voelen...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten