Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Ze dekten samen de tafel, maar toen het eten klaar was, was Aelia nog steeds weg. Nova haalde lichtjes haar schouders op. "Misschien heeft ze vrienden gemaakt? Wil je dat ik haar ga zoeken?"
Edmond was niet heel bezorgd. Het meisje was verstandig genoeg om in de beurt van het dorp te blijven en daar waren genoeg ogen die haar wel in de gaten zouden houden.

"Oh ja? Wat ga je dan maken? Vergiften om arme Shanea bij je weg te houden, als je hen niet mag?" Zijn ogen glinsterden plagend. Hij had het naar zijn zin met dit meisje van ver weg. Het was alleen maar goed dat zij het ook naar haar zin had. Ze slenterden nog altijd door het centrum, al wist Gaviro dat ze straks weer terug zouden komen bij het pleintje, waar ze begonnen waren. "Of wil je echte heksendrankjes maken? Tegen wratten, slechte adem, luizen en buikpijn? Dat is wat de mensen zeggen, weet je!" Maar hij knipoogde weer naar haar en zweeg een poosje. "Wat is je droom dan, Aelia? Wat voor drankje wil je ontwerpen?"

[varden]

Themis ook niet echt, en eigenlijk hoopte ze vooral dat Aelia ergens rond struinde met nieuwe vrienden. Even keek ze Edmond aan en schudde toen haar hoofd. "Nee, ze komt vanzelf wel terug. We bewaren wel een bordje voor haar." Waarop ze Shani hielp met iedereen opscheppen. Senna was waarschijnlijk het enige kind dat Themis kende dat altijd zonder moeite haar groenten op at. Even keek Themis naar Edmond. 'Ga je nog rennen met Aelia vanavond?' vroeg ze over de band. Dan zou zij Nani opzoeken, of met Nova een avondwandeling maken als die dat wilde. Het was nog behoorlijk warm buiten.

"Een drankje tegen die erfelijke Italiaanse arrogantie, denk ik," zei Aelia met een grote, haast duivelse grijns op haar gezicht. Normaal was ze niet zo gevat en juist wat stiller, maar iets aan Gaviro maakte dat ze niet wilde onderdoen voor zijn brutaliteit. "Of een krimpmiddel voor te grote horens," peinsde ze even verder. Op de straten om hen heen werd het rustiger naarmate het later werd. Moeders stonden te koken, kinderen dekten de tafel. Ze zou straks naar huis moeten, anders was ze vreselijk laat. Maar daar dacht Aelia voor het eerst niet echt over na, voor het eerst in lange tijd dacht ze eigenlijk helemaal niet na over afspraken nakomen en gevolgen. Het was heel bevrijdend om dat te kunnen vergeten, om die rust weer te hebben in haar hoofd.
Ze haalde haar schouders op bij Gaviro's vraag, die een gevoelige snaar wist te raken. Er was wel iets waar ze van droomde, maar het was iets dat onmogelijk was. Ze zou maar wat graag Sam terugbrengen, om Nova weer te zien lachen. Maar dat kon niet. Er was geen magie die de dood om kon keren, dat was iets wat iedereen accepteerde. "Ik weet het niet zo goed," zei ze zacht. "Thuis is een tijdje geleden iets naars gebeurd, en daardoor weet ik niet meer zo goed wat ik wil en moet." En daar wilde ze het graag bij laten, want ze kende Gaviro helemaal niet en hij hoefde dat ook allemaal niet te weten. "Dus kunnen we gewoon niet over de toekomst praten?" Dan hoefde zij er eindelijk eens niet over na te denken.

[Ravief]

'Ik wil haar vragen als ze op komt dagen voor eten. Het lijkt me goed voor haar.' Ed knipoogde naar haar en stak een hap pizza in zijn mond. 'Daarna ga ik jou ontvoeren. Ik regel het wel, maar vanavond slapen we niet hier, schatje.' Zelfs over de band kon hij het sexy laten klinken.

Gaviro schoot hartelijk in de lach. "En ik maar denken dat je het stille type was!" hij grijnsde en lachte nog eens. "Grande!"
Hij hopte op de rand van het fonteintje en nam haar op terwijl hij ging zitten. Toen haar gezichtsuitdrukking veranderde, merkte hij op dat hij iets had gezegd wat meer met zich meebracht dan hij had bedoeld. "Mi scusi, bellezza." Hij was eventjes stil. "Daarom ben je hier, ja? De beste plek om je weer beter te voelen. Veel zon, niets moeten." Hij glimlachte zacht naar haar. "Je ontdekt vanzelf wat je wil." Maar daar liet hij het bij en hoorde haar uit over de roedel en hoe dat in elkaar stak. Daarna vertelde hij wat over zijn beste vrienden Luca, Paolo en Benito. Over hoe ze elkaar leerden kennen, altijd in de problemen kwamen en elk heel andere hobby's hadden. Luca wilde les geven later, Paolo wilde muziek maken en Benito kreeg waarschijnlijk een baantje bij een slagerij. Hij was eigenlijk de enige die een soort van roeping voelde om iets te doen met zijn magie, ofwel vuur. Metaalbewerking trok hem echt. Van zwaarden maken tot armbanden smeden. Waarna hij vroeg of zij een beste vriendin had en wie dat groenige meisje was geweest dat bij hen was geweest.

[varden]

Themis voelde een bekende rilling over haar rug trekken bij die toon van hem, eentje die ze al een tijdje niet gevoeld had en haar ogen kleurden zowaar even geel terwijl een zachte grom onbedoeld aan haar lippen ontsnapte. Zo'n heftig effect had hij zelfs voor de epidemie al een tijdje niet op haar gehad door alleen maar de juiste toon aan te slaan. Lonan en Shani keken zowaar verbaasd op, ook al wisten ze heus wel van de bloedtransfusie en de halve wolf die daardoor in hun dochter school. Ietwat blozend wendde Themis haar volle aandacht en blik daarom maar op haar pizza, na Edmond even een zogenaamd boze blik toe te werpen. Er waren knoppen die hij met rust moest laten als ze in gezelschap waren, zeker waar haar ouders bij waren!

Ze klonken als goede vrienden en Aelia was meteen geïnteresseerd. Daarna was het haar beurt en ze vertelde over een paar vriendinnen op Eldon, en toen over Nova. "Dat is mijn grote zus," zei ze, en toen ze de verwardheid op Gaviro's gezicht zag ging ze er verder op in. "Pap en mam hebben Nova officieel geadopteerd toen haar vader was overleden. Ze komt al zolang als ik me kan herinneren bij ons thuis en voelt als familie. Zij is denk ik mijn beste vriendin." Aelia vertelde Nova alles, ook als ze het Themis niet durfde te vertellen. Ze wist heus wel dat Nova's beste vriendin Aya was, maar Aelia voelde ook de meeste band met Nova (ook al was ze zelf een heel stuk jonger dan de Nimf). "Senna en Nyah zijn dan mijn nichtjes." De kleintjes hadden ook wel wat aandacht getrokken toen ze naar huis waren gelopen die middag. Ze waren te schattig voor hun eigen gezondheid. "Heb jij broers of zussen?" Het was een beetje vreemd (in deze tijd) dat Themis enigkind was, en Aelia ook. Dus Gaviro had vast wel broers en zussen? Aelia had zich soms afgevraagd hoe het zou zijn om die te hebben. Nova was immers echt wel een oudere zus, die qua leeftijd dichter bij Themis zelf lag dan bij het meisje, maar dat stoorde de half-Duivelin niet.

[Ravief]

"Grote zus?" Maar ze was groen? En ze leek helemaal niet op Edmond of Themis! Ah ja, adoptie klonk ook wel een stuk aannemelijker. Hij hoorde haar uit over hoe dat was gekomen, wat ze vooral samen deden en waarin ze op elkaar leken.
"Ah, sì, ho tre sorelle. Ik heb drie zussen. Amadea, Elvira en Carmina. Amadea en Elvira zijn al getrouwd, maar wonen vlakbij. Carmina woont nog thuis, maar dat merk je niet want ze is eigenlijk altijd weg." Waarna hij wat vertelde over hun thuissituatie. Amadea was zwanger van de eerste en Elvira zou haar vast snel volgen want die twee deden altijd een wedstrijdje met dingen en hadden altijd ruzie om aandacht. Carmina leek veel meer op hem. Ook een beetje een troublemaker en vond haar weg door heel veel uit te proberen. Ze verkocht nu zeep en geurtjes op de markt en hielp in de winkel, maar verder dan dat zou ze het waarschijnlijk niet schoppen. "En dat is prima, als zij maar gelukkig is, weet je wel."
Gaviro kletste erop los tot het steeds stiller werd en hij midden in een zin ophield. "Merda!" Hij kreeg grote ogen. "Het is allang etenstijd. Ooh man, dit wordt leuk... Weet je de weg naar huis, of moet ik een stukje meelopen?" Hij zat toch al in de problemen, een half uurtje later komen maakte nu niet meer uit.

[varden]

Verbaasd keek Aelia op van Gaviro, en zag dat de zon al bijna onder was. Shit! "Eh.. ik denk dat ik het wel vind. Zie ik je morgen hier?" Voor die uitnodiging voor dat kampvuur dan. Pas toen Gaviro en zij een tijd hadden afgesproken maakte ze zich uit de benen, waardoor ze veel te laat binnen kwam. De rest zat al aan het toetje. "Sorry, ik eh... ik was verdwaald," stamelde Aelia zacht en ging snel zitten terwijl Shani haar een halve pizza toeschoof. Themis keek haar dochter peilend aan en toen begon een heimelijke glimlach om haar gezicht te spelen. Verdwaald? Als weerwolf? Ze geloofde er geen barst van. Maar haar dochter zou op haar eigen tijd wel vertellen met wie ze had rondgehangen. Themis ging niet graven. Hongerig viel Aelia op de pizza aan.

[Ravief]

Nova trok een wenkbrauw op maar richtte zich op haar toetje en hielp daarna Senna met haar laatste hapjes. Het meisje smulde in elk geval weer van het eten, dat was een goed teken.

"Hé, lieverd. Zullen we straks samen rennen? De omgeving eens verkennen?" Edmond glimlachte zacht naar zijn dochter. Ze hadden dat al een poosje niet meer gedaan, voornamelijk omdat hij te zwak was om te rennen als wolf. Maar vanavond zou het lukken en hadden ze allebei er tijd genoeg voor.
Nova knikte haar zusje bemoedigend toe en hielp met afruimen en ging daarna samen met Shani Senna naar bed brengen. De kleine Nimf was duidelijk nu al verzot op de vrouw en gekscheren of ze ook oma mocht zeggen, net als Aelia.

In de tijd dat Aelia nog even rustig ging eten, ging Edmond alles klaarmaken voor zijn afspraakje met Themis. Vervolgens kwam hij zijn bengel ophalen en sloeg een arm om haar heen. "Hoe vind je het hier?"

[varden]

Dat vond Shani geen enkel probleem, zei ze terwijl ze het kleintje in haar pyjama hees. Toen Senna, na heel wat verhaaltjes, in bed lag keek Shani glimlachend naar Nova. "Je hebt twee prachtige meiden lieverd." Ze begon niet over de derde die op komst was, dat lag duidelijk nog erg gevoelig bij Nova en Shani hield daar nog een beetje afstand van. Net als Themis had ze het idee dat Nova er wel over zou beginnen als die daar klaar voor was.

Aelia keek glimlachend op naar haar vader. "Een beetje vreemd," zei ze eerlijk. "Ik heb nog nooit zoveel mensen met horens gezien." En had ook nooit gedacht dat mannen zoveel waarde aan hun horens zouden verbinden. Ze had haar opa er ook al op betrapt. "Pap, vond jij het niet vreemd dat mam horens had toen jullie elkaar ontmoetten?" Eigenlijk wist ze niet heel veel over hoe haar ouders elkaar ontmoet hadden. Alleen dat Edmond bij Von's oorspronkelijke roedel had gehoord en daarmee langs waren gekomen. Maar was het niet vreemd geweest voor zijn wolf dat hij op een Duivelin viel die echt geen enkel beetje wolfachtig gedrag in zich had (gehad tenminste)?

Themis zag de twee met een glimlach vertrekken. Het kwam wel goed met hen. De omgeving was veilig voor de twee wolven, waarvan de één verzwakt was en de ander jong. Maar ze maakte zich geen zorgen. Even keek ze naar Nova. "Ik ga een oude vriendin opzoeken, heb je misschien zin om mee te gaan?" Of wilde ze zelf ook vroeg naar bed?

[Ravief]

Nova schudde haar hoofd naar Themis. "Ga maar joh, heb wat plezier. Ik vermaak me hier wel." Waarna ze samen met Shani de meiden ging instoppen.
Ze streelde Senna over haar blonde haren en gaf Nyah nog een kusje en knikje lichtjes op haar woorden. Senna was al onder zeil voor ze de deur uitgingen. "Ja, Senna lijkt op mij en Nyah is net... haar vader." Nova slikte en keek even achterom naar de kamer waar ze veilig lagen te slapen en zuchtte. Oh Sam... Waarom? Waarom toch?

Edmond moest lachen. "Ja, dat is wel een beetje gek he? Let maar op, als we terug zijn op Eldon zul je zien dat je het gek vindt dat er zo weinig zijn met hoorns." Plagend prikte hij in haar zij en dacht even na en schudde toen zijn hoofd.
"Ik vond het vooral gek dat zo'n hele mooie vrouw nog geen vriend had." Hij lachte om haar gezicht en hief zijn handen in overgave. "Je vroeg er zelf om, bengel." Hij glimlachte zacht naar zijn dochter.
"Het is wel waar dat wolven vaak op wolven verliefd worden en duivels op duivels, maar je weet best dat dat niet altijd zo iets. Mano en Avyanna houden ook van elkaar en Wystan en Tamira zijn.. Ik weet eigenlijk niet hoe het zit, maar dat is ook wel iets anders dan vriendschap. Liefde gaat verder dan een ras." Hij knuffelde haar even. "Toen ik je moeder ontmoette, was ik vooral onder de indruk. Ze liet zich door niemand wat zeggen, vurig als ze was. Ze deed wat ze wilde. En ja, ik had toen nog niet eerder een Duivel ontmoet, dus ik wilde absoluut alles er van weten. Horens en al."

[varden]

Themis knikte en vertrok niet veel later. Het huis van Nani's ouders wist ze moeiteloos te vinden, maar vanaf daar moest zelfs zij even zoeken. Haar vriendin had wel geschreven inmiddels verhuisd te zijn, omdat ze getrouwd was en zelf kinderen had, maar Themis was nog nooit in dat nieuwe huis geweest. Ze raakte zowaar kort verdwaald in haar eigen thuisstad! Het was immers ook behoorlijk uitgebreid sinds ze hier voor het laatst was geweest...
Maar enige tijd later klopte ze dan toch op Nani's deur, een beetje nerveus omdat ze niet wist wat ze kon verwachten.

Shani keek Nova bezorgd aan toen ze diens toon hoorde veranderen, en de zucht volgde. Zacht sloeg ze haar arm om Nova heen. "Het is normaal dat je hem mist lieverd," zei ze zacht. "Ik hoop dat je hier de rust vindt om zelf ook te rouwen." Ze kon zich voorstellen dat Nova daar nog helemaal geen tijd voor had gehad, niet met alle hectiek die er was geweest. Ze leidde Nova naar buiten, naar de tuin, waar ze nog even konden genieten van de laatste warmte van de dag. "Wat voor man was hij?" vroeg Shani voorzichtig. Misschien had Nova hier helemaal geen behoefte aan, maar net als bij Aelia had de oudere Duivelin het idee dat deze Nimf haar verhaal kwijt moest aan iemand die er geen mening over had en geen enkele binding mee had.

Hoewel Aelia inderdaad een dramatisch gezicht trok, vond ze het stiekem ook heel erg leuk om te horen dat haar ouders nog altijd zo verliefd op elkaar waren. En ze wist ook wel hoe bijzonder het was om als wolf je mate te ontmoeten, zeker als die van een ander ras was. Dat maakte haar ouders extra speciaal.
"Denk je dat ik ook zo iemand vindt? Die zo speciaal is?" Natuurlijk was ze, net als alle andere zestien jarigen, ook bezig met of ze wel een vriendje zou vinden. Het waren zorgen waar ze lang geen tijd voor had gehad, maar die kwamen nu langzaam weer een beetje terug. "Volgens mij vinden de Duivel-jongens me niet zo interessant. Die vallen op grotere horens denk ik." Hoewel die van vrouwen meestal kleiner waren dan die van mannen, waren die van Aelia zelfs voor de gemiddelde zestienjarige Duivel klein vanwege haar gemengde bloed. En ze had wel gezien hoe vrouwelijke Duivels hun horens versierden, ook al deden Themis en Shani daar niet aan mee.
De straten waren ondertussen uitgestorven, en van de zinderende hitte was inmiddels weinig meer over. Daardoor nam de aanwezigheid van het vuur in haar iets af, waardoor de wolf weer wat meer ruimte kreeg. En het beest keek er enorm naar uit om weer eens te gaan rennen met haar vader. Om de zoveel stappen kleurden Aelia's ogen al geel, en het kostte haar moeite om niet hier midden in het dorp te transformeren.