Hij zou er nooit genoeg van krijgen. Hoe haar handen over zijn huid voelden, hoe ze zijn naam half hijgde, half fluisterde. De gespannen en geladen sfeer. Een belofte van genot en samenzijn.
Edmond glimlachte tegen haar huid aan. Hij kuste elk stukje huid en hielp zichzelf uit de rest van zijn kleren, om haar daarna van haar slip te ontdoen. Hij streelde en kneedde haar benen. Plagend kuste en beet hij in haar dijen -gevoelig als dat was. Het was te lekker om haar te voelen kronkelen onder hem, dus hij kon het niet helpen. Edmond werkte er rustig naar toe en was ontzettend hard toen hij plagend het tipje van zijn tong tussen haar lipjes door liet glijden. Hij kreunde bij het proeven van haar ziltige geil en toen nam zijn opwinding het over. Eventjes gaf hij haar nog zijn tong, maar toen wilde hij haar. Alsnog drong hij rustig bij haar naar binnen en moest hij hijgend even stoppen omdat het hem duizelde van genot. "Oh wow... Oh schatje.." hijgend zette hij een tempo in.
Belevenissen van Destan en Aya
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis kreunde van genot toen ze eerst zijn tong, en toen zijn stijve in haar voelde. Hijgend sloeg ze haar benen om hem heen, net als haar armen om zijn nek en trok hem even naar zich toe voor een gepassioneerde zoen. Ze had het gemist om zo samen te zijn, om zo van elkaar te kunnen genieten. Dit fysieke gedeelte van hun relatie was net zo belangrijk als al zijn lieve gebaren en ze genoot net als alle voorgaande keren opnieuw en opnieuw van hem.
Dit keer was zij het die haar tanden in de overgang tussen zijn schouder en nek zette en beet. Ze markeerde hem zelden, maar deze zou te zien zijn de volgende dag. Haar ogen kleurden dan ook geel toen ze het deed en ze grauwde er zacht bij. Er waren hier misschien geen wolven, maar het was duidelijk dat die half-ontwikkelde wolf in haar maar al te duidelijk wilde maken dat deze man bij haar hoorde.
Dit keer was zij het die haar tanden in de overgang tussen zijn schouder en nek zette en beet. Ze markeerde hem zelden, maar deze zou te zien zijn de volgende dag. Haar ogen kleurden dan ook geel toen ze het deed en ze grauwde er zacht bij. Er waren hier misschien geen wolven, maar het was duidelijk dat die half-ontwikkelde wolf in haar maar al te duidelijk wilde maken dat deze man bij haar hoorde.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Het duurde niet lang of hij kwam met een grom, helemaal omdat Themis hem duidelijk wilde markeren en hem dat meer opwond dan hij wilde toegeven tegenover wie dan ook.
Dat betekende echter niet dat hun avondje al voorbij was. Edmond nam alle tijd voor haar. Liet haar zijn naam hijgen, liet haar een, twee keer komen, herontdekte haar hele lichaam weer. Hadden nog eens seks, met haar boven. Langzaam en intens dit keer.
Ook daarna was er tijd voor knuffels, kussen en nog meer aandacht op welke plek dan ook.
Zacht trok hij haar tegen zich aan en deed de deken over. "Hmmmr.. het was hoog tijd dat we weer eens samen waren."
____
Edmond vond het geen enkel probleem. Hij glimlachte naar zijn dochter. "Niet dronken thuis komen en wel heel veel plezier hebben, afgesproken?" Hij knipoogde naar haar. Het ging vast goed komen en ze had gisteren nog gezegd dat jongens hier geen interesse in haar hadden, maar ze was nu al uitgenodigd voor een feestje.
Gaviro stond op haar te wachten. Hij had een flinke draai om zijn oren gekregen gisteren, maar hij was even enthousiast als eerder toen ze eraan kwam. "Ey bella! Je bent er! Klaar om te gaan?"
Dat betekende echter niet dat hun avondje al voorbij was. Edmond nam alle tijd voor haar. Liet haar zijn naam hijgen, liet haar een, twee keer komen, herontdekte haar hele lichaam weer. Hadden nog eens seks, met haar boven. Langzaam en intens dit keer.
Ook daarna was er tijd voor knuffels, kussen en nog meer aandacht op welke plek dan ook.
Zacht trok hij haar tegen zich aan en deed de deken over. "Hmmmr.. het was hoog tijd dat we weer eens samen waren."
____
Edmond vond het geen enkel probleem. Hij glimlachte naar zijn dochter. "Niet dronken thuis komen en wel heel veel plezier hebben, afgesproken?" Hij knipoogde naar haar. Het ging vast goed komen en ze had gisteren nog gezegd dat jongens hier geen interesse in haar hadden, maar ze was nu al uitgenodigd voor een feestje.
Gaviro stond op haar te wachten. Hij had een flinke draai om zijn oren gekregen gisteren, maar hij was even enthousiast als eerder toen ze eraan kwam. "Ey bella! Je bent er! Klaar om te gaan?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis zou hem daar nog wel een paar keer mee plagen, maar zijn geheim over het fijn vinden door haar gemarkeerd te worden was veilig.
Bovendien zou ze zelf de volgende dag een paar blauwe plekken hebben die niet zo makkelijk te maskeren waren. Wat had zijn wolf toch met haar nek?
De volgende dag, toen Aelia vertrok, zat Themis nog een beetje in de roes van de avond ervoor en ze glimlachte plagend naar Edmond terwijl haar vingers de afdrukken van haar eigen tanden op zijn schouder volgden. "Hmm... Wanneer mag ik jouw wolf weer eens uitlaten eigenlijk?" plaagde ze zachtjes. Die had ze ook al een tijdje niet gezien, op zijn gele ogen na dan. Maar dat was toch een beetje anders.
___
Aelia glimlachte naar Gaviro. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze ging, net als gisteren, niet in op dat 'bella' van hem. Ze wilde misschien ook niet weten waarom hij haar zo noemde, en ze had wel door gehad dat Italianen wat makkelijker waren met het geven van complimentjes dan zij zelf gewend was op Eldon. Daar draaiden al die kinderen van rijke ouders alleen maar hopeloos om elkaar heen de hele dag, Aelia werd er haast duizelig van. Hier was iedereen zo... uitbundig en open en vrij. Het voelde heerlijk om daar in mee te kunnen gaan, maar ze had er tegelijk nog een beetje moeite mee om zich eraan aan te passen. Ze was het zo erg niet gewend.
Bovendien zou ze zelf de volgende dag een paar blauwe plekken hebben die niet zo makkelijk te maskeren waren. Wat had zijn wolf toch met haar nek?
De volgende dag, toen Aelia vertrok, zat Themis nog een beetje in de roes van de avond ervoor en ze glimlachte plagend naar Edmond terwijl haar vingers de afdrukken van haar eigen tanden op zijn schouder volgden. "Hmm... Wanneer mag ik jouw wolf weer eens uitlaten eigenlijk?" plaagde ze zachtjes. Die had ze ook al een tijdje niet gezien, op zijn gele ogen na dan. Maar dat was toch een beetje anders.
___
Aelia glimlachte naar Gaviro. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze ging, net als gisteren, niet in op dat 'bella' van hem. Ze wilde misschien ook niet weten waarom hij haar zo noemde, en ze had wel door gehad dat Italianen wat makkelijker waren met het geven van complimentjes dan zij zelf gewend was op Eldon. Daar draaiden al die kinderen van rijke ouders alleen maar hopeloos om elkaar heen de hele dag, Aelia werd er haast duizelig van. Hier was iedereen zo... uitbundig en open en vrij. Het voelde heerlijk om daar in mee te kunnen gaan, maar ze had er tegelijk nog een beetje moeite mee om zich eraan aan te passen. Ze was het zo erg niet gewend.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Hij grijnsde toen hij die beweging zag, al verdween deze bij het woordje 'uitlaten'. "Pas op met je woordkeuze, of je ziet hem niet weer." De wolf was gehecht aan zijn vrijheid, hoewel het beest inderdaad zo tam als een schoothondje kon zijn. Vergeleken worden met een hond, was teveel voor welke weerwolf dan ook.
"We kunnen vanavond een rondje doen, na het eten?"
_______
"Kom, het is een speciale plek." Het was een stuk buiten het dorp, waar verder niet was. Aan de ene kant was er een heel stuk land, aan de andere kant lag achter een dunne strook bomen het dorp.
Hier kwam de jeugd samen voor hun avonden. Ze maakten er muziek, dansten er, hielden wedstrijdjes wie de grootste vuurbal kon maken en maakten vrienden.
Gaviro vroeg nog even of ze niet in de problemen was gekomen gisteren, maar leidde haar toen door de groepjes heen, af en toe haar hand vastpakkend zodat ze hem niet kwijt zou raken. Er was een aardige club verzameld van 14 tot 25.
Uiteindelijk kwamen ze bij een kampvuurtje (ja, een van de vele) waar drie jongens zaten en Gaviro stelde hen voor aan Aelia en daarna stelde hij haar voor aan Luca, Paolo en Benito. Luca staarde naar het meisje en liet prompt zijn vuurmagie -het was onduidelijk was hij aan het 'bouwen/vormen' was- in vlindertjes uiteen knappen. Er volgde heel veel rap Italiaans, wat ongeveer vertaald kon worden met 'hij heeft een meisje meegenomen!' 'hoe kan hij nou weer een meisje aan de haak slaan? Waarom gebeurt dat ons nooit' 'was zij niet van die familie die net aangekomen is?'
"Jongens, jongens... Shanea graag!" Hij grijnsde naar Aelia. "Sorry hoor."
"We kunnen vanavond een rondje doen, na het eten?"
_______
"Kom, het is een speciale plek." Het was een stuk buiten het dorp, waar verder niet was. Aan de ene kant was er een heel stuk land, aan de andere kant lag achter een dunne strook bomen het dorp.
Hier kwam de jeugd samen voor hun avonden. Ze maakten er muziek, dansten er, hielden wedstrijdjes wie de grootste vuurbal kon maken en maakten vrienden.
Gaviro vroeg nog even of ze niet in de problemen was gekomen gisteren, maar leidde haar toen door de groepjes heen, af en toe haar hand vastpakkend zodat ze hem niet kwijt zou raken. Er was een aardige club verzameld van 14 tot 25.
Uiteindelijk kwamen ze bij een kampvuurtje (ja, een van de vele) waar drie jongens zaten en Gaviro stelde hen voor aan Aelia en daarna stelde hij haar voor aan Luca, Paolo en Benito. Luca staarde naar het meisje en liet prompt zijn vuurmagie -het was onduidelijk was hij aan het 'bouwen/vormen' was- in vlindertjes uiteen knappen. Er volgde heel veel rap Italiaans, wat ongeveer vertaald kon worden met 'hij heeft een meisje meegenomen!' 'hoe kan hij nou weer een meisje aan de haak slaan? Waarom gebeurt dat ons nooit' 'was zij niet van die familie die net aangekomen is?'
"Jongens, jongens... Shanea graag!" Hij grijnsde naar Aelia. "Sorry hoor."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Klinkt fijn lieverd." Ze drukte een kus op zijn wang en keek hem met een zachte blik aan. "En je wolf zou eerder mij uitlaten. Ik voel me bij niemand veiliger dan bij jullie." Zacht streek ze door zijn haar, maar stond toen op om haar moeder te gaan helpen met wat huishoudelijke klusjes. Aan Themis' ietwat stijve bewegingen te zien waren er bepaalde spieren die een beetje pijn deden door hun bezigheden van de avond ervoor. De blauwe plekken op haar dijen, haar zijden, haar borsten, haar armen, en in haar nek hielpen daar niet bij. Hij leek alleen haar billen te hebben gespaard dit keer.
_______
Aelia keek verbaasd naar de vlinders en kon van het Italiaans ongeveer net de woorden 'meisje' en 'familie' begrijpen. Ze glimlachte naar Gaviro en keek een beetje beschaamd. "Ik denk dat ik hierop kan zeggen dat ik inderdaad bij die familie hoor, maar ik heb eigenlijk geen flauw idee wat jullie net allemaal zeiden," zei ze terwijl ze naast Luca op een oude boomstam ging zitten. Haar ogen leken op te lichten met het vuur zo dichtbij. Aelia had nog nooit zo'n band gehad met haar Duivel-kant als de afgelopen twee dagen, wat ze enigszins vreemd maar zeker niet onplezierig vond. Ze had na het rennen met haar vader als een blok geslapen, tot bijna in de middag. Shani had niemand gewekt omdat ze het idee had dat iedereen hun slaap wel kon gebruiken, met als gevolg dat ze brunch had geserveerd want tegen dat iedereen wakker was (en Themis en Edmond terug waren gekomen) was het bijna lunchtijd geweest. Daardoor was Aelia's huid wel iets minder bleek, en had ze eindelijk geen wallen meer onder haar ogen.
_______
Aelia keek verbaasd naar de vlinders en kon van het Italiaans ongeveer net de woorden 'meisje' en 'familie' begrijpen. Ze glimlachte naar Gaviro en keek een beetje beschaamd. "Ik denk dat ik hierop kan zeggen dat ik inderdaad bij die familie hoor, maar ik heb eigenlijk geen flauw idee wat jullie net allemaal zeiden," zei ze terwijl ze naast Luca op een oude boomstam ging zitten. Haar ogen leken op te lichten met het vuur zo dichtbij. Aelia had nog nooit zo'n band gehad met haar Duivel-kant als de afgelopen twee dagen, wat ze enigszins vreemd maar zeker niet onplezierig vond. Ze had na het rennen met haar vader als een blok geslapen, tot bijna in de middag. Shani had niemand gewekt omdat ze het idee had dat iedereen hun slaap wel kon gebruiken, met als gevolg dat ze brunch had geserveerd want tegen dat iedereen wakker was (en Themis en Edmond terug waren gekomen) was het bijna lunchtijd geweest. Daardoor was Aelia's huid wel iets minder bleek, en had ze eindelijk geen wallen meer onder haar ogen.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Gaviro grijnsde en het leek hem een goed idee om het er verder maar niet over te hebben. Luca vroeg haar het een en ander over thuis en Benito ging wat drank halen, terwijl Paolo zijn gitaar weer pakte en een deuntje begon te tokkelen. Hoewel dit groepje zeker niet buitenbeentjes waren, trokken ze zich vaak even terug om gewoon met z'n vieren te zijn. Nu met vijf dan en dat vonden de jongens helemaal geen probleem.
Overal klonken de geluiden van gelach, vuur en muziek. Gaviro ging op een steen zitten, dichtbij genoeg om het gesprek tussen Aelia en Luca te volgen. Als het te dichtbij kwam -zoals hij gisteren had gedaan- kon hij dat in elk geval afweren.
Snel genoeg had iedereen een beker en wat drinken. Het was inderdaad alcohol, maar vanavond was een avond met gezelligheid en niet wild feesten dus het zou niet te ver gaan. Hij kletste wat met Benito over de komende week -ze zouden gaan rouleren en naar een nieuwe werkplek gaan- en was ondertussen met vuur aan het spelen. Hij jongleerde wat met vuurballen, maar drukte ze toen in elkaar en probeerde wat mooie vormen te 'boetseren'.
Overal klonken de geluiden van gelach, vuur en muziek. Gaviro ging op een steen zitten, dichtbij genoeg om het gesprek tussen Aelia en Luca te volgen. Als het te dichtbij kwam -zoals hij gisteren had gedaan- kon hij dat in elk geval afweren.
Snel genoeg had iedereen een beker en wat drinken. Het was inderdaad alcohol, maar vanavond was een avond met gezelligheid en niet wild feesten dus het zou niet te ver gaan. Hij kletste wat met Benito over de komende week -ze zouden gaan rouleren en naar een nieuwe werkplek gaan- en was ondertussen met vuur aan het spelen. Hij jongleerde wat met vuurballen, maar drukte ze toen in elkaar en probeerde wat mooie vormen te 'boetseren'.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Aelia was geen alcohol gewend, en ze voelde het eerste biertje (ze wist haar gezicht maar net in de plooi te houden omdat ze het niet echt lekker vond) al enigszins naar haar hoofd stijgen. Even klonken haar vaders woorden nog door haar hoofd, maar die verdwenen snel naar de achtergrond toen ze een nieuw glas in haar hand had en naar de gesprekken zat te luisteren. Het zware accent van de jongens, die hun zinnen doorspekten met Italiaanse woorden, was soms lastig voor haar maar ze raakte er gedurende de avond langzaam aan gewend. Misschien moest ze haar moeder vragen wat meer Italiaans te spreken thuis...
Gefascineerd keek ze naar Gaviro's vuurmagie, en toen even naar haar eigen handen. Ze was niet in staat zulke dingen te doen. Op Eldon leerde je met magie aan te vallen en jezelf te beschermen, maar dit soort kunsten kwamen er nauwelijks voor. Hoewel ze herinnerde dat haar moeder haar als kind vaak vermaakt had met vuur in de vorm van vlindertjes en vogeltjes, net zoals Themis bij Senna en Nyah deed, kon ze dat soort vormen zelf niet maken. "Hoe doe je dat?" vroeg ze nieuwsgierig.
Gefascineerd keek ze naar Gaviro's vuurmagie, en toen even naar haar eigen handen. Ze was niet in staat zulke dingen te doen. Op Eldon leerde je met magie aan te vallen en jezelf te beschermen, maar dit soort kunsten kwamen er nauwelijks voor. Hoewel ze herinnerde dat haar moeder haar als kind vaak vermaakt had met vuur in de vorm van vlindertjes en vogeltjes, net zoals Themis bij Senna en Nyah deed, kon ze dat soort vormen zelf niet maken. "Hoe doe je dat?" vroeg ze nieuwsgierig.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Even keek Gaviro verbaasd naar haar, maar wenkte haar toen enthousiast en schoof wat opzij. Hij had de steen voor een boom verwisseld en dat zat een stuk beter. "Dit is anders dan wat jij hebt geleerd op school, nee?" Hij glimlachte rustig naar haar, niet oordelend zoals volwassenen konden doen, maar meer zoals tieners doen als ze merken dat er verschillen zijn tussen hen en alles willen vergelijken om te zoeken wat hetzelfde was.
"Vuur is deel van je, ja? Het zit in je." Vragend nam hij haar op en stuurde zijn vuurbal naar het kampvuur. "Doe maar mee." Alsof het even makkelijk was als ademhalen -wat waarschijnlijk ook zo was- maakte hij een nieuwe vuurbal en liet deze losjes tussen zijn handen dansen.
"Vuur is deel van je, ja? Het zit in je." Vragend nam hij haar op en stuurde zijn vuurbal naar het kampvuur. "Doe maar mee." Alsof het even makkelijk was als ademhalen -wat waarschijnlijk ook zo was- maakte hij een nieuwe vuurbal en liet deze losjes tussen zijn handen dansen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Aelia knikte. "Wij leren meer aanvallen en beschermen met vuur. Niet dit soort dingen." Maar dit vond ze veel mooier, veel leuker om te zien. Aelia had weinig binding met haar eigen vuur, omdat ze het nut van vechten niet echt in zag. Dus waarom moest ze het dan leren? Maar wat Gaviro deed zou ze graag leren. Dat was leven geven aan vormen, alsof ze met planten werkte, of een ingewikkeld drankje goed wist te bereiden waardoor alles klopte.
Ze probeerde hem na te doen, maar haar vuur was grilliger dan dat van hem. Ongecontroleerder, minder stabiel, alsof je een marathon gaat rennen na lang niet getraind te hebben. De bal was kleiner dan die van de jonge mannelijke Duivel, en af en toe schoten er kleine vlammen vanaf. Aelia had duidelijk al moeite om dit kleine beetje goed te controleren, laat staan dat ze er zo mee kon gooien als hij deed. Haar moeder en deze jongens lieten het zo makkelijk lijken, maar Aelia vond het nog verdraaid lastig. En naarmate haar frustratie omhoog borrelde, kleurden haar ogen geïrriteerd geel en klonk een chagrijnige grom.
Ze probeerde hem na te doen, maar haar vuur was grilliger dan dat van hem. Ongecontroleerder, minder stabiel, alsof je een marathon gaat rennen na lang niet getraind te hebben. De bal was kleiner dan die van de jonge mannelijke Duivel, en af en toe schoten er kleine vlammen vanaf. Aelia had duidelijk al moeite om dit kleine beetje goed te controleren, laat staan dat ze er zo mee kon gooien als hij deed. Haar moeder en deze jongens lieten het zo makkelijk lijken, maar Aelia vond het nog verdraaid lastig. En naarmate haar frustratie omhoog borrelde, kleurden haar ogen geïrriteerd geel en klonk een chagrijnige grom.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten